2,847 matches
-
bazele ei teoretice. În fond, mai toți comentatorii au vorbit despre felul în care poetul delimitează prin forța imaginarului un spațiu fictiv, cu reguli și personaje proprii („comedie botanică”, L.Ulici), o construcție manieristă, butaforică (artificiul e principial) care funcționează scenic (poetul este histrionic, teatral, ceremonios), o continuă reprezentație - metarealistă - de curte veche care își etalează tocmai splendoarea artificialității prin gongorismul saturației imaginative, prin opulența rococo, prin livrescul estetizant ș.cl. E bizar că nimeni nu i-a alăturat până acum pe
LECTURI LA ZI by Marius Chivu () [Corola-journal/Imaginative/13588_a_14913]
-
spune cine a scris parafraza monologului lui Hamlet, poate e mai bine că n-am aflat), al lui Marian Răducu, departe de tâlcul poeziei din La Lilieci de Marin Sorescu, prezentată într-o variantă fărâmițată de succesiunea prea scurtelor caracterizări scenice ale persoanelor de pe uliță, al Ramonei Drăgulescu în Mademoiselle Esco după Eugen Ionesco. Excesul a minat și ceea ce ar fi trebuit să fie performanța Mariei Obretin, interpretă inteligentă cu aptitudini pentru construcția dramatică. Efortul depus de aceștia, dar și de
Încă un hop by Magdalena Boiangiu () [Corola-journal/Imaginative/13552_a_14877]
-
să se strecoare, toată, toată în camera mea, ce aș putea eu să scriu acum despre HORAȚIU MĂLĂELE. Dacă spun că este unul dintre cei mai mari actori, se știe. Nimic nou sub lună. Dacă spun că are o intuiție scenică reglată fin, nu surprind pe nimeni. Dacă aș continua zicînd că structura lui este, pînă în măduvă, a unui artist de calibru pentru care cuvîntul naște lumi și linii, stări și desene, abisuri și înălțări ale ființei?... Pînă la urmă
Luna și Horațiu by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/4440_a_5765]
-
Exemplific cu o glosă emblematică pentru dispoziția în care a fost conceput volumul: "Ce mă interesa în contextul întru care am început era semnalarea unei idei (a lui HRP) de la lansarea cărții. Anume uriașa discrepanță dintre receptarea culiselor și apariția scenică a verdictelor. Pe cât este de adecvată, subtil nuanțată și precisă cea dintâi, contribuind decisiv la cotarea produsului cultural la bursa zilei, pe atât este de tatonantă, excesiv de prudentă, când nu inexistentă (din calcul, lașitate, indiferență, invidie, răzbunare etc.) cea de-
Luna de miere by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8090_a_9415]
-
soliștilor, pune în mișcare întreaga mașinărie a teatrului, impresiile vizuale deși rămînînd în imediata vecinătate a muzicii, își păstrează acțiunea hipnotică egală cu a muzicii. Purcărete & Stürmer fac să apară păpuși supradimensionate, copleșesc prin proiecții de lumină și prin idei scenice pline de fantezie, pe care le derulează pe diversele nivele ale scenei. Mare parte a înscenării amintește de lumea visului și multe simboluri sunt greu de descifrat, spre exemplificare, perfect coregrafiat sub lupa încetinitorului, meciul de tenis între doi domni
Silviu Purcărete la Opera din Bonn by Ana Hagiu Muresean () [Corola-journal/Journalistic/12724_a_14049]
-
Răzvan Voncu Romulus Bucur, Bogdan Ghiu, Ion Bogdan Lefter, Mariana Marin, Alexandru Mușina - Cinci, cu o prefață de Nicolae Manolescu, Editura Tracus Arte, București, 2011, 96 p. Ioan Groșan - Școala ludică. Eseu scenic în două acte, Editura Tracus Arte, București, 2011, 51 p. Editura Tracus Arte s-a asociat inițiativelor de reeditare a celor câteva „manifeste” optzeciste care, în plin marasm ceaușist, anunțau nu numai debutul unei noi generații literare, ci și faptul
Diptic optzecist by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4607_a_5932]
-
o reproducere a volumului colectiv de debut Cinci (avându-i ca autori, o știe orice iubitor de poezie, pe Romulus Bucur, Bogdan Ghiu, Ion Bogdan Lefter, Mariana Marin și Alexandru Mușina), apărut în 1982, respectiv, de o reeditare a eseului scenic Școala ludică, aparținându-i lui Ioan Groșan, reprezentat în 1976 de trupa Ars Amatoria. Ambele volume au constituit, la vremea lor, evenimente literare și culturale ale unei Românii tot mai închistate și mai prăfuite. Apariția lor nu a fost ușoară
Diptic optzecist by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4607_a_5932]
-
5 tineri scriitori identitatea, inclusiv vizuală, la care îi îndreptățea talentul lor și pe care regimul, în mod aberant, le-o refuza. La rândul său, textul din 1976 al lui Ioan Groșan a avut o altă soartă. Deși subintitulată Eseu scenic în două acte, Școala ludică a fost, în realitate, o autentică piesă de teatru experimental, scrisă pentru a fi, în primul rând, jucată. Dacă Aer cu diamante, Cinci și Desant vor fi niște manifeste literare, Școala ludică a fost un
Diptic optzecist by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4607_a_5932]
-
reuși? Vineri 11 aprilie, orele 19.00 FRUMOASĂ CĂLĂTORIE A URȘILOR PANDA POVESTITA DE UN SAXOFONIST CARE AVEA O IUBITĂ LA FRANKFURT de Matei Visniec cu: Iolanda Covaci, Marius Călugărita sound design: Mihai Prejban/Sorin Antonie regia Cătălina Buzoianu mișcarea scenica : Galea Bobeicu elemente pantomima: Adrian Nour Istoria lui Vișniec, absurdă și plină de umor, începe că o poveste de dragoste din lumea noastră: doi tineri se trezesc într-o dimineață în același pat și nu-și amintesc nici cum au
Cel mai frumos roman din lume, în Duminica Floriilor, la Unteatru by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/38892_a_40217]
-
la ceilalți decât la ei înșiși... Sâmbătă, 12 aprilie, orele 19.00 Compagnie 28 și Teatrul Unteatru RETOX ROMÂNIA ESTE ȚARA OCCIDENTAL XEROXATA de Eugen Jebeleanu cu: Emilia Dobrin, Conrad Mericoffer, Camelia Pintilie, Pompilius Onofrei și Yann Verburgh un concept scenic de Yann Verburgh set & costumes design Velică Panduru soundtrack Alex Turcin-Halka video designer Cinty Ionescu un spectacol de Eugen Jebeleanu nerecomandat sub 16 ani un spectacol-concert despre sine. Afară ploua și spală ce bine că ne spală un pic casele
Cel mai frumos roman din lume, în Duminica Floriilor, la Unteatru by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/38892_a_40217]
-
într-un anume sens, ce s-a petrecut cu cultura europeană, reconfigurată de simțirea afro-americană, în laboratorul de creație a lui Alonzo King. Muzica barocă a lui Arcangelo Corelli și odele corale ale lui Francis Poulenc au luat în spațiul scenic o imagine neașteptată, desfășurată cu viteza unor clipuri, în care amintiri ale dansului clasic european, sugerate de pantoful de point al dansatoarelor sau, uneori, de piruetele bărbaților, se amalgamau în ansamblul desenului coregrafic gândit de creator, o adevărată nebunie inventivă
San Francisco Lines Ballet by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/4121_a_5446]
-
se dezvăluie în micul „ghid“ al evenimentului. „Hotel Siberia“ l Cu Constantin Anatol Piesa „Siberia“ a lui Felix Mitterer a însemnat pentru orice iubitor de teatru timișorean în stagiunile din urmă întâlnirea cu o mare actriță, într-un tulburător discurs scenic despre bătrânețe, amintire, abandon, umilință, exil al singurătății: alegând să dea partiturii dramatice caracter feminin, Ildiko Jarcsek-Zamfirescu a izbutit o memorabilă interpretare în montarea vienezului Zeno Stanek. Grație Teatrului Național Timișoara, spectatorii pot vedea o altă montare a textului, cea
Agenda2005-21-05-cultural () [Corola-journal/Journalistic/283709_a_285038]
-
relație unii cu alții, să se străduiască a crea tipologii caracterologice comice. Ingenioasă a fost și scenografia spectacolului aparținând lui Cătălin Ionescu-Arbore și Vlad Osiac, care au introdus apă pe scenă pentru a ne sugera Veneția. Interpreții își adaptează jocul scenic mediului existent. Decorul este foarte sugestiv, restrâns doar la câteva elemente vii, colorate, ce amintesc de o Veneție în carnaval: pontoane, ferestre cu mușcate. Efectele de lumini contribuie în plus la farmecul spectacolului. Sub raport muzical, s-a apelat la
I Quatro Rusteghi by Mihai Alexandru Canciovici () [Corola-journal/Journalistic/5605_a_6930]
-
lui, cu avânturile revoluționare, cu emigranții latino-americani, cu tinerii dezamăgiți de mirajul unei vieți deloc ușor de trăit pe malurile Senei, Madridul unor cartiere dubioase în anii optzeci, cu artiști care vor să-și croiască un drum în lumea artelor scenice, cu lipsa de moralitate și corupția de care te izbești la tot pasul. Dar cea mai recentă carte a lui Llosa e și un roman al deziluziilor: deziluzia în iubire, în politică, în orice schimbare. Ce ne propune autorul, unde
Rătăcirile fetei nesăbuite by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/10913_a_12238]
-
Pavel Șușară Camelia Crișan Matei, martor și agent provocator Într-o lume butaforică, animată de cortine, efecte scenice și grile care individualizează și compartimentează spațiile, personajele Cameliei Crișan Matei sînt niște actori ambigui, în plin exercițiu al unui rol nici el foarte clar. Anatomii spectrale, dacă paradoxul poate fi acceptat, cu o dimanică susținută prin cine știe ce mecanisme abisale
Artiști în penumbră by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/14958_a_16283]
-
Dumitru Avakian Trebuie să recunoaștem, avatarurile pe care le cunoaște regia de operă în ultimele decenii sunt dintre cele mai palpitante, sunt deseori captivante. Când nu devin deconcertante! Sunt captivante atunci când regizorul caută și găsește un sens scenic nou, când direcționează relația muzică-libret către o inedită imagine plastică ce pune în valoare noi orizonturi ale raporturilor dintre valoarea muzicală a sunetului și dramaturgia gândită de autori, de compozitor, de libretist. O asemenea căutare am reținut în cazul tânărului
Opțiuni în regia de operă by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/7046_a_8371]
-
recente montări a operei bucureștene cu "Don Pasquale" de Gaetano Donizetti. Este prima montare a autorului; este o montare de promițător debut de carieră în teatrul muzical. Se poate vorbi de o anume modernizare privind localizarea în timp, privind plastica scenică. Este o modernizare deloc abuzivă. Este o translație a acțiunii către un trecut apropiat nouă, în perioada interbelică. Don Pasquale este un potentat al timpului; dar tot un vârstnic care tânjește după o nouă tinerețe în compania Norinei; este o
Opțiuni în regia de operă by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/7046_a_8371]
-
este posibilă, o asemenea montare astăzi? Este. Doar atunci când există condițiile unei realizări impecabile, somptuoase în toate planurile realizării spectacolului. Marile case de operă își mai permit acum acest lucru; mă refer la o montare opulentă din punct de vedere scenic, impecabil susținută în plan vocal. Cu voci mari, cu actori mari. Asemenea montări există actualmente la case precum "Metropolitan", "Teatro alla Scala", "Covent Garden". în plus există o tradiție a locului. Dar există și o percepție specială a publicului. în
Opțiuni în regia de operă by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/7046_a_8371]
-
nu poate să fie un profesionist al genului. Când regizorul își urmează un gând năstrușnic ce nu are legătură cu muzica. Puțini sunt cei care pot înțelege, care pot accepta, că opera nu este teatru. Deși include o consistentă componentă scenic teatrală. Cu decenii în urmă am avut o pasionantă discuție în acest sens cu regretatul maestru Jean Rânzescu, unul dintre marii profesioniști ai genului. O personalitate marcată de pasiunea pentru muzica ce se întruchipează în gest, în imagine. Am înțeles
Opțiuni în regia de operă by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/7046_a_8371]
-
O personalitate marcată de pasiunea pentru muzica ce se întruchipează în gest, în imagine. Am înțeles atunci - eram tânăr absolvent al Conservatorului bucureștean - că în lumea operei fraza muzicală intonată vocal, susținută orchestral, trebuie să-și găsească un specific echivalent scenic, că acesta trebuie să devină parte integrantă a situației muzical-dramatice imaginate de compozitor, de libretist. Am înțeles că regizorul de operă devine un coautor al spectacolului, un coautor care are menirea de a descoperi sensurile intime ale relației imaginate de
Opțiuni în regia de operă by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/7046_a_8371]
-
spectacolului, un coautor care are menirea de a descoperi sensurile intime ale relației imaginate de compozitor, de libretist. Am înțeles atunci că nu este moral ca dramaturgia muzicală a unei opere să devină un simplu pretext al unor alte plăsmuiri scenice care să anuleze - eventual să contrazică - sensul inițial al lucrării. Există partituri muzical dramatice care pot fi actualizate, care se bazează pe situații umane perene, vechi "de când lumea". Am asistat cândva, la un teatru important din Germania, la o montare
Opțiuni în regia de operă by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/7046_a_8371]
-
atelierul aflat în Casa de creație din Parcul Rozelor, sculptorul Peter Jecza a definitivat varianta în gips a expresivului bust care o înfățișează în mărime naturală pe cunoscuta soprană Angela Gheorghiu. Înzestrată cu o voce neasemuită și cu o prezență scenică cuceritoare, Angela Gheorghiu, care în anul 2001 a fost distinsă cu titlul de mare prestigiu „Casta Diva“, revine în țara ei de baștină când agenda supraîncărcată îi permite un respiro. Pe parcursul vizitelor sale întreprinse la Timișoara, nu o dată a fost
Agenda2003-29-03-13 () [Corola-journal/Journalistic/281255_a_282584]
-
reține cu siguranță. Martha a fost Angelica Popescu, o tânără mezzosoprană onestă. În Siebel, soprana Julia Stein s-a străduit să interpreteze rolul la cerințele impuse atât de partitură cât și de concepția regizorală. Îi putem reproșa o anumită timiditate scenică pentru un debut. Daniel Filipescu, în Wagner, s-a integrat onorabil întregii distribuții. Baletul din scena „Noaptea Walpurgiei”, construit magistral de Alexa Mezincescu, a beneficiat de două cupluri de balerini de excepție: Călin Rădulescu - Bianca Stoicheciu și Bogdan Plopeanu - Bianca
?FAUST? revine by Mihai Alexandru CANCIOVICI () [Corola-journal/Journalistic/84288_a_85613]
-
acela de opere intrate în conștiința culturii universale. Atât în teatru, cât și în dans am urmărit, în ultima perioadă de timp, o serie de opere după alte opere. Voi da numai câte un singur exemplu din aceste două arte scenice, exemplu pe care nu l-am ales însă la întâmplare, ci pentru că fiecare reprezintă o fericită reconfigurare a unei capodopere: în teatru, Experimentul Iov, al lui Mihai Mănuțiu, piesă în care, spectatorii, ținuți în afara unui zid înalt, puteau privi doar
Riscul de a reconfigura o capodoperă by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/8502_a_9827]
-
ca, indiferent de tema asupra căreia te apleci, să ajungi invariabil să-ți plîngi de milă, cel care a mirosit primejdia a fost chiar Kierkegaard. Toate pseudonimele de care face uz și toți interlocutorii imaginari cu care polemizează sunt subterfugii scenice menite a-i acoperi mecanismul gîndirii: suferința provocată de pierdere și încercarea de a o înnobila așeazînd-o în lumina unei perspective creștine. Iar în volumul al doilea din Sau-Sau impresia supărătoare că asistăm la o litanie cîntată obsesiv de
Elegia conceptuală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6617_a_7942]