20,324 matches
-
A doua grupă de lucru s-a împotmolit însă (rușii au încercat o manevră, în opinia mea, șmecherească, dar tipică în modul lor de a acționa, încercând să acrediteze ideea că problema participanților la Conferința diplomatică a fost deja convenită); redactaseră și protocolul reuniunii în acest sens, spre a mă pune într-o situație fără ieșire. Am respins vehement o asemenea tentativă ieftină, care ar fi însemnat o confirmare a faptului că problema prezenței Federației Ruse a fost deja tranșată; trebuie
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
în regiune încă din copilărie. Acesta se datora în bună măsură unei reviste săptămânale despre istoria secolului al XX-lea, pe care o citeam cu mult entuziasm. Conținea articole despre monarhia habsburgică și problema slavilor sudici și era în parte redactată de A.P.J. Taylor. O perspectivă mai largă este aceea că am fost crescut religios ca non-conformist (tatăl meu este pastor prezbiterian). Aproape toți specialiștii în istorie central europeană din Marea Britanie sunt istoric fie nonconformiști, fie de pe "liziera celtică" (adică
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
latină, ne avertizează Costache Olăreanu, lego înseamnă a citi, dar și a alege. De la nevoia de selecție, s-a ivit, adăugăm, și conceptul de canon, fie el literar sau nu. Autorul ne amintește că încă de la 1854 un Auguste Comte redacta o listă cu 150 de autori, din toate domeniile, necesare unui adevărat intelectual. După el, John Lubbock a publicat o broșură cu titlul Cele mai bune o sută de cărți. Modelul funcționează până în zilele noastre. (Lectură selectivă, în nr. 47
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
fi șeful catedrei de fizică-matematică. Va lucra în cadrul acestui institut vreme de 10 ani, perioadă în care pune bazele teoretice și practice ale învățământului de fizica la Facultatea de Farmacie, instalează laboratorul de fizică, organizează lucrările practice cu studenții și redactează un Caiet de Fizica Farmaceutică, introduce metodă demonstrațiilor în cursul prelegerilor și capitole că: microbalanțe, fenomenul fotoelectric, studiul razelor X și probleme de fizică nucleară. A colaborat cu catedrele de chimie din cadrul Facultății de Farmacie, dar și cu cea a
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
tinerească pe care, paradoxal, tocmai vârsta târzie are darul de a o stârni, căci ea, vârsta târzie, deține esența savuroasă, nostalgică, fortifiantă, a ̀înțelegerii vieții. Craig a folosit însemnări vechi, agende perimate, păstrându-le datările, stilul de jurnal, dar redactând o carte nouă în care totul palpită ca ceva actual și viu, iar gândul se mișcă săgetător și ingenuu. Bătrânul Craig a altoit în acest context și pasagii din alte scrieri de-ale lui, căci în aproape tot ce a
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
atenția asupra inițiativei Mareșalului Antonescu de a edita temeinicul album, indicând fruntariile României (în mai multe limbi de circulație internațională) care a slujit delegației române, la Paris în 1946 și ulterior, a fost reeditat. Să reținem câteva rânduri din memorandumul redactat de Mihai Antonescu și predat de Mareșal lui Hitler cu prilejul vizitei sale la M.C.G. al Wermachtului din 11 februarie...” Cum nu poți scoate pe Niebelungi și pe luptătorii lui Adolf Hitler din Valea Rinului, nici o forță de pe lume nu
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
formațiunea politică sau grupul social care exercită cea mai mare influență în conducerea politică și stăpânește instrumentele de formare și exprimare a voinței populare - au posibilitatea și capacitatea de a orienta procesul de elaborare a proiectului de Constituție sau îl redactează în exclusivitate. În cazul Constituțiilor concedate, nu se solicită acordul sau manifestarea reală de voință a poporului. Șeful statului (monarh/președinte) este cel care concede, acordă Constituția. Poporul nu participă efectiv la adoptarea legii fundamentale. Cele mai uzitate modalități sunt
Bazele constituționale ale administrației publice by Crina Ramona Rădulescu () [Corola-publishinghouse/Science/219_a_360]
-
parte. Las dogmaticienilor atemporali, ce par conectați direct la „bateria” Sfântului Duh, iluzia practicării „teologiei de performanță”. Personal Îmi asum calitatea de felix amator Într-un domeniu În care singurii „performanți” rămân Îngerii și sfinții. Mă gândeam, la Început, să redactez un Prolog mai amplu, intitulat „Portretul unui ortodox fără barbă și sutană”, dar am renunțat din două motive, foarte simple. Primo, consider inutilă orice justificare de ordin metodologic și ridicol din start orice manifest programatic. Fiecare cititor are discernământul, inteligența
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
ici, colo și omonimia (mai mult de jumătate din femeile prezente În evenghelii se numesc Maria). Grigore cel Mare Nu voi stărui asupra exploatării patristice a figurii Mariei Magdalena. Am ales doar câteva mostre relevante. În Comentariul la Cântarea Cântărilor, redactat de Hipolit (170-235), cuplul Mire-Sulamita anunță cuplul Mire-Maria Magdalena. Ca și Sulamita, Maria Magdalena Își caută iubitul celest și, găsindu-L, Îl Îmbrățișează: „L-am prins (ekratese) și nu-L voi mai lăsa” (Cânt. 3,4). Îl Îmbrățișează, Îl strânge
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
unui alt ascet, ea Îl anunță că se va Înălța la Domnul pe Maximin, ales episcop al ținutului, care o Împărtășește cu sfintele taine și o așază În mormânt. „Viața Mariei Magdalena” din Legenda aurea, prelucrată după o biografie anterioară redactată de Rabanus Maurus, constituie cea mai Împlinită reelaborare a tradițiilor risipite ici și colo În lumea occidentală medievală, cel mai complet colaj, dacă putem spune așa. Toate ingredientele sunt prezente: familia putred de bogată, care-i cuprinde și pe Lazăr
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
funcție misionară, ea legitimând astfel răspândirea curentelor gnostice În paralel cu cel ortodox, petrinic. Faptul că o evanghelie Întreagă a fost așezată sub autoritatea numelui său denotă respectul de care personajul se bucura În rândul gnosticilor. Chiar dacă nu ea a redactat apocrifa respectivă, figura sa l-a inspirat de la primul până la ultimul cuvânt, propunând un scenariu soteriologic alternativ scenariului apostolic legitimat de Biserica principală. Cât despre Evanghelia lui Filip, ea notează: „Trei persoane mergeau tot timpul cu Domnul: Maria, mama Lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
cu aviditate, primul ei comentariu datorându-se, de altminteri, gnosticului Herakleon. Brown susține că pre-evanghelia inițială aparține fazei În care comunitatea ioaneică forma un tot unitar și solidar, În vreme ce faza finală, Evanghelia lui Ioan, ajunsă până la noi, ar fi fost redactată de un reprezentant al curentului ioaneic minoritar absorbit de Biserica instituțională. Iată cum speculează Jusino teza lui Brown: Într-o primă etapă (50-80 d.Hr.) grupul respectiv, omogen și puternic, se află sub conducerea spirituală a Mariei Magdalena. În etapa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
apare umanizat, dediabolizat, Într-un context istoric reconstituit cu minuție și talent de Pagnol. Trădarea lui survine după o noapte petrecută În casa părintească, la sugestia unui Străin (probabil simbolul „diavolului de treabă”). În Ficciones, Borges imaginează un tratat metafizic redactat de un savant de confesiune evanghelică, Niels Runeberg. Runeberg duce mai departe teoria lui De Quincey, plecând de la axioma că „trădarea lui Iuda n-a fost Întâmplătoare”. Raționamentul are În centru misterul kenozei divine. În esență, scrie Borges (alias Runeberg
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
creștini, folosește expresia „memorii ale apostolilor” (apomnemoneumata ton apostolon). Or, „memoriile” nu pot să apară decât după trăirea și consumarea unui eveniment, nu Înainte. „Memoriile apostolilor”, adică textele evanghelice, sunt mărturii posterioare despre viața, Învățătura, moartea și Învierea lui Isus, redactate la peste treizeci de ani de la consumarea faptelor, când tensiunea eshatologică Începe ușor ușor să scadă, iar Biserica pământească Începe să se pregătească de o așteptare cu termen imprecis, așteptarea celei de-a doua Veniri. A spune că religia creștină
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
variante, cu lipsuri și interpolări, dar Învățătura fundamentală despre Întrupare și despre Înviere rămâne intactă, neatinsă. Ce vreau să spun? Două lucruri: textul Noului Testament, așa cum pretindem că-l avem din sursă divină ad litteram, este un text-mărturie despre Isus, redactat de urmașii direcți ai Acestuia, ale cărui prime versiuni integrale (manuscrise) datează abia din secolul al IV-lea (firește, există fragmente anterioare, dar numai fragmente). A crede În Isus nu Înseamnă a crede În fiecare conjuncție sau prepoziție a Noului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
din cele mai tulburătoare icoane din tradiția creștină. Apocalipsa lui Pavel Ca ultim exemplu am ales un text mai exotic, o capodoperă a literaturii medievale occidentale. E vorba despre Navigatio Sancti Brendani Abbatis (Călătoria pe mare a Sfântului Abate Brendan), redactată În latinește, În secolul al IX-lea, de către un călugăr irlandez, trăitor Însă În Lotharingia. Poemul relatează peripețiile faimosului călugăr din secolul al VI-lea pe mările Nordului În căutarea paradisului terestru. Până În secolul al XIII-lea s-au realizat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
filologic, de către savanții occidentali, Începând cu secolul al XVI-lea. Să nu uităm că, deși concurată de Vechile Itale sau de Vulgata lui Ieronim, LXX a fost utilizată În Occident până la finele secolului al VII-lea. Cele trei manuscrise vechi (redactate În unciale, adică În litere majuscule) sunt: 1) codex Vaticanus - notat cu B În codul specialiștilor; are câteva lacune În Geneza, 2Regi și Psalmi; nu conține cele patru cărți ale Macabeilor; 2) codex Sinaiticus (=S), descoperit În mânăstirea Sfînta Ecaterina
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
Bibliei ortodoxe În românește. Mai Întâi, Septuaginta diferă de TM prin numărul de cărți și prin ordinea acestora. Unele cărți și fragmente, precum Înțelepciunea lui Solomon sau Bel și dragonul, Suzana (ultimele două, suplimente ale Cărții lui Daniel) au fost redactate direct În greacă. Apoi, Septuaginta cuprinde patru, nu trei secțiuni principale: Torah, cărți istorice, cărți poetice și sapiențiale, Profeți, iar ordinea cărților diferă de ordinea TM. În continuare mă voi opri asupra a două tipuri de diferențe Între TM și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
al textului de față. Urmărind neconcordanțele dintre cele două Biblii și raportându-ne apoi la versiunea ortodoxă sinodală, vom obține un grafic pe baza căruia vom putea oferi un diagnostic. Pentru divergențele dintre LXX și TM folosesc excelentul capitol IV, redactat de Olivier Munnich, din La Bible grecque des Septante. Sfârșitul cărții Exodului. În LXX instituțiile cultice sunt descrise de două ori. Prima descriere (cap. 25-31) concordă În mare cu descrierea din TM. Pentru a doua descriere, TM are Însă foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
câteva rânduri pe manuscrise (pentru câteva din tratatele lui Grigore Palamas). Cu timpul Însă observăm că demersul său devine din ce În ce mai personal, accesoriile științifice fiind Înlocuite printr-un autentic dialog pe picior de egalitate cu Părinții. Notele pe care Stăniloae le redactează pentru Ambigua lui Maxim Mărturisitorul, pentru diferiți autori din Filocalie, pentru operele lui Pseudo-Dionisie Areopagitul sau pentru Imnele lui Simeon Noul Teolog au puțin de-a face cu notele unei ediții științifice cu care ne-au obișnuit cercetătorii de specialitate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
unii teologi catolici (sic!), dar aceeași ființă divină comunică prin intermediul energiilor cu creaturile, potrivit capacităților acestor creaturi, restrânse În structurile și potențialitatea lor. FINAL PASAJ RETRAS Acest compromis va fi de scurtă durată, fiindcă În prefața pe care o va redacta pentru cea de-a doua ediție a monografiei despre Palamas (1993), Stăniloae revine la poziția sa intransigentă față de teologia catolică, socotită ca fiind purtătoare a germenilor raționalismului ateu și a unei viziuni maniheiste, ba chiar păgâne, a lumii. III Așa cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
mult noroc, nu vor uita lecția profesorului. „Sources” (așa se numea, la origine, colecția) se dorește un fel de „Budé” creștină, altfel spus, o colecție de „Înaltă vulgarizare”. Ce argumente justifică Întemierea unei asemenea colecții? Le regăsim În primul proiect, redactat de Fontoynont: Părinții „ne oferă exemplul unic al unor spirite remarcabile care doresc să câștige la credința lor o lume cu totul păgână”. De ce istoria nu s-ar repeta și acum? Biserica actuală, În luptă cu neopăgânismul ambiental, găsește În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
documente deocamdată nepublicate, ce răstoarnă tot eșafodajul de până acum. Ce poți să ne dezvălui? CB: Sunt rezultatele cercetărilor unui grup de specialiști, coptizanți și istorici ai gnosticismului de la universitatea Laval, din Canada. Profesorul Louis Painchaud, coordonatorul acestui grup, a redactat două studii capitale despre Evanghelia lui Iuda, care vor fi publicate, sper, curând. Vulgata de până acum, susținută și de specialiști, din păcate, poate fi rezumată astfel: Evanghelia lui Iuda ni-l prezintă pe discipolul trădător Într-o lumină extrem de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
Greek New Testament, ediția 4, Roma, 1993; M. Carrez, F. Morel, Dictionnaire grec-français du Nouveau Testament, ediția 4, Paris, 1995. Traducerile din Noul Testament Îmi aparțin. Foarte interesantă este o notiță din Cartea Învierii lui Isus Cristos de către Apostolul Bartomoleu, apocrifă redactată În coptă și datând, probabil, din secolul al V-lea. În capitolul 8, autorul citează numele femeilor mironosițe care vin la mormântul lui Isus. El combină listele lui Marcu și Matei cu lista din Luca 8 (femeile galileene care-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
E. Duperray (ed.), pp. 369-382. Titlul exact al romanului este Ultima ispitire. Pentru acest studiu am folosit În special următoarele monografii: W. Klassen, Judas. Betrayer or Friend of Jesus, Minneapolis, 1996 (cu tendință apologetică, de reabilitare a personajului); Klassen a redactat și articolul despre Iuda pentru celebrul The Anchor Bible Dictionary, vol. 3, 1992, pp. 1091-1096; K. Paffenroth, Judas. Images of the Lost Disciple, Louisville/Londra, 2001 (sistematică și bogată trecere În revistă a metamorfozelor lui Iuda În teologie, istorie, literatură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]