18,324 matches
-
Verdun nu a dizolvat unitatea statului franc. Cele două regate Est-franc-german și Vest-franc-francez constituie doar etape în drumul lor spre independență. Dacă în favoarea împărțirilor succesorale se constituie un Imperiu Occidental și unul Oriental, a căror delimitare politică corespunde aproximativ ariei lingvistice germane și franceze, sentimentul de apartenență la o comunitate națională nu se va dezvolta decât progresiv la locuitorii Germaniei. Cuvântul "german" va fi extins mai întâi la cei ce vorbeau limba astfel denumită și apoi la teritoriul pe care îl
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
școală literară, ansamblu de reguli practice a căror aplicare devine obligatorie". Relația dintre poietică/ poetică este aproximată ca fiind cea dintre nivelul lui "a face" (în greaca veche: poiein), nivel extralingvistic, și nivelul lui "a spune despre a face", nivel lingvistic. Specificitatea mesajului (operei artistice), urmînd îndeaproape terminologia propusă de Valéry, are trei nivele: "1) nivelul producerii operei; 2) nivelul operei ca atare, ca obiect produs spre a fi consumat; 3) nivelul la care este consumat obiectul produs care este opera
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
latente ale textului pe care-l interpretează, ca și pe acelea ale textului la care se referă. [...] Definiția operațională cea mai utilă formulată în legătură cu textul estetic este cea oferită de Jakobson care, sprijinindu-se pe foarte cunoscuta subdiviziune a funcțiilor lingvistice, a definit mesajul cu funcție poetică în calitatea lui de mesaj ambiguu și autoreflexiv". William Empson (la care eseista nu face trimitere) argumentează că există șapte tipuri de ambiguitate, în cartea sa cu același titlu, apărută la Univers în 1981
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Există într-adevăr, în poetica barbiană, un rafinat simbolism al culorilor. Celor trei mituri fundamentale ale cosmologiei Jocului secund le corespund trei culori-simbol ce revin obsedant, cu un rol funcțional determinat: realizarea unei maxime densități de semnificație într-o expresie lingvistică de întindere minimă". Albastrul e culoarea mîntuitului azur și însoțește spațiul/ mitul Oglinzii, Galbenul ce ține de mitul Soarelui și Verdele ca nuntă între Albastru și Galben - cum se și întîmplă și ne învață optica elementară - combinarea celor două culori
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
de obicei se merge de la imperfecțiune spre perfecțiune" (apud V.N.). Pentru a-și face înțeleasă afirmația că speranța e indispensabilă funcțiilor supreme ale esteticului, Virgil Nemoianu definește temeliile și scopurile literaturii: "Literatura e o formă a artei care folosește materialul lingvistic pentru a-și construi operele. Ea pornește, probabil, de la tendința sau nevoia universal umană de a recurge la narativitate, devenind curînd după aceea subiectivitate a liricului și reconstruire dramatică a evenimentelor. Subiectul său central e, pe de o parte, amintirea
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
E permanent nevoie în programa universitară de un echilibru între utilitatea practică și principiile spirituale. Umberto Eco definește utilitatea literaturii ca mod "de a cultiva abilități precum rapiditatea percepției și a inducției, construirea ipotezelor, afirmarea lumilor posibile, sofisticarea morală, competența lingvistică, conștiința valorii" (apud V.N.). Studentul e preferabil să aibă acces la un program/canon de predare cît mai larg, cu acces prioritar și generos la literatura universală, sporindu-i interesul estetic dar și preocuparea pentru semantica spirituală și universul moral
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Dumnezeu". Filosoful comparatist ne propune în aceste rînduri o laudatio înălțătoare și încurajatoare pentru condiția și natura umană. Canonul avea inițial ca arie de aplicare textele sacre sau legea bisericească și civilă; abia în secolul XVIII are loc o "secularizare" lingvistică a termenului, care își extinde înțelesul și asupra altor domenii, inclusiv în cel literar, unde și în prezent a rămas sub semnul lui ca și cum (nu departe de viziunea ficționalistă a lui Hans Vaihinger din Filosofia lui "ca și cum" - Als Ob). Canoanele
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
unde și în prezent a rămas sub semnul lui ca și cum (nu departe de viziunea ficționalistă a lui Hans Vaihinger din Filosofia lui "ca și cum" - Als Ob). Canoanele literare au fost, cum remarcă Virgil Nemoianu, fie vădit metaforice, fie relativizate prin mărci lingvistice ale distanței, aproximării și diminuării. Pentru limpezirea funcției "canoanelor" în postmodernitate este necesară distincția dintre curriculum și canon, primul trimite la lucrările și autorii aleși pentru predare în clasă, care adesea sînt valori perisabile, nu la fel se întîmplă în
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
curriculă, ultimii n-au lăsat nici o urmă în conștiința publică, iar cei interziși o perioadă n-au pierdut nimic din recunoașterea și prestigiul pe care îl meritau. Virgil Nemoianu e unul dintre puținii autori remarcabili și publicați în alte spații lingvistice și culturale, care face constant în scrierile sale apel la autori români - fapt mai mult decît admirabil. Profesorul româno-american încearcă să descifreze mecanismul intrării unor opere în domeniul canonic: "Canonizarea e în primul rînd un proces democratic. Cărturarii, instituțiile, ideologiile
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
și mai autentic în versuri decît celălalt, erotic, îmbrobodit de prea multe convenții. Înalta lui fire este, în primul rînd, aceea a creatorului nevoit să-și fabrice mijloacele" (E.S.). La primul dintre fiii întemeietorului, Alecu, apăsătorul complex al sărăciei mijloacelor lingvistice de exprimare nu mai există. Moștenirea lăsată de părinți îi este suficientă. Poezia este la el, dar și la ceilalți Văcărești, aproape în totalitate, și după sintagma preluată și propusă de Eugen Simion, un discurs îndrăgostit. Focul la Alecu este
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
conjugate româno-franceze, CCF-ul a reprezentat pentru lumea culturală, academică și civică a Iașului un dar și un prieten neprețuit. Biblioteca, expozițiile, invitații, parteneriatele, evenimentele populare sau elitiste, programele de schimburi culturale, de formare și de dobândire a unor competențe lingvistice esențiale, pe scurt, toate manifestările desfășurate aici în acest răstimp au contribuit, fără excepție, nu numai la diversificarea și ridicarea standardelor ofertei culturale ieșene, ci și, mai important, la crearea unei efervescențe artistice și civice de neînlocuit. Franța a fost
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
ar putea fi chiar chintesența (pentru criticii de film poststructuraliști - da, e chiar acel al cincilea element necesar transmutației alchimice!) întregului film, trebuie să spunem răspicat că nu, sensul său deconstructivist îl face să-și spargă platoșa formală a semnificantului lingvistic și să atingă aerul pur al metafizicii închipuite, acolo unde doar spirite singulare, declasate (în sensul de mai presus de serie, de gloată, desigur!) - precum Cornel Dinu sau criticul de film de la Financial Times (!!) - mai au acces. Mă stăpânesc cu
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
pentru o limbă românească profundă și expresivă pe care o idolatriza. Mi s-a părut inițial ceva nefiresc în această limbă, în vocabularul și sintaxa ei, în forța ei de expresie, ușor neverosimilă. M-am gândit apoi că fabuloasele proiecte lingvistice pe care le-a coordonat (Monumenta Lingua Dacoromanorum, Dicționarul lui Tiktin etc.) i-au contaminat orizontul de exprimare, conferind un buchet de vin vechi graiului său, dar mai târziu mi-am dat seama că mă înșelam. În realitate, Paul Miron
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
să aquiesăm, ca să fim cool", la stereotipurile romglezei tuturor vacilor boite, cu creierii arși de Cosmopolitan parcă e prea mult. Sumarizând, ar face sens să le administrăm câte o corecție fizică tuturor acestor chirițe proaste și needucate care poluează spațiul lingvistic decent și corect pe care ar trebui să-l cultivăm cu toții. (Se-nțelege, sper, că nu există deosebire de gen pentru "chirițe"). Sunt, totuși, recunosc, și cuvinte intraductibile, în fața cărora limba obișnuită capitulează, scâncind firav. De exemplu hub. Cum Doamne
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
în timp ce oamenii obișnuiți au păstrat, în limbajul comun, încă multe arhaisme sau structuri gramaticale importate. Când un român de peste Prut spune "Amuș îți dau un sunet" pentru "Te sun eu imediat înapoi", el pune în evidență o realitate culturală și lingvistică care nu are absolut niciun motiv să stârnească ilaritate sau bășcălie valahă dizolvantă. Nu e, în egală măsură, argument că ar fi vorba de limbi diferite, ci, doar, de ceea ce lingviștii descriu drept particularități ale unui grai. Tot pe același
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
Ucraina), iar politicile europene, de care moldovenii trebuie să țină seama, îi vor proteja în calitate de minoritari împiedicând orice fel de reparație istorică pe care naționaliștii mai înfierbântați ar putea să și-o imagineze. De aceea, dosarul identitar, cu componentele lui lingvistice și culturale, va continua să fie sensibil pentru Republica Moldova. În al doilea rând, în România orice discuție despre o posibilă identitate culturală moldovenească și despre orice fel de autonomie regională constituie un subiect exploziv. În 1862, când colonelul Cuza devenise
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
de redacție ruptă și transferată la Kamikadze, la fel ca și toate încercările mai mult sau mai puțin poporane ale lui Mircea Dinescu (Plai cu boi și Aspirina săracului) nu a reușit să păstreze tensiunea creativă, tupeul asociativ și condimentul lingvistic inovativ de la revista de bază. Erau ani când Academia Cațavencu a fost singura nădejde și singura supapă împotriva tiraniei postcomuniste in statu nascendi. Trebuie totuși spus că Iliescu însuși, cel care, inubliabil, "sequoia pentru liniștea noastră" și accepta, zâmbind strâmb
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
conflicte înghețate. Conflictele și războaiele desfășurate în ultimul deceniu al mileniului doi și începutul mileniului trei, în opinia analiștilor, au fost generate de politică identităților, de revendicarea puterii de către o identitate particulară (care poate fi națională, de clan, religioasă sau lingvistică). Aceeași analiști sunt de părere că, în contextul noii ordini globale, lumea industrială avansată din Nord se integrează tot mai mult din punct de vedere economic, mediatic, cultural, în timp ce părțile mai sarace ale lumii (din Sud sau Est) se fragmentează
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
ei: autorul este la curent cu evoluția stilisticii, de exemplu, și știe bine că actualmente ea se orientează spre stilistica temelor, a motivelor, a personajelor etc.; a urmărit evoluția lingvisticii din domeniul trecut și tentativele de construire a unor universalii lingvistice; este la curent cu antropologia filosofică și mai ales cu hermeneutica. Pe scurt, teoria lui Marino nu este rezultatul unor speculații solitare, ci se bazează pe tot ceea ce disciplinele umaniste au adus, în ultimele decenii, la capitolul reflecții generale. MIHAI
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288040_a_289369]
-
Sylviei Plath vorbește, să nu uităm, o femeie tânără și, fizicește, sănătoasă. Problemele ei sunt, desigur, legate de creație, dar și de echilibrarea dorinței. O dorință pe care orice scriitor aparținând generației anterioare ar fi drapat-o În nesfârșite precauții lingvistice, Sylvia Plath o comunică În limbajul frust, pe șleau, al unei tinere dezinhibate, dornică să cunoască repede și intens plăcerile Împreunării trupești: Privindu-mă, În anii din urmă, am ajuns la concluzia că trebuie să am o relație fizică pasionată
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
mereu trăsăturile primare. Ca Într-o aluviune, nici unul dintre vechile sensuri nu se pierde, chiar dacă suferă unele prefaceri - de pildă, coborârea de pe verticala paradigmaticului pe orizontala sintagmaticului. Desacralizarea aceasta vizează Însă numai posibilitatea de a conferi noi sensuri unei structuri lingvistice care se revendică formulelor de comunicare esențiale. De pe la Începutul veacului al nouăsprezecelea, intimul și intimitatea au dobândit, În linii mari, toate sensurile pe care le cunoaștem astăzi. Ele desemnează, cu minime aproximații și nesemnificative discriminări, o realitate pe care Jean
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
Ca și eul rimbaldian, intimul este Întotdeauna un altul sau, În orice caz, În altă parte! În opinia unei bune părți a cercetătorilor, intimitatea este un punct de răscruce: ea trăiește ca pură proiecție a gândului, dar și a faptului lingvistic. Artistul „navighează” - În ciuda propriei voințe - spre un spațiu al intimității, În care Își descoperă inconștient adevărata identitate. Din instanță narativă, el se metamorfozează În subiect al narațiunii, ocupând avanscena unui spațiu care trăiește din jocul adâncimilor și al faliilor fragmentelor
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
cadru preestetic sau mai degrabă a unui câmp de expresivitate literară, emoționalitatea nu e o condiție suficientă pentru a trage concluzii pertinente asupra literarității sau non-literarității unui text. (Înțelegem prin literaritate ceea ce Jakobson deslușea a fi una din funcțiile actului lingvistic al comunicării, mai precis cea poetică: situația În care „enunțul este considerat, În structura sa materială, ca având o valoare intrinsecă, fiind o finalitate”24). Cu toate acestea, textul literar nu se poate constitui În afara unui cadru al emoționalității. Experimentele
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
cunoscut, acceptat și inamovibil. Înainte de a fi scrierea multiformă (Însă ușor previzibilă) a ceea ce se vede, jurnalul e investigarea turbulentă a ceea ce nu poate fi nici măcar presimțit. El ego-grafiază un spațiu al verticalității, contribuind, prin repetiție, la permanentizarea unor forme (lingvistice, imagistice) care În mod normal refuză antropomorfizarea. Corpul și sufletul, două entități care au marcat Întreaga istorie a gândirii omenești, sunt, În jurnalul intim, simple elemente de legătură pentru un construct mental În care autorul are pretenția că se recunoaște
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
sens determinant. Din punct de vedere cibernetic „comunicarea reprezintă orice deplasare a unei cantități de informație de la un sistem la altul, fără considerarea naturii și modalității concrete în care se realizează această deplasare”. Dacă limba este un sistem de mijloace lingvistice, istoricește constituite, asta explică multitudinea limbilor naționale, iar ca fenomen social-istoric „extraindividual” ea se formează în cursul dezvoltării unui popor. Dintre toate atributele care-l disting pe om de restul sistemelor mediului biotic, esențială în dezvoltarea personalității umane este activitatea
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]