19,069 matches
-
singurul ochi sănătos. Ca și cum i-ar fi intuit gândul nerostit, Du Maurier spuse: — Am Încercat să mă las, dar pur și simplu nu pot să lucrez fără buruiana asta. — Mai trag și eu câte o piparoasă, când mă lasă inspirația, mărturisi Henry. — A, dar tu ești un om foarte cumpătat, James, spuse Du Maurier Întorcând capul și privindu-l cu un zâmbet. — Serios? replică el surprins și nu În Întregime mulțumit de această caracterizare: „cumpătat“ nu suna destul de diferit de „anost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
celuilalat pentru a uita de o dezamăgire În dragoste, când de fapt erau În realitate Îndrăgostiți unul de celălalt. În scena culminantă, care se desfășura, cu efectul cuvenit, În penumbra din interiorul Domului Într-o zi umedă de toamnă, Își mărturiseau adevăratele sentimente și puneau bazele unei legături stabile. Henry citi povestirea destul de alarmat, recunoscând nu doar fațete ale sale și ale lui Constance În personaje, ci fraze Întregi din conversațiile lor. Dar, pe măsură ce timpul trecea și nici una dintre cunoștințele sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mai Întâi să scriem! — Da, e un lucru pe care-l poți face chiar și când ești deprimat, spuse Constance zâmbind. Asta e partea bună. — Să Înțeleg că ești deprimată? o Întrebă Henry Îngrijorat. — Am fost, Îi răspunse ea. Îi mărturisi că avea perioade Întregi de depresie profundă. Tocmai În speranța de a scăpa de boală experimenta viața de expatriat În Europa, dar, oriunde se stabilea, suferința părea să o ajungă din urmă mai devreme sau mai târziu. — Te bucuri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
acaparase complet, fascinându-l cu obstacolele ridicate În calea inventivității sale auctoriale și seducându-l cu imagini vagi ale gloriei, dar și ale aurului pe care spera să Îl câștige de pe urma sa. În februarie demară o nouă piesă, a patra, mărturisindu-i lui William Într-o scrisoare: „Acum, că am simțit gustul sângelui, c’est une rage (hotărârea de a face și de a triumfa, din parte-mi), căci simt că mi-am găsit, În sfârșit, adevărata formă, pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
prea mult să pună În evidență rolul relativ modest, investind personajul esențialmente pasiv și patetic al lui Claire Cintré cu spiritul tensionat și independent al Heddei Gabler. — Păi tu ai ales-o, i-o Întoarse Compton destul de brusc, când Îi mărturisi acest gând. Ăsta e felul ei de-a fi. Nu-i pot cere să se schimbe acum. Premiera era programată peste o săptămână, pe data de 26 septembrie. Henry Începu să simtă iar toate Îndoielile și nervozitatea dinaintea premierei de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Bine, dar nu mai putem schimba acum sfârșitul, Îi replică destul de aspru autorul, care Îl bănuia pe Compton de a-și fi influențat dinainte fiul În legătură cu actul final. — Și cum i-a plăcut Alteței sale regale? Întrebă actorul. — Nu știu, mărturisi Henry. Mi s-a părut nepoliticos să stau cu ochii ațintiți asupra lojei regale. Publicitatea provocată de vizita prințului făcu să crească vânzările de bilete timp de o săptămână și ceva, dar ele scăzură din nou În noiembrie. Când Compton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
nu o poate ajuta să scape de ele. Katharine, care era o sfântă, păzea morfina care făcea suferințele lui Alice suportabile. Știe că i-aș da oricâtă mi-ar cere, chiar dacă rezultatul ar fi de a-i scurta viața, Îi mărturisi Katharine Într-o zi, dar s-a hotărât să Își trăiască moartea pas cu pas, până În ultima clipă. Henry admira curajul surorii sale, dar se și mira de el. În Împrejurări asemănătoare, nu credea că ar fi fost dispus să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cumnata lui vor fi constatat că nu le telegrafiase, conform promisiunii, duminică pentru a le relata desfășurarea premierei și vor fi tras concluzia care se impunea. „Chiar și acum este o grea Încercare pentru mine să vă scriu despre ea,“ mărturisi el de la Începutul scrisorii, „obosit, lovit, Îngrețoșat, dezgustat cum sunt de tortura crudă a unei premiere care, după imensa muncă de pregătire și insuportabila tensiune a așteptării, s-a prăbușit În doar câteva clipe crude. În două cuvinte...“ Dar, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Așa cum făcea mereu când gândea cu glas tare și cu un baston În mână, Începu să traseze linii pe pământ, folosind bastonul ca pe un stilou. Și-o aminti pe Fenimore, atunci când o cunoscuse la Florența, abia sosită din Midwest, mărturisindu-i „dificultatea de a aprecia nudul“. — Cred că marele public american găsește că este grozav de Îndrăzneț și de șocant să prezinți o femeie care se dezbracă În fața unor bărbați, dar nu din cale-afară de șocant. El poate să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
a oferit zece mii de dolari pentru un desen semnat reprezentând-o pe Trilby “În costumul Evei“. — Zece mii de dolari?! exclamă Henry. Și i-ai făcut pe plac? — Bineînțeles că nu, spuse Du Maurier. — Îți admir principiile, zise Henry. În locul tău, mărturisesc că aș fi fost tentat. — Nu e vorba numai de principii, râse Du Maurier. Ar fi trebuit să angajez un model care să Îmi pozeze și Emma nu ar fi fost de acord. — Serios? — Da. Pem e o ființă foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cu finul său Guy Millar, acum În vârstă de șapte ani, căruia Îi strecură pe furiș o monedă de o jumătate de liră, impunându-i tăcere printr-un deget ridicat În dreptul buzelor. Ultima cu care vorbi fu Emma, căreia Îi mărturisi că urma să scrie articolul În memoria lui Kiki, pentru Harper’s. — E minunat, Henry, spuse ea. Aștept cu multă nerăbdare să Îl citesc. Porni pe drumul cel mai scurt către câmpie și, de acolo, spre Banca Confidențelor. Acolo se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
indiciu clar al declinului fizic și mental al lui Kiki În ultimii doi ani. Și nu era singurul cititor care gândea astfel: capitolele publicate În Harper’s provocaseră deja comentarii pline de cruzime În presă și mai mulți prieteni Îi mărturisiseră Între patru ochi dezamăgirea față de noua carte. Cun aveau să o privească pe Martia, când aveau să ajungă la ea? Cei care făceau comerț cu reputații pe piața literară și care nădăjduiau, după cum Kiki Însuși profețise, că, după succesul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
din anii petrecuți Împreună În Flandra. Moscheles păstrase, evident, hârtiile, Împreună cu scrisorile primite de la Du Maurier și nu puteai să nu-l bănuiești că scotea un ban de pe urma boom-ului lui Trilby, publicând tocmai acum toate aceste materiale. După cum o mărturisea titlul, autorul afirma că atmosfera din primele capitole ale romanului lui Du Maurier ca și personajul principal Însuși Își aveau rădăcinile În experiențele trăite nu numai la Paris, ci și În Belgia, iar stilul copia lirismul nostalgic al lui Trilby
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
genezei și compoziției lor. Majoritatea celor douăzeci și patru de volume s-au publicat În 1908, iar drepturile de autor din această sursă s-au ridicat, la sfârșitul anului, la doar 211 lire. Această descoperire „m-a dat gata“, după cum i-a mărturisit unui ziarist. Primirea făcută ediției de către critică a fost la fel de dezamăgitoare - numai cronica lui Percy Lubbock, din Time Literary Supplement, a salutat-o ca pe un punct de cotitură În domeniul literar, dar, În cea mai mare parte, ea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ai fi așteptat să spună pe tema aceasta; este ceea ce ai putea să speri că va spune, dacă ești materialist convins și profesor de literatură; dar nu este ceea ce a spus de fapt. Eseul Există viață după moarte? Începe așa: „Mărturisesc de la bun Început că mi se pare a fi cea mai interesantă chestiune din lume, odată ce capătă Întreaga intensitate pe care o poate Înmagazina“ - nu tocmai sentimentele cuiva care crede că moartea este absolută. Dar, ca toate scrierile lui James
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
examina cu privirea. Era foarte frumoasă. Purta un taior bej, pantaloni albi și bluză albă. Avea în mâini un teanc de dosare la care el se uită cruciș. Nu ți-a spus Petru? Sunt noua secretară. Da? Trebuie însă să mărturisesc ceva. Ce s-a întâmplat? Veneam oricum la tine acasă, să văd ce faci. Vroiam s-o fac din ziua în care am auzit că n-ai venit la servici. Da... Bei ceva? Nu, mulțumesc. Doru se așeză la masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
înșelat, că el nu vroia să o piardă, că ea aștepta un copil, nu știa al cui era, însă nu-i păsa. Și ea a murit într-un accident de mașină. La sfârșit mă conduce acasă. Și ne sărutăm. Îmi mărturisește că se simte atras de mine, fascinat de mine. /2 Te conduc? Bine. Ce zici? Vrei să ne continuăm întâlnirea în împrejurări mai intime? întreabă. Sorry, nu sunt interesată de o astfel de relație. Greșeala mea. Îmi cer scuze că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
superbă boltă de peste patruzeci de metri, blatul mesei de la care a fost iscat. Jetul de urină străbătând terasa de vară a Uniunii Scriitorilor. Zidurile Palatului Monteoru. Spațiile verzi. 34 DANIEL BĂNULESCU Dintr-o dată, pielea de căprioară de pe trupul meu - mărturisi, schimonosindu-se, Gabi - se schimbă într-una din coniac. Chipul lui terchea-berchea se îmbăie într-o lumină de coniac. Praful de pe obiecte, linia castanilor, carcasa de gândac putrezit a Operei, luna, toate deveniră păhărele de coniac. Chiar și aerul
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
tocăria și pervazul etajului întîi. De acolo, luîndu-și avânt, încălecă întîi el, deșiratul, pe acel brâu și inspectă, printre gene, întunericul din interior, grețos și ostil. (Noi, între timp, avîndu-l în frunte pe terchea-berchea și protejîndu-le la mijloc pe fete - mărturisi cu modestie gestul lor bărbătesc Gabi cel Norocos - ne înfundam tot mai adânc în străfundurile etajului întîi, semănând tot mai descurajant cu o grotă...) Depășisem rămășițele cabinetelor de limbi străine, foto, materialism-dialectic, istoria mișcării muncitorești, mărșăluind printre ruinele sediului, parcă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
vă trăznească și ea cu măciuca ei de cocîrț... Sânt văduvoaice care urăsc să se drojdească singure. Și atunci te momesc, sub diferite trucaje, în bucătărioarele lor, să vă izbiți în măciucile de cocîrț. Dar se fâstâcesc să ți-o mărturisească corect... E stânjenite... Te iau pe departe. Cică: "Te-am visat aseară cum alergam de mână prin lanurile de mătasea broaștei". Sau: "Mă înnebunesc după felul în care mi-i culegi pe licurici". - Ce licurici, bă? - Licurici adevărați, cărăbuși, bîzdîgănii
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
aventurezi să iei, pe talpă, tarlaua aia, le mai presimți pe cordoaicele de elvețiene cum se străduie să-ți bage oglinjoara în ochi... 77 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI care vă vorbește, de operație chirurgicală. Dar se numără. Vă mărturisesc că, nici acum, după aproape cinci ani, nu m-am dezmeticit din extazul în care m-au revărsat tactica și strategia degeneraților... Până în acel moment ne hăituiseră, toropindu-ne și îndrugîndu-și grețoasele aiureli despre cei nu știu câți regi ai orașului București
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
zici pe poezii, simți că ți l-ar mângâia cineva pe baston? - Dacă e creație autentică, parcă-aș simți... - Și de-ar fi creație de ailaltă, mie poți să-mi zici... Eu sânt ca tatăl tău, când e vorba să mărturisești cum ți-ar place să faci baie cu buldozeristul. Nu te spovedi..., eu, la prima intersecție, te descarc. Ori la cea mai adâncă mlaștină cu caralii te arunc... 89 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI În realitate, nu erau nesfârșit
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
voinicule. - Ehei, Gabrielo, iară eu bag acuma, la tine, în viteza a IV-a. ...Că să nu te plângi c-a trecut aiurea anul ăsta. Până o fi ne arăți unde stă madam Nicolici... Rar își descleșta Țaca gurița să mărturisească despre toate putorile, că nu le băga, neapărat, direct în viteza a IV-a. Ploile de împreunare i le stricară însă clămpănitul unui clopot, agitat cu bruschețe, de undeva din adâncurile de velur ale casei, ca de pe platforma unui tramvai
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Iertați-l, doamnă, e dilit. I-a murit un verișor... - Vai, domnule, trebuie să fiți o ființă cu totul formidabilă dacă ați intuit, din prima încercare, cea mai profundă pasiune a vieții mele. Ar fi fost necesar să-mi fi mărturisit totuși nedelicatețea de-a nu mai fi predat, în ultimii cinci ani, acest incomparabil obiect de învăță... Apoi tăcu brusc, înțepenind o secundă cu gura căscată, făcu profesional, ochii ei delicioși, mari și se înroși violent. Toată această paradă arăta
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
viril al Diavolului. Lung și gros cât socoteala unui catâr, după susținerile unora. Având circumferința unui țurțur, format în carcasa de tablă a jgheaburilor acoperișului. Sau, dimpotrivă, de dimensiuni omenești, dar îmbîrligat și acoperit de solzi ca un pește, după cum mărturiseau, cu cel mai gălăgios patos, vreo două ucenice. Neuitând să adauge nici cât de mult le necăjise sămânța de gheață a Ispititorului. Care aproape că le congelase uretrele. Sau cât de însîngerate sau de ferfelițite, pe dinăuntru, se întorseseră de la
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]