19,653 matches
-
revedere și mă duc sus în camera mea. Stau în fața măsuței de toaletă și mă machiez, copiind felul în care m-a machiat Geraldine pentru petrecerea de rămas-bun a lui Ben. Cu toate c-ar fi trebuit să mă fi obișnuit cu asta până acum, tot nu-mi vine să cred că eu sunt asta, că femeia care se uită la mine din oglindă este Jemima Jones. Apoi îmi periez părul lung și blond, privind cum luminile din tavan îi absorb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
seama că m-am schimbat, că sunt o altă persoană, care arată complet diferit, în interior încă mă simt la fel, încă mă simt grasă. ― N-o să se întâmple nimic, continuă Geraldine. Ești superbă, oare ai de gând să te obișnuiești cu asta și să-ți trăiești viața mai departe? ― Bine, bine, spun eu zâmbind. Orice, numai ies de pe panta asta, pentru oricât de ridicol ar suna, începe să mi se facă rău să mi se tot spună cât de frumoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
la același lucru. Era un tip la aeroport, care a început să vorbească cu mine, și am crezut că tu erai. Îi spun lui Brad toată povestea, el ascultă atent, după care spune: ― Așa e toată lumea în LA. Te vei obișnui, crede-mă. ― Vrei să spui că toată lumea dă cărți de vizită străinilor? ― Ei, bine, să zicem că da, și asta, dar vreau mai degrabă să spun că bărbații n-au nici o problemă în a aborda femei pe care le găsesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
dar asta e o ocazie specială. El râde din nou, iar eu îl privesc peste buza paharului, și tot nu pot să trec peste cât de bine poate să arate tipul ăsta. Efectul? Jemima are perfectă dreptate. Brad este foarte obișnuit să creeze efecte, și foarte versat în a crea atmosferă pentru seducție. Jemima n-are decât să creadă că Brad e un bucătar excelent, că face toate astea pentru ea, numai că Brad a mai făcut asta, de multe ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
care am lăsat-o în urmă, la munca ingrată de la Kilburn Herald, și mă gândesc la ce-ar spune prietenii mei dacă m-ar putea vedea acum. Cu toate că a trecut mai puțin de o săptămână, știu că m-aș putea obișnui cu asta. Cum să mă întorc acolo, înapoi în vechea și mohorâta Londră, când Los Angelesul e atât de cald, de interesant și de îmbietor? Apoi nu mă pot abține să mă gândesc la Ben. Interesant cum apare în cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ea. Diana Macpherson este foarte obișnuită să se culce cu vedete în ascensiune, cu cei care vor să fie celebri și se agață de fiecare cuvânt al ei, care-i hrănesc aura de putere ce-o înconjoară. Nu e însă obișnuită cu tipi ca Ben, adică nu cu bărbați politicoși, fermecători și prietenoși, dar care nu reacționează în nici un fel la flirtul ei fățiș. Chiar săptămâna trecută l-a chemat la ea ca să-i spună că ar trebui să meargă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
te distrezi. Săptămână poate trece însă incredibil de încet când îți dai seama că de fapt ești cam singură, că nu mai ai plasa de siguranță a prietenilor de acasă, că nu mai ești în locurile cu care te-ai obișnuit. Nu că Jemima Jones n-ar avea parte de clipe frumoase, nu, nicidecum? Serile ei sunt o multitudine de sunete noi, de gusturi, mirosuri și normal - vârtejul pasiunii trăite alături de Brad. Dar ea nu-și petrece ziua întocmai cum ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
care stau șase dintre cei mai arătoși bărbați pe care i-am văzut. Probabil că sunt toți homo, pentru că se opresc din vorbit când intrăm noi și-n loc să se uite la mine - lucru cu care încep să mă obișnuiesc treptat - toți se uită la Brad, scurtându-l din cap până-n picioare. Mai în spate e o femeie cum n-am mai văzut niciodată: pentru o clipă, am impresia că ar putea fi un bărbat deghizat. Și-a ținut haina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
iasă. Apoi mă uit în dreapta și aproape că țip de entuziasm. În sfârșit, în sfârșit, văd ce așteptam să văd de când am ajuns aici: o celebritate în realitate. Și nu vreuna bătrână, ci pe însuși George Clooney, bărbatul la care obișnuiam să visez - când nu aveam fantezii cu Ben. ― O, Doamne, șoptesc eu, e George Clooney. ― Unde? Brad nu pare prea interesat, dar eu îi fac semn ușor cu capul, iar Brad se întoarce să se uite. ― A, da, spune el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Să vedem cum te descurci. ― Mulțumesc foarte mult, izbucnesc eu. Va fi grozav. ― Aștept articolul tău în fiecare miercuri dimineață, la prima oră. Și Jemima, dragă...? ― Da? ― Sper că merită tipul. Și chicotind ca pentru el, închide telefonul. Jemima Jones obișnuia să creadă că s-a născut sub o stea fără noroc. Jemima Jones obișnuia să creadă că deși există ceva interesant și strălucitor cum e viața, n-avea să i se întâmple ei niciodată. Dar ce n-a înțeles Jemima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
articolul tău în fiecare miercuri dimineață, la prima oră. Și Jemima, dragă...? ― Da? ― Sper că merită tipul. Și chicotind ca pentru el, închide telefonul. Jemima Jones obișnuia să creadă că s-a născut sub o stea fără noroc. Jemima Jones obișnuia să creadă că deși există ceva interesant și strălucitor cum e viața, n-avea să i se întâmple ei niciodată. Dar ce n-a înțeles Jemima Jones niciodată e că uneori în viață, trebuie să faci astfel încât dorințele să ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
se poate opri din a tot da paginile, pentru că aceste femei sunt eu. Ele sunt ceea ce am fost eu odată, doar că eu n-am știut niciodată cum arătam atunci pentru că nu îndrăzneam să mă uit ca lumea în oglindă. Obișnuiam să pretind că dacă eu nu văd grăsimea, atunci n-o vedea nimeni altcineva. Numai că dacă mă uit mai de aproape, îmi dau seama că aceste femei nu sunt chiar ca mine. Ele afișează zâmbete cu buze groase și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ținea partea. Pe vremea aceea, el absolvise demult și plecase la colegiu, iar eu am rămas aici și mi-am luat o slujbă de secretară. Am devenit foarte apropiată de o femeie cu care lucram eu, pe nume Judy. Ea obișnuia să spună că sunt exact cum fusese ea când era copil, și Judy arăta exact ca mine, avea aceeași mărime. Într-o zi, eram la muncă și am adus vorba de școala la care am mers. „Trebuie să-l știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
psihologice bâlbâite. La naiba. ― Dar desigur că cineva ca tine nu trebuie să treacă prin ceva așa cum e....ă... renașterea, nu? mai încearcă el. ― Astea sunt numai aparențele, răspunde ea, eu sunt de fapt un om cât se poate de obișnuit. Merg la magazin, la cumpărături, mă plimb. Sunt la fel ca toți ceilalți. Da, gândește Ben, de-aia a durat luni de zile să aranjăm un interviu cu tine. De fapt, ăsta e motivul, pentru care ne deranjăm noi acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
blonda, această minunată blondă, bronzată și zâmbitoare, își dă capul pe spate și râde. Ce ciudat, se gândește Ben. Sunt sigur c-am mai auzit râsul ăsta pe undeva. Scutură din cap, încercând să-și amintească ce pare atât de obișnuit la râsul ăsta, dar nu-și mai amintește, și nu reușește s-o recunoască pe tipă. Din păcate. Dar continuă să se uite la ea, pentru că ea chiar e minunată. Numai că ea nici nu se uită la el, nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
carte care confirmă un drum ascendent și împlinește în chip fericit o carieră cu resurse încă nebănuite. Vasile Filip Caietul crâșmarului Când Dumitru Dinsus și Stafidă au ajuns în gară, s-au oprit într-un loc mai ferit, ca să se obișnuiască cu tot ce vedeau și ce auzeau... Ființa lor era încărcată doar cu mlaștini, putregai, gâlgâit de ape mâloase - acum înghețate bocnă - orăcăit de broaște și cu mugetul buhaiului de baltă... Și acum... Acum atâta zgomot! Fluier de locomotivă, scârțâit
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
Încet-încet, ne-a cuprins bezna. Doar eram în mijlocul pădurii. Nu aveai voie să aprinzi măcar un chibrit, nici vorbă de felinar. Ne apropiam de „linia inamică” doar. Dar până acolo mai era cale de mers, nu șagă. Până să ne obișnuim cu întunericul, au și început să cadă primii picuri de ploaie. Și uite-așa, cu fiecare pas, glodul devenea tot mai stăpân... La un moment dat, „răcanul” - știți voi cine era - ne-a atras atenția că nu departe avem de
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
mine? am șoptit eu. Adică să mă concedieze? Vrei să spui că nu mai am serviciu? — Exact, a spus tata cu o voce foarte normală. —Grozav! m-am smiorcăit eu. Mulțumesc că mi-ai distrus viața! în timp ce încercam să mă obișnuiesc cu ideea că rămăsesem din nou fără slujbă, s-a așternut o tăcere adâncă. Oare Dumnezeu-Beadle începuse să ruleze niște casete mai vechi? —OK, și cu apartamentul meu cum rămâne? l-am provocat pe tata. Asta fiindcă văd că te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
tu trăiești ca o călugăriță, așa că orice cantitate ți-ar părea prea mare. Era adevărat că Margaret trăia ca o călugăriță. Aveam patru surori, două mai mari și două mai mici, iar Margaret era singura bine-crescută din toată trupa. Mama obișnuia să se uite lung la noi și să spună cu tristețe „Ei, una din cinci nu e rău!“. Nu trăiesc ca o călugăriță, s-a plâns Margaret. Sunt doar normală. Da, Rachel, i-a luat Paul apărarea. Nu e o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Eu aveam o pereche nouă de pantofi care urmau să plece în voiajul de inaugurare. Cu măsura mea, îmi era imposibil să-mi găsesc niște pantofi frumoși, care să-mi și vină bine. Cu toate că eram în New York, unde oamenii sunt obișnuiți cu ciudații. Dar în sezonul ăla aveam noroc. Era vară, iar încălțările la modă erau papucii cu botul ascuțit. Ai mei erau de un verde ca lămâia, cu un toc nu prea înalt. Așa că nu conta că erau cu două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
putea fi ignorat.) L-am studiat îndelung pe când discuta foarte aprins cu bărbatul cu mustață à la Stalin. Christy avea exact genul meu preferat de gură: gura gen David Allen. îDavid Allen era un povestitor TV demult dispărut, pe care obișnuiam să-l urmăresc pe la sfârșitul anilor șaptezeci. Tatăl meu distra tot timpul oamenii - adică îi plictisea de moarte - relatându-le cum urlam ca apucata ca să mi se dea voie să stau până mai târziu și să-l văd pe David
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am uitat la Don cu ochii scăldați în lacrimi, am bătut o dată din gene și cu asta am închis capitolul. —Nu-ți face griji, m-a liniștit el. A făcut la fel în fiecare dimineață săptămâna asta. Toată lumea s-a obișnuit deja să nu aibă pâine prăjită la masă. După asta Don s-a apucat să spargă ouă într-un castron. Era mult prea dimineață ca să mă uit cu detașare la treizeci și șase de ouă crude. Am simțit că începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
care se aflaseră la capătul liniei de îmbuteliere a ouțelor lui suprasolicitate. —Și unde a... ăăăă... stat? am încercat eu să fiu diplomată. Dar îmi venea greu să cred că putuse sta într-unul dintre dormitoarele alea înghesuite. Snorter era obișnuit cu hotelurile de lux. —A stat cu noi. Normal, a zis Mike. în patul dintre mine și tânărul Christy care se află de față. I-auzi, m-am gândit eu. Deci era adevărat că, din când în când, la Cloisters
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Bun, ai Operele complete ale lui Patrick Kavanagh. Exact așa cum mi-ai spus în noaptea în care ne-am întâlnit. E bine de știut că fata nu minte. —Vino-ncoace, i-am ordonat eu. Lasă-le-n pace! Nu sunt obișnuite cu oaspeții. O să le superi și n-o să mai aibă stare câteva săptămâni de-acu-ncolo! Mi-era jenă cu „colecția“ mea de cărți - opt cărți nu prea fac o colecție. Dar treaba era că nu aveam nevoie de mai multe. Rareori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
renunțe la un comportament pe care l-a avut o viață întreagă. Psihoterapia, de durată, în grup sau individual, e vitală. —Să nu te apropii de baruri, a intervenit Misty plină de pasiune. Și ferește-te de oamenii cu care obișnuiai să bei, pentru că nu vei mai avea nimic în comun cu ei. Asta a fost greșeala mea. —Ascult-o pe Misty, a spus Josephine. Asta dacă nu vrei ca peste șase luni să te întorci din nou, aici. —Du-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]