19,653 matches
-
tot așa ca și ieri seară, strigă apoi din ușă în urma inspecto rului. Odată ieșit din curtea bătrânului, Cristian porni încet la vale, pe ulița strâmtă ce cobora spre locul unde își lăsase mașina. El avea o minte ordonată, era obișnuit să analizeze problemele în mod logic și abia pe urmă să tragă concluziile. Moșul însă îl obliga să își revizuiască continuu punctele de vedere deoarece schimba de la un moment la altul datele problemei. În regulă, rosti el cu glas tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
În orice altă situație, figura lui Calistrat ar fi fost comică. Acum însă, moșul părea de-a dreptul fioros. Sper numai să nu te îmbolnăvești! adăugă bătrânul. Nu-ți fă tu griji, îl liniști inspectorul, nu voi păți nimic, sunt obișnuit. N-am timp de bolit acum. Băiete, mâine să te îmbraci și tu ca lumea! La munte, nopțile sunt reci și vremea e foarte schimbătoare. Nu am crezut că la vârsta ta trebuie să te învăț și asta, mă gândeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
nu mai vedea nimic acum. Se simțea de parcă ar fi căzut într-un cazan plin cu smoală. Nu te speria! auzi de alături vocea șoptită a lui Calistrat. Sunt aici, dacă se repede, te feresc eu. Încet, ochii i se obișnuiau cu întunericul și începu și el să distingă câte ceva în jur. Luna strălucea deasupra lor dar razele ei abia puteau pătrunde prin frunzișul des. Vedea silueta întunecată a lui Calistrat lângă el și formele fantomatice ale trunchiurilor copa cilor. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
stâncii. O scară ar fi fost foarte bună, dar de unde s-o ia? Oboseala ultimelor nopți nedormite începea să-și spună cuvântul. De ce îi trebuia o scară? Doar avea toiagul cu care se putea ridica oriunde voia. Încă nu se obișnuise cu gândul că era un paznic și se putea bucura de niște avantaje pe care i le oferea această nouă ocupație. Mai plătea tribut vechilor obișnuințe. Îl îngrijora și gândul că urma să manevreze un exploziv deosebit de sensibil, dar intenționa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
aer în piept și apăsă pe mâner. În tinda întunecoasă domnea un aer închis de casă nelocuită. Nu mirosea urât, dimpotrivă, se simțea o aromă slabă de busuioc, amestecată cu o urmă de scorțișoară. Înaintaseră apoi spre camera unde Calistrat obișnuia să stea. Și acolo ușa era închisă, probabil că la plecare polițiștii se asiguraseră că totul este încuiat și în ordine. Oprindu-se în mijlocul încăperii, Cristian privi atent în jur. Cercetă din ochi toate ungherele. Ileana rămăsese un pas în urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
afară de cineva dispus să investească niște bani și ceva efort. Încercase să cumpere dreptul de prospectare și exploatare a unor zăcăminte de aur din Africa. La început se izbise de refuzul funcționarilor din ministerul republicii bananiere. Vlad Mihailovici era însă obișnuit cu asemenea situații și reușise să-i convingă în cele din urmă. Contra unei sume destul de piperate, aceștia se lăsaseră înduplecați să-i concesioneze terenurile iar el devenise stăpân pe mai bine optzeci de mii de acri de teren. Angajase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
la un animal sălbatic. Numai când Calistrat îl dusese sus la peșteră ca să vadă cu ochii lui, se convin sese că lucrurile stăteau cu totul altfel. Oamenii ăștia habar n-aveau cu ce se confruntă și reacționau exact așa cum erau obișnuiți s-o facă în fața unui dușman obișnuit. Ori poate că între timp aflaseră? După ce văzuse în tabără mai devreme, se părea că până la urmă învățaseră că trebuie să stea înăuntru pe parcursul nopții. Sigur constataseră că atacurile se opresc în zori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
-ți spun? întrebă ea. Totul. Chiar așa? Chiar așa. E mult de spus. Am timp. Sunt deja două zile de când nu te-ai odihnit și nici în noaptea asta nu cred că vei dormi. Lasă, dădu Cristian din mână, sunt obișnuit! După ce terminăm de vorbit, voi încerca să ațipesc puțin. Cum vrei, rosti Ileana dându-și seama că nu-l va putea convinge. Nu știu cum să încep. Cu începutul! Explică-mi mai întâi care este relația ta cu zeii. Nici una. Nu există
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să țină vâlva închisă, să o împiedice să umble slobodă printre noi. Asta vor ei? Ileana îl privi câteva clipe: Zeii n-au nimic de a face cu vâlva. Nu înțeleg. Cum să-ți spun? Zeilor nu le pasă. Ești obișnuit să îi vezi pe zei ca pe Dumnezeu, însă nu este așa. Atunci, de ce le mai spui zei? Cum altfel să le spun? Inspectorul ridică din umeri: Pe mine mă întrebi? Așa nu o vom scoate la capăt. Scoate-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Cristian, ai trecut de locul pe unde se poate urca. Hai înapoi, ca să-ți arăt eu pe unde ne putem cățăra. Hotărât lucru, încă nu era pe deplin stăpân pe toiag. Mai avea de lucru cu el, trebuia să se obișnuiască împreună, unul cu celălalt. Mai devreme sau mai târziu, fără îndoială că va fi silit să dea piept cu vâlva. Se întreba dacă, în situația aceea, toiagul îl va ajuta ori îl va lăsa din nou baltă. În urmă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
foloseau ei. Zăcea aruncată pe jos și încă mai lumina slab. Felinarele agățate de pereți în galerie aruncau o lumină palidă, pierzându-se în depărtare. Hotărî să stingă lanterna sa și așteptă câteva clipe, ghemuit la pământ, ca să i se obișnuiască ochii cu semiîntunericul. În afară de zgomotul apei ce curgea, nu se mai auzea nimic. Șinele vechi luceau slab în lumina ce răzbătea din galerie. Porni apoi mai departe, încordat ca un arc. Ajuns la intrare, se lipi de perete, ascultând atent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
dând din mâini. Nu căzu dar inima i se făcuse cât un purice. Nu știa ce se ascunde acolo, în întunericul din spatele său. Probabil un animal de mari dimensiuni îl pândea. Desigur că se oprise la intrare numai ca să-și obișnuiască ochii cu lumina puternică de afară. Era convins că, profitând de căderea lui, ființa aceea din adânc se va repezi peste el. Se pregăti să se apere, hotărât să-și vândă scump pielea. Ridică mâna dreaptă, cea cu care trăgea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
arunce din mers o privire înveninată, care spunea foarte clar că, dacă nu își ține gura, va fi lovit cu sălbăticie. Afară era foarte cald. Ieșit din semiîntunericul pivniței unde fuseseră ținuți captivi, inspectorului îi trebui ceva timp ca să-și obișnuiască ochii cu lumina puternică de afară. Probabil că erau orele optsprezece, nouăsprezece cel mult, pentru că soarele, deși nu asfințea încă, coborâse destul de mult spre orizont. Cei doi gealați, îl îmbrânceau spre o camionetă oprită într-o parte a curții, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
existenței... Homer rămase cu gura căscată. Abia atunci realiză el că mașina lui zboară cu 970 km/oră și că în același timp parcă stă pe loc. Asta era murdăria (unii spun "paradoxul") vitezei. Oricât ar fi de mare, te obișnuiești îndată cu ea și n-o mai sesizezi. Ceea ce te face să mărești iuțeala... chiar asta i-a stricat viața: necontenita, nebuna accelerație. Homer se uită la ceas. Mai avea destul până la destinație, gândi, destul ca să i se facă lehamite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
acestora, să vadă!" Și Domnul le-a deschis ochii, și au văzut că erau în mijlocul Samariei. 21. Împăratul lui Israel, văzîndu-i, a zis lui Elisei: "Să-i măcelăresc, să-i măcelăresc, părinte?" 22. "Să nu-i măcelărești", a răspuns Elisei. "Obișnuiești tu oare să măcelărești pe aceia pe care îi iei prinși cu sabia și cu arcul tău? Dă-le pîine și apă, ca să mănînce și să bea, apoi să se ducă la stăpînul lor." 23. Împăratul lui Israel le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]
-
lumina dintre noapte și zi rămân nemișcată, țintuind cerul cu mâinile întinse a rugă. Apoi, mirarea îmi atinge mătasea genelor și visul dă semne de trezie. Lacrimile se preschimbă în pajiști verzi pe care zburdă mieii. Va trebui să mă obișnuiesc cu plânsul verde din ianuarie. El se va repeta cât timp voi rămâne trează.
Pl?nsul de verde by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83322_a_84647]
-
șapte, cocoțate pe bancheta mea. Semiconștientă, își leapădă și pantofii, cu un singur pleoscăit pe linoleumul ud, și începe să respire regulat. Presimt că până la stația ei o să rămânem singuri - adică nu doi, ci fiecare cu sine, așa cum m-am obișnuit din copilărie. Spun asta fiindcă eu oricum n-aveam o țintă, plecasem de acasă într-o după-amiază cu vaga intenție de a ajunge la Mare. Vineri, când toată lumea fugea din orașul de care o leagă slujbele, mașinile și, după lăsarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
încerc reconcilierea: Mămică, eu cred c-ar trebui să mă-nsor. De ce, ai pe cineva? Nu, zic, da’ am impresia că numai așa o să scap de problemele astea. Acum nici nu mai poți să te-nsori, maică-ta s-a obișnuit și ea cu tine-așa, îmi spune seara la culcare Zina, despre care știam că era împotriva căsătoriei. Trupa de teatru e subiectul tabu, de vreo două ori de la venirea ei am încercat să-l deschid și ea l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Lavric? Să trăiți, sunt maiorul Pestrițu. (Mie orice întâlnire cu autoritatea îmi strânge inima parc-aș fi făptuit ceva.) Zina îl rugase pe polițai să mă sune de pe mobilul lui, să mă anunțe că trebuia să plece. Asta nu se obișnuiește, el totuși a cedat, mi-a dat scurt comunikat-ul, Aveți un mesaj de la o tânără Zina, dânsa trebuie să plece urgent din oraș, și pac, a închis. Articolele de presă cotidiană nu-mi trezeau nici un interes în dimineața lungă, pișăcioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Mă-ta ce mai face? - Este la sora mea la Brașov. Este bine, sănătoasă! - Știu că este la Brașov. Cred și eu că se simte bine, la soră-ta, are toate condițiile! Ce fericită trebuie să fie! - Acum s-a obișnuit dar la Început i se părea că este prizonieră Într-un apartament de bloc, nu era ca În curtea ei să se desfășoare, să iasă la poartă, să stea la taifas cu vecinele. Și uite așa, au urmat și alte
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
localitatea Deveselu, pe care Îl și prezentă În fața lor. - Cotidianul “Adevarul”. Domnule primar, am Înțeles că ați semnat acordul pentru amplasarea scutului antirachetă chiar pe teritoriul localității dumneavoastră! Ce aveți să ne spuneți În legătură cu acest lucru? - Da, este adevărat, suntem obișnuiți cu activitățile militare pe teritoriul localității noastre, am mai avut un precedent cu mulți ani În urmă. Aici s-au Întemeiat familii, s-au legat prietenii Între cadrele militare și localnici, iar acest scut s-a amplasat acum, chiar pe
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
amniotic, Îi căzu stetoscopul pe care Îl purta ca de obicei, de după gât, drept pe gâtul lui Gigilică. Când simți lovitura, acesta Începu să țipe tare Încât doctorul nu mai fuse nevoit să- i dea palma la fund, cum se obișnuiește la noii născuți. Gigilică luă nota zece la naștere, singura lui nota de zece, pe parcursul vieții. - Ăsta, sigur o să se facă doctor, Îi zise moașa doctorului, Înfășându-l. - Sper să nu se facă ginecolog, ca mine, răspunse doctorul. Gigilică a
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
spună rolul cât mai perfect în fața lumii ca mai apoi să mă ascund după cortina sufletului, unde să-mi plâng neputințele. Toți îmi spuneau să nu mai fiu timid, dar niciunul nu mă învăța cum să mă schimb. Poate mă obișnuisem să-mi petrec timpul în umbra altora, poate că mi-era destul de comod să mă știu neînsemnat pentru ceilalți din jur, dar în acea zi toată rutina îmi crea suferință. Trebuia să mă schimb, voiam să aflu cine sunt, cum
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
pe pumn. Am eschivat ușor, apoi i-am măturat piciorul din față trimițându-l, cât era el de mare, cu fundul de pământ. Aș fi putut să profit de avantaj, să-i stâlcesc mutra cu un genunchi din cădere, așa cum obișnuiam când mă băteam cu golanii prin parcuri, aș fi putut să-i umplu capul de pumni, fiindcă îl uram cu toată ființa mea, dar am văzut-o pe Creața venind în fugă spre locul unde eu și cu Petruș ne
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
frică să nu plece sau, Doamne ferește, să nu i vină să strige. Îi respiram parfumul trupului și îmi imaginam că așa trebuie să fie odihna în rai. Ochii mi se ascundeau după pleoape fiindcă era foarte târziu, eram obosit și obișnuit de la stână să mă culc destul de devreme, dar continuam să o văd din ce în ce mai frumoasă. Era atâta lumină care venea dinspre ea că am simțit cum mă topesc în visare. O auzeam repetând rugător: Să nu adormi, să nu adormi! de parcă
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]