19,069 matches
-
astea. — Le-a și văzut cu ochii lui. A doua zi după incendiu m-a rugat să-i fac turul casei. Era deja arestat, acuzat de posesie de dispozitiv incendiar. CÎnd a ajuns În camera asta s-a hotărît să mărturisească. Cabrera mă supraveghea cu aerul său gînditor, de parcă s-ar fi așteptat ca, la rîndul meu, să-mi recunosc rolul jucat În comiterea crimei. — Domnule inspector, cînd o să mă văd cu Frank o să-i spun că am vizitat casa. Știind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
reclamăm pe Crawford și pe Betty Shand la poliție, dar n-aveam nici o dovadă Împotriva lor. Crawford n-a știut că urma să dăm foc casei Hollinger și n-a participat În nici un fel la proiect. Dacă i-am fi mărturisit lui Cabrera, ne-ar fi acuzat pe toți și singura persoană cu adevărat responsabilă ar fi scăpat. Frank a pledat vinovat ca să ne salveze. Și n-ai zis nimic pînă să apar eu. Tu mi-ai plantat caseta porno În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
ca ostatice, au rămas regine? Dar de ce nu spui că regina, după ce eroul ei, dus în pântece, Darius, a murit hărțuit de cuceritori, ea, ca o persană în glorie, l-a jelit și a spus: „Ca fiică a lui Artaxerxes, mărturisesc că am avut doar un singur fiu și acesta e Alexandru, împăratul întregii Persii“?! — Tot nu te pricep, ce te macină? — Nu vom ști nicicând ce am fost și, lipsiți de asta, nici nu vom afla spre ce mergem!... I-
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
ne lasă iubirile neschimbate“. Se uitase la fotografia din ramă a băiatului său și Veterinara îl observase: — Despre ce ți-ai mai amintit? Joaca ei de-a nordul și sudul se pierdu într-un zâmbet trist. Nu putea să-i mărturisească, deși ar fi vrut să îi spună de-atâtea chestii care i se întâmplau numai lui: cum trecea în tablou cu pisica trufașă și veneau înapoi. Cum i se încețoșau ochii, din când în când, dar, mai ales, cum i
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
și i se spunea Corbul Alb pentru că era un expert al torturii psihice lente, la care îi supunea pe deținuții politici, „pe spionii și pe târâturile care scuipau pe Islam“. „Nu există suflet de muritor care să nu mi se mărturisească“, zicea adesea, intimidându-și victima de la primul gest. Era un bărbat înalt și masiv, cu o voce groasă, dar cu mâinile fine și îngrijite, de farmacist. Dar nici trăsăturile lui nu erau lipsite de o anumită noblețe, fiindcă avea pielea
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
proces, poate ai auzit, fiindcă a fost public: „Omoară-mă și scapă de mine, dacă gândești că așa e corect, numai nu mă trimite din nou în celulă, fiindcă nu știi cum e și nici ce mi-au făcut ca să mărturisesc! Dacă mă trimiți iar acolo, voi spune nu doar că eu am lovit-o de atâtea ori cu cuțitul, ci voi recunoaște și crimele altora, dacă vreți!“. Ghazal cunoștea toate astea și știa de asemenea despre practicile terorii, care ar
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
spune nu doar că eu am lovit-o de atâtea ori cu cuțitul, ci voi recunoaște și crimele altora, dacă vreți!“. Ghazal cunoștea toate astea și știa de asemenea despre practicile terorii, care ar fi făcut și un lemn să mărturisească. O vorbă a gardienilor, la Evin, spunea că „și un cocoș poate face ouă de struț sub tortură“. După ce Shahla a declarat, sub propria semnătură, că ea e făptașa, lucrurile s-au mai liniștit și, în 2004, a primit cea
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Octavian Paler (versiune nouă, 1997) Cea mai mare fericire, după aceea de a iubi, e să-ți mărturisești iubirea. (Gide, JURNAL) I ― Nu știu ce s-a întîmplat, Galilei, atunci în fața tribunalului Inchiziției. Poate că ai fost silit să abjuri. Și, la urma urmei, este treaba ta. ― Ce povestește lumea? ― Lucruri pe care le cunoști. Unii spun că ai fost
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
fie judecat cineva. Spre seară, a fost scoasă o femeie cu hainele sfâșiate și cu mâinile legate, la spate, cu o frânghie. Le-am mulțumit inchizitorilor, iar ei ne-au binecuvântat, îndemnîndu-ne să facem păpuși vesele... XII ― Trebuie să-ți mărturisesc, Galilei, că nu m-am așteptat să întîlnesc un om bântuit de asemenea melancolii și obsesii, înclinat să privească lumea ca un poet obosit. Mi te-am închipuit cu totul altfel, pe baza vorbelor care mi-au ajuns la urechi
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
mai simplu să-ți dau dreptate, probabil. ― Acum îți zgândări singur rănile. ― Poate. Cei ca mine nu se plictisesc niciodată să privească în urmă și să recapituleze. ― Uneori, parcă ai vrea să semeni cu Ana. ― Într-o noapte, mi-a mărturisit că și ea are nevoie să uite." Ce anume să uiți?" am întrebat-o. Întâi a tăcut. Și n-am mai insistat. Apoi a vorbit, dar vorbea foarte departe de mine și abia o mai auzeam: Fiecare are ceva de
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
am tras și lui una. Pe urmă mi-a părut rău: ce avusesem eu cu sufletu ăla? A scris și la jurnal de noi. Doi ani ne-a căutat politia! Asta era înainte de război. Ce mai bătăi am mâncat ca să mărturisim, dar ne jurasem. Nu ne-au dovedit. Uuuu, parcă aud vaietul muierilor! Ridicam coada toporului și nu mă uitam. Na! Na! făceam... Pielea lui Paraschiv se încrețise. Privi cruciș la codoș. Era adus de șale, și sub ochi avea pungi
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
ușor. Ăl bătrân rumega, frecîndu-și barba cu palma: -Paraschive! -Ei? - Vezi, nu știi nimic! Am fost la Tulcea după pește. De asta spui că ne ocupăm, negustori... Te taie, te omoară, îl iei pe nu știu în brațe. Dacă nu mărturisim, nu are ce ne face! Tăcu puțin. Se scarpină după ureche. - Or să ne întindă oasele', poate mai scapi un cuvințel, două. De cai ca de cai, poți să sufli câte ceva dacă n-o să mai poți, dar să nu-i
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
mâinile la spate, învîrtin-du-se pe călcâie. Nu spuneți, bine... Se rezemă de masa hodorogită. Lor le ardeau obrajii de lovituri, îi privi. Sergentul iar se amestecă: - Spune, mă, tu, ăsta mai bătrân. Dacă i-ați luat, i-ați luat, dar mărturisiți! Scăpați mai ieftin. Dom' șef vă iartă. Nu-i așa, dom' șef? Dacă dați în scris că aduceți caii înapoi, nu vă mai duce la Parchet. Haide, mă, spuneți! Că acolo e mai rău. Voi ați auzit de Parchet? Hoții
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
pe la încheieturi. Parcă-i trăgeau pielea de pe el. Paraschiv deschise un ochi și-l văzu pe Treanță în brațele sergentului. Țipa de se cutremurau zidurile. În odaie mirosea a piele arsă. Îl betegeau. Gheorghe nu mai putu.. Deschise gura să mărturisească, dar întîlni privirea ca o baionetă a pungașului. Își înfipse dinții în brațul sergentului și nu mai știu nimic... Afară se lumina de ziuă. Prin fereastra murdară se vedea cerul mototolit. Îi cărară în pivniță. I-au mai ținut o
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
la probe, mai dădeau în el, sluga lor îl făceau. Mula, care avea oameni în poliție, i-a cercetat pentru ce sânt în pârnaie și le-a spus că dacă ung osiile pe unde știa el, scapă mai ieftin, că mărturisiseră. Comisarii aduceau grefierii la anchete. Aceștia scriau declarațiile, și în procese nu mai puteau să dea înapoi. Au trimis bilet lui Bozoncea să le arunce ceva lovele, să mituiască judecătorii. De rest se îngrijea spărgătorul. Starostele a pus două mii în
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
se mai uita la ceilalți. Număra zilele, și ele parcă nu mai treceau. -La luat pe codoș și-au mers la Tarapana, să facă rost de bani, că avea de gând să meargă cu daruri la Didina. A trebuit să mărturisească ălui bătrân. - Treanță... - Ce e? - Mă, sâmbătă mă duc în nuntă... - Ce nuntă? - Eh... A ghicit caiafa. - Păzește-te, Paraschive, că nu te văd bine... - N-o fi el mai al dracului decât mine... -De. - Da până atunci am nevoie
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
cu munile în buzunare. Privea cerul noros, căzut peste casele Cuțaridei. S-au înfundat în cârciuma lui Stere și-au cerut de mâncare și de băutură. Au chemat și un armonist să le cânte și Gheorghe s-a însuflețit. A mărturisit: - Te-am mințit, mînca-ți-aș ochii! N-am lovit cu cuțitu-n viata mea. Numai gura de mine. Și nici la Ciucea n-am fost. De furat, am furat, nu zic, doar boala asta o am, nu dau cu suriul. Tot de la
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
prezentul dandysmului: „Din fericire, azi lucrurile nu mai stau astfel. Un dandy autentic are aerul cuceritor, distant, insolent, o toaletă Îngrijită, mustața sau barba tunse cu grijă ș...ț”. La fel și Alfred de Musset, firav copil al propriului secol, mărturisește În aceleași vremi, ros de melancolie, proaspăt refuzat la „Jokey Club”: „Un sentiment de rău inexprimabil Începu atunci să fiarbă În sufletele june. Condamnați la nemișcare de către suveranii lumii, lăsați la cheremul tuturor pedanților, al trândăvelii și plictisului, tinerii vedeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
meși tc "Giugiuman, giubele și meși " Nu altfel crede peste mai bine de 20 de ani Radu Ionescu, autorul presupus al Don Juanilor din București, care, după ce recunoaște că nu are forța și talentul unor Balzac, Dickens ori Thackeray, Îi mărturisește redactorului său, descriind o adunare de tineri bucureșteni: „Ei sunt eleganți și parfumați, veseli și zgomotoși, Îndrăzneți și nesocotitori. Sunt ei purtați d-o idee generoasă? Sunt ei purtați de entuziasm și Însuflețiți de amor pentru ceea ce este mare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și, să spunem, 1890, citind din scoarță În scoarță felurite scrieri În proză (memorii, scrisori, jurnale, nuvele, romane), am remarca mai mult ca sigur un oarece „sincronism” Între dandysmul de pe Sena sau Tamisa și cel de pe malurile Bahluiului ori Dâmboviței. Mărturisim că nu am citit din miile de pagini decât vreo 200, cele mai multe, fragmente din romanele lui Kogălniceanu, Pantazi Ghica, Radu Ionescu ori Bujoreanu și, cu imensă delectare, parte din scrisorile lui Ion Ghica. Și ce am văzut? Că din toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
biscuiți. În drum spre Grecia, zile În șir, castraveți, brânză și cidru. Atât. Nu vrea nici un strop de zahăr, se cântărește zilnic, face sport. Echitație, box. La 17 ani Învață scrima și boxul cu maeștrii Jackson și Angelo, În preajma cărora mărturisește că se simte mai bine decât În mijlocul colegilor de la Cambridge. Înoată ca un campion, dovadă că străbaterea Helespontului Îi ia doar o oră și zece minute. Face toate acestea din plăcere, dar, cu siguranță, și pentru a-și Înfrânge umilitoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
voluptate diabolică, sinucigașă aproape, Într-o viață tipic dandy. Chiar dacă și-o va renega („cel care a scris Despre dandysm și despre G. Brummell n-a fost un dandy”), să nu uităm că, spre bătrânețe, Își recapitulează Întreaga biografie și mărturisește: „Am fost uneori foarte nefericit În viață, dar niciodată nu am uitat de mănușile mele albe!”. Natură paradoxală, aristocrat cu nostalgii revoluționare și revoltat tânjind după ordinea monarhiei, catolic fervent, dar ispitit de tenebrele infernului, timid, delicat și, deopotrivă, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Însuși simte imperioasa nevoie de a se Îmbrăca, mânca, vorbi, comporta ca un veritabil fashionable. Iată-l portretizat de un apropiat, un ofițer englez strecurat În lumea bună a Parisului pentru că e dandy și are veleități literare. Căpitanul Gronow Își mărturisește bucuria de a fi cunoscut câțiva scriitori francezi În persoană: Balzac, Eugène Sue, Alexandre Dumas. Englezului i se par dandy doar primii doi. Notează, nu fără spirit de observație, despre Balzac: „Văzut pe din afară nu corespundea cu nimic idealului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
când poetul e descoperit Într-o cameră de hotel, alături de un prieten, lasă deschisă Întrebarea asupra cauzei morții sale: sinucidere? accident? Din nou, supradoza de opium, ca În cazul atâtor alți dandy. Dacă ar fi să dăm credit total celor mărturisite de Vaché În scrisori sau declarațiilor unor prieteni, gestul său final a fost premeditat pas cu pas. WildeOscar Fingall O’Flahertie Wilde (1854-1900). Un irlandez cu destin ciudat, tragic - după unii, grotesc - după alții. Descinde dintr-o familie burgheză, al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
tânărul aristocrat scoțian Alfred Douglas. Se iscă o pasiune devastatoare ce În curând devine scandal public. Dar până atunci, bogat și celebru, se afișează pretutindeni cu frumosul Bosie. Când Îi vede Împreună În Algeria, impresionat de relația lor, André Gide mărturisește că această Întâlnire Îl va marca decisiv. Fulminanta ascensiune a lui Oscar Wilde e Însă brusc blocată. Procesul pentru corupere de minori intentat de tatăl tânărului Douglas, marchizul de Queensberry, Îi aduce condamnarea la doi ani de muncă forțată Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]