18,192 matches
-
și el același truc ca mine, fie că lansasem niște semnale greșite și deci urma să intru într-un mare bucluc. Exact în clipa aceea, slavă Domnului, luminile s-au aprins și un murmur de bucurie s-a înălțat în vagon. S-a auzit și păcănitul sistemului de comunicație care se retrezea la viață și am auzit anunțul laconic rostit tărăgănat de un conductor al metroului londonez, care, fără să ceară de fapt scuze pentru incident, a explicat că trenul avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și zgârci de carne prinse între dinții lui, auzeam perfect când amestecul cleios de brânză și pâine terciuită i se lipea de cerul gurii și trebuia dislocat cu limba scormonitoare. Apoi totul a început să se piardă în ceață, în vagon s-a întunecat și mai mult, podeaua a început să-mi fugă de sub picioare și am auzit pe cineva spunând: Atenție, leșină! și ultimul lucru de care mi-a amintesc este că m-am gândit: săracu’, nu e de mirare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
al cărei unic martor în viață rămăsese de fapt Joan. Acestea erau gândurile mele în timp ce călătoream spre King’s Cross; sau oricum, unele din ele. Ca să fiu sincer, am petrecut o mare parte a călătoriei uitându-mă la femeile din vagon. Pe lângă că eram divorțat de opt ani, nu mai făcusem dragoste cu o femeie de peste nouă ani și între timp, căpătasem obiceiul de a mă holba, de a estima și de a cântări perspectivele și privirile mele furișe aveau acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
maxim interes. Unul ședea ceva mai departe pe rândul de scaune pe care stăteam eu, lângă uși - o ființă micuță, liniștită, îmbrăcată cu lucruri scumpe: clasica blondă rece, gen Grace Kelly. Se urcase la Knightsbridge. Iar în celălalt capăt al vagonului era o brunetă mai înaltă, cu o înfățișare ascetică: o remarcasem pe peronul de la Earl’s Court, dar atunci, ca și acum, era greu să-i deslușesc trăsăturile în spatele frumoasei perdele de păr negru și al ziarului care era clar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Holborn. Eram sigur că va coborî la Holborn, dar nu, sigur era că ea părea să se instaleze tot mai confortabil pe scaun, întreaga ei ținută abordând un aer de langoare seducătoare (eram singurii pasageri rămași în jumătatea noastră de vagon și eu eram deja dus în această etapă). Încă două stații. Dacă totuși... dacă totuși... Și atunci am oprit în King’s Cross și în timp ce o priveam, acum fără rușine, a devenit brusc clar că nu avea de gând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mi-am omorât timpul la choșcul de ziare, simțeam o greutate în stomac, aveam sentimentul că fusesem lovit, că supraviețuisem iarăși unui nou șir de mici tragedii care amenințau să se repete zilnic, la nesfârșit. În timp ce mă așezam într-un vagon al trenului de Sheffield, așteptând să pornească, meditam la acest incident umilitor și îmi blestemam ghinionul - dacă asta era - care mă pecetluise din nou ca pe un om care trăiește în imaginație, și nu un om de acțiune; condamnat, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
savoare... acel esprit... Stratagema se dovedi în mod surprinzător eficientă. M-a absorbit atât de mult încât n-am auzit fluierul conductorului; abia de-am observat că trenul s-a pus în mișcare; am fost doar vag conștient că ușa vagonului meu s-a deschis pentru a lăsa să intre o persoană agitată, cu răsuflarea întretăiată, care s-a prăbușit pe un scaun la câteva rânduri de mine. Abia când prindeam viteză prin cartierele mărginașe ale Londrei, am înregistrat prezența ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
prezint, desigur, numai că știți deja cine sunt. Înțelese aluzia. — O, scuzați-mă, eu trebuia să mă prezint. Numele meu este Alice. Alice Hastings. Trenul se apropia de Bedford. Vorbeam cu Alice de vreo jumătate de oră; mă dusesem la vagonul restaurant și o tratasem cu un sandvici și o ceașcă de cafea; schimbasem păreri despre războiul pentru insulele Falkland și meritele unor scriitori contemporani, căzând de acord în ambele cazuri. Avea o față frumoasă, cam cabalină, un gât lung și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pe al ei, cu un scris mare, ascuțit. Apoi îmi luă mâna și mi-o strânse, luându-și un rămas-bun protocolar. — Te las, deocamdată. Trenul se pregătea să se oprească. Cu o clipă înainte ca ea să ajungă la ușa vagonului, am spus: — Cât timp spuneai că stai la sora ta? Se întoarse, continuând să zâmbească. — Două zile. De ce? — Ți-ai luat cam puține bagaje... Observasem brusc că nu avea nici un bagaj, doar o mică poșetă neagră. — A, păi, are întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
zile. De ce? — Ți-ai luat cam puține bagaje... Observasem brusc că nu avea nici un bagaj, doar o mică poșetă neagră. — A, păi, are întotdeauna un set de lucruri pentru mine. E minunat - ca și cum e o a doua casă. Deschise ușa vagonului și îmi lăsă imaginea finală a zâmbetului ei satisfăcut și a mâinii care flutura: o imagine care se va dispărea încet în golul celor opt ani lungi care vor trece până ce o voi vedea din nou, pentru ultima oară, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
ea, ai de gând să-mi povestești despre noul tău proiect misterios? — Încă nu e clar, am insistat, apoi i-am povestit despre neobișnuita întâlnire din tren. Lui Joan i se tăie răsuflarea când auzi cum mă nimerisem în același vagon cu cineva care citea una din cărțile mele. — Extraordinar! exclamă ea. După ce am terminat, m-a întrebat curioasă: Cred că era drăguță femeia aceea, Alice, nu? — Nu în mod special. Mi-a fost uluitor de greu să spun asta. Povestind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fi avut vreo viață personală demnă de luat în seamă), se străduia mereu să pună un paravan între el și lume, pe care-l urmărea ca și cum ar fi fost un film mut din spatele sticlei protectoare a diverselor ecrane: fereastra unui vagon de clasa întâi, de exemplu, sau elicopterul lui Bob Maxwell (pe care i se permitea să-l împrumute din când în când), sau prin geamurile fumurii ale limuzinei personale. Computerizarea burselor străine, care-i speria pe unii dintre bancherii mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
date, era de dispusă să joace un rol pentru el, dacă prețul era suficient de mare. M-am dus la fereastră. Era așezată prea sus în zid ca să văd ceva, dar nu conta: vedeam cu ochii minții întâlnirea noastră în vagonul de tren din urmă cu câțiva ani. Am derulat scena înapoi și înainte de mai multe ori. Probabil au aflat adresa mea - de la Patrick, poate sau de la editorul meu de la ziar - și mi-a supravegheat apartamentul ore-n șir, poate chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
sau televizorul, Michael se aștepta să audă că începuse războiul. Când se urcă în tren în gara King’s Cross la sfârșitul după-amiezii, zări câteva fețe familiare printre pasageri: Henry Winshaw și fratele lui Thomas își ocupau locurile într-un vagon de clasa întâi, împreună cu tânărul lor văr Roderick Winshaw, dealerul de artă și domnul Sloane. Michael, inutil să mai spunem, călătorea la clasa a doua. Dar trenul nu era aglomerat și și-a putut pune pardesiul și valiza peste două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
el are nevoie de auditoriu (altă meteahnă legată de profesie!), dar chiar este interesată de felul cum se răsfrânge în mintea lui ceea ce trăiesc împreună, ca într-un vis nesperat, regretând adesea că destinul nu i-a plasat în același vagon în urmă cu vreo două decenii. O frază recentă a Teodorei i-a prilejuit lungi perioade analitice, parcurse de unul singur. O frază care, după părerea mea de cititor, conține mai mult decât întregi pagini declarative din romane cu temă
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
n-are sens să-ncerec să-l țină-n picioare. Când au tras prima șarjă, el stătea În apă, cu capul sprijinit pe genunchi. Campionul Nick se ridică-n picioare. N-avea nimic. Se uită de-a lungul șinei după luminile vagonului care dispărură după o curbă. De o parte și de alta a șinelor nu vedeai decât apă și mlaștini. Își pipăi genunchiul. I se rupseseră pantalonii și pielea Îi era jupuită. Era zgâriat pe mâini și sub unghii Îi intraseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ar fi preferat să meargă-n Languedoc, Montpellier sau Perpignan, dacă ar fi avut universități pe-acolo. Dar toate locurile astea erau prea departe. De la Dijon la Paris nu faci decât patru ore și jumătate și poți să cinezi În vagonul restaurant. Așa că pentru câteva zile se strânseră la Café du Dome, evitând La Rotonde, care era peste drum, pentru că acolo era plin de străini, și apoi familia Elliot Închirie un castel În Touraine, În urma unui anunț apărut În New York Herald
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
muri. Râul mare cu două brațe Partea Întâi Trenul merse mai departe, până dispăru din vedere În spatele unui deal acoperit cu trunchiuri arse de copaci. Nick stătea pe legătura de pânze și așternuturi pe care hamalul o dăduse jos din vagon. Nu se vedea nici urmă de oraș, nimic În afară de șine și de ținutul ars. Cele treisprezece localuri care se aliniaseră cândva pe singura stradă din Seney dispăruseră fără urmă. Fundația hotelului Mansion House se ivea din pământ. Piatra era ciobită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
fericit. Simțea că lăsase totul În urmă, nevoia de a gândi, nevoia de a scrie, multe alte nevoi. Le lăsase pe toate În spate. Lucrurile se schimbaseră din clipa În care coborâse din tren și hamalul Îi aruncase bagajul din vagon. Seney era ars, tot ținutul era ars și schimbat, dar nu conta. Nu se putea să fi ars chiar totul. Era sigur de asta. Merse de-a lungul șoselei, transpirând În soare, urcând ca să treacă de lanțul de dealuri ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
la țărm și era duminică dimineața. Omul de la care l-am luat voia să-i plătesc În dolari, așa că i-am dat un dolar și jumătate. Chiar cântă foarte frumos. Era foarte cald În tren, și la fel erași În vagonul de dormit. Nu se simțea nici o adiere prin geamul deschis. Doamna din America trase perdeaua și gata cu marea, nu se mai vedea nici măcar din când În când. Pe partea cealaltă era geamul, pe urmă un culoar, apoi un geam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
și fețele le luceau În lumina felinarelor. Erau foarte negri la față și prea Înalți ca să te poți uita-n ochii lor. Trenul plecă din Avignon, dar negrii rămaseră pe peron. Cu ei era un sergent alb și scund. În vagonul de dormit, conductorul trăsese paturile din perete și le pregătise. Doamna din America nu putea să doarmă noaptea, pentru că trenul era un rapid care mergea foarte repede și ei Îi era frică de viteză În Întuneric. Patul doamnei din America
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
creșterea diferenței de monedă, lucrul ăsta nu se mai simțea. Acum Îi luaseră și măsurile fiicei sale. Se făcuse mare și, de acum, nu mai aveau să se schimbe prea drastic. Intrarăm În Paris. Pe șine staționau o mulțime de vagoane - vagoane-restaurant și vagoane de dormit din lemn maroniu, care urmau să plece spre Italia la cinci dimineața, asta dacă trenul mai pleca la ora aia. Pe vagoane scria Paris-Roma, și mai erau acele vagoane cu locuri pe acoperiș, care făceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
monedă, lucrul ăsta nu se mai simțea. Acum Îi luaseră și măsurile fiicei sale. Se făcuse mare și, de acum, nu mai aveau să se schimbe prea drastic. Intrarăm În Paris. Pe șine staționau o mulțime de vagoane - vagoane-restaurant și vagoane de dormit din lemn maroniu, care urmau să plece spre Italia la cinci dimineața, asta dacă trenul mai pleca la ora aia. Pe vagoane scria Paris-Roma, și mai erau acele vagoane cu locuri pe acoperiș, care făceau naveta spre suburbii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
se schimbe prea drastic. Intrarăm În Paris. Pe șine staționau o mulțime de vagoane - vagoane-restaurant și vagoane de dormit din lemn maroniu, care urmau să plece spre Italia la cinci dimineața, asta dacă trenul mai pleca la ora aia. Pe vagoane scria Paris-Roma, și mai erau acele vagoane cu locuri pe acoperiș, care făceau naveta spre suburbii și Înapoi, pline cu oameni și pline și pe acoperiș, dacă lucrurile stăteau așa cum Îmi amintesc eu. În trecere, mai vedeam zidurile albe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Pe șine staționau o mulțime de vagoane - vagoane-restaurant și vagoane de dormit din lemn maroniu, care urmau să plece spre Italia la cinci dimineața, asta dacă trenul mai pleca la ora aia. Pe vagoane scria Paris-Roma, și mai erau acele vagoane cu locuri pe acoperiș, care făceau naveta spre suburbii și Înapoi, pline cu oameni și pline și pe acoperiș, dacă lucrurile stăteau așa cum Îmi amintesc eu. În trecere, mai vedeam zidurile albe și ferestrele caselor. Nici una dintre ele nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]