19,069 matches
-
forțată Între zidurile Închisorii Reading. Acolo scrie De profundis, asumare tragică a unui destin pe care Îl simte asemănător celui al lui Verlaine. Chiar dacă ar fi putut să se sustragă pedepsei fugind În Franța, el alege soluția extremă, așa cum Îi mărturisește lui Gide: „Trebuie să vrei Întotdeauna ceea ce e mai tragic”. Sau, În De profundis: „Durerea e suprema emoție de care un om e capabil și deopotrivă prototipul, bancul de Încercare al marii arte”. În 1887 iese complet distrus din Închisoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Iată cele mai mari cinci spectacole ale vremii noastre. Marele bărbat ne Întâmpină cu un ton perfect. Modestia lui sfârși prin a ne cuceri. Păru măgulit de misiunea de apostolat pe care i-o rezervasem; Însă, după ce ne mulțumi, ne mărturisi că nu se simțea Îndeajuns de talentat pentru a Îndeplini o misiune atât de delicată. — Din fericire, spuse el, printre tovarășii mei care m-au Însoțit la Boulogne există și câțiva gentlemani de elită, ajunși În Franța datorită felului prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
pună În aplicare gândul, singurii asupra cărora se exercită impulsul lor ucigaș sunt ei Înșiși. Să nu uităm că, de cele mai multe ori cruzimea se Întoarce Întâi și-ntâi Împotriva lor, cu bună știință, ca o privire neagră de Meduză. Asta mărturisesc paginile lui Byron, Barbey, Baudelaire, Stendhal sau Proust. Așadar, cum? Luciferi definitiv căzuți? Sau, dimpotrivă, mesageri ai luminii divine? Spre marea noastră uimire, majoritatea celor care se avântă să scrie despre damnarea sau mântuirea dandy-lor le exaltă natura solară, Îngerească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
sale, deși majoritatea explică destul de Îndoielnic locul pe care l-a ocupat. Oricum, are un loc distinct, fapt care Îl Îndreptățește la a fi pomenit. Cât despre studiul meu detaliat al unui portret care rămâne Încă de făcut, trebuie să mărturisesc că nimeni până la mine nu a avut de dus o luptă mai dureroasă; nici un gânditor n-a Încercat să țină cont, la modul grav, sever, de această Înrâurire care corespunde fie unei legi, fie unei abateri de la lege (care e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
la regină sau singur, În camera mea, sau la plimbare, sau Întâmplător, sau altfel. Firește, sunt nerăbdătoare; nu pot suporta pe nimeni. Lumea mă duce la disperare...” Două sentimente se nasc din aceste simptome puternice: Întâi, hotărârea de a-i mărturisi regelui această iubire și, În al doilea rând, neconsolarea față de conduita lui Lauzun, respectuoasă și supusă, care nu-i dădea acestuia aerul de a fi Înțeles „tot ceea ce ea simte ea pentru el”. De altfel, mereu prințesă În mijlocul acestor agitații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
logică a umilinței, i-a mai spus Domnișoarei: „Dacă atunci când veți fi În fața preotului vă va Încerca cel mai mic dezgust, vă rog din toată inima să rupeți totul”. Iar Domnișoara, răspunzându-i: „Nu mă iubiți deloc!”. „Nu am să mărturisesc - i s-a adresat el - decât atunci când voi ieși din biserică. Mai bine aș muri decât să vă dezvălui acum ce simt pentru dumneavoastră”. Și iată cum o uriașă, subită tristețe pogorî În sufletul ei, În marele suflet al acestei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Iată cele mai mari cinci spectacole ale vremii noastre. Marele bărbat ne Întâmpină cu un ton perfect. Modestia lui sfârși prin a ne cuceri. Păru măgulit de misiunea de apostolat pe care i-o rezervasem; Însă, după ce ne mulțumi, ne mărturisi că nu se simțea Îndeajuns de talentat pentru a Îndeplini o misiune atât de delicată. — Din fericire, spuse el, printre tovarășii mei care m-au Însoțit la Boulogne există și câțiva gentlemani de elită, ajunși În Franța datorită felului prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de influența ei curată și Înaltă; simțămintele mele dogorâte, uscate, tocite au fost reînviate de o Înflorire proaspătă și răcoroasă, simplă și neasemuită pentru cei cu inima simplă”. Dar Arta nu a fost singura pricină a schimbării. „Scrierile lui Wordsworth”, mărturisește el mai departe, „au contribuit mult la domolirea vârtejului amețitor, absolut inerent schimbărilor bruște. Mi-au stârnit lacrimi de fericire și de recunoștință”. Așadar, părăsi armata, cu viața ei aspră de cazarmă și cu bârfa vulgară a popotei, și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
fost teoreticianul cel mai profund al dandysmului și a oferit formulări definitive uneia dintre concluziile revoltei romantice. Romantismul demonstrează, Într-adevăr, că revolta are o strânsă legătură cu dandysmul; una dintre direcții este a părea. În formele sale convenționale, dandysmul mărturisește nostalgia unei morale. El nu e decât o onoare coborâtă la nivelul de chestiune de onoare. Dar el inaugurează, totodată, o estetică ce domnește Încă În lumea noastră, aceea a unor creaturi solitare, rivali Înverșunați ai unui Dumnezeu pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
fericită armonie. Aubrey de Vere avea un creier de minune alcătuit și un duh scânteietor, el ar fi făcut fală clubului cel mai Închis și nu s-ar fi simțit la strâmt nici Într-o adunare de cărturari, pentru că, dacă mărturisea că rufele și le spăla la Londra, adăuga că tot astfel, În suta a optsprezecea, coconașii din Paris și le spălau În Flandra și cei din Bordeaux la Curaçao, și așa știa să vorbească de toate, cu asemănări din trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prin conștiința separării iremediabile de semenii săi, a imposibilității de a se regăsi cu ei Într-un raport de comuniune morală. Singularizarea exterioară ar putea să fie semnul unei drame mai adânci și neștiute, al secretului ce nu poate fi mărturisit: „Ce stăpânire de sine avea ca să se poată ascunde astfel, la vârsta lui, fără a se trăda? Dacă el Însă nu destăinuia nimic, apoi eu Îl Întrebam și mai puțin și presupun că tocmai asta a fost pricina că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mai înțeleptă, în aparență, dar cu siguranță chinuită de remușcări, promițând că va fi fidelă de atunci încolo. Bănuiam că ce înțelegea Helen prin fidelitate avea un sens mai larg decât elasticul chiloților lui Mick Jagger, dar nu i-am mărturisit acest lucru lui Janey pentru că nu voiam să stric prietenia cu ea. O asemenea lipsă de maturitate și de rațiune pusese, de curând, în pericol relațiile mele cu o altă bună prietenă așa că încerc să nu repet niciodată greșeala. Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Ben, nu-i așa? zise Bez, care ne întărâta când pe unul, când pe celălalt. Să vezi la el amețeală - pe lângă el, Jimmy Stewart 1 e un fel de Sylvester Stallone în Cliffhanger 2. — Am probleme cu scara lui Iacob, mărturisi Ben, rușinându-se ca un copil de școală. Știa cum să se comporte cu Bez, după cum observam, îndeajuns de sigur pe el încât să-l ia un pic peste picior. N-avea nici un sens să se bazeze pe funcția lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cel puțin trei. Nu-mi venea să cred, pur și simplu nu știam ce să fac, nu mă puteam mișca. Era ca și cum nici n-aș fi fost acolo; Sophie era atât de atentă la Violet de parcă aceasta i-ar fi mărturisit nu numai că-l omorâse pe Philip Cantley, ci, pe deasupra, și pe Shirley Lowell. Adică i-ai dat din medicamentele tale? Insulina? Avea o voce atât de îngrozită încât Violet își acoperi fața cu o mână. Dându-și seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
și eu. Nu e cea mai bună atmosferă pentru nici unul dintre voi - cadavre peste tot, poliția care se flutură pe aici. A trebui să dau o declarație azi de dimineață și mi-era destul de teamă, deși n-aveam nimic de mărturisit. Dar nu știu cum, te simți de parcă totuși ai avea, știți? Îți vine să le spui și de batoanele de Mars pe care le-ai șutit când aveai paișpe ani. Cred că toată lumea se simte așa, zise Hazel. De aceea era Violet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
de pagini!“. Mi-am dres glasul și am revenit la un ton serios. Deci, Ben, zisei eu, cu o voce care semăna cam mult cu cea a unui reporter TV care ia un interviu. Ți-era teamă că dacă le mărturisea le-ar fi spus că tu știai totul de la început, nu? —Partea aia i-ar fi plăcut cel mai mult, zise Ben, cu amar. M-ar fi târât după el. Nenorocit nerecunoscător. Practic eu conduceam teatrul în locul lui. — O știai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Sam. Ești o prietenă adevărată. După care o zbughi către stația de autobuz, cu rucsacul bălăngănindu-i-se pe umăr și cu ușurarea care i se citea pe față nu numai pentru că aveam să-i păstrez secretul, dar și pentru că mărturisise totul și fusese iertată. Îmi plăcea Sophie foarte mult. Dacă ar fi putut trece peste pasiunea ei pentru Violet, lucrurile ar fi fost mult mai ușoare pentru ea. Sophie se urcă într-un autobuz și dispăru, lăsându-mă de izbeliște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
simțea că se naște a doua oară prin venirea mea pe lume, deoarece nașterea mea o făcea să devină prima dintre femeile casei și îi câștiga favorurile tatălui meu pentru mulți ani de atunci încolo. Abia mai târziu mi-a mărturisit temerile ei, pe care, fără s-o știu, le potolisem, dacă nu chiar le risipisem. Tatăl meu și cu ea, veri făgăduiți unul celuilalt din copilărie, căsătoriți vreme de patru ani fără ca ea să fi rămas însărcinată, simțiseră cum crește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
toți prietenii la un ospăț. Dată fiind starea în care se găseau maică-mea și cu Warda, de pregătirea mesei s-au ocupat cele două bunici ale mele, împreună cu slujnicele lor. Mama nu a asistat la sărbătoare, dar mi-a mărturisit că se strecurase ușurel afară din odaia ei că să vadă musafirii și să-i asculte ce spun. Atât de mare îi era emoția, încât până și cel mai mic amănunt i se întipărise în minte. Adunați în patio, în jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
oarecum încurcat de efuziunile astea care deranjau întrucâtva demna lui ținută, rămase în picioare, țeapăn în lunga-i jubba de mătase cu mâneci fluturânde, purtând eșarfa, taylassan, elegant înfășurată în jurul umerilor, și abia schițând umbra unui zâmbet ocrotitor care-i mărturisea bucuria. Însă această aparentă răceală nu o descuraja deloc pe Salma. Ea știuse întotdeauna că un bărbat de calitate nu-și putea etala sentimentele fără a da o impresie de ușurătate, care nu șade bine condiției sale. — La ce te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Dumnezeu să mă ierte!“ zbiera el la simpla menționare a unui vin, a unei crime sau a unui strai femeiesc. A fost o vreme când oamenii îl luau peste picior, cu amabilitate sau în chip feroce. Taică-meu mi-a mărturisit că se întâlnea adesea, cu mult timp înainte de nașterea mea, cu o bandă de prieteni, vinerea, chiar înainte de rugăciunea solemnă de la amiază, în prăvălia unui librar aflată nu departe de Moscheea cea Mare, ca să facă rămășaguri: de câte ori avea să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și pe unii, și pe alții, așa cum doar El știe s-o facă! Însă al-Mulih nu ne-a dezvăluit chiar totul! Nu ne-a spus că se află de săptămâni întregi în negocieri cu creștinii, cu rumii. Nu ne-a mărturisit că s-a înțeles deja cu ei ca să le deschidă porțile Granadei.“ Astaghfirullah a ridicat vocea ca să acopere rumoarea care creștea. «Al-Mulih nu ne-a dezvăluit că a acceptat chiar să avanseze data predării, că aceasta va avea loc în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
asasinat, nici să dea la iveală cadavrul, n-au putut nici măcar stabili că a dispărut un copil din regiune; însă, supuși la tortura cu apă și la cazna întinderii membrelor trase de funii, Yusef și prietenii lui au ajuns să mărturisească orice. - Crezi cumva că ai tăi ar putea avea parte de o soartă asemănătoare la Granada?“ Sara îmi aruncă o căutătură în care mi s-a părut că deslușesc ura. Nu știu cu ce anume o jignisem, dar, în starea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și nu m-am mai mișcat de acolo. Dar, în timp ce el mă mângâia ușor pe ceafă, am început să mă gândesc, nu prea știu de ce, la librarul-astrolog și la prezicerea lui. Astfel, moartea trecuse pe la noi. Fără să mi-o mărturisesc, eram întrucâtva mai liniștit că victima nu era nici mama, nici tata. Salma avea să-mi spună mai târziu că se temea să nu fiu eu. Ceea ce nu putea ea spune, nici măcar încet în inima ei, avea să cuteze să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Să fi fost din milă, lehamite sau pur și simplu din întâmplare că Astaghfirullah s-a hotărât deodată să-și întrerupă violenta critică pentru a-și relua rugăciunile? Unchiul meu a văzut aici intervenția Providenței. Astfel că, de îndată ce șeicul rosti: „Mărturisesc că nu există altă divinitate în afară de Dumnezeu, iar Mohamed este trimisul Său“, Khâli profită de ocazie pentru a sări de la locul lui și a da semnalul de plecare spre cimitir. Femeile însoțiră giulgiul până în pragul ușii, fluturând năframe albe în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]