7,741 matches
-
fisuri ascunse», însă este vorba în ambele cazuri de o atitudine fundamentală prezentă în fiecare om care se trezește la propria autenticitate. Cel care deține tehnica discursului filosofic poate traduce această atitudine într-un limbaj riguros și într-un cadru conceptual, ce fac interogația mai clară în structura și în conținuturile ei, evidențiindu-i conexiunile și perspectivele subtile, însă sensul de bază precede aceste tehnici, care, în absența lui, sfârșesc totuși prin a se transforma în simple exercitări metodologice. Omul nu
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
mai important. Kierkegaard leagă filosofia de exercițiul îndoielii. Între acea «fisură» de care s-a vorbit mai sus și «exercițiul îndoielii» există o conexiune intrinsecă. Filosofia apare ca interogație și îndoială față de «căile netede» ale opiniei comune sau ale sistematizărilor conceptuale exhaustive, o îndoială pusă în mișcare de înțelepciunea, superioară sugestiilor, și de luciditatea tare. Aceasta cere o forță interioară, un echilibru și o detașare prin implicare; o libertate spirituală exprimată prin angajare și atitudine, caracteristici tipice unei depline maturizări, unei
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
greacă îl dă întrebărilor provenite din mirarea originară. Ea definește câteva structuri de bază ale concepției pe care omul o are despre lume, indicându-i totodată orientările fundamentale. Este un răspuns adevărat, și totuși parțial, întrucât se oprește la nivel conceptual, nu ajunge să cuprindă toate instanțele cuprinse în întrebarea apărută în cadrul mirării originare. În schimb, celelalte două forme de răspuns sunt coextensive ariei definite de interogație, întrucât se prezintă ca răspuns global, soluționare deplină a interogației. Pe primul dintre răspunsuri
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
face însă apariția bănuiala că ne-am împins dincolo de posibil și că am greșit startul, absolutul gândirii; mai realizăm că neajunsurile experienței sau bogăția alogică a situației concrete nu vor putea fi rezolvate cu adevărat prin asumarea lor în structura conceptuală a marilor metafizici imanentiste. Experiența existențială și singularitatea persoanei rămân elemente ce rezistă structurii logice sau dialecticii istoriste. După momentul eliberării de absoluturile eliberatoare, ca și de consecințele lor, ce s-au dovedit a fi mari iluzii, se face auzit
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
momentul eliberării de absoluturile eliberatoare, ca și de consecințele lor, ce s-au dovedit a fi mari iluzii, se face auzit apelul nesuprimabil a existențialității, facticității, situației persoanei. Așadar s-a dovedit nucleul ideologic al răspunsurilor metafizicilor imanentiste. Aparatul lor conceptual, analitic și dialectic, prezintă o logică internă, o coerență riguroasă, dar ceea ce este pus în discuție este raportul lor efectiv cu realitatea, concretă și existențială. Aceste sisteme au apărut ca un soi de mari poeme ale gândirii umane, lumi speculative
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
asemenea, ne mai mirăm, întrucât sensurile precedente își pierd capacitatea lor persuasivă precum și validitatea lor existențială; este momentul reîntoarcerii la origini: de la trăirea vieții cotidiene în conformitate cu unele sensuri sectoriale, se trece la punerea în discuție a unor astfel de sistematizări conceptuale și operative, fapt ce devine în final o punere în discuție a noastră înșine, un apel la ceea ce este fundamental și deci inițial, un apel ce ia forma interogației. Conform etimologiei sale, cuvântul sens înseamnă „semnificație”, „înțeles”, „indiciu”. Deja în
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
-l facă în raport cu științele umane, nu pentru a separa cele două domenii, filosoficul de științific, ci pentru a recunoaște o nouă linie de frontieră între ele. Frontiera despre care vorbim trimite oarecum la acel Grenzbegriff kantian, noumenul care înseamnă limită conceptuală, adică o linie bine demarcată și dincolo de care se poate arunca doar privirea; e vorba așadar de un orizont și nu de o cortină. Chiar și descoperirea metodei fenomenologice și folosirea ei la diferite domenii ale experienței a constituit o
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
în timp ce căutarea adevărului își are împlinirea în atingerea adevărului absolut. În fruntea ambelor procese se află filosoful conducător al cetății, devenită ideală tocmai pentru că este condusă de către filosof. Condamnarea la moarte a filosofului este imaginea opusă, dedusă din același context conceptual. Așa încât, între filosof și puterea politică se constituie un raport ce nu cunoaște compromisuri, tocmai datorită naturii filosofiei socratico-platonice, adică a integralității sale intenționale și reale, sau imaginată ca fiind reală. Pe plan paideic filosofia este educare pentru moarte, însă
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
aceste probleme și să motivăm demersul de față, cel de a «a face filosofie» astăzi, în contextul tipic al «trăirii creștinismului», după exprimarea lui Kierkegaard, și care este de mare interes. Cu acest scop intenționăm să ne permitem câteva distincții conceptuale, ce ni se par necesare pentru a nu sfârși în formularea unor judecăți pripite, și deci, ca să fim cât mai clari în ceea ce intenționăm să spunem. Plecăm de la două premise: una teoretică și cealaltă istorică. Pe plan teoretic trebuie făcută
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
sfârși chiar într-o formă de imanentism. Exemplificarea istorică ne ajută să vedem care sunt articulațiile complexe și problemele ample pe care le suscită o filosofie creștină și care pot ajunge să-i pună în discuție chiar propria identitate. Distincțiile conceptuale propuse ne ajută încă de pe acum să nu reducem la aceeași problemă, raportul dintre filosofie și religia creștină, realități foarte diferite și planuri de cercetare ce pot da naștere unor niveluri eterogene. Ne-am obișnuit, datorită unui mai vechi obicei
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
curată și cu o mare bunăvoință a inimii. Experiența pe care am descris-o, se spunea mai sus, nu este deloc ușoară, dar dacă se reușește trăirea ei, se va găsi în ea o puternică confirmare interioară a unei perspective conceptuale de o mare însemnătate teologică. Harul, pentru că despre har trebuie să se vorbească dacă se face referință la un status de credință, nu elimină natura, ci o perfecționează, adică, o duce la împlinire. Procesul acestei împliniri poate să fie realizat
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
ani, la nivel intrenațional au loc dezbateri publice pe tema comportamentului responsabil al companiilor, guvernelor și societății civile în respectarea fundamentelor conceptului de ‘dezvoltare durabilă’, căci responsabilitatea pentru viitor revine tuturor și ar trebui să fie un efort de echipă. Conceptual, termenul de dezvoltare durabilă a fost legat inițial de problemele de mediu și de criza resurselor naturale, în special legate de energie, după Conferința privin mediul și dezvoltarea, organizată de Națiunile Unite la Rio de Janeiro, în anul 1992. Începand
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Ciobanu Mariana Georgeta, Popa Monica () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1166]
-
a pus încă o dată amprenta specifică asupra istoriei școlilor de gândire din Relațiile Internaționale, paternitatea curentului fiind astfel atribuită autorilor americani. Înainte de a prezenta sintetic principalele caracteristici ale acestei noi abordări a lumii internaționale, se impune o precizare de natură conceptuală terminologică: ca termen, constructivismul a ajuns în ultimii ani să desemneze două aspecte distincte. Într-o primă accepțiune, el se referă la o anumită abordare teoretică a relațiilor internaționale și a științelor sociale în general, cu implicații asupra agendei de
RELATII INTERNATIONALE by Olivia Toderean () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1515]
-
ca seturi relativ stabile de identități și interese (Wendt, 1992, p. 399). Odată ce realizăm că politica de putere, securitatea concepută ca un joc cu sumă zero sunt instituții și nu părți definitorii, determinate exogen ale sistemului internațional anarhic, se deschide, conceptual și practic, posibilitatea pentru schimbarea acestor instituții. Cea mai importantă cale sugerată de Wendt este schimbarea imaginii despre sine, acest sine (self) care trebuie ajutat, și despre ceilalți actori similari. Dacă sinele (self) devine sistemul internațional, de exemplu, o comunitate
RELATII INTERNATIONALE by Olivia Toderean () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1515]
-
fi cunoscută, comunicată și transformată ceea ce considerăm îndeobște a fi realitate internațională. Este cu siguranță o teorie socială a realității internaționale care deschide, cu generozitate, nu lipsit însă de probleme metodologice și epistemologice, calea spre transformarea relațiilor internaționale prin reconstruirea conceptuală a actorilor, intereselor, identităților, structurilor și sensurilor interacțiunii dintre ele.
RELATII INTERNATIONALE by Olivia Toderean () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1515]
-
postcomunistă nu este doar contemporană cu tranziția nord-americană și europeană către modernitatea reflexivă, ci și, măcar parțial, convergentă și congruentă cu ea; e) pentru a da seamă de noua tranziție din spațiul modernității, sociologia însăși trebuie să-și înnoiască aparatul conceptual și interpretativ pentru a redeveni o componentă importantă a reflexivității modernității actuale. Abordarea propusă Abordarea teoretică a acestei problematici este una de macrosociologie istorică și microsociologie centrată pe individualizare. Este orientată macrosociologic în măsura în care referința analitică principală este reprezentată de „societate
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
propria sociologie (a opiniei publice, a comunicării, a organizațiilor, a instituțiilor, a familiei, a politicii, a economiei etc.). Societatea s-a disipat atât de mult în „societăți”, încât și-a pierdut orice rațiune integratoare. De aici până la a nega statutul conceptual al termenului societate nu a mai fost decât un pas. În privința celeilalte instanțe de caracterizare, cea a integrării funcționale a societății, sociologia, mai ales cea funcționalistă, s-a preocupat de organicismul componentelor sociale, de modurile de conservare a ordinii sociale
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
nici nu le putem admite nereflexiv, decât dacă ni s-ar fi tocit complet spiritul critic. Opțiunea mea e clară: sociologia ar trebui să fie coextensivă modernității reflexive. Totuși, nu ar reuși astăzi să fie astfel decât dacă aparatul său conceptual și teoretic s-ar înnoi în mod substanțial. De aceea, voi considera că o astfel de căutare a înnoirii ar trebui să devină opțiunea fundamentală a sociologiei noastre actuale. În urma lecturii acestei cărți, sper să găsiți modul în care autorul
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
tradițiile de sorginte iluministă pentru a explica mecanisme și dezvoltări specifice unei societăți postindustriale care este profund diferită de societatea industrială a modernității timpurii. Teoria lui Bell suferă astfel de ceea ce aș numi „inadecvarea la context”: Bell aplică un aparat conceptual și un mod de explicare adoptat de sociologii iluminiști și clasici cu referire la tranziția de la societatea tradițională la cea modernă pentru aproprierea conceptual-explicativă a unei tranziții specifice modernității deja consacrate și intrate într-un nou stadiu constitutiv. Inevitabil, ajunge
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
inevitabil ajunge la concluzii congruente cu cele ale înaintașilor, deși referințele se fac la cu totul alte realități și tendințe. Tot astfel, ni se relevă cu forța evidenței faptul că, atunci când interpunem între lumea trăită și înțelegerea ei teoretică scheme conceptuale sau abordări trecute, apare riscul de a obscuriza lumea trăită până acolo încât să dobândim o libertate ciudată de a propune acea ideologie a practicilor sociale ce servesc interese constructive la fel de obscure sau abia disimulate. Să admitem deci că ne
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
unul dintre cele mai reprezentative fenomene ale modernității actuale în general și ale celei din perioada tranziției postcomuniste în special. Intenția este și de a demonstra, chiar dacă doar în mod implicit, că sociologia noastră actuală are nevoie de o inovare conceptuală și teoretică radicală. Am ajuns în stadiul în care referirile insistente la factori, structuri și moduri constitutive globale, naționale și impersonale nu mai sunt suficiente. Acestea trebuie să fie, dacă nu înlocuite, măcar completate de analize care să dea seamă
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
dar se constată că acțiunile non-violență în școală (postere, afișe, sloganuri, activități de grup, activități cu părinții, discuții deschise etc.), deși sunt numeroase si diverse, conduc foarte rar la obținerea unui act educativ. Este important așadar să se facă clarificări conceptuale si să se definească relațiile pedagogice de conflict si de reciprocitate pentru o mai bună înțelegere a importanței calității comunicării didactice pentru sporirea nivelului cunoștințelor, evoluția socială si emoțională, starea de satisfacție a elevilor. Este necesar si important să se
Medierea în educație by Ileana Bădulescu Anastase, Cornel Grigoruț, Mircea Mastacan () [Corola-publishinghouse/Science/1700_a_3139]
-
sistem al ierarhiilor în care "tot ceea ce vine după... este în mod necesar mai bun decât ceea ce a fost anterior". Se dezvoltă astfel, pe baza acestui pricipiu fondator, o antinomie progres/înapoiere ce are ca punct de referință un model conceptual pur7. Italia pare cazul clasic în care diferențele dintre modelul pur și realitatea practică s-au datorat invaziilor străine, dinastiilor impuse din exterior de-a lungul timpului ce au fost înlăturate și reinstaurate și luptelor dintre bogați și săraci, dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]
-
aș at an opposite pole from the Catholic-Christian Spanish reality and embracing a clear-cut pluralization and relativization of religious languages, up to speaking about the problem of legitimacy of the sovereign power and the conflict between politics and religion. The conceptual paradigm from which the entire reflection of the author of Paradise Lost originates is represented by the fundamental thematic heart constituted by the Reformation. Interpreted according to a multi-faceted range of meanings, the Reformation acquires, în the lexicon of Milton
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]
-
republican, but rejected aș an author of the "techniques" of politics, does not add much to what, în the web of Milton's more mature lexicon, hâș been gathered with conviction from the inheritance of the authors of classicism, real conceptual paradigm în Milton's works 41. If culture and the compositional techniques suggest Milton to enrich his works with frequent references to authorities of a more or less recent past, în his writing almost an unavoidable synopsis between model of
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]