4,039 matches
-
lui Augustin (sapientia et eloquentia), așa cum s-a spus. Pe baza ei, s-a ajuns la concluzia că Augustin a scris aceste considerații ale sale mai cu seamă pentru predicatorul sacru, pentru autorul de omilii, chiar dacă problema privește toate persoanele culte adepte ale creștinismului. Există, într-adevăr, pasaje din Scripturi la fel de valide pe plan retoric ca acelea ale autorilor păgîni: motivul pentru care Augustin instituie această opoziție este că, deși imperiul devenise creștin, învățămîntul nu se schimbase și se baza pe
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Biserică și barbari, neexistînd vreun interes pentru raporturile dintre barbari și imperiu, care s-au concretizat de mai multe ori în acorduri și tratate. Limba folosită, deși are unele întorsături de frază populare, tipice vorbirii comune, este aceea a păturilor culte cartagineze din secolul al V-lea. Scriitorul, chiar dacă face exces de emfază retorică și cade în prolixitate, reușește totuși să fie un narator eficient. Bibliografie. Ediții: CSEL 7, 1891 (M. Petschenig); MGH Auct. Antiq. III, 1, 1879 (C. Halm); Victor
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
doi fii, a căror educație a încredințat-o unor asceți de-acolo. Acest lucru era posibil deoarece Lerin era și un centru înfloritor de cultură religioasă. Vedem deci că monahismul din această localitate era în mod fundamental unul cu caracter cult, care își găsea expresia în producția literară a celor ce se stabiliseră acolo; asceții proveneau din aristocrația din Gallia, care tocmai în acea perioadă organizase în regiune, pe marile sale domenii de tip latifundiar, o viață retrasă și separată de
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Ierusalimului și împrăștierea poporului lor. Bibliografie. Toate textele sînt editate, cu introducere, de F. Diekamp, Analecta Patristica. Texte und Abhandlungen zur griechischen Patristik, Pont. Institutum Orient. Studiorum, Roma, 1938, pp. 109-153. De asemenea, S. Gero, „Hypatius of Ephesus on the Cult of Images”, în Christianity, Judaism and Other Greco-Roman Cults. Studies for Morton Smith at Sixty, ed. J. Neusner, II, Brill, Leiden, 1975, pp. 208-216. 24. Eustațiu Monahul Acest autor e cunoscut doar grație unei Epistole către Timotei scolasticul despre cele
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
celebrată acolo; creștinii se puteau aduna pentru a cînta imnuri și în case private); în consecință, structura și forma sînt noi. Același proces are loc și în Occident, unde am văzut cum s-a format (pp. 000-000) o poezie creștină cultă, inițial cu Victorinus și Ilarie, apoi cu Paulinus și Prudentius, dar s-a înregistrat și încercarea lui Ambrozie de a da formă literară poeziei populare. Metrul folosit de Ambrozie în Imnurile sale este, la rigoare, un metru clasic, însă putea
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Cristos. Limba folosită de Roman nu mai este cea doctă a poeziei lui Grigorie și Nonnos, după cum a rezultat deja din ceea ce am spus la începutul acestor considerații despre poezia imnică și liturgică; el nu scrie pentru cercurile de lectori culți și rafinați cărora li se adresau contemporanii săi Agathias și Procopius. Roman scrie într-o limbă apropiată de cea populară, o limbă asemănătoare cu aceea a scriitorilor creștini de la începuturile epocii bizantine. O problemă care solicită încă atenția specialiștilor este
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Mitropoliei Iașilor Scarlat Porcescu și părintele consilier Costache Buzdugan au stăruit pentru publicarea în Revista Mitropolia Moldovei a unor texte biblice extrase de subsemnatul pentru combaterea fenomenului sectar. A fost un început care a fost repede sugrumat. Un articol despre „Cultul Maicii Domnului” publicat în „Mitropolia Moldovei” a fost reluat și de revista Arhiepiscopie din Constanța și de revista Mitropoliei Banatului. Am predat atunci o broșură cu cele mai importante texte biblice, dactilografiată, care a fost trimisă la Departamentul Cultelor pentru
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
de logică - nu au gândit în stilul raționalismului grec și de aceea nu au putut vedea apărând un Aristotel. Al doilea a descoperit raționalismul modern, având ca model matematica, și care face parte din zestrea intelectuală nu numai a oamenilor culți, dar a oricărui om cu carte, adică a unui om deprins cu oarecare disciplină a gândirii. Contopirea și colaborarea experienței și matematicilor constituie substratul gândirii moderne. Din această contopire a răsărit cu succes știința naturii din care, apoi, se inspiră
Principii de bază ale cercetării știinţifice by Ruxandra Postelnicu () [Corola-publishinghouse/Science/91486_a_93182]
-
și versuri de Esenin Zoli Crișan a murit tînăr, la 48 de ani. Mulți își vor aminti de fotbalistul fîșneț și boem și foarte puțini de omul instruit, respectuos și respectabil. Din toată echipa Craiovei Maxima, Zoli era cel mai cult. Avea mereu o carte lîngă el, știa tot, cine a dat lovitura de stat în Paraguay și care e capitala insulei Ceylon. Însă formația enciclopedică s-a grefat pe un caracter boem, nopțile sale fiind de două categorii, unele în
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
costume etc. „Peripețiile Alisei...”, de exemplu, am reluat-o de trei ori, de fiecare dată crezând că am găsit tonul cel mai potrivit, dar constatând, în primele două cazuri, că altceva îmi doream. Afinitățile dumneavoastră au ca țintă îndeosebi basmul cult. Cum vă alegeți subiectele și ce ați oferit până acum cititorilor? Abordez orice fel de subiect, fără niciun fel de prejudecată, deoarece privesc fiecare carte prin universul ei și nu-mi limitez, deci, spațiul de cândire. Editorial am debutat în
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
în care trăiau. Din nou însă: ridicarea propriei culturi nu era concepută în dauna altor etnii. O mărturisește și art.1 al Statutului Reuniunii Române de Leptură din Cernăuți, 1862, care preciza că putea fi membru al societății ,,orice bărbat cult, fără deosebire de naționalitate“ care dorește ,,să se familiarizeze cu progresele limbii și literaturii române“. Era, la toată urma, o poziție realistă, ca și cea a oamenilor simpli din Bucovina. Fiecare etnie are particularitățile sale, dar comunitățile nu se pot
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
de la Balta, care propovăduia, în limba română, apropierea sfîrșitului lumii. footnote> , făcea precizarea că în centrul atenției sale se afla „păstrarea limbii moldovenești curate în stilul bisericesc. Lupt împotriva separatiștilor, care se străduiesc să-i învețe pe moldoveni limba română cultă, necunoscută moldovenilor, care sînt devotați trup și suflet țarului și Rusiei“ <footnote Vezi Lidia Colesnic, în „Limba română“, Chișinău, 1999, nr. 6 - 8, p. 96. footnote> . Se pune astfel în lumină preocuparea pentru ca limba moldovenească să fie altceva decît limba
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
măsurile pentru „păstrarea limbii moldovenești curate în ritul bisericesc“ <footnote „Limba română“, Chișinău, 1999, nr. 6-8, p. 96. footnote> , ca o modalitate de contracarare a activității celor care, în viziunea aceluiași, se străduiau „să-i învețe pe moldoveni limba română cultă, necunoscută moldovenilor, care sînt devotați trup și suflet țarului și Rusiei“ <footnote Ibidem. footnote> . Roadele politicii de respingere a limbii române în varianta ei literară nu au întîrziat să apară. Personalități de seamă din viața culturală a Basarabiei au intrat
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
de pînă în 1989 - 1990, care îi dă o înfățișare diferită față de limba română. footnote> , pe cînd limba română folosește grafia latină, și, pe de altă parte, limba moldovenească este o limbă populară, pe cînd limba română este o limbă cultă, corectă. În timpul unei discuții pe care o purta într-un sat din Republica Moldova cu un localnic, prof. Ion Coteanu de la Universitatea București l-a întrebat ce limbă folosește fiecare dintre cei doi; răspunsul a fost că localnicul folosea limba
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
au devenit preferate cele din Noul Testament. Prima delimitare între numele propovăduite de biserică și cele din uzul populației a apărut între vechile nume creștine, păstrate din stratul latinesc și aceleași nume în varianta ecleziastică, pe care am putea-o numi cultă; comp. Îndrea și Sfîntul Andrei, Sîmedru și Sfîntul Dumitru, Sînvăsîi și Sfîntul Vasile etc. Apariția celor două variante se datorește puternicei inerții care domină limbajul popular. A apărut însă și o a doua delimitare între numele popular și cel ecleziastic
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
din limbă, supus acelorași modificări produse în rostire. În timp ce biserica a menținut pronunțări vechi precum Gheorghie, Vasilie, Dimitrie, rostirea populară a aplicat legea minimului efort și numelor de persoane, rezultînd variantele Gheorghe, Vasile, Dumitru. Varianta Dimitrie poate fi considerată variantă cultă, prezentă în mediile elevate sau aflate sub o foarte puternică influență a bisericii <footnote Aspazia Reguș, Corneliu Reguș, Nume de femei în vechi acte istorice (sec. XIV-XVI), Editura Mustang, București, 1999, înregistrează pe de o parte Dimitreasa și pe de
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
Dumitra și Dumitreasa, cele din urmă fiind mai frecvente. footnote> . Drept mărturie stă și numele Ioan, varianta religioasă, care în limbajul popular are corespondentul Ion, cu pronunțări diferite, în două silabe (i-on) și într-o singură silabă (ĭon). Variantele culte nu sînt străine limbajului popular, unde apar rareori, în numele praznicelor religioase sau al monumentelor religioase. Faptul că biserica a renunțat la variantele Gheorghie, Vasilie este benefic; variantele populare s-au impus în forma oficială a numelor, astfel încît nu
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
politicii școlare a administrației habsburgice a fost surprins foarte bine de G. Sion: „Educațiunea publică prin școli reușește a strivi elementul românesc. Numai poporul de jos, muncitorii de cîmp, țăranii și-au păstrat intacte limba și datinile străbune. Proprietarii, oamenii culți, vechile familii moldovenești erau în genere deznaționalizați, limba română bătrînii abia o mai vorbeau, iar tinerii nu știau decît nemțește, rusește, leșește [...]. Cînd îi întrebai de ce națiune sînt, abia înțelegeau o asemenea vorbă și în fine răspundeau că sînt bucovineni
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
sub semnătura Cristina Lucian, debutase cu versuri la „Flacăra”, va mai colabora cu studii și articole de istorie literară, eseuri și versuri în „Limbă și literatură”, „Revista de istorie și teorie literară”, „Steaua”, „Luceafărul”, „Ramuri”, „Viața românească”, „Caiete critice”, „Revista cultului mozaic” ș.a., iar în Israel, la „Viața noastră”, „Ultima oră”, „Facla”, „Revista mea”, „Minimum”, unde deține o rubrică de astrologie, „Orient Expres” ș.a. Prima carte, Mitologie romantică (1973), este urmată de Aventura lui George Gordon Byron (1977), Trei poeți preeminescieni
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290033_a_291362]
-
Co, București, 1926, p. 95. 26 Idem, p. 27. 27 Idem, p. 29. 28 Vezi și Florin Faifer, op. cit., p. 23: "Pentru o persoană instruită, cu superstiția (ori mania) inofensivă, sau cu plăcerea de a controla mereu realitatea prin reminiscențe culte, cartea este aceea care guvernează călătoria propriu-zisă". 29 E. Lovinescu, "Pe drumurile Eladei", în Critice, vol. II, ed. cit., pp. 156-157. 30 Am putea crede, după distincțiile pe care le face Andrei Pleșu în Pitoresc și melancolie, că E. Lovinescu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
și referințe, vezi mai ales J.Ph. Vogel, „Serpent-worship in ancient and modern India”, Acta Orientalia II (1935), pp. 279-312; Marcelle Lalou, „Les «cent mille n³ga»”, Festschrift für M. Winternitz zum siebzigsten Geburtstag, Harrassowitz, Leipzig, 1933, pp. 79-81, și „Le culte des n³ga et la thérapeutique”, JA 1, 1938, pp. 1-19. Honigberger va reveni deseori la acest subiect. 53. Cel mai probabil nu cânepă indiană, i.e. Apocynum cannabium, ci Extractum cannabis indicae; se aseamănă oricum cu opiul. 54. Dacă Honigberger a
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
Gerner, 1900. Damian, Sorin, Liviu, Carol I al României 1866-1881, București, Editura Paideia, 2000. Din corespondența familiei I.C. Brătianu (1859-1883), vol. I, f. l., Imprimeria Independența, 1923. Drăghicescu, D., Evoluția ideilor liberale și Un apel către tineretul liberal, către tinerimea cultă și către socialiștii și lucrătorii din România Mare, București, Imprimeriile "Independența", 1921. Dezbaterile Adunării Constituante din 1866 asupra constituției și legii electorale din România, publicate de Al. Pencovici, București, Tipografia Statutului, 1883. Docea, Vasile, Carol I și monarhia constituțională. Interpretări
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
Faptul acesta poate fi ușor observat atât în documente interne, cât și în lucrări istorice ce au ca obiectiv trecerea în revistă a realizărilor liberalilor români. Vezi D. Drăghicescu, Evoluția ideilor liberale și Un apel către tineretul liberal, către tinerimea cultă și către socialiștii și lucrătorii din România Mare, București, Imprimeriile "Independența", 1921, și Istoricul PNL, Chișinău, Tipografia "România Nouă", 1918, pp. 5-7. 84 Lui I.C. Brătianu. Din scrierile și cuvântările lui I.C. Brătianu (1821-1891), București, Institutul de Arte Grafice Carol
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
ar situa la distanțe uneori foarte mari termenii înrudiți: vânzător, a vinde, coborâș, a coborî; urât, a urî; sfânt, a sfinți etc. La nivelul limbii naționale, litera î întărește conștiința unității limbii române, atunci când se realizează în scris variantele ei cultă și populară: simt - sâmt; singur - sângur; ține - țâne; stinge - stânge. („Putut-au oare atâta dor / În noapte să se stingă,/ Când valurile de izvor / N-au încetat să plângă?”). 3. Din perspectiva principiului etimologic, litera î conduce la o dublă
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
tot, cam, prea, mai, și: „Și se tot duce... S-a tot dus.” (M. Eminescu) „A mai venit de-atuncea să v-asculte, Voi plopi adânci, cu voci și șoapte multe?” (T. Arghezi) În limbajul poetic (al creației populare sau culte) auxiliarul se află adesea în urma temei de participiu: „Cată-ți tu de ceriul tău, Și eu de pământul meu, C-așa vrut-a Dumnezeu.” (V. Alecsandri) „Trecut-ai când ceru-i câmpie senină.” (M. Eminescu) Forma inversă a perfectului compus
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]