1,812 matches
-
pentru care "noi" este expresia naturală. Oricine trăiește cu sentimentul întregului și își regăsește principalele scopuri ale voinței proprii în acel sentiment" (Cooley, 1909:23). Din punct de vedere genealogic, accentul este de tip subiectivist, constructivist: "noi" nu este un dat, ci e în primul rând un sentiment care se dezvoltă (se construiește) pe baza interacțiunii. Însă, cu toate că autorul pune accentul pe confruntarea intersubiectivă, odată format, "noi" capătă "calități durkheimiene", de totalitate: este o fuziune, un întreg. Weber face uz în
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
referă atât la caracteristici biologice, cât și culturale, dar în loc să accentueze pe "legătura de sânge" sau, mai precis, pe percepția și semnificația ei, lărgește perspectiva accentuând pe cele din urmă: "Prin atașament primordial se înțelege acel lucru care vine din "datul" sau, mai precis, de vreme ce cultura este implicată în asemenea chestiuni, din "datul" asumat existenței sociale: contiguitate 27 imediată și legături de rudenie în principal, dar dincolo de acestea "datul" ce provine din faptul de a fi născut într-o anumită comunitate
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
legătura de sânge" sau, mai precis, pe percepția și semnificația ei, lărgește perspectiva accentuând pe cele din urmă: "Prin atașament primordial se înțelege acel lucru care vine din "datul" sau, mai precis, de vreme ce cultura este implicată în asemenea chestiuni, din "datul" asumat existenței sociale: contiguitate 27 imediată și legături de rudenie în principal, dar dincolo de acestea "datul" ce provine din faptul de a fi născut într-o anumită comunitate religioasă, de a vorbi o anumită limbă, sau chiar un dialect al
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
din urmă: "Prin atașament primordial se înțelege acel lucru care vine din "datul" sau, mai precis, de vreme ce cultura este implicată în asemenea chestiuni, din "datul" asumat existenței sociale: contiguitate 27 imediată și legături de rudenie în principal, dar dincolo de acestea "datul" ce provine din faptul de a fi născut într-o anumită comunitate religioasă, de a vorbi o anumită limbă, sau chiar un dialect al unei limbi, și din asumarea anumitor practici sociale. Aceste asemănări de sânge, vorbire, obiceiuri și așa
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
implică structura și orice structură implică acțiune socială (Giddens, 1979). Fără îndoială, o realitate "stucturată" sau "structurabilă", mai mult sau mai puțin fluidă, există fie că o vedem ca pe o construcție, ca pe o mare narațiune, ca pe un dat ori ca pe un dar8: există instituții sau moduri tipificate de acțiune, există simboluri sau memorii, există interpretări "legitimate" ale acestora ș.a. -, însă în același timp ea există numai în măsura în care este instanțiată sau produsă și reprodusă prin acțiuni (Giddens, 1979
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
se disting la nivelul conștiinței cotidiene prin forța de determinare a conduitei, prin tendința de obiectivare, de ipostaziere în scheme figurale sau lucruri, transpunându-se în termeni și experiență familiară individului și impunându-se în cele din urmă ca un dat perceptiv". 6.4.2. Reprezentări sociale asupra identificărilor: metodologie și analize Datele la care ne raportăm în continuare sunt date de anchetă și provin dintr-un studiu comparativ, referitor la integrarea europeană și impactul ei, efectuat de Centrul de Studii
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
acesteia de a-și relua și perpetua vigorile antebelice, starea ei de colaps. Pentru cei mai mulți din pictorii care veneau dintr-o Românie normală se punea chestiunea "supraviețuirii". Șansa, unica șansă, în a-și apăra cît de cît demnitatea rămînea acel dat al picturii ce se practica aici, într-o zonă naturală blajină, marcată într-o expresie de oarecare comoditate conceptuală de lirism, apelul la genuri tradiționale, ingenui, la peisaj, la natură moartă, la portret, cel mult la scena de gen. Toate
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
păi, dacă Arghezi vorbea ca azi, azi vorbim ca mîine... Așa ne-a fost dat nouă, rumânilor: să trăim cum trăim aici, pe-un picior de plai, să dăinuim aici, de 2000 de ani... și să ne văicărim. E un dat. Mă și minunez cum un lucid Alexandru George găsește motiv de mirare în similitudinea frăsuielilor noastre de la începutul secolului cu cele de-acum. Ia să nu ne mai mirăm atîta! Mă arunc în iazul de la Horpaz. De abia la fund
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
tăcerile noastre vag-jenate nu însemnau altceva decît situarea defel factice în formula Stelică. O secundă, trăiam cu toții în capul lui Stelică. Doar al doilea, al treilea pahar ne reașeza în ordinea (înșelătoare?) dăinuind din vecii. Și asigurîndu-ne împăcarea (lașă?) cu datul primordial. Butadei lui Eluard, "frații care văd" (despre pictori), i-am putea alătura (despre aceiași pictori): "frații care tac". Dintre artiști, aceștia sînt cei mai zgîrciți la vorbă. Poate și pentru că, în spațiul nostru, pictura nu are nevoie de cuvinte
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
O găselniță cerșetorească pentru sensibilizarea trecătorului. N-a fost așa. Mai la tot pasul întîlnim și acum jalnicul metronom, făcîndu-ne, pentru o clipă, să credem că ne-am afla în nu știu care cotlon din lumea a treia. Eronat. Cerșetoria e un dat al omului, de la naștere în veci. Se practică și în umbra imenselor bogății, se practică și la New York și la Paris, doar că acolo pare un ornament de neocolit al strălucitorului edificiu. A propos de Paris. În amurg, ieșind în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
genialului histrion? Tresare și-mi perie reverul: bătrîne, fii atent, ai început să ai ticuri culturale. 13 iulie Ce simplu era totul în vremea lui Tonitza, nu? Stilistic vorbind. Establishmentul plastic, așezarea lucrurilor era de multă vreme un fapt, un dat al orientării generale: mai toată lumea picta ca toată lumea. Un fel de a spune. Pentru că între deja pomenitul Tonitza și "floristele" care produceau în proporție de masă vîzdoage, imortele și gura-leului era o distanță enormă, dar, oricum, nimeni dintre cei care
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
În ce ne privește, ce sînt, la urma urmei, deocheatele alaiuri stradale, cu mașini înzorzonate și urlătoare, plecate în trombă de la Starea Civilă și vînzolind orașul, ce sînt decît irepresibilele ambiții ale nuntașilor de a profita o dată-n viață de datul în spectacol?) Ne mirăm foarte cum de un Big Brother de peste Ocean n-a îmbrăcat încă haina de împrumut a românașului atît de talentat în astfel de imitațiuni. Deocamdată, surplusul hormonal al teleaștilor și telespectatorilor noștri se consumă în inevitabilele
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mîini! Degeaba: orice ieșire în decor a providențialului cu inevitabila dare din mîini găsește și azi adeziunea umezită a aceleiași maglavite mulțimi, cea care-i cerea, acum treisprezece ani, să nu mai dea din mîini. O speranță: e sigur că datul din mîini va rămîne la garderoba clubului vest-european de elită, în care probabil vom intra. Da, dar numai cu mănușa lui Chamberlain sau, de ce nu, cu trabucul lui Churchill. Salutul lui Groza, cu fetrul scump al pălăriei, în gestul lumii
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în aplombul actualului comentariu literar de întîmpinare și ea se măsoară pe substanțialul ambitus al prozei de prim rang ce continuă să se scrie acum în Occident: Lodge, Barnes, Marías, Botton, Ewan, Coe, Houellbecq, printre alții. Iar, dacă e de dat sexului ce-i al lui, atunci există, tot acolo, și doza homeopatică, administrată, literar oricum, de un Bruckner. De ce paradigmaticul Pavel Șușară nu comentează sistematic ieșirile în arenă ale complexatului băiețică vizual? Atît de insolent la modă acum, dar și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ORDINUL nr. 3.327 din 23 februarie 2005 , publicat în MONITORUL OFICIAL nr. 444 din 25 mai 2005. Articolul 36 (1) Termenul pentru eliberarea duplicatelor este de 30 de zile de la data înregistrării cererii. ... (2) Duplicatele se eliberează o singură dat��, fapt ce se aduce la cunoștința titularilor. ... Articolul 37 (1) Situația formularelor certificatelor de calificare și de absolvire și a anexelor acestora, gestionate de furnizorul de formare autorizat, precum și a documentelor de evidentă prevăzute la art. 24 alin. (1) se
EUR-Lex () [Corola-website/Law/153420_a_154749]
-
înainte de orice, însăși autonomia gândirii, fenomenul dominant în ceea ce ne-a apărut a fi unitatea de viață omenească; iar vizarea nu mai poate fi natural-istorică, fiindcă în orizontul în care această vizare devine posibilă, autonomia gândirii este luată ca un dat, fără a fi chestionată, așadar fără a fi înțeleasă. Vizarea numită aici non-naturală sau fenomenologică are ca "obiect" tocmai gândirea autonomă cu toate actele sale constitutive, adică întreaga serie de constituiri prin care "lucrurile" sunt preluate și prelucrate, în așa
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
în felul acesta s-ar putea trece dincolo de "părere". Ar fi fost mai bine sau, poate, mai comod să pun diferența în cauză pe seama unei rătăciri a conștiinței filosofice, în așa fel încât să fie cazul să postulez "ceva" precum "datul", "ființa", "lumea", o ființare privilegiată, "lumea trăită" etc. ca fiind începutul însuși, cel a cărui originaritate ar fi dincolo de orice contestație (și dincolo de orice pericol de dedublare lingvistică, logică, ontologică etc., de distribuire de sens către două instanțe, subiect și
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
plus, în acest fel ies la iveală, din debutul demersului, diferențele dintre regulile metodei fenomenologice, încetățenite în filosofie, în bună măsură, de natura dictaturii judicativului, și atitudinea fenomenologică, oarecum liberă față de aceste reguli. Fenomenul are în alcătuirea sa două elemente: datul și nimicul, ambele posibile, pe rând și în unitatea lor, printr-o/pentru o conștiință, ea însăși dependentă ființial, cumva, de "ființarea privilegiată", omul. Cel dintâi, datul, este fenomenul în calitatea sa de "obiect" recunoscut ca atare de o conștiință
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
fenomenologică, oarecum liberă față de aceste reguli. Fenomenul are în alcătuirea sa două elemente: datul și nimicul, ambele posibile, pe rând și în unitatea lor, printr-o/pentru o conștiință, ea însăși dependentă ființial, cumva, de "ființarea privilegiată", omul. Cel dintâi, datul, este fenomenul în calitatea sa de "obiect" recunoscut ca atare de o conștiință, ca fiind ceva, înlăuntru-i sau în afară; cel de-al doilea, nimicul, este corelativul obiectului, în măsura în care acesta se legitimează (sau măcar tinde să capete un sens
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
interior reprezentate de dat și de nimic care tind să-l destrame. Totuși, el este ceea ce este numai printr-o/pentru o conștiință. Prin retragere, sustragere, contragere toate, poziționări ale sale față de conștiința constituantă el rămâne în ființă, trecându-și datul (propriu) în condiția nimicului (propriu) și pe acesta din urmă în cea dintâi; altfel spus, trecându-se pe sine însuși când în condiția de dat pur și simplu, când în aceea a nimicului acestuia, ca expresie a unei neîncetate lupte
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
veritabil hybris al conștiinței constituante. Toate aceste fapte, care vizează atât aspectul operațional al constituirii fenomenale, cât și aspectul obiectual al acesteia, sunt posibile numai datorită intenționalității; fiindcă aceasta are în structura sa complexă, operațional-obiectuală, atât condițiile de posibilitate ale "datului", cât și pe cele ale "nimicului". În cel mai simplu act de cunoaștere scenariul de mai sus se consumă în întregime. Cunoscând prin sensibilitate, spre exemplu, vizual, un obiect aflat acum în fața noastră o carte așezată pe masă condiția de
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
a posibilului obiect. Pe de o parte, acesta apare ca un fapt al limitării din sine a conștiinței (constituante), iar pe de altă parte, ca un exces al acesteia, care îl cuprinde, totuși, chiar și atunci când se sustrage în condiția datului sau se retrage în aceea a nimicului. De aici lipsa de semnificație a unei "fenomenalități" pure în privința surprinderii fenomenului (veritabil sau retras) și, în compensație, semnificația totală a unei "fenomenologii" pentru condiția de "fenomen". Aceasta înseamnă, în ultimă instanță, că
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
cu totul altfel decât conștiința (ca fiind de altă "natură"): însă numai în interiorul conștiinței, în propria sa structură, cum ar spune Husserl, noetic-noematică; la limită, conștiința fiind de natură operațională, iar obiectul, de natură semantică (ambele, însă, intenționale). În genere, datul (ca element al fenomenului) este ceea ce se oferă ca posibilitate a unui obiect al cunoașterii sensibile (posibilă prin simțuri, dar, până la urmă, și prin gândirea care prelucrează materialul sensibil), ceea ce-și păstrează identitatea, prin intervenția identitară a conștiinței înseși
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
prin intervenția identitară a conștiinței înseși care "simte" că numai prin potențarea diferenței sale față de propriul "obiect" ea mai poate fi ceva. Paradoxal, tocmai potențarea acestei diferențe ferește "obiectul" de trecerea lui către condiția de fenomen, care mai degrabă convertește datul în "element" al unei unități originare, în care parte este și "actul conștient", fie acest act un fel de intuiție sensibilă, fie un fel de "intuiție categorială" (în sens fenomenologic, de "sesizare" a generalului în contextul căruia apare însuși obiectul
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
face" pe sine nimic, adică de-o seamă cu "obiectul" său. Nu este vorba însă despre o generalizare a nimicnicirii, ci mai degrabă despre un început de fenomenologizare, act care presupune, dar nu oricum, ci originar, o reflexivitate: conștiința, conducând datul către condiția nimicului, în sensul de a-i spori putința lui de a fi fenomen, se pune pe sine în cauză, operând asupră-și exact în felul în care operează asupra datului: prin trecerea sa în condiția spre care conduce
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]