6,028 matches
-
iritat. ― De ce? ce poate să facă? Să informeze Lumea? Și insistă: ― Luați bine aminte că nu există linii clare pe lângă... problemă. ― Dar gândiți-vă, dacă găsește mijlocul să se servească de ea? ― interveni din nou Hardie. ― Ar necesita luni întregi! exclamă X. Nici măcar degetul mic n-ar reuși să-l miște mai devreme de 24 de ore. Continuară să șușotească între ei, până când Thorson explodă furios: ― Dar nu credeți cu adevărat că poate scăpa din celula asta? Ori v-ați apucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
cel mare ar fi... ― Gura! Întunecat, Blayney se stăpâni. Gosseyn se întoarse către tipul slăbuț cu alură de șef: ― În locul tău, Crang, n-aș mai avea încredere în Blayney când va depăși 40 de ani. ― Ce? Blayney fusese cel care exclamase, sufocat de furie. Ochii galbeni ai lui Crang îl scrutau cu atenție pe Gosseyn. ― Gestul lui Blayney de a mă lovi așa cum a făcut-o explică Gosseyn, are explicații psihoanalitice. Sistemul lui nervos începe să reacționeze violent la stimulii care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
ocazii la o Ligă galactică potrivnică atacului păreau vagi și fără substanță, în comparație cu realitatea prezenței lui Thorson și a etapelor deja parcurse: asasinatul, trădarea și acapararea puterii pe Terra. ― Și tocmai eu m-am găsit să mă opun la toate! ― exclamă Gosseyn cu voce tare. Nu-și putu stăpâni un râs nervos, simțindu-se ridicol. Din fericire, problema lui personală era pe cale de rezolvare, pentru el, una din perioadele cele mai periculoase fusese cea în care își însușise, chiar și numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
domnule X. Nu sunt de acord. Și duceți-vă cu toții dracului, căci acolo, în iadul creștin al primelor veacuri, este locul vostru, pentru că ați îndrăznit să imaginați un asemenea asasinat în masă. ― Thorson ― zise X cu calm ― ucide-o. ― Ce? ― exclamă Gosseyn cu vocea albă. Mai apucă să facă doi pași. dar gardienii îl imobilizară. Când reuși să privească din nou, Amelia continua să surâdă. Nu se împotrivi când Thorson îi înfipse acul unei seringi în braț, deasupra cotului, dar se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
-ți poți da seama cât de magistral a făcut Crang analiza situației.' Gosseyn își rememoră tot ce-i spusese Crang. Toate prostiile pe care i le debitase în legătură cu motivele care îi determinau să nu-l omoare, precum și cele privind... ― Hei! ― exclamă el cu voce tare ― doar n-o să-mi spui că trebuie să mă sinucid. ― Te-aș fi ucis eu însumi în clipa în care ai venit dacă aș fi fost în stare. Dar eu nu pot ucide decât ca să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
asupra acestei învălmășeli, armele automate ezitau, nemaifiind sigure de țintele tirului lor. Pe măsură ce sfârâitul suflantelor și detunăturile exploziilor scădeau în intensitate, hărmălaia înjurăturilor, mârâiturilor, gemetelor devenea tot mai distinctă. Stângăcia luptelor, neândemânarea, bâjbâiala combatanților îl lămuriră deodată pe Gosseyn. ― Dumnezeule! ― exclamă el ― lupta asta are loc pe întuneric? Întrebarea era pur formală, căci el percepea acum diferența între lumina ce scălda scena de pe ecran și adevărata lumină a zilei. Era o scenă nocturnă filmată cu radar-camere. În spatele lui, Thorson rosti cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
ar fi la curent cu cele petrecute. Și totuși spusele ei îl zguduiră pe Gosseyn. Și deja începea să ghicească ce-i va spune; ― Crang! Îi pronunța numele ca și când ar fi umblat cu o bombă. ― A lăsat instrucțiunile definitive. ― Dumnezeule! ― exclamă Gosseyn. Se simțea slab. Așteptase, tot așteptase ca cineva să-i spună ceva. În mod deliberat așteptase până în ultima clipă ca să acționeze. Și acum, poftim! Fata părea că nu-și dă seama de tumultul său sufletesc. ― A spus (vocea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
se Întinse pe podeaua acesteia, În timp ce Ago accelera. Prinse portiera voind să o Închidă, dar nu reuși, căci prietenul său demarase În trombă. Mabuse Îi linse mâna ce purta Încă urmele prafului de pușcă, iar Meri prinse câinele de după cap, exclamând uimită: — Hei, omule, ai reușit, chiar a făcut bum! Zero Îi răspunse laconic, fără a-și da prea multă importanță, că fusese simplu - atât de simplu, Încât orice idiot ar fi putut s-o facă, trebuia doar să dea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
să-și facă timp pentru mașina de spălat. — J-jură că nu mo-mori, insistă Kevin. — Nu mor, Îl liniști ea, grăbită. Kevin nu părea mulțumit. O privea ca și cum pielea ei i-ar fi putut aduce o confirmare. — E acolo? murmură. — Cine? exclamă ea, surprinsă. Copilul Încă se mai gândea. Avea să se gândească mereu. Iar eu pot să-l duc Într-o altă casă, În oricare alt oraș, și n-am să-l fac să uite. — Nu, puiule, Îi zâmbi ea, liniștitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
mutră de spot publicitar, pe care Îl curtau majoritatea telefonistelor, Încă tinere și neștiutoare Într-ale căsătoriei - dădu pe gât, cu o grimasă de dezgust, conținutul unui păhărel de plastic, și o Întrebă, bine dispusă, dacă primise mesajul. — Care mesaj? exclamă Emma. — A, mă rog, nu știu... se grăbi să spună cealaltă, dându-și seama de greșeala făcută. Aruncă păhărelul de plastic În coșul de gunoi și se grăbi la postul ei Înainte ca Emma să-i mai poată pune vre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
de favorurile tale, șopti ea sperând că asistentul de sală nu o supraveghea. — Păi, nu funcționează așa: cu cât ții mai mult clientul la telefon, cu atât te plătesc mai bine, ca pe curtezane? râse Antonio ironic. — Ai patru minute, exclamă Emma. Ce vrei? Patru minute? râse Antonio. Nu-mi placi atât de mult Încât să mă satisfaci În patru minute. Apoi, pe acolo unde era trecu o mașină de pompieri sau o betonieră și, pentru o clipă, semnalul se pierdu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
vedeți finalul fericit al vieților voastre. Încercați să aveți curajul de a visa. Apoi Începu să recicleze o parabolă a lui Ronald Reagan: vorbea despre un băiețel care, găsind În camera lui o balegă, În timp ce toată lumea striga: ce grețos! el exclama fericit, hei, trebuie să fie un ponei pe aici pe undeva, iar asta Însemna că În viață trebuie să te obișnuiești să fii optimist. Apoi, pentru că nu era sigur că-i convinsese pe moșnegii ăia loviți de artrită - forțați de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
văd. Nu, mâine nu am timp. De fapt, nu e vorba de timp... Dar ce ar gândi prietenii tăi? Că te Întâlnești cu o tipă burgheză, capitalistă și bătrână. — Burgheză și capitalistă, cu asta sunt de acord - dar nu bătrână! exclamă Aris, adresându-i o privire blândă și Îmbufnată. Ai abia treizeci de ani! O spusese ca și cum la Împlinirea celor treizeci și unu - atât de apropiați - ea ar fi fost terminată. Se așternu tăcerea. Pe șoseaua care mărginea fluviul, coloana de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Atunci Îți fac un piercing pe care mama ta nici nu-l va observa. Îl vede doar iubitul tău. — N-am iubit, spuse Valentina. — Te cred! râse Miria. Dacă ești chioară... N-ai văzut cum se uită la tine? — Cine? exclamă Valentina surprinsă. — Îți place? E ultimul model, spuse Axel Întinzându-i o bucățică de metal care semăna cu un ac Îndoit. Costă o sută de mii de lire. Valentina Îl luă În mână, fără să știe ce-ar putea face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cât câștigă? — Ce știu eu, răspunse Kevin. Ce mașină are? se informă Lorenzo, care Învățase de la mama lui, deși ea nu știa lucrul acesta, să evalueze valoarea persoanelor În funcție de automobilele lor. — Un Fiat Tipo. — Tipo?, Da’nu se mai fabrică! exclamă Lorenzo. — Tata spune că Fiaturile sunt nașpa, le asamblează În Sicilia și mafia fură toate piesele și apoi le lipesc cu carton. Tatăl lui avea un Mercedes. Era atât de lung, că nu-i găsea niciodată loc de parcare. — Al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Vă era atât de rău Încât cereați morfină. Dac-aș fi putut, v-aș fi dat-o, chiar dacă dumneavoastră nu aveți nevoie de morfină, ci de un avocat. Emma nu mai mersese la policlinică pentru a fi bandajată. — A, bine, exclamă sergentul, chiar dacă poate n-ar fi trebuit s-o spună. Însă existența unor antecedente ajuta mult. Cazul părea delicat. Blonda denunța un polițist, un agent principal, din serviciul de escorte. Va fi foarte util. Când ați prezentat celelalte denunțuri? — Una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
foarte curată, ți-o recomand, tunisienii sunt practic italieni, doar că sunt musulmani, e singura diferență. — A, nu, eu o musulmană n-aș vrea, e o religie care mă Înspăimântă, sunt Înapoiați și Își tratează femeile ca În Evul Mediu, exclamă scandalizată mama Guendalinei. — Oricum, și În Ucraina sunt catolice, interveni Maja, pentru a spune ceva. Altfel invitatele ar fi considerat că ea nu mai dă atenție conversației. Sau chiar mai rău, că le trata cu superioritate - păcatul cel mai grav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
totul. — Chilienele sunt mai educate, comentă mama lui Lorenzo. Nu sunt țărance, vin din orașe, Chile este o țară modernă, ca Franța, sora mea are o chiliană care la Bogotá era medic stomatolog. În Chile este criză economică. — O, nu! exclamă dezgustată mama Carlottei, soția unui onorabil fost membru al unui partid care fusese dizolvat, dar care rămăsese un personaj influent. Chilienii sunt comuniști, vă amintiți anii ’70, vă amintiți Intilimani, toate acele poncho-uri, El pueblo unido, steagurile roșii, voiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Antonio. Ai să faci acasă. — Acasă? se minună Valentina. — Rămâi cu mine până duminică, spuse Antonio. Valentina Îl scrută surprinsă. — Începe prin a te gândi ce vrei să faci În seara asta. Trebuie să fie o seară specială. — O, tati! exclamă Valentina. Hotărăște tu, mi-e indiferent. Apoi Îi trecu prin fața ochilor chipul mamei, fața aceea obosită și Îngândurată pe care o avea dimineață În metrou. Părea că-și dorea mult să petreacă sâmbăta cu ea. Era asta o trădare? Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu sunt nici măcar cât degetul mic al nevestei mele. O, Emma, Emma, Emma. Antonio izbi un balon cu pumnul, trimițându-l drept În ospătar - care se clătină, aproape să scape tava - și apoi se Îndreptă spre doamna Fioravanti. — Ați sosit! exclamă Maja fericită că-l vede, căci asta Însemna că petrecerea se sfârșise. — Unde e Kevin? răspunse Antonio, scuturând fără vlagă mânuța ei albă acoperită cu inele Încrustate cu pietre de diferite culori. Maja Își retrase mâna. — Unde e soțul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
că acela nu era Silvio Berlusconi, ci o actriță care Îl imita, Sabina Guzzanti. Falsul Berlusconi tăcu, iar telecamera Încadră fața lui Michele Santoro. — Mister Verità e un adevărat profesionist. Am avut ocazia să-l cunosc, spuse Sasha. — Pe bune! exclamă Olimpia, uimită. Și eu l-am văzut, la Cinecittà, În studiouri. Am făcut parte din public de două ori, adăugă ea dregându-și vocea, căci Solari ăsta era un tip cu licență, de un anume nivel, nu ca vagabondul ăla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
era În stare, Olimpia Îi aruncă pastila. — Păpușa nu vine la cină, Îi spuse În cele din urmă. E cu el. Sublinie cuvintele cu răutate, căci nu era drept ca Emma să se rușineze de mama ei. Nu se poate! exclamă Emma. Olimpia dădu din cap, Îmbufnată. — A sunat Valentina pe la șapte și jumătate. A spus că se Întoarce duminică seara. — De ce nu m-ai anunțat? strigă Emma. — Ce fericită era că rămânea cu tatăl ei, pară Olimpia. Nu cred, protestă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Întoarcerea dumneavoastră acasă? De ce nu e cu dumneavoastră? Îl Întrebă Emma pe un ton aspru care nu-i făcu plăcere. Elio Îi răspunse că, din cauza unor probleme urgente de familie, Buonocore Își Întrerupsese serviciul pe la ora două. — Dar e absurd, exclamă Emma. Antonio ține atât de mult la slujba lui, Îmi spunea Întotdeauna că dumneavoastră sunteți misiunea lui, că n-ar permite niciodată să vi se Întâmple ceva, că ar veni până la capătul lumii cu dumneavoastră, v-a Însoțit chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
astfel din timpul ei prețios - dacă el se purta ca un copil. Și nu știu ce i-ai spus prietenului tău Jackie despre mine, a adăugat ea nervoasă, dar nu mi-a plăcut nici atitudinea lui. Nu i-am spus nimic, a exclamat Connolly. Sheba a fost șocată de cum a sunat asta. Ar fi vrut să spună că nu era „nimic“ de spus. Și totuși era ușurată - nu era nici o îndoială - să-l audă asigurând-o de discreția lui. Connolly a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
ceea ce oamenii numesc instinct matern pentru el, decât pentru Polly. — Dar, Sheba... Știu că e un comportament inacceptabil, Barbara. Dar trebuie s-o fac. Vreau s-o fac. — Vrei să te prindă? Asta e? Pericolul și toate astea? Nu! a exclamat, frângându-și mâinile cu disperare. Nu, nu pot să-ți spun de ce fac asta. Asta spun. Că nu știu. Cam așa se întâmplă cu experiențele de felul ăsta, nu? Că nu pot fi diminuate? Trebuie să fie un mister - nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]