2,301 matches
-
ar afla. Ciudat că toți o vedeau numai sub aspectul ăsta frivol. Chiar și acum, când eram atât de pornit împotriva ei, simțeam că nu pot fi de acord cu aceste, în definitiv, defăimări ale Ginei. Eu știam cât de fermecătoare, de bună și chiar de inteligentă putea fi ea uneori, știam că, printre zeci de prostii, putea să aibă câte o replică uimitoare, știam cât de obsedată e de moarte, de îmbătrînire. Firește, sufeream și-o uram pentru că aparținea altcuiva
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Caramele și drageuri" sau "Limo-limo-limonada". De la șapte-opt ani în sus abia, de când începusem să merg la școală, mă mai stăpâneam. Dar întotdeauna am fost o pofticioasă. Mă mir că nu m-am făcut ca o balenă. Oborul era un loc fermecător. Mi-l amintesc și azi cu precizie, îl văd pur și simplu în fața ochilor. O intersecție simplă, nu foarte largă, dar cu un aer balcanic, negustoresc, cum nu mai găsești azi nicăieri. Dacă veneai de pe Ștefan cel Mare, te năpădea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
la comandă, se ridicară și apoi, unele după altele, se curbară spre deget, lipindu-și boabele cleioase de unghia lui Egor. Dacă aș lăsa degetul aici, în scurt timp mi l-ar roade până la os." Era o plantă-păianjen, un păianjen fermecător. I-am povestit visul cu apa și cel cu paharul, și Egor a aprobat dând ușor din cap, fără să se mai entuziasmeze ca la început. Acum știa. Eu eram, fără nici o îndoială, aleasa, eu aveam să pătrund în REM
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
și-au închinat cu socrii și alte rubedenii un pahar de vin. Mașina, de culoare crem, era parcată oblic, între Lada lui Gheorghian de la șase și Wartburgul vișiniu al fotografului de pe scara cealaltă, proprietarul buldogului Dolly. Dacia avea o linie fermecătoare și cei doi arhitecți o puteau privi de dimineață până seara din balcon. Strălucea cel mai tare în soarele aspru al primăverii, chiar mai tare decât Citroenul colonelului de la doi, colonelul Boteanu, mașină pe care un soldat o spăla cu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
început apăru în ușa întredeschisă un ochi speriat, după asta ușa fu deschisă cu putere și fără menajamente, și în cameră păși, hotărâtă să facă scandal, o siluetă de fată într-o pijama bărbătească, cu gulerul ridicat în jurul unui căpșor fermecător. Tocurile înalte ale pantofilor ei roșii fără ștaif țăcăneau pe parchet. - Eeeiii, spuse ea, cu ochii pe Nelly și pe Kitty, fără să ne dea vreo atenție nici mie, nici lui Iag. După cum văd, sunteți niște chiriașe minunate! Și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
mare, interesantă și ghetuțe cu talpa foarte groasă, care o izolau bine de asfalt. Când și-a dat gluga jos, toată frumusețea aceea de păr căzu într-o coadă groasă care-i ajungea până aproape de talie. Era ca o fetiță fermecătoare. Îți lipsește Mihai alături? Nu, din moment ce vă am pe dumneavoastră, la fel de ocrotitor, tată! Îmi spui tată? Da, sunt fericită să pot pronunța acest cuvânt, după cum și soției dumneavoastră aș fi fericită să-i spun mamă! Poți să ne spui! Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
de neam și de țară aflați la putere, blând judecați doar de instanțe ale moralei și istoriei! Nu am putut să nu imortalizez această uzurpațiune monstruoasă, o pată neagră a istoriei noastre, în sonetul Surâsul Bucovinei: Mă tulbură un chip fermecător, Cu zâmbet cald și fin, ca de Giocondă, Cu gâtul sugrumat de-o anacondă Prin rapt istoric cutremurător. Aș vrea să scriu cu o peniță rondă Mesajul clar, un gând înălțător, Spre-al tău viteaz, dar și ciuntit popor Să
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
începe totuși să înțeleagă profunzimea minciunii și perversității de care este înconjurat.“ „Glasgow Herald“ „Vocea lui Dzsáta este puternică și convingătoare, iar Regele alb - o privire înduioșătoare asupra unei perioade tragice și stranii din istoria Europei.“ „The Financial Times“ „Deopotrivă fermecătoare și tulburătoare, proza lui Dragomán vorbește în șoaptă despre cenzura politică și emoțională de dincolo de Cortina de Fier, fără să spună nimic cu voce tare.“ Regele alb Traducere din limba maghiară de Ildikó Gábos-Foarță, ediție cartonată În numai doi ani
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
vor cădea pe rând în brațele morții. Copilul care încărunțește în somn, blestemat parcă să-i piardă pe toți cei de care se atașează, deapănă firul unei vieți de-o stranietate care sfârșește prin a deveni dureros de familiară. Concizia fermecător controlată a stilului contribuie în mod semnificativ la construirea unei atmosfere de un cenușiu apăsător, sfâșiat pe alocuri de explozii bine dozate de culori stridente. Biografie Attila Bartis s-a născut în 1968 la Târgu-Mureș. În 1984 s-a mutat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
cari-mi simt nefericirea și slăbiciunea de caracter, în momentele în cari văd că nu sunt bun de nimic în lumea aceasta și că în zadar trăiesc, atunci când sunt descurajat și sătul de viață, te-am rugat, femeie dulce și fermecătoare, să ierți că am îndrăznit a te iubi, să ierți c-am aruncat această umbră de mizerie asupra vieții tale, care, după caracterul tău, trebuia să fie veselă și luminoasă. Eu nu tăgăduiesc că am făcut o crimă iubindu-te
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
Să-ți mai spun iarăși că îmi ești drag și în ce măsură umpli golul acestei vieți neînțelese și cum aduci tu pace în sufletul meu, care poate nu-i decât un abis dintre cele mai nepătrunse și în care icoana ta fermecătoare s-a gravat pe veci! Pentru un om care are ambiția cavalerismului încetarea unei corespondențe trebuie să fie foarte semnificativă; eu nu voi face nici un demers ca să-mi capăt scrisorile, lucrul trebuie să vie de la sine. Dacă între tine și
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
și clarinet, în timp ce violoncelele și bașii acompaniază: După o scurtă dezvoltare a acestui minunat trio, menuetul se reia de la capăt. În desfășurarea antrenantă a ultimei părți a Simfoniei, Partea IV-a, Allegro vivace - se desprind cu ușurință două teme. Prima, fermecătoare, este expusă de viori. Într-un moment cu totul neprevăzut, întreaga orchestră izbucnește într-o sonoritate puternică. Apoi, tot la viori, apare și cealaltă melodie mai importantă a mișcării: Virtuozitatea și coloritul orchestral, caracterul spumos al acestui final, amintesc pe
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
Taipa și Coloane, un restaurant și sală de recepții. În momentul vizitei noastre în una dintre case, era o expoziție minunată de pictură modernă, la care am stat mai bine de o oră. De pe esplanada din fața acestor case coloniale, în fermecătoarea noapte taipiană, se văd luminile cazinourilor din Macau, reflectate și în apa Mării Chinei de Sud dintre cele trei poduri. În plus, vapoarele și ambarcațiunile care forfotesc pe sub poduri îți dau senzația unor licurici marini, care știu să înoate și
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
se cunoască. Oare cine ar putea să-i aducă tuberoze la mormânt ? Ștefan este influențat de Sophie, Titi la fel, Miti Popazu a plecat la Viena, așadar nici măcar o floare ! Un mormânt părăsit... Ce păcat, atât de tânără și de fermecătoare și de grațioasă și, dacă ar vrea, ar putea să dirijeze și casa, în locul Sophiei și madamei Ana... Cine o controlează seară de seară pe leneșa de Nela dacă i-a șters de praf pantofiorii de lac și dacă i-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
am avut emoții... Mă găsești schimbată? Ca să-ți răspund la întrebare, ar trebui să-mi amintesc cum arătai acum doisprezece ani. Femeia scapără în colțul gurii un zîmbet ascuțit. "De ce-am trăit cu impresia că era frumoasă, ba chiar fermecătoare?" se întreabă el, simțind gustul amar al iluziei destrămate. La lumina zgîrcită a becurilor cocoțate în înaltul cerului, femeia din fața lui i se pare un cenușiu monolit de tăcere și răceală, asemeni serii acesteia, cu șfichiuiri de vînt aspru și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
despre ea, nu mai știa și nici nu credea să-l intereseze anume, vreodată. O trecuse deja la capitolul inaccesibile, cum fusese, pe vremuri, în studenție, acea superbă doamnă Ella, și cum, de altfel, o consideră acum pe fiica acesteia, fermecătoarea Doris. Și-apoi, atunci, el venise la Valea Brîndușelor să obțină transfer, să plece în redacția vreunei reviste; nici nu concepea să lucreze mai mult de doi-trei ani într-o uzină. Ajuns la cursul acela, vocea colegei din Ardeal l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
prins într-o discuție cu fata în costum de catifea roșie. Văzută din profil, stînd dreaptă în scaunul cu spătar, sprijinindu-și cotul stîng pe masă iar degetul arătător pe rama ochelarilor, fata îi pare lui Mihai de-a dreptul fermecătoare, mai ales că-i stăruie în amintire imaginea trupului ei mișcîndu-se cu grație printre mese, fluturînd mîna dezinvolt. Întorcîndu-se mai mult, ochii lui întîlnesc zîmbetul discret al Lilianei, apărut în colțul gurii, vrînd parcă să închidă în el împreunarea buzelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cu gînduri de scandal, pe Andrei, care venise la mine, l-am repezit, iar cu tine am fost de-a dreptul odioasă. Zău, Mihai! Oare de ce? M-am dezvățat să mai dau răspunsuri carteziene. În receptor se aude un rîs fermecător, de femeie veselă, fericită. Apoi se instalează un moment de tăcere, după care Liliana șoptește domol, ca o rugăciune: Îmi pare rău, Mihai! Teribil de rău! Și mie! Cred că ieri în zori am ratat cea mai bună cafea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Mihai se retrage cuminte la locul lui. Are în față o femeie care nu lasă deloc impresia că se apropie de 40 de ani. Dimpotrivă! Doar ochii ei triști și cutele discrete din colțul gurii, ce-i fac buzele mai fermecătoare cînd o privește din față, par s-o trădeze. Mai bine mi-ai fi dat palme! șoptește ea, fixîndu-și privirea în ochii lui Mihai. Comportarea ta, atunci, mi-a accentuat criza. Eram sigură că sînt și alt fel de bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
acum. Are toate datele biografice și de caracter care-i trebuie... Teona, Liliana, Tamara, Violeta, Ella și Doris le va topi pe toate într-una singură! Va lua puțin și din Ana, de ce nu?! Poate chiar mai mult: Ana aceea fermecătoare, alergînd prin iarbă să fie prinsă de Cristina, care abia învață să meargă. Ana înglodată în grijile cotidiene, în întrebarea "ce dau mîine copiilor?", strivită de atmosfera celor opt ore de birou, unde nu se discută decît de necazurile zilnice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ungaria, Polonia, și Turcia, crescu în calea unei ursite grele și spinoase. Dragoș (Bogdan) Vodă se întinse c-o deosebită predilecție și mai îndeparte pe valea Siretului, frumoasă și roditoare, care curma țara în două și al căreia cel mai fermecător loc poporul îl numi Câmpul lui Dragoș, numire care o avu multă vreme, până în zilele lui Alexandru Vodă cel Bun și a lui Ștefan cel Mare, încît găsim pomenindu-se acest câmp în mod autentic încă în anul 1482. Golul
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
pune seninătatea de nimic tulburată a unui spirit care jubilează fără mobiluri ultime. 10 decembrie 1980 Există oameni cultivați și inteligenți, care pot spune oricând ceva plin de spirit cu privire la orice subiect și în orice împrejurare. Ei pot fi străluciți, fermecători, rafinați până la refuz, dar totul, în acest caz, nu este decât jerba unei minți rutinate cultural, care nu a ajuns să aibă un punct de vedere asupra lumii și să îl desfășoare unitar, suveran și coerent asupra oricărui detaliu al
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
neagră pe un obraz frumos; În sfîrșit, cu o caleașcă pe care o folosise străbunicul tău, Julius, pe cînd era Președintele Republicii - ai grijă, nu o atinge, e plină de păianjeni! și el, cu spatele la maică-sa, care era o femeie fermecătoare, Încercînd să ajungă la clanța ușii. Caleașca și odăile pentru servitori au exercitat Întotdeauna o stranie fascinație asupra lui Julius, fascinația acelui „nu pune mîna, puișor; pe aici nu e voie, darling“. Tatăl lui murise nu de mult. Murise cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Înainte de a se crăpa de ziuă, la lumina unei lumînări, În timp ce infirmiera croșeta ca să nu adoarmă, taică-su a deschis un ochi și a spus „Sărăcuțul de tine“; infirmiera a dat fuga să o cheme pe maică-sa, care era fermecătoare și plîngea În fiecare noapte Într-un dormitor separat, ca să se poată odihni puțin, sărmana. Acum totul se sfîrșise. Tata a murit cînd și ultimul dintre frați s-a plictisit să tot Întrebe cînd se Întoarce tata din călătorie, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ciuruindu-i cu gloanțe din caleașca lui. Nimeni nu-l oprea să-și petreacă toată ziua În caleașcă, dar pe la șase, cînd Începea să se lase Întunericul, venea după el o fată, despre care mama lui, care era o femeie fermecătoare, spunea: frumoasă metisă, poate că se trage dintr-un indigen de viță nobilă, din vreun inca, niciodată nu poți să știi. Metisa care ar fi putut să se tragă dintr-un inca Îl scotea pe Julius din caleașcă luîndu-l În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]