4,726 matches
-
răspunse. — Oricum, am putea avea câteva discuții, urmă George. Și cum filozoful nu-i răspunse adăugă: Asta-i bine! Urmă o tăcere. Putea auzi respirația zgomotoasă a profesorului și pârâitul ușor al spetezei unui scaun pe care începuse s-o frământe mâna acestuia. Vă scrieți cartea cea mare, vreau să spun cartea finală? Nu. — Mă rog, n-am vrut să spun ultima carte, nu sunteți atât de bătrân, presupun. Dar sper că scrieți filozofie. Nu. — Ce păcat! De ce nu, v-ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
despre sufletul dumitale și despre păcatele dumitale imaginate. Nu mă interesează, nu dispun de înțelepciune și de ajutor pe care să ți le pot oferi. Ai o viziune cu totul iluzorie asupra relațiilor dintre noi. Și încetează să te mai frămânți cu filozofia... în cazul dumitale filozofia nu-i decât o necesitate nervoasă. — Mă respingi! — Nu. Îmi pare rău. Numai că nu mă interesezi îndeajuns. Nu mă preocupi deloc. Pur și simplu nu vreau să te văd. — Asta nu poate fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pe atunci închiriată). Îi scrisese în prealabil lui William Eastcote (Rose Eastcote murise de curând), dar Bill Șopârla tocmai plecase la o conferință a „Prietenilor“ la Geneva. Singura persoană în care Rozanov mai putea avea încredere, în legătură cu chestiunea care-l frământa, era Ruby Doyle. John Robert nutrea nu chiar o afecțiune, dar un fel de respect pentru Ruby, care-și avea originea în vremea idilei lui cu Linda Brent, când Ruby, pe atunci tânără, dar arătând aproape la fel ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ei, nu-i sunt nici măcar verișoară îndepărtată. Hattie nu se simte legată de mine prin nici un fel de rudenie și îi va veni foarte ușor, la un moment dat, să considere legătura noastră ireală, aparținând trecutului.“ Asemenea gânduri o mai frământaseră de multe ori pe Pearl, gânduri de perspectivă. Acum însă, când sosise momentul unei materializări, era atât de obosită de ele, încât nu le putea considera ca pe o problemă soluționabilă. Se întreba dacă John Robert, când le instalase la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
a fost calea pe care zvonul cu consecințe atât de fatale și-a croit drum în Ennistone. Oricum, Alex nu primi un răspuns la întrebarea ei, nu pentru că Ruby s-ar fi rușinat să i-l dea (deși chestiunea o frământa), ci pentru că în acele momente sărmanul ei cap era plin de alte gânduri. Se trase îndărăt cu un pas, îndepărtându-se de scară, și-i spuse lui Alex: — Vulpile acelea... — Ce-i cu vulpile? Sunt rele, duhuri rele, lucruri rele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
e foarte obosită, și că o doare capul și ar dori să se odihnească un pic, așa încât se despărțiseră, amândoi simțindu-se ușurați. Fata se întinsese pe pat, rigidă, cu mintea în continuă alertă. Acum, bătrânul era cel care se frământa și ofta, iar ea asculta. Seara porniseră din nou să depene amintiri, într-o manieră mai puțin întâmplătoare, mai deliberată. S-ar fi zis că era necesar să parcurgă toate aceste mărturii ale trecutului ca pe un soi de litanie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Aceasta, cel puțin, i-ar fi reținut atenția. Și legea, ce vină i-ar fi atribuit lui George? Într-adevăr, așa cum stau lucrurile, de ce anume s-a făcut el vinovat? Omorârea unui mort? Toate aceste întrebări fără răspuns continuă să frământe gândurile lui George și ale părintelui Bernard. Eu am purtat câteva lungi discuții cu preotul, înainte de plecarea lui definitivă (despre care voi vorbi mai jos). Încă nu am putut sta de vorbă cu George, dar nădăjduiesc ca și acest lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
oameni care se privesc, ani de zile, ochi în ochi.) Cu domnul Hanway dispărut din viața lui, Emma a început să-și spună că poate continua să cânte, chiar dacă nu-și va dedica viața cântatului. (Totuși, opțiunea încă îl mai frământă.) Emma și-a terminat strălucit studiile, ca șef de promoție, și acum e profesor la colegiul Balliol din Oxford. E destul de fericit, mai ales când nu se gândește la Irlanda. Și ca să ne întoarcem la eroul și la eroina noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pe sub pulpe și peste coapse, în zona inghinală. Frate, coboară și adu-mi altă cămașă, de pe cuie, care-o fi! Adu-mi și sticla de prăștină! Calcă pedala! continuă să strige Poetul, asemenea nestrămutatului infirmier-samaritean, ce pășește pe un câmp frământat de bătălie. Bossule, stai cu ochii pe târâtură! Ce este? Ce se petrece? Cine sunteți? Ați înnebunit, turbulenților, barbarilor?! apare și cocul Domnișoarei Rodica, la fereastra de la mezanin. Vaaai..., dar ce-ați făcut?! Ce i-ați făcut bietului om, nemernicilor
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
a sosit momentul să ne despărțim... Sigur că da! se destinde și se însenineză Poetul. Știam eu! Știam! Știam foarte bine că pe-aici, pe-aici trebuie să se afle! Să fie! De ani și ani, îmi seacă și-mi frământă sufletul! Mă macină! Mă tulbură! Mă cheamă! Mă rănește! Iată-l! Orașul dimineților liniștite! Orașul reveriilor! Orașul fermecat! Orașul interzis! Orașul meu: L-am văzut răsărind din obeliscuri, l-am atins și l-am respirat, pentru prima și cea din
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
intuia frustrant, nereușind să și-l clarifice. Drept pentru care, se decide să treacă din nou în revistă încăperea, metodic, panoramându-i fără sfială ungherele, suind c-un cat și revenind, la fel de indecis, la baza scărilor. Măi, să fie! se frământă el, nedumerit. ... observați (custodele Georgescu abuza de acest verb, exhibându-l într-un veritabil tic, după socoteala Poetului) decorațiunile heraldice interesante de pe câmpul scutului, caracteristice sigiliului familiei nobiliare a Corvineștilor. Mai cu seamă, observați (iar...?) misterul, mistica simbolisticii numerelor patru
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Acum avea un alt țel mai urgent. Dar, pe viitor, Prescott putea fi foarte important pentru el. Pe cât posibil trebuia să și-l țină aproape pe acest galactic convertit la non-A. În câteva cuvinte, Gosseyn îi explică ce îl frământă: ― Un psihiatru, și încă nu unul din cei pe care i-am cunoscut deja, este în mod evident primul om de care am nevoie. Nimic nu-i mai important decât să descopăr ce îi sperie pe toți în capul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
luna aprilie Nasdaq a urcat cu 37%, aducând profituri deosebite, În fonduri la care ambii dețin titluri, chiar dacă În proporții atât de diferite). Uneori mai vorbesc despre interpretarea corectă a Bibliei, În care Buonocore caută răspunsuri la Întrebările ce Îl frământă, dar pe care nu prea reușește să o citească, dacă e să ținem cont de faptul că nu a reușit niciodată să treacă mai departe de capitolul acela În care se vorbește despre Ezra. În cea mai mare parte a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
jurnalist, să-i spunem Gândinel, ar fi fost mânat de o minimă curiozitate, înainte să arunce anatema, probabil că deontologia l-ar fi obligat să se informeze printre editori ca să-și dea răspuns la întrebarea (firească) ce pare că-l frământă: „De ce sunt scumpe cărțile?“. Ar fi aflat astfel că rabatul comercial, adică partea din încasări ce revine librarului, a crescut în ultimii ani vertiginos, depășind nivelul european. De vină, desigur, pot fi chiriile prea mari. Ar mai fi aflat totodată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
Fumăm, e un moment de liniște, o liniște grea, plină de neliniște. Pe sub ușile Închise din jurul nostru se strecoară o presimțire stranie. Toți părem preocupați de ceva, dar, dacă ne-ai Întreba care e motivul, am spune că nu ne frămîntă nimic, probabil că ne irită plictiseala unui moment. Sau poate e doar foamea obișnuită care, ca de atîtea ori, sfîrșește În miezul capului, căutînd soluții. Una sau alta, se pare că acele uși care au fost Închise au Început să
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
damblagiu, Încuviințează Claudiu. — Și ce crezi c-o să zică mă-sa? Întreabă Marcel. Tonul e plat, nu poate fi expresia ironiei, uriașul nu poate fi bănuit de asemenea intenții evoluate. Discuția, În ciuda faptului că există lucruri mai importante care ne frămîntă, e demnă de urmărit. Deodată, lui Marcel i se luminează chipul, are o revelație și o exprimă. — Auzi mă, Claudiule, dar, dacă voi sînteți frați, mă-sa nu e și mă-ta? Claudiu Îl privește cu o stupefacție iritată. Probabil
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
străzii să nu se fi schimbat Între timp. Aceste două condiții sunt deja prea multe. Pentru Christina, o asemenea aventură căpăta de cele mai multe ori proporții dramatice. CÎteodată se putea rătăci chiar și stînd pe loc; atunci cînd gîndurile care o frămîntau și imaginile care le Însoțeau erau atît de vii și de puternice, Încît transfigurau spațiul exterior și-i atribuiau Însușiri care-l făceau de nerecunoscut. Traversa o intersecție și nu mai știa Încotro s-o ia. Imediat după asta, nu
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
că ei deja lucrează la următorul atac asupra trupelor americane! — Dacă e așa, au Înregistrat deja primele pierderi: l-au pierdut pe Khapsek. Doctorul Thomas se Întrebă cum poate trăi Christina cu un om atît de insensibil. Pe el, Îl frămîntaseră gîndurile toată noaptea, iar Vic nici măcar nu-și Întrerupea jocul de șah, ca să poată discuta serios pe această temă. — Am cîteva argumente imbatabile, care ar trebui să-ți ofere motive de reflecție, promise doctorul. Numai să-ți faci un pic
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
l-ar fi avansat Într-o funcție importantă. Din păcate, În acel moment șeful departamentului era cu totul altcineva. Iar la o judecată mai riguroasă, propria sa demisie Îi păru maiorului Smith prezumțioasă și ridicolă, Într-adevăr, un gest copilăresc. Frămîntat de felurite gînduri, umbla de-a lungul și de-a latul biroului, nu agitat, ci mai degrabă nehotărît, În sensul că era hotărît să-și schimbe Într-un fel viața, numai că nu știa deocamdată cum, cînd deodată, un alt
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
pregătește pentru cei de jos Încă o dimineață senină și nouă; cu botul ei umed, va paște iar oaia, cu mielul alături, pe pajiștea udă; și boul și vaca vor rupe cu poftă din iarba jilavă, lucioasă și crudă; brutarul frămîntă din nou aluatul, la geam o copilă privește În zare, un bărbat taie lemne, mai Încolo, un altul meșterește ceva la un plug, să-l repare; pe mare, pescarul aruncă năvodul la pește, pe străzi prăfuite gonesc camioane; un soare
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
rîndul său, le accepta cu o recunoștință Întrucîtva resemnată. Era de altfel convins că Michel nu e un oarecine, de vreme ce Vic se ostenise să-l tîrască pînă În grota aceea și i se adresase cu savantule, numai că acum Îl frămîntau cu totul alte gînduri. Nu știa dacă Vic reușise să ajungă În sat și ce le-ar rămîne de făcut În situația cînd nu s-ar mai Întoarce la peșteră. Din această perspectivă, asigurările lui Michel sunau mai curînd ca
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
se va simți mai bine când veți ajunge acasă. Dar Claudia nu auzi. Pe fereastra magazinului, văzuse un taxi trăgând pe dreapta și tocmai făcea un sprint remarcabil ca să Îl prindă. Capitolul 8tc "Capitolul 8" Ruby Își petrecuse restul dimineții frământându-se și muncindu-și mintea În legătură cu ceea ce văzuse În cabină. Era atât de preocupată Încât, atunci când unii clienți se apropiaseră cu o rugăminte, au trebuit să se repete ca să Îi remarce. Apoi, În jurul prânzului, când răsfoia un catalog care ajunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
felii de cozonac groase, tăiate cu briceagul. Băieții, fâstâciți, le luaseră fără vreo vorbă. Mama lui Lică făcea cel mai bun cozonac din sat. Multe femei Își călcau mândria de gospodine și veneau la rudăreasă cu cele de trebuință ca să frământe, să Împletească și să coacă În locul lor. Feliile miroseau a tot ce putea fi mai bun pe pământ. Verii Își Îndreptaseră ochii către Lică și se trăseseră mai În spate, făcând loc. „Hai, mă, și tu Încoace! Ce stai acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și fuseseră nedespărțiți cât durase tabăra. Întorși acasă, aflaseră că mama lui Lică murise. Deși nu vorbiseră niciodată despre asta, verii se gândiseră multă vreme cum femeia, cu dureri de moarte În pântece, izbutise să Încingă cuptorul de pământ, să frământe și să izbească aluatul În copaie. Acuma, când stăteau cam Încurcați În fața lui Lică, Încă se simțeau vinovați că, În urmă cu un an, Înghițiseră pe nerăsuflate din ultimii cozonaci pe care rudăreasa Îi copsese pentru copiii ei. Plecară, rânduindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Îndemânat, se apucă să Încingă cuptorul cel mare. Îndesă În gura neagră și afumată snopi de stuf și legături de curpeni. Se auzea numai trosnetul focului care ridica spre cerul fără nori frunze aprinse de trestie. Când se apucă să frământe, se auziră huruituri Îndepărtate de furtună sălbatică. Cerul porni să se miște și să-și schimbe culoarea. Pe măsură ce Tușa Își Întețea truda, toate se dezghiocară din locurile lor, Învârtite ca aluatul din căpistere. Pământul se văluri, Își Încrâncenă scoarța, repezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]