2,203 matches
-
viteza cu care ele își pot atinge ținta, cât și varietatea țintelor atinse sunt considerabile. Gândirea lui Țuțea, prinsă în aceste câteva zeci de pagini, este neîndoielnic un loc de reculegere al minții, în care — împotriva oricărui terorism intelectual, împotriva ipocriziei, a relei-credințe și a lipsei de curaj în fața rostirii evidenței — oamenii se pot tămădui de minciunile care le-au fost băgate sistematic în cap, de ani sau de secole, și care laolaltă constituie zestrea prostiei colective a omenirii și sursa
322 de vorbe memorabile ale lui Petre Ţuţea by Petre Ţuţea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1381_a_2692]
-
Avusesem o zi bună: un orb, reducerea de pedeapsă pe care o nădăjduiam, calda strângere de mână a clientului meu, câteva fapte mărinimoase și, în cursul după-amiezii, o strălucită improvizație în fața câtorva prieteni despre asprimea clasei noastre conducătoare și despre ipocrizia elitelor. M-am dus pe Podul Artelor, pustiu la acea oră, spre a privi fluviul care abia se mai zărea în întunericul ce se lăsase de-a binelea. Cu fața către Vert-Galant, dominam întreaga insulă. Simțeam cum mă năpădește un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
personaje dostoievskiene. Există însă și o deosebire importantă. Ion D. Sîrbu își declară nefericirea, plăcându-i să se chinuiască în văzul lumii, în timp ce N. Steinhardt, deși este la fel de nefericit, se declară senin și mulțumit de viață. Nu este vorba de ipocrizie, nu este vorba nici de acel O.K. pe care americanii îl spun mecanic, pentru a nu-i plictisi pe cei din jur cu necazurile lor. N. Steinhardt afirmă că este fericit cu speranța că va deveni fericit. El anunță
Expeditor: N. STEINHARDT by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17104_a_18429]
-
înguste cât să delimiteze locul viitoarei cetăți. In sfârșit, o altă marotă a autorilor latini (fie ei istorici sau nu) o constituie, firește, Hanibal. Când vine vorba de defecte, generalul învins la Zama e bun la toate: cruzime, cinism, perfidie, ipocrizie, destrăbălare, aroganță, sete de sânge. Acesta își trădează nu o dată aliații, pe care-i masacrează fără nici o strângere de inimă. Celor care nu mai vor să lupte alături de el le înscenează ambuscade, lăsându-i la dispoziția romanilor. E imaginea standard
Orașul invizibil by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6335_a_7660]
-
echipei naționale se află și Mihai Bendeac care a ținut să-i transmită câteva cuvinte selecționerului Victor Pițurcă. Vedeta TV i-a trimis o scrisoare deschisă, prin care își arată sprijinul său necondiționat. Bendeac vorbește despre victorii și înfrângeri, despre ipocrizie și felul în care acestea se răsfrâng asupra percepției românilor în ceea ce privește echipa, dar și despre "naționala României" și "naționala lui Pițurcă". "SCRISOARE DESCHISĂ DOMNULUI VICTOR PIȚURCĂ Dragă domnule Pițurcă, Numele meu este Mihai Bendeac. Încă din copilărie, am fost un
Victor Pițurcă, scrisoare deschisă de la cine se aștepta mai puțin by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/61199_a_62524]
-
în mass media pe seama dumneavoastră. Astăzi, cu inima deschisă, am simțit nevoia să mă adresez lui Victor Pițurcă, antrenorul echipei naționale. România suferă de multe lucruri. Însă ceea ce ne face mai mult rău decât, din păcate, ne putem imagina, este IPOCRIZIA. De 25 de ani, ne învârtim într-o paradigmă nefericită. Acel ceva care ne face să avem pretenții mereu de la alții. De la politicieni, de la sportivi, de la artiști, de la presă. Niciodată însă, și aici intervine nenorocirea, DE LA NOI ÎNȘINE. Ne e
Victor Pițurcă, scrisoare deschisă de la cine se aștepta mai puțin by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/61199_a_62524]
-
actualitatea imediată pe care nu știu dacă o depășește, o piesă ce dă titlul unui volum apărut în 1999 la Editura Humanitas. O parabolă a unei lumi prăbușite, în care esențele și omul esențial agonizează iar vitale rămîn minciuna, falsitatea, ipocrizia, prefăcătoria, mizeria, un joc pervers al aparențelor. Adică tot ce vedem și ni se întîmplă zilnic. Cine nu rezistă nu are decît o cale: balamucul. Fără să mai aibă timp să se întrebe unde se găsește granița între normalitate și
Dracul vorbește românește by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15250_a_16575]
-
acru și inclement. Se adresează cu o cuceritoare franchețe generației sale, încercând, în primul rând, să se cunoască mai bine pe sine însuși. Înainte de a-i judeca pe alții, Flaviu George Predescu se judecă pe sine, cu severitate și fără ipocrizie. Nu fără tristețe meditează asupra maladiilor epocii sale, asupra pericolelor pe care le aduce un climat al libertății nelimitate. Cu un patetism mereu supravegheat, cu o admirabilă rigoare speculativă, eseistul abordează o problematică vastă, nelimitânduse doar la enunțata, în subtitlul
Un eseist neliniștit by Ion Cristofor () [Corola-journal/Journalistic/3030_a_4355]
-
sau nebun, iar cei care l-au crezut corupt și/sau nebun, conced că, totuși, omul e un mare talent și un mare caracter. Una peste alta Cristian Tudor Popescu este un gazetar cinstit, foarte pasional și deloc sensibil la ipocriziile și pudibonderiile opiniei publice. Nu avem decît să-l luăm așa cum e, iar scrisul său, care trebuie judecat într-o ordine morală, dincolo de interesele conjuncturale și jocurile politice de moment, este unul fundamental onest. Chiar și atunci cînd judecățile autorului
Teribilismul justițiar by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12177_a_13502]
-
din când în când câteva nume - Macovei, Boc, MRU - dar o face fără convingere și mai mult pentru a le întări fidelitatea față de el. Iar mult invocata încredere în actualul primar al Clujului poate fi ridicată doar la rang de ipocrizie, din moment ce, în vremea când era premier Boc, România avea alt premier. Nu văd un nou Iliescu în tabăra socialiștilor și nici - scuzați-mi lipsa de modestie - un nou Băsescu pe dreapta” - T.B
Cinci elemente cheie ale interviului acordat de Băsescu pentru România Liberă by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/36147_a_37472]
-
un obscur instinct incestuos. Raporturile cu soția sa ilustrează lipsa de delicatețe sufletească a omului, nu superioritatea sa intelectuală, cum pare a crede autorul, căci faptul de a i se adresa cu "madam Ioanide" nu e decât o dovadă de ipocrizie, e o simplă formă rece și protocolară, denunțând artificialitatea relațiilor ce domnește în sânul familiei Ioanide și chiar o formă de prețiozitate și de snobism, surprinzătoare la un om care pozează într-un artist emancipat, plutind deasupra lucrurilor mărunte și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
cel mai mult? Lanark se gîndi. — Manierele personalului. Știu că trebuie să se comporte ca niște profesioniști, să mențină limitele decenței și ordinii, dar chiar și glumele și zîmbetele lor par să fie motivate profesional. Ție ce nu-ți place? — Ipocrizia. Felul în care pretind că le pasă, în timp ce profită de pacienți. — Dar n-ar putea ajuta pe nimeni, dacă nu și-ar folosi eșecurile. Fata își plecă fruntea, astfel încît el nu-i văzu decît creștetul capului, și mormăi: Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
milioane și acestea se cheltuiesc pentru a plăti servicii străine, "Monitorul" publică în toate zilele vânzări de case de-ale muncitorilor, pentru sume neînsemnate. Efectele sunt? "Romînul" recunoaște în fine ceea ce de șase ani [î]i spunem necurmat - recunoaște că ipocrizia și nepăsarea guvernamentală conduce la sărăcia muncitorilor, la mortalitatea lor, la degenerarea lor fizică și morală. Iată ceea ce-am zis și am repetat de atâția ani de când " Romînul" face mereu apologia îmbunătățirilor introduse de partidul liberal. Foaia guvernamentală ne
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
carte și incoruptibilă, se poate produce mai mult bine decât prin discuțiile adese sterpe ale unor parlamente inculte. Dar a avea un absolutism bazat pe minciuna parlamentară însemnează a avea o companie de esploatare în capul țării, care, păzind cu ipocrizie formele esterioare ale parlamentarismului, e despotică nu în folosul statului și al populațiunilor, ci în folosul [a] o mână de oameni lacomi de avere și moralicește putrezi. [17 septembrie 1882] ["D-LUI COLONEL CANDIANO - POPESCU... "] D-lui colonel Candiano - popescu
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
se bucură de impunitate, reputația de-a fi vicios și desfrânat nu închide cuiva nici o ușă, la orice palat ar fi, presa nu poate fi decât cum este. A-i închide gura prin asemenea măsuri ar fi numai a înainta ipocrizia, a arunca un văl de ochii lumii asupra putrejunii sociale. E prea adevărat că am văzut și nume oneste târâte în noroi pe când desfrâul trecea cu ochi bisericoși, mascând sub aparențe ipocrite mlaștina inimei. Dar aceasta s-a întîmplat mai
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
dacă s-ar fi întemeiat pe date reale și l-aș fi găsit într-un text despre literatură bine argumentat, nu l-aș fi aflat ca pe o știre oarecare de la programul de actualități. Spun acest lucru fără urmă de ipocrizie, având în vedere că, din felul în care a scris domnul Manolescu de-a lungul anilor despre cărțile mele, nu aș fi bănuit niciodată că aș putea ocupa un loc atât de însemnat în ierarhia Domniei Sale. Dar dacă pe Nicolae
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
condiția de bărbat și cred că trebuie luată ca atare. Mai ales acum, când nu mai exită tabuurile de altădată și se scrie cu atâta dezinvoltură despre sex. Există poete, altfel stimabile, care afirmă sus și tare că trebuia depășită ipocrizia cu care erau abordate astfel de teme, pentru că sexul ar reprezenta însăși viața. Așa o fi. Dar, din păcate, încercarea de a-ți afirma libertatea prin despărțirea trupului de suflet înainte de a fi nevoit să accepți lucrul acesta, care, în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
ia în calcul stoparea desfășurării lor în Europa de Vest. SUA trebuia să abordeze problemele nucleare nerezolvate cu Rusia, solicitând aceleași standarde de transparență și verificare a vechilor acorduri pentru controlul armelor 182. De asemenea, Iranul acuza SUA și alte state de ipocrizie prin faptul că ignoră arsenalul nuclear al Israelului, stat care, spre deosebire de Iran, nu a semnat TNP. Este aproape unanim recunoscut că, în actuala sa formă, tratatul nu răspunde unor scopuri de bază în ceea ce privește neproliferarea. Creșterea numărului statelor care dispun de
Argumentul nuclear în politica externă a statelor by Rodica Dinulescu [Corola-publishinghouse/Administrative/890_a_2398]
-
un motănel slab și speriat. -S-a schimbat. -Vrei să spui că s-a îngrășat? -Da. Și nu mai pare deloc speriat. Râse. Îmi era foame. Aș fi vrut să pot cere de mâncare așa cum făcuse Biscuit. Oamenii fiind constrânși la ipocrizie, o întrebai dacă nu îi este foame. Pesemne că nu mi-a auzit întrebarea căci zise: -Știi, fără Olaf aș fi moartă, în clipa asta. Și asta nici măcar n-ar fi fost grav, având în vedere cum era viața mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
nasul mic și drept. Câteodată, pentru a mă distra, doica îmi povestea despre miracolele Profeților, dar îi deplângeam spiritul rudimentar și prostia. Alteori, mă punea la curent cu noutățile, de exemplu, cu câteva zile în urmă mi-a spus cu ipocrizie: „Am văzut-o pe fiică-mea (adică târfa) cosând, pentru ora fastă, cămașa resurecției, pentru copil, copilul ei.“ Apoi, ca și cum ar fi știut, și ea, mă consolă. De multe ori se ducea să-mi caute leacuri la vecini. Îl vizita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
a.m.d. Numai că prozatorul, conștient de limitele sale, își asumă banalitatea firesc, dar și oarecum polemic, pentru a nu ieși din postura de om obișnuit în care se simte el cel mai bine. Morga ascunde păcate grele. De aceea, ipocrizia pare ținta predilectă a ironiilor, fiind semnalată ca un defect grav, mai cu seamă când în discuție intră cazul unor mari scriitori (precum Cărtărescu, de pildă). Scriitorul nu are voie să mintă. Povestirile lui Sorin Stoica sunt niște exerciții de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
În postcomunism, nu doar foști profitori ai scenei politice, nu doar unii dintre impecabilii noștri disidenți, ci și scriitori aparent „necompromiși” nici de politică, nici de principialitate, plini de ifosele vechi și noi, sub care nu era greu de ghicit ipocrizia și interesul cinic imediat. Sorin refuza spontan, fără reținere, fandoseala „intelectuală”, disprețul față de omul simplu, „condamnat”, pasămite, să nu Înțeleagă Înaltele „idealuri”, limbajul „superior”. Mă simt și azi reconfortat, mărturisesc, să-mi amintesc rapiditatea scârbită cu care Sorin evalua orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
mult crescută a gândului, expresia vivace, acidă adesea, umorul absolvind, nu o dată, potlogăria promiteau surprize la fiecare pas. M-am trezit Într-un grup de tineri relaxați, inventivi, care ofereau un soi de camaraderie și tehnică a amuzamentului, nepăsătoare la ipocrizia dogmei oficiale. Încercam, de fapt, nu știu cât de conștient, să uit „tirania afectivității” familiei și profesia nevrozantă. Apariția lui Rubin a fost și ea la voia hazardului, dar de alt soi. Ne-am descoperit repede lecturi comune, dialogul a focalizat prompt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
față, a fost suprimarea Dicționarului scriitorilor români, care trebuia să apară În 1984 chiar. Până În 1986 am mai tras unele nădejdi, deși abandonat de colegi și, În primul rând, de conducerea de atunci a Uniunii (D.R. Popescu, de o nedezmințită ipocrizie). După decembrie ’89, au urmat iluzii, speranțe, o scurtă - deși fierbinte În amintire - euforie, urmată de deziluzii, decepții, spaime și sentimentul unei căderi continue spre un dezastru. Se va ivi poate, o dată, prilejul unei mai lungi confesiuni a acelor luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu diminuase. Scârbit de ceea ce vedea În jur, fostul militant nu vroia totuși să „scuipe În ciorba” din care mâncase!... Nici să renunțe la Idealul oricât de depărtat și oricât de manipulabil. Arthur Koestler - comunistul care a revelat printre primii ipocrizia și ororile stalinismului - povestește, În autobiografia sa, cred, o Întâmplare ciudată și grăitoare. În compartimentul trenului spre Londra intrase un aristocrat elegant și distins care, bucuros că nu se afla decât un alt călător, salutase, zâmbind, și Începuse să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]