2,424 matches
-
l-am spânzurat, eu am vrut să-l înec... Ce porcărie, ce porcărie! Nu mai vreau. Mi-am pierdut șirul gândurilor. Pe mine mă enerva colegul ăla al meu, și am ajuns să vorbesc despre pisici și câini care mă latră! Mi-am propus s-o iau încet, dar m-am rătăcit în divagații. Aș putea să vorbesc până poimâine dac-o țin în stilul ăsta. Să fac un efort și să mă adun. Să mă organizez. Deci mă enervează. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nimic nu se schimbă, sau dacă se schimbă, numai în rău; oamenii obișnuiți o duc de azi pe mâine, iar politicenii își văd de afacerile lor murdare; mulți dintre ei sunt precum câinii cei răi, negri în cerul gurii, nu latră, adică nu vorbesc deloc, lumea îi critică, dar ei tac și-și văd de treburile nimicniciei lor; ei vorbesc aruncând cu praf în ochii electoratului și sfidează, iar după patru ani, încep iar cu milogeala, cu mici și bere pe
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ochi, om și câine, de câteva secunde bune. Am tras un fum din țigară, iar câinele mi-a urmărit mișcările cu un soi de curiozitate greu stăpânită. Apoi am gândit: “Uite, dom-le, până și câinii au început să mă latre, înseamnă că e grav!” Dulăul, mare și negru, și parcă mai mult prostit decât fioros, a scheunat necăjit, s-a dat înapoi câțiva pași, dar cu fața tot la mine, apoi scurt, s-a întors și a sărit gardul din
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de om pe străzi, doar un câine vagabond care dormea pe un capac de canalizare a ridicat o sprânceană obosită spre noi, lăsând-o imediat la loc în jos, plin de lehamite, socotind că nu meritam efortul de a ne lătra. Contrastul dintre pedanteria afișului și forța graffitiului era atât de mare încât nu mi-am putut reține un strigăt de satisfacție. După ce am comis toate faptele huliganice care ni s-au părut că ar putea da o lovitură sub centură
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
picioarele unei cutii a Serviciului Poștal al Statelor Unite și o făcură să se prăvălească Într-o parte, ca un bețiv. Gloanțele pulverizară geamul cabinetului veterinar și trecură mai departe prin pereți, până la cuștile animalelor din spate. Ciobănescul german care a lătrat non-stop timp de trei zile și două nopți amuțește În cele din urmă. O pisică se răsucește În aer, dând drumul la un țipăt, iar ochii de un verde aprins i se sting ca o lumină. Deja e o luptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
se alegea nimic din ele. Prin urmare, dintre toate lucrurile cu care a trebuit să mă obișnuiesc la noua mea școală, cel mai dificil a fost cu vestiarul. Chiar și acum, când sezonul se sfârșise, antrenoarea Stork stătea lângă ușă, lătrând: ― Bine, doamnelor, acum la duș! Haideți, fuguța! Văzu că mă apropii și reuși să schițeze un zâmbet. ― Ți-ai dat silința, spuse ea, Înmânându-mi un prosop. Peste tot există ierarhii, dar mai ales În vestiare. Senzația de mlaștină și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
o nouă cerere. — Știi să tai panglica asta groasă fără cuțit? — Nu chiar. Cum... cu dinții? — E foarte simplu, zise Charlie, uitându-se neîncrezător la ea. O să te Învețe Pedro. Du-te și ajută-l să urce posterele pe rulotă, lătră el un nou ordin. Kitty Încercă din răsputeri să rămână calmă. Cu toată tensiunea care creștea, voia cu adevărat să ajute, Întrebându-se totodată cum se băgase În toată povestea asta. Fusese oarecum prinsă de mersul lucrurilor. Își aminti că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
ei și urmărea jocul celorlalți copii până când se lăsa seara. Atunci dispărea pentru o clipă și se întorcea cu Cristos. Arăta cu ochii spre mine și strada se pierdea ușurel într-o hărmălaie din ce în ce mai îndepărtată se mai auzeau niște câini lătrând luminile felinarelor începeau să pâlpâie și să se rotească cu Cristos cu tot vedeam geamul nostru de la patru luminat strigam ma și Fi simțeam o primă bușitură fugeam cu pumni în cap sunetele îmi dispăreau mă trezeam în patul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
lase noaptea, acolo, printre blocuri, printre copacii desfrunziți și câini ca toți câinii, câțiva, rătăciți de pe câmpul unde erau odată case, poate încă mai sunt - lucrurile astea contează prea puțin aici și acum - rătăciți pe una dintre aleile Băiuț și lătrând la un fum înecăcios cum numai un cauciuc de tractor stropit cu benzină putea să împrăștie, lătrând la noi, Migu, Pipiță, eu și Doru, adunați în fața focului, transpirați de bucurie, la flăcările enorme care ne luminau fețele, la câte chestii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
unde erau odată case, poate încă mai sunt - lucrurile astea contează prea puțin aici și acum - rătăciți pe una dintre aleile Băiuț și lătrând la un fum înecăcios cum numai un cauciuc de tractor stropit cu benzină putea să împrăștie, lătrând la noi, Migu, Pipiță, eu și Doru, adunați în fața focului, transpirați de bucurie, la flăcările enorme care ne luminau fețele, la câte chestii nu latră câinii când vine noaptea?, bunăoară luna, în fine: a fost de-ajuns să se lase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
un fum înecăcios cum numai un cauciuc de tractor stropit cu benzină putea să împrăștie, lătrând la noi, Migu, Pipiță, eu și Doru, adunați în fața focului, transpirați de bucurie, la flăcările enorme care ne luminau fețele, la câte chestii nu latră câinii când vine noaptea?, bunăoară luna, în fine: a fost de-ajuns să se lase noaptea și să apară luna ca să ni se facă, în sfârșit, frică. Focul arată altfel în întuneric, capătă viață și-și bate joc de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
visele unui om întreg la cap, și cu atât mai puțin în cele ale unui copil, vezi, pentru toate astea trebuie să mă ierți, sunt mincinosul care roade osul sunt Ioan nebunul care trage cu tunul sunt un nene care latră și mușcă sunt gata să fiu băgat în cușcă, îți inventez vise pe care nu le-ai visat niciodată, te iau de unde ești și te aduc altundeva, aici, îmi zic că atât timp cât poveștile tale mai mișună prin mine înseamnă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
lupii alsacieni; a ros pantofii din casă, cotoarele cărților de pe rafturile de jos ale bibliotecii, brațul unui fotoliu și o policioară de la vitrină; Florea o ura, Naghy se apleca s-o mângâie; vara, pe șantierul lui tata de la Agigea, Kita lătra la valuri și încerca să prindă pescăruși; când a fost otrăvită de-o babă din C 37, a zăcut o zi și o noapte, dar m-a auzit cum plâng, m-a văzut cum dorm lângă ea pe covor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Cu mintea înfierbântată de flăcăruia libertății și cu picioarele încinse în cizmele cu carâmb, Vladimirescu trebuie să fi adulmecat un fel de ordine celestă care sălășluia pe câmpurile alea pline de ciulini, măselariță și coada-șoricelului, de unde câinii Bucuresciilor se auzeau lătrând până-n zori. Eu sigur am simțit ceva în genul ăsta, chiar dacă, la un secol și jumătate distanță, dincolo de Răzoare, bălăriile mai creșteau doar în spațiile verzi dintre blocuri, în crăpăturile asfaltului și în cele trei văi importante - a Argeșului (unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
de fiecare dată. Imediat începem să ne spunem lucruri banale ajunând în sfârșit la acea scrisoare dedicată ție. Ca de obicei îți citesc ușor emoționată, știind că mă asculți în cea m-ai profundă liniște, deși în jurul tău aud cum latră câinii. Mă intimidez, de parcă ar fi prima oară când fac asta, încep cu prima propoziție, cu zâmbetul pe chip, apoi continui serioasă '' Parcă ar fi prima scrisoare pe care ți-o trimit și pentru prima oară simt că am atâtea
A doua oară unu by Lungu Andreea-Loredana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92928]
-
în cele afirmate. Ce se petrece în prezent în jurul nostru depășește cu mult viitorul prefigurat de dvs. E ca și cum pisica pe care o țineți la poză pe prima pagină din „Supliment“, deși are privire inteligentă, s-ar apuca mâine să latre. DAMELE GAZETIERE Emilia CHISCOP Despre vin Vinul nu e doar licoare amețitoare, dezlegător de limbi, dezvelitor de adevăruri nerostite și neștiute. Este elixirul tinereții, al sănătății corpului și minții, rețeta magică a creșterii copiilor. Numai un mincinos consecvent nu bea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
rup blestematul ăla de gât! — De data asta nici n-aveam de gând să pomenesc de fluturi, îi răspunse Wilt pe un ton încărcat de reproș. Aveam de gând să vă spun că aveam o idee de carte... — O carte? lătră inspectorul Flint. Ce fel de carte? O carte de versuri sau un roman polițist? — Un roman polițist, zise Wilt, recunoscător pentru sugestia făcută. — Așa, mormăi inspectorul. Așadar, aveai de gând să scrii un thriller. Ei bine, acum lasă-mă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
conștiință, un Hamlet transformat într-un Henric al V-lea, dar lipsit de înflăcărarea patriotică ce-i face pe oameni să creadă că n-ar fi fost de acord cu Piața Comună, un Cezar... Dar inspectorul Flint auzise suficient. — Wilt, lătră el, mă doare-n cot de ce voiai tu să te faci! Ceea ce vreau să știu este ce s-a făcut cu soția ta. — Tocmai eram pe cale să ajung și acolo, zise Wilt. Numai că mai întâi trebuia să stabilim ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
să fiu, vorba lui Henric IV, „primul sub zidul cetății asediate”. În momentul când adversarul te vede că sări la beregata, nu îți pasă de viață, că dacă te omoară, moare și el, se retrage, majoritatea sunt lași, maidanezi, schelălaie, lătra, nu atacă prin fața, pe la spate. EA: Așa e, lume ticăloasa, te fură la piata, te bârfesc, ar fi în stare să te omoare pentru 10 lei, vor numai să profite, să își bată joc de tine. Las’ că știu, ca
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
împotriva noastră: scorpionii își înfigeau ghimpii cozii în pielea pantofilor noștri, fluturii ne izbeau peste față ca să ne amețească, furnici roșii începuseră să ni se cațere pe picioare. La parter, toate animalele, acum răgând, mugind și fornăind și chițcăind și lătrând, se îndreptau asupra noastră, ca un zid de colți și coarne ascuțite. Eram izgoniți. Abia am nimerit poarta muzeului. Ni s-a părut o veșnicie până am deschis-o și ne-am strecurat în aerul răcoros al nopții de-afară
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
mușcase de obraz. Era totuși un câine inofensiv, bătrân, cu urdori la ochi, cu picioare prea scurte pentru corpul lui gras, acoperit cu păr aspru, cârlionțat. Puțea mai pătrunzător decât orice alt câine pe care l-am văzut vreodată. Chombe lătra atât de tare, încît, în timp ce noi înaintam pe cărarea pavată cu cărămizi printre care se iveau flori-de-piatră pastelate, înainte să ajungem la intrare, ușa se deschidea și tanti Aura, cu mânecile suflecate, în halat de casă, cu un zâmbet larg
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ghemuisem, uimită. Erau mai înalți decât toate gardurile. Când au ajuns lângă mine, mi-am dat seama că le veneam exact până la brâu. Am fugit înăuntru, cu groază, căci cei doi se opriseră în fața porții și priveau pe deasupra ei. Chombe lătra înecîndu-se și chelălăind. Am intrat în casă și m-am aruncat în brațele lui tanti Aura, care s-a dus să deschidă. Eu am fugit în camera mea, unde aveam să dorm întreaga săptămână, și care era despărțită de sufragerie
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
receptorul atârnând de un șnur verde până în podea, șoapta care mi-a ajuns la ureche nu era a lui Stein, ci a lui Zander, un student pe care-l cunoscusem la secretariatul universității cu câteva zile înainte. Acest Zander îmi lătra răgușit în telefon că împreună cu un prieten au hotărât să organizeze în noaptea aceea o partidă de miros (nu înțelegeam ce înseamnă, l-am întrebat și el mi-a spus că e vorba să se prizeze cocaină); mi-a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
de vopsea, mai aranjă una-alta, permanent urmărit de Toni, care își dădea seama că se întâmplă ceva deosebit și că va avea și el parte de ceva pe cinste! A doua zi dimineață, de Sâmbăta Mare, îl auzi pe Toni lătrând. Deodată, pe potecuță, văzu urcând fetele cu Camelia. Cărau niște cutii mai mari și mai mici. Ce bucurie! Petre le ieși în întâmpinare, o îmbrățișă pe Camelia, o sărută pe Alice, fata mai mare și pe Ana, fata cea mică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
cu "echipa de conducere", totul era în ordine. Lăsă lui badea Ion cheile de la casă și rugămintea pentru Carmen să aibă grijă de Toni. De tot râsul a fost despărțirea lui Toni de Pic cel mic, ce tot scâncea și lătra trist din coșuleț! Cei de la "Mamaia" erau bronzați și bine dispuși, petrecuseră excelent, dar nici Ana și Petre nu se puteau plânge pădurea, aerul curat, mâncarea sănătoasă, serile lungi de discuții pe prispă le prinseră bine, nu le lipsea nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]