2,482 matches
-
așa e, toată lumea e destul de ... avansată În vîrstă. Dar, sincer, Emma, ar trebui să vii și tu. I se luminează iar fața. Ne distrăm extraordinar ! — Adică Încă te mai duci acolo ? mă uit la ea uluită. — În fiecare zi, spune mirată. SÎnt În comitetul de asistență socială. — Bună ziua din nou ! spune Phillip vesel nevoie mare, reapărînd cu trei pahare. ZÎmbește către Katie și-i dă un pupic pe obraz, iar ea Îi răspunde cu un surîs. Și, fără veste, simt că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Mă scufund mai bine În scaun și mai mușc o dată din Aero. — Lasă, nu contează, ne uităm diseară Împreună. O să-și fixeze și Jemima videoul ei, așa că nu se poate să nu se Întregistreze. Dar ce face Jemima acasă ? spun mirată. — Le-a zis ălora de la serviciu că nu se simte bine, ca să stea acasă să-și facă tratament cosmetic și ce mai are nevoie. A, și a sunat și taică-tău, adaugă prudentă. — A, da ? Simt un fior de alarmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
-mi vine să cred. Au făcut trei sute de kilometri pînă aici. O să stăm aici și-o să vorbim toată ziua despre băuturi fierbinți ? — A, să nu uit, adaugă mama În treacăt. Ți-am adus ceva, Emma. Nu, Brian ? — A, da ? spun mirată. Ce anume ? — O mașină, spune mama și ridică privirea spre chelnerul care a apărut lîngă masa noastră. Bună ziua ! Eu aș dori un cappuccino, soțul meu o cafea la filtru, dacă aveți, iar Emma ar dori... — O mașină ? repet uluită. — Mașină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Și nici măcar nu le-ai spus adevărul ! — Emma, Îmi pare sincer rău... Nu mă-ncălzește cu nimic că-ți pare rău ! Mă răsucesc furioasă și-l privesc drept În ochi. Mi-ai distrus viața ! — Ți-am distrus viața ? Mă privește mirat. Vrei să-mi spui că viața ta e acum distrusă ? Că e chiar așa o nenorocire ca lumea să cunoască adevărul despre tine ? — Nu... nu știi... Șovăi un moment. Habar n-ai cum a fost pentru mine, spun, deja mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Cu efort vizibil, surîde larg. OK. Am fost... fenomenală ! RÎde fericită. Emma, În viața mea nu m-am simțit atît de bine ! Și ia ghici, deja ne-am făcut planul ca la anul să plecăm În turneu. — Dar... O fixez mirată. Parc-ai zis că nu mai vrei să mai faci asta În viața ta și m-ai rugat ca, dacă mai pomenești vreodată de așa ceva, să te opresc. — Ei, aveam pur și simplu trac, spune, fluturînd din mînă. Apoi coboară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
își pleacă Liliana privirea în timp ce roșește. N-am nici un chef, saltă din umeri cu tristețe. Atunci, lovește Mihai cu dosul palmei în mapa de vinilin, o lași aici și citesc eu mîine ce-ai scris. Mă interesează! Liliana se uită mirată spre el. Înțelege că Mihai s-a referit la paginile scrise de ea, sau numai a întors discuția. Cert e că a prins-o descoperită. No, fir-ai tu! sare ea din pat. Mereu mă învîrți cum vrei! se repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
sărut mîinile!" Ce-i între tine și tipa de la confecții! Hai, hai, n-o mai fă pe naivul cu mine că-ți zic vreo două de-ai să mă ocolești măcar o lună! Tamara!... izbucnește Mihai în rîs, privind-o mirat. S-a bucurat să te reîntîlnească! Apoi a dres-o, zicînd că și lectura cărților... la-la-la... Iar tu, cînd ai privit-o în ochi, lăsai impresia că ai să leșini în cîteva secunde. Zău că nu înțeleg ce vrei! devine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
a fost plecată; de-aceea n-am putut veni mai repede... Și astă-vară? Astă-vară ce? Cînd să plecați în străinătate... ați refuzat pe motiv că sînteți bolnav. Nici măcar gripă n-am avut anul ăsta, răspunde Mihai calm. Gazdele schimbă priviri mirate. Singur, inginerul Tibor izbucnește într-un rîs forțat, plin de ciudă: Luasem cu mine la aeroport două sticle cu palincă și-o jumătate de metru de slană afumată... Iar cînd ai văzut cu cine mergi în delegație, le-ai aruncat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
frumos obrazul, o fac să pară studentă deja. Ce vorbe-s astea ! a tresărit maică-sa, gata să ridice palma. E-o replică din ultima carte a lui nenea Mihai, s-a scuzat fata. Zău?! a întors maică-sa privirea mirată spre Mihai. Scrie, mă, și tu cărți mai subțiri, ce dracu', să le putem citi și noi! a lovit cumnatul paharul de-ale celorlalți. Sau bagă o chestie palpitantă, vreo bătaie, vreo urmărire... Fata încearcă să spună ceva, în apărarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
nu veniți de obicei cîte doi? — Ai terminat? — Nu. Alibiul meu este avocatul meu, care Încă mai stă o stradă mai Încolo și e foarte bine văzut la Uniunea Americană pentru Libertăți Civice. Bud Îl Împinse În casă și fluieră mirat. Raiul poponarilor pe pămînt: covoare groase, statui de zei greci, pe pereți nuduri de bărbați - picturi pe un suport ce imita catifeaua. Bud spuse: — Drăguț. Gilette arătă spre telefon. — Două secunde, altfel o să-mi chem avocatul. Pescuială la repezeală. — Duke
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ochii lui: „mîine n-o să mai vin“, Îi spuse apucîndu-i mîna cu care mai ținea Încă ușa. Fața lui Gumersindo se lumină de un zîmbet larg: „la revedere, băiețaș“, răspunse, Întorcîndu-se să se uite la măicuța care urmărea scena puțin mirată. Julius se uită cum se Îndepărtează autobuzul și o luă spre casă, Însoțit ca Întotdeauna de Imelda. Era mai bine să nu-i spună nimic, fiindcă Imelda nu se gîndea decît la școala ei de croitorie. Arhitectul a găsit pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
timp: Carlos nu era nătăfleț ca ceilalți și rămăsese tăcut la locul lui, nu era cazul să se poarte și cu el la fel, șoferii au Întotdeauna mai multă demnitate. Susan Îl privise tot timpul cu luare-aminte, jumătate ironică, jumătate mirată. „Să mergem, darling“, Îi spuse, mulțumindu-i În engleză la ureche. Nu mai lipsea decît Julius, care-și mînca grăbit tortul și, printre Înghițituri, Își făcea un rapid examen de conștiință, pentru a vedea dacă nu cumva făcuse vreun păcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
invitații - în special femeile, desigur - se cam bâțâiau pe Fat Boy Slim. —Eh, nu, mulțumesc, se scuză ea. E prea devreme, sunt încă prea inhibată ca să încep să dansez. —Bine, te mai întreb o dată peste o oră. Perfect! exclamă ea mirată, uitându-se la figura lui entuziastă. Nu îi ajungea o oră pentru a se îmbăta destul. De fapt, o viață întreagă nu ar fi fost de ajuns. Peste puțin timp, spre deliciul ei, o văzu pe Joy sărutându-se cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
vară a Gaelic Knitting. Atât de arătos, dar totuși atât de inaboradabil, atât de nefericit. Shauna Griffin era o femeie masivă care semăna extrem de mult cu un Honey Monster. Depășea cu regularitate doza recomandată de Mills & Boons. —Nefericit? întrebă Ashling mirată. J.D.? E doar temperamental. —ăsta este primul lucru răutăcios pe care te-am auzit că îl spui despre cineva, exclamă Trix șocată. Felicitări. Știam eu că poți! Vezi ce poți realiza când îți pui mintea la contribuție? —Diet Lilt, replică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
arătase cu capul ei, cu părul lăsat pe spate, o femeie care trecea pe partea cealaltă a străzii. Cu o senzație neplăcută, Lisa și-a zărit mama, ștearsă și ridicolă, îmbrăcată în haina ei cea mai bună. —Ea? spuse Lisa mirată, expirând un nor mare de fum. Aia nu e mama. Înapoi în biroul lui Jack, Lisa spunea ceva. Din nou și din nou, vocea ei se auzea sunând: — Am muncit atât de mult, insista ea, cu capul în palme. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
pentru un moment la personalitatea ei dură, Lisa încetini puțin ritmul. —Ai fost foarte drăguț cu mine, recunoscu ea. Mulțumesc. 42tc "42" —El, de acolo, cel înalt. Ashling arătă prin mulțimea din River Club. — Acela este prietenul tău? întrebă Clodagh mirată. E simpatic, seamănă puțin cu Dennis Leary. —E, nu chiar, spuse Ashling încântată. Dintr-odată, se simți aproape la fel de bună ca și Clodagh. Bun, Clodagh avea evident nevoie de ochelari, dar și ce dacă! Și stai să îl vadă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Dar avea sexul greșit pentru a fi Francine și era prea mare pentru a fi Beck șiă Lisa încetini pasul când a văzut că avea culoarea greșită pentru a fi oricare dintre ei. Era Oliver. Ce cauți aici? întrebă ea mirată. —Am venit să te văd, răspunse el. —De ce? Ea a băgat cheia în ușă și el a urmat-o în hol. Era confuză și puțin nervoasă. Ea depusese efort o zi întreagă pentru a trece mai departe și el apăruse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Întors la momentul desertului, la rugămintea mea: nu voiam ca sora mea Claire să creadă cumva că Delphine n-avea chef s-o vadă. I-am spus surorii mele: „Există În cărțile tatei niște pasaje grele“. A făcut-o pe mirata. Mi-am spus: „Nu le-a citit, sau n-a vrut să le recitească. Are acasă fotografii Înrămate de-ale tatei, dar nu-i citește cărțile. Eu, Însă, cinstesc memoria tatei recitindu-i cărțile. E greu, recunosc, dar el și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
propriului copil. După cum sugerează indicațiile de regie, dramaturgul român preferă să imagineze o mamă destul de indiferentă, puțin preocupată să înțeleagă frământările Ifigeniei : privește aspru, sever... amintindu-și că nu se poate supăra într-o asemenea zi, se silește să zâmbească... mirată, cu oarecare răceală... oarecum plictisită... privind-o bănuitor (I 3). Lipsită de afecțiune autentică, Clitemnestra nu se poate apropia de sufletul fetei ei și e mereu contrariată de reacțiile acesteia. Ea se miră că Ifigenia nu se arată mai entuziasmată
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
cu Julián, cînd era tînăr? Întrebă pe neașteptate părintele Fernando. Lui Fermín Îi scăpără privirea. Acum e-acum, mi-am zis În sinea mea. O să jucăm totul pe cartea asta. — Aveți un ochi de vultur, sfinția voastră, proclamă Fermín, prefăcîndu-se mirat. Perspicacitatea domniei voastre ne-a demascat fără milă. Veți ajunge cel puțin cardinal sau papă. — Ce vreți să spuneți? — Nu e evident ca lumina zilei, prealuminate? — La drept vorbind, nu. — Ne putem bizui pe taina spovedaniei? — SÎntem Într-o grădină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
profilul acelui nas fără de pereche. Am aprins veioza și l-am văzut pe Fermín Romero de Torres pierdut Într-un zîmbet fermecat și emițînd scurte gemete de plăcere peste pernă. Am oftat, iar adormitul deschise ochii. CÎnd mă văzu, păru mirat. Evident, se aștepta la altă companie. Își frecă ochii și se uită În jur, făcîndu-și o mai justă idee asupra locului. Sper că nu te-am speriat. Bernarda zice că, atunci cînd dorm, parcă sînt un Boris Karloff spaniol. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
felul cum merg unele lucruri pe lume; în al doilea rând, avea un cu totul alt caracter decât mai înainte, adică ceva sfios, vag, de domnișoară de pension, câteodată fermecător prin originala ei zburdălnicie și naivitate, uneori sfios și gânditor, mirat, neîncrezător, plângăreț și neliniștit. Nu: acum în fața lui hohotea și-l înțepa cu sarcasmele ei caustice o ființă neobișnuită și surprinzătoare, care i-a spus de-a dreptul că niciodată, în inima ei, n-a avut altceva pentru el decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
tăcut, cu ranchiună și ură, parcă nefiind în stare să rostească vreun cuvânt. Toți fură cuprinși de tulburare: Nina Alexandrovna țipă chiar ușor, Ptițân, neliniștit, făcu câțiva pași înainte, Kolea și Ferdâșcenko iar își făcuseră apariția în ușă, se opriră mirați, numai Varia privea pe sub sprâncene, dar urmărea totul cu atenție. Nu se așezase, stătea puțin lateral, în spatele mamei, cu mâinile încrucișate pe piept. Însă Ganea se dezmetici imediat, aproape de la primele clipe ale gestului său și râse nervos. Își reveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
uită la Varia și Nina Alexandrovna, îl privi pe Ganea și, brusc, schimbă tonul. — Nici nu mă gândesc! Ce-i cu dumneata? Și cum de te-ai putut gândi să mă întrebi? îi răspunse ea încet și serios, parcă întrucâtva mirată. — Nu? Nu!! strigă Rogojin, aproape extaziindu-se de bucurie. Adică nu?! Dar mie ăștia mi-au spus... Ah! Oh!... Nastasia Filippovna! Ăștia mi-au spus că v-ați logodit cu Ganka! Cu ăsta? Păi se poate? (Le spun tuturor!) Păi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nu ezită, văzând-o pe Varia; câtva timp stătu în prag, apoi se apropie hotărât de prinț. — Prințe, am fost un netrebnic, iertați-mă, spuse el deodată din toată inima. Trăsăturile feței lui exprimau o îndurerare puternică. Prințul îl privi mirat și nu-i răspunse imediat. Ei bine, iertați-mă, vă rog! insistă Ganea cu nerăbdare. Dacă vreți, vă sărut mâna! Prințul era extrem de surprins; tăcut, cu amândouă mâinile, îl îmbrățișă pe Ganea. Se sărutară amândoi cu sinceritate. — Nu mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]