2,334 matches
-
SĂ ÎȘI DEA SEAMA CĂ SE DROGASE. AVIONUL TRECUSE DEJA ÎNĂLȚIMEA MAXIMĂ A ZBORULUI CÂND SIMȚI BRUSC ÎN UMERI O ÎNȚEPĂTURĂ. ÎNCEPU SĂ SE LUPTE ÎN TĂCERE CU DUREREA CARE ÎL TORTURA, ÎNȚELEGÂND CĂ VENISE MOMENTUL CRITIC. 31 RĂSUCINDU-SE NELINIȘTIT PE SCAUN, MARIN NU REUȘEA SĂ SE GÂNDEASCĂ LA ALTCEVA DECÂT LA SUFERINȚA CARE ÎL CHINUIA. ECRANUL TV DIN FAȚA LUI ÎI ARĂTĂ CĂ AVIONUL SE ÎNDREPTA OBLIC ÎN JOS, SPRE SUPRAFAȚA TERESTRĂ; DECELERAREA ÎI DĂDU SENZAȚIA UNUI GOL ÎN STOMAC
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
el. Harry crede în puterea cuvintelor. Ar putea chiar aprecia afonia, sună atât de muzical și medical în același timp. Dar apoi, ar trebui să îi explic că nu este o boală fizică, doar descrierea absenței uneia. Asta l-ar neliniști. Preferă ca bolile să poată fi văzute la microscop, detectate la radiografie sau măsurate de un aparat. Nu trebuie să îți faci griji, i-am spus. Nu este transmisă. Transmisibilă, vreau să zic, m-am corectat eu și am râs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
care nu îmi ieșea la numărătoare, am închis seiful și am răsucit încuietoarea. Am aranjat la loc până și prosoapele și am închis ușa dulapului. Voiam să mă pot concentra la număratul bancnotelor și imaginea seifului ce părea jefuit mă neliniștea. M-am așezat pe podea, sub lumina de sus, cu plicul, creionul și carnețelul. Știam că era o prostie. Banii nu aveau unde să se ducă. Faptul că îmi ieșea de fiecare dată altă sumă însemna că vina era a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
mi-a ieșit bine. În seara următoare i-am adus lui Madeleine o duzină de trandafiri. Mi-a mulțumit, a spus că sunt frumoși și m-a rugat să dau jos vaza înaltă din dulap. M-am simțit ușurat. Mă neliniștisem din pricina nopții trecute, deși tot nu vedeam ce e în neregulă la un bărbat care încearcă să aibă grijă de familia lui. În timp ce punea apă în vază și aranja florile, eu m-am întors către teancul de scrisori pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
continue la nesfârșit. Dacă dăinuia ceva, asta era cartea. Punctul de vedere al unei fete de treisprezece ani poate nu e la fel de solid ca Enciclopedia britanică, dar nu conținea atâtea minciuni ca piesa și filmul. Un pasaj din carte mă neliniști însă. Era noaptea în care neglijasem să deschid ușa pentru ca a doua zi Kugler și muncitorii să poată intra. Îmi scosesem incidentul din minte. Nu era important. Nu ne dăduse de gol. Dar acum îmi revenea în memorie. Uneori, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
vie pe care pescarul a scos-o din fundul mării, acele străfulgerări argintii care încântă.” Antoine de Saint-Exupery 358. „Nu părerile altora mă învață și nici sfaturile nu mă ajută (cel puțin în stadiul actual). (...) Iată singura întrebare care mă neliniștește și mă apasă, singurul răspuns care m-ar putea însufleți, ajuta, servi; ce devine cartea mea la cel ce o citește?” Antoine de Saint-Exupery 359. „Pe lângă această scriere (Citadelle - n.n.), toate celelalte cărțulii ale mele nu sunt decât exerciții.” Antoine
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
zis el, de asta am scăpat. Jina a izbutit să mai râdă o dată și și-a șters lacrimile. Era posibil ca din clipa aia să fie nevoită să mimeze zâmbete ca să-i facă pe plac soțului, iar gândul ăsta a neliniștit-o mai mult decât perspectiva de a cădea în apă. Deja ajunseseră la prima lor disensiune. Mă îndoiesc c-o s-o mai pățim o dată, a continuat repede Zach. De-acum ne-am prins la ritm. Dar nu sunt mulțumit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
inteligent dat șefilor, fără răspundere directă. O singură dată încercase o lovitură mai mare; nu fusese supărat de nimic, dar se speriase de el singur. Era și îndrăzneț și fricos. Gin-dul că afacerile lui erau scrise acolo în registru îl neliniștea, și ceea ce cunoștea din formalitățile justiției militare îi da o spaimă 151 nesuferită. Consiliul de război îl făcea să se gândească cu jind ia cravatele roșii pe care le poartă civilii. La timpul acela, chiar se concediase, dar se reangajase
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
bune. Primise pe Lică și pe Sia cu plăcere și se arătase așa ele drăguță, îneît numai ei singure Lică îi povestise toată pătimirea lui, fără ca duduia Mari să arate vreo mirare sau nemulțumire. La înapoierea regimentului, Lică, deși era neliniștit, se dusese la sediu și ceruse reangajarea provizorie. Frica îl trimetea în chiar vizuina lupului, dar și prudența. Acolo, în preajma pericolului, se putea ocroti mai bine. In dezordinea fericită a reîntoarcerii, când se făceau liberări, se dau concedii și se
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
trecut, și era singura lui ocupație. In timpul acesta se apropiau ultimele curse de toamnă și Ada voia să-și lanseze caii. Să facă cel puțin un început în așteptarea loviturilor mai mari, pregătite abia pentru primăvara viitoare. Era destul de neliniștită în privința asta, din pricina lui Lică. Avea și ambiția și nevoia să-1 prezinte bine în public. Lică simțea și el unele accese noi de ambiție, urmate de nepăsarea lui obicinuită. "Ei ș-apoi! Să iasă ce o ieși! . . ." și fluiera a
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
putința de a-și revedea actorașul, pe care se simțea dispusă să-1 ierte. La cea din urmă masă de seară, Mika-Le fusese singură cu Drăgănescu. Feciorul venise să anunțe că doamna nu prânzește. Era o zi de repetiție. Domnul Drăgănescu, neliniștit de ideea că Elena nu se simte bine sau că prânzul a fost servit prea grăbit, pusese întrebări servitorului. - Doamna e bine și nu a rămas în salonaș decât domnul Mar-cian, explicase feciorul. Mika-Le dusese mâna la gură dintr-un
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
încet spre grupurile ceva mai numeroase. Unul dintre bipezi, cel mai mărunt din grupul lui, scoase dintr-o teacă pe care-o purta pe coapsă o vergea de metal și începu s-o legene cu un aer nepăsător. Deși cam neliniștit de acest gest, Corl continuă să înainteze. Era prea târziu ca să mai dea înapoi. Elliott Grosvenor rămăsese locului, în urma celorlalți, lângă pasarelă. Se obișnuise să se țină deoparte. Fiind singurul nexialist aflat la bordul navei Space Beagle 1 era ignorat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
că nu mai auzi vocea, acum, când îți vorbesc și nu te mai gândești la ea. Omul își lăsă capul pe un umăr, ca și cum și-ar fi încordat auzul. - Da, a dispărut, zise el, răsuflând ușurat, începusem să mă cam neliniștesc. Grosvenor îi liniști destul de ușor pe alți doi tehnicieni, dar pe al treilea, care continua să audă vocea, fu nevoit să-l ia de-o parte și, să-i scoată aparatul sub pretextul că vrea să-i examineze urechea. Omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Nu existau ferestre, iar în loc de pardoseală erau niște podețe, pe care ședeau câteva din ființele acelea cu aspect de pasăre. Pereții aveau numeroase uși, care indicau prezența unor dulapuri și magazii. Aceasta viziune îl bucură și, în același timp, îl neliniști. Presupunând că ar fi stabilit un contact cu sistemul nervos al acelei ființe, astfel încât să poată auzi cu urechile ei, vedea cu ochii ei și simți până la un punct aceleași senzații, ar fi reușit oare să-i influențeze și reacțiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
fata odată ajuns la bordul navei. 14 - Cum naiba poate trăi cineva în spațiul intergalactic?! Grosvenor auzi prin videocomunicatorul din costumul lui spațial vocea iritată a celui care pusese întrebarea. Oamenii se strânseră și mai mult unii într-alții, parcă neliniștiți de întrebare. Pentru Grosvenor, însă, prezența celorlalți nu era de ajuns, căci își dădea seama de imensitatea beznei ce învăluia, ca un giulgiu, nava, lipindu-se până și de hublourile ei luminate. Abia acum simțea aceasta imensitate, în toată grozăvia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
n-ar fi fost în stare să absoarbă o asemenea cantitate de energie; însemna, deci că la mijloc fuseseră și niște mașini. Deodată auzi pe cineva spunând: - Ar trebui să trimitem o unitate mobilă împotriva acestor ființe! Vocea tremurătoare îl neliniști pe Grosvenor, dar și pe ceilalți, așa că Morton simți nevoia să-i îmbărbăteze: - S-ar putea ca acest demon oribil, ieșit parcă dintr-un coșmar, să fie o ființă mai inofensivă decât pisicuța aceea drăgălașă, care ne-a atacat acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
experți în transmisiuni și doi ofițeri de artilerie. La urma veneau trei soldați, înarmați cu un blaster mobil, un tun termoradiant și un lansator de bombe cu gaz. - Nu există vreo altă intrare în secția dumitale? întrebă McCann, foindu-se neliniștit pe scaun. - Exista, dar e bine păzită. - Dar sus și jos? mai întrebă geologul, arătând spre tavan și spre podea. - Sus, e o magazie, iar jos o sală de cinematograf. Ambele sunt păzite. Tăcură un timp. Apoi, când oamenii de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Ion M. Mihai, mari diferențe de valoare. M.N. Tomi, un versificator în general neinspirat („Poemul stând pe picioarele sale răscrăcănate /... / pare doar o deschidere de supape / pentru aburii aureolelor ce-nconjoară viața“ etc.), este tratat ca un clasic în viață: „Neliniștit de gravele probleme existențiale actuale din societate, obsedat de propria-i stare fizică ce-l urmărește ca o existență paralelă, poetul face dese recursuri în sine însuși, reușind să creeze stări poetice elevate.“ În mod similar, Vasile Dobra, autorul unor
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
chircească, spunea el. Un hoit de câine aruncat lângă ei le provoca aversiune. O soprană care cânta cântece de leagăn avea exact efectul opus. Sammler bănuia că Însuși cercetătorul, rânjetul lui palid, nasul de polițist, sever și sălbatic ar fi neliniștit trandafirii, violetele. Chiar și fără nervi, aceste organisme aveau putere de discernământ. Noi cu surplusul nostru exagerat de receptori eram În permanentă stare de haos nervos. Înconjurat de umbrele copacilor, flexibile, ale cercevelelor, rigide, și de reflecțiile alămurilor și ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
se mai auzi decât lipăitul pașilor desculți dibuind prin întuneric drumul de-a lungul potecilor, și frânturi de vorbe din ce în ce mai mânioase. Jonas rămase lângă el. — Ei bine, Jonas? — Anul ăsta nu vreau să trag. Fermierul așteptă o explicație. Nu îl neliniștea ordinul pe care-l dăduse. În toți anii ăștia de când conducea ferma, încă nimeni nu fusese împușcat, deși în fiecare sezon șirurile de porumb erau bântuite de hoți, și în fiecare noapte Jonas ieșea cu pușca. Nu făcea decât să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
An de an așteptam începerea școlii. Cu emoții ce-i drept, dar erau emoțiile învățătorului care-ți așteaptă elevii. De câte ori am încurajat părinții vizibil neliniștiți de faptul că micuții încep un drum care cine știe câte noduri va avea, câte obstacole, câte vise, ambiții? Anul acesta când a trebuit să-mi conduc fata la școală am înțeles că emoțiile din prima zi, vor fi și a doua
Carusel, nr. 15, Anul 2014 by Ana Scutelnicu, Miruna Scutelnicu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91783_a_107368]
-
vest. Ceața acoperise, Însă, zona. Căutările trebuiau deci să continue nu În Dobrogea, ci pe țărmul bulgar. Dar asta abia de a doua zi, căci noaptea de iarnă Împiedica atât trecerea fluviului cât și căutările În teritorii ostile. Plimbându-se neliniștit dintr-un capăt În altul al camerei, voievodul aștepta. 28 decembrie, ora 1.00, Murgești, Lunca Bârladului Nu, nu era o părere. Era adevărat. Un zgomot surd zguduia pământul, apropiindu-se dinspre Vaslui. Erina se ridică din pat și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
meu! Atâția ani am așteptat clipa Întoarcerii! Iar acum Îmi aduci ordinul secret de Înființare a Ordinului Cuceritorilor și Îmi spui că trebuie să fiu legat de acest loc vreme de opt luni? Ai Înnebunit? Sunteți cu toții nebuni? Amir era neliniștit. Cu doar un ceas mai devreme, când Anda Îi spusese că În aceeași seară va pleca spre munții Balcani, trebuise să-i destăinuie toate obligațiile care decurgeau din câștigarea poziției de conducător al Cuceritorilor, mai ales aceea că nu putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În păduri, ca să apară dincolo de crestele munților, ca niște Îngeri ai morții, În fața spahiilor care căutau salvarea. Nu știu nimic despre al treilea val. Vom avea doar un zid de scuturi, până voi Înțelege ce vrea al treilea val. Mă neliniștește doar un lucru. Viteza mongolilor. Este, În viteza asta, o disperare. Sau un ordin. Înaintarea lor este aproape de limita rezistenței oamenilor și a cailor. Vor să ajungă la noi cât se poate de repede. Și, din experiența mea de luptător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
petrol. Cascada continua să crească. Ajunși la limita liniei de confruntare, noii veniți balansară gălețile cu capac, nu mai grele de cinci litri fiecare, aruncându-le spre liniile de mijloc ale ienicerilor. - Sper că mongolii au Înțeles... murmură Angelo, privind neliniștit spre est. În mai puțin de trei secunde, o linie perfectă de săgeți aprinse se ridică În văzduh, traversă valea și coborî exact În locul În care Apărătorii aruncaseră petrolul. O succesiune de vâlvătăi se ridică pe o lungime de trei sute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]