3,626 matches
-
grijă! Deci am schimbat data, de comun acord cu cei de la județ. 6. Eu insist să dai la facultate! Și nu-i nici greu! Important e să te hotărăști! 7. Domnul Paler mi-a trimis romanul său ultim, "Un om norocos"! Îl citesc, sedus ca de obicei! N-are personaje, are numai idei îmbrăcate de "personaje". Același moralist inventiv și profund! Și cît caracter! 8. Stoiciu nu mi-a răspuns nici acum la o epistolă din 13 februarie. Nu știu ce-i cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
deja suficiente "polițe" neplătite, fiind ținta unui atac din partea "rivalilor". A fost răpit în plină stradă, băgat într-o mașină, bătut, înjunghiat și aruncat pe o plajă. A avut norocul să scape cu viață, atrăgându-și ulterior numele de "Lucky" (Norocosul)! Ar fi fost altfel "un mort în plus", în perioada 1928-1931 contabilizându-se în SUA 60 de mafioți " decedați în câmpul muncii"! S-a asociat apoi cu Salvatore Maranzano, unul din șefii mafiei newyorkeze, devenind adjunctul său. Maranzano era cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
pelerina de ploaie și la umbrela din geanta pliantă nelipsită la deplăsarile pe două roți, și încet- încet (la propriu, că pedalam la deal), am ajuns în comuna Ștefan cel Mare. Am telefonat la Roman: începuse să picure. Eu eram norocos, se învârtiseră norii desupra mea, se burzuluiseră sonor, dar m-au iertat. Încă neștiind că vremea se va îndrepta, priveam îngrijorat cerul. Trebuia să-mi dozez efortul dar grija de ploaia iminentă mă grăbea involuntar, chiar la deal. Mare bucurie
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
nu mai găseau niciun fir de urzică moartă ori de știr și fierbeau coaja copacilor într-un fel de terciuială otrăvită de-i prindea pântecăraia care pe unde apuca, umplându-i de bălegar uman cu miros pestilențial; sau unii mai norocoși mai aveau câte un rest de coajă de mămăligă atât de solidificată, încât trebuia s-o iei la baros pe nicovală ca s-o sfărâmi, apoi s-o ții o săptămână în apă ca s-o poți mânca, pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
fiecare zi, la post-restant. Funcționarele chicoteau pe seama lui Victor, când îl vedeau zilnic, înființându-se la ghișeu. Dar lui nu-i păsa. Era convins că trăiește un sentiment unic, suprem în frumusețea și în curăția lui. Se simțea cel mai norocos și cel mai bogat om de pe pământ. Într-una dintre scrisori, sosită la sfârșitul lui septembrie, Victor a descoperit și un altfel de mesaj decât cel al mărturisirii, în mii și mii de chipuri, a sentimentelor de dragoste nemăsurată. Într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
să-i strângă de coaie până spun și ce-au mâncat în pântecul mămicuții lor... Cameniță și-a descoperit la Moscova și modelul absolut. Cum de avusese loc această prefacere de sine a sa? Ei bine, tocmai printr-o prea norocoasă, aprecia Cameniță, întâlnire cu o personalitate pentru care a făcut o bruscă și totală pasiune, o personalitate pe care Cameniță a ajuns s-o divinizeze. Și anume, tovarășul Stalin. Desigur, nu putea fi vorba de o întâlnire în carne și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
bună n-a crezut. O tânără actriță, admiratoare a sa (ah, femeile însemnaseră un capitol plin de strălucire în viața fratelui meu, mereu femei frumoase, inteligente roiau în jurul său, erau fascinate de el, fratele meu fusese și în privința asta un norocos, un privilegiat!...), în semn de protest față de mârșăvia acelei fițuici, chiar și-a dat foc în fața sediului redacției. A fost un întreg scandal. Care s-a mușamalizat într-o săptămână și a fost dat uitării, ca atâtea și atâtea povești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
această problemă nici astăzi epuizată. Dacă ni se cere în ce măsură putem cita personalități ilustrative, invocăm de obicei câteva nume de referință. Dar între ele, numai Eminescu putem spune că „a ieșit de-a dreptul din ape, ca și Luceafărul”, potrivit norocoasei formule a lui G. Călinescu. Toți ceilalți presupun existența unui mediu în care au apărut, s-au format și și-au manifestat personalitatea. Acest mediu cuprinde un ansamblu de indivizi de valori diferite, receptiv sau nu, cu contribuții la întreținerea
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
erau legionari(?) La 16 ani? Și soarta lor a fost cumplită. Munteanu (era deja student la medicină) a fost victima "reeducării" de la Pitești. Știu că a fost executat când avea cel mult douăzeci, douăzeci și unu de ani. Bobu a fost mai "norocos", supraviețuind unei detenții neîntrerupte de peste douăzeci de ani. Ce viitor poet? Ce previziune a genialului Enescu? Răul a fost mai genial decât Enescu. * Ion Bobu, nume de pământ, de țarină, de brazdă, de pâine, m-a găsit de îndată după
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
explicația - i-am fost student savantului, la Chicago. Conversez electronic cu autorul articolului și-i dovedesc destul de lesne că informația care-i fusese livrată era absolut falsă. Nu am fost, nu aveam cum să fie studentul lui Eliade, la Chicago. Norocos cum sunt, am fost studentul lui Ion Dodu Bălan, la București. Regretă că s-a pripit și își cere scuze. Naiv, consider cazul închis. Nu trece însă prea mult și autorul respectiv își republică textul, în românește, într-o revistă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
salariu, pe toată viața, și nu un salariu mic. Are asigurată o casă din partea statului român pentru toată viața. Are asigurată protecție pentru toată viața. Și are trei funcționari, trei înalți funcționari publici care îi deservesc secretariatul pentru toată viața”. Norocos cum este, dl Băsescu nu are nevoie să aștepte zece ani pentru a fi deservit de trei înalți funcționari publici până la veșnica lui pomenire. Pe lângă deserviciile pe care și le aduce de unul singur, cu o exuberanță greu de înțeles
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
două motive și în două situații diferite. Prima oară, în buncărul meu bucureștean de paria al societății comuniste: nu citisem până atunci cartea lui Miłosz, dar nu m-ar fi crezut nimeni. La urma urmelor, puteam fi doar un plagiator norocos, nu? A doua oară, după ce am ajuns în America. Prima carte pe care o cumpăram era, cum altfel, The Captive Mind, by Czesław Miłosz, apărută la Vintage Books în 1981, tradusă de Jane Zielonko. Chiar și Vladimir Tismăneanu, care avea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
În poezia dumneavoastră, faceți doi pași înainte și unul înapoi”. Amuzat de această imagine care sugerează „tangoul leninist”, Miłosz răspunde: „Sfinte Părinte, cum aș putea proceda altfel în acest secol?”. Care secol? Ce fel de secol? - se vor întreba cei norocoși a fi atât de tineri spre nu a-și aminti chipul veacului cu un obraz devastat de fascism și cu celălalt mâncat de comunism. Secolul în care Miłosz avea să descopere „incredibila inumanitate de care este capabilă ființa umană”. Unul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
să-l Împărtășesc și altora. Atunci realizez că mă caracterizează această dublă nevoie: să fiu și singur, dar și În contact cu alții. Ideea de a scrie mi-a venit astfel firesc, respirând aerul pur al pădurii, simțindu-mă la fel de norocos să fiu acolo și să fi avut cu o zi Înainte o premieră la care am lucrat cu pasiune. Deși fericit, ceva rămâne totuși agitat Înăuntru. Ca și cum aș datora ceva cuiva. Altora? Mie Însumi? Intenția de a scrie a pornit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
În orice. Nu știu dacă putem defini ce e dragostea, dar o bunică te poate face s-o simți. Revoluționând Scrisoarea pierdută Bacalaureatul l-am luat cu greu. Rezistam să devin un automat care Învață. În schimb, și mă consider norocos pentru asta, am avut șansa să regizez În clasa a XI-a Năpasta și să joc chiar rolul lui Ion Nebunul. Deși ca actor mă străduiam să-l imit pe Emil Botta În cele mai mici gesturi și copiam exact
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
de ce avem nevoie În viață de astfel de șocuri? Și de ce efectele lor sunt atât de pasagere? Prea curând după ele, vanitatea și lăcomia zilnică revin și lipsa de sensibilitate și confuzia se reinstalează ca Înainte. De aceea mă consider norocos să lucrez În teatru, căci am ocazia să-mi amintesc, cu ajutorul ideilor celor care au Înțeles ceva, cum ar fi grecii antici, că fanatismul, teama, persecuția, ura devin imposibile atunci când oamenii descoperă libertatea În conștiința individuală. Uneori, muncind intens Împreună cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
domnului Radu Marin! și cam asta a fost tot ce s-a putut găsi împotriva mea. Fără îndoială însă că, dacă anchetorii n-ar fi fost niște brute tâmpite, ar fi putut găsi mult mai mult. Eram însă un „păcătos norocos“ ca să spun așa... La presiunile obstinate ale Augustei, care avea relații destul de importante în „nomenclatura“ acelor timpuri, în seara din aju nul zilei de 23 august, exact la două luni după arestare, am fost eliberat. Odată cu mine a fost eliberat
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
greșiți. Iar după o vreme am fost transferată la Direcția Generală a Editurilor. În orice caz, tinicheaua de coadă mi s-a legat mult mai târziu, după înlocuirea lui Mihai Florescu. R.P. Considerați că v-ați născut sub o stea norocoasă sau nefastă? E stupidă și comună întrebarea, dar insist cu nesăbuință: ați fi preferat să vă nașteți altcândva? Sau în altă țară? A.R. Nu cred în stele și nu cred în zodiac, deși îmi citesc zilnic horoscopul, ca să mă
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
său Trăsnea, "cumplit meșteșug de tâmpenie" (respectivul referindu-se nu la limba germană, ci la lecțiile de gramatică). Cu media "10" la absolvirea Cursului Postuniversitar de Relații Internaționale, am fost, dintr-o serie cu 75 de cursanți, printre cei 15 "norocoși" angajați la Ministerul Afacerilor Externe! Intrat cu gradul de "atașat", aveam să-l părăsesc, patru decenii mai târziu, cu cel de "ambasador"! ACTUL III MINISTERUL AFACERILOR EXTERNE: UCENICUL VRĂJITOR După "punerea în tema" de mai sus, cu CV-ul autorului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
și de glorii internaționale, de la Sarah Bernhardt la Placido Domingo. Azi, când mă gândesc la America de Sud și la Chile și realizez pe unde m-a purtat destinul și pe unde mi-am dus pașii, îmi spun că am fost un norocos, că a fost o perioadă dificilă, plină de privațiuni, de renunțări, de traume, de pericole, dar am reușit să-mi îndeplinesc "mandatul", să-mi fac meseria cu perseverență și profesionalism, să cunosc oameni și locuri interesante, un popor minunat și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
de mâncare se găsește! La depozit am cunoscut un român înalt, frumos și blond ca Nichita Stănescu. Era din Bacău, de patru ani în Italia. Total blazat. Omul ăsta nu mai avea speranță, dar râdea. Adică era nonșalant. Se considera norocos pentru că locuia într-o rulotă pe care o găsise, stricată, pe o străduță din Roma. Fără ușă, fără geamuri, pusese celofan să mai oprească frigul. Când nu muncea, mergea la Conad, își gătea la o butelie de voiaj și aștepta
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
nu glumă! Nu-i așa! Nu știe nimeni din țară cum se câștigă banii ăștia aici! Este adevărat că pentru bani mai mulți trebuie și să te sacrifici mai mult, dar eu nu cred că cine e aici e un norocos. Dimpotrivă! Am întâlnit un bărbat, un român, într-un tren aproape de Roma. Avea aceeași privire pierdută în interior; spunea că n-a fost de șase ani în țară, că taică-su trage să moară, dar că nu se duce. Nu
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
doi băieți acasă, nu știe dacă se va mai întoarce în țară, sau îi va aduce pe ei aici. Nu poate lua nici o hotărâre, copiii nu au cum să înțeleagă, iar ea se macină. Eu, care nu am fost o norocoasă în ale dragostei, nu pot să cred că tocmai acum ar da norocul peste mine. Așa că evit! Și privesc Carul-Mare. În spatele lui o fi Dumnezeu? Scrisoarea 96 Am ajuns acasă la Romeo pe înserat. Era începutul lui aprilie, urma să
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
viața lor, în care tu încapi doar o dată pe an, de sărbători... Ai sperat să găsești afecțiune și prietenie. Dai peste răceală și indiferență. Și trăiești și mai rău din punct de vedere financiar. Acest om mi-a spus: — Ești norocoasă! Italia te-a primit cu brațele deschise în vreme ce te-ai simțit gonită din propria ta țară. Ești capabilă, ești inteligentă, aici toți care te cunosc te iubesc, te poți angaja oriunde, ai acte, medic de familie... Ai lăsa un gol
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
trei ani, am găsit o biserică românească! Nu se știu prea mult despre aceste locuri, clădirile în care se țin slujbele aparțin, de regulă, unor vechi lăcașuri de cult catolice, românii vorbesc între ei doar „în cerc închis”. Dacă ești norocos, afli, dacă nu... mai durează și tot afli! Pentru cine nu știe, sunt mai bine de 150 de biserici românești, răspândite pe întreg teritoriul Italiei. Trebuie să ieșim din cercurile noastre strâmte. Trebuie să căutăm, să vorbim mai mult între
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]