2,707 matches
-
care face parte și propriul trecut. Discursul mediatic îl dublează pe cel memorialistic, mutând dezbaterea din mediul public în spațiul personal și transformând informația în emoție. Nicolae Manolescu împarte scriitorimea în două categorii, "albii" și "roșii", adică rezistenții și devotații oficialităților comuniste. "Arta nu mai este "albă" sau "roșie"", spune Manolescu. "Înainte de 1989, scriitorii nu făceau politică, iar culoarea le era dată de operele lor. După 1989, culoarea operelor a devenit indiferentă. Orice scriitor e liber să se angajeze nemijlocit de
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
viață", iar faptul devine din ce în ce mai greu de tolerat, cu atât mai mult cu cât influența emisiunilor realizate la Europa Liberă se extindea considerabil în România comunistă"58. Ascultătorii clandestini, fideli emisiunilor, sunt interesați de mesajele cu profil cultural și social. Oficialitățile occidentale, sensibile la drepturile omului, ascultă discursurile veridice și autentice, adjuvante în dejucarea planurilor cu impact negativ. "A pledat ca nimeni altcineva pentru demontarea și demistificarea pretențiilor ideologice ale totalitarismului comunist. A surprins legăturile de adâncime, infra raționale, dintre comunismul
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
Monicăi Lovinescu și tot ce presupune procedeul (note informative, surse, rapoarte, documente, adrese, planuri de măsuri, agenți, informatori) timp de mai bine de patru decenii. Memoriile Monicăi Lovinescu reconstituie imaginea colaboraționistului împotriva căruia glasul i se ridică ori de câte ori are ocazia. Oficialitățile trimit și oameni celebri să o urmărească și să o convingă de avantajele acceptării regimului de la București. Printre ele se numără și Victor Eftimiu, care îi spune în timpul uneia dintre întâlniri: "Nici nu știți ce groaznic e! Infinit mai insuportabil
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
este mic, cu timpul vine rândul tuturor: societatea se plimbă în tăcere, având încredere că administrația îi va îndeplini dorința supremă de a-i ridica de pe umeri propria povară și că va găsi o modalitate de a se autoadministra. Tema oficialităților restrictive este reluată în partea a treisprezecea când protagonista este supusă unui experiment ce amintește de durerile bătăilor violente din timpul anchetelor povestite de Adriana Georgescu și trăite empatic de Monica Lovinescu. După cum afirmă Wayne C. Booth, " Deși un autor
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
contemporane alcătuiesc aceeași triadă, dar cu atribute diferite: disidenții luptă pentru păstrarea integrității culturale pe căi politice sau sociale, rezistenții încearcă să neutralizeze activitatea scriitorilor de serviciu și în momente de dezgheț să recâștige teren, obedienții ascultă cu devotament directivele oficialităților. Monica Lovinescu remarcă felul unic al disidentului de a aborda legile și forurile internaționale, dar și efortul intelectualilor de a rezista presiunilor materiale și morale. Formele de rezistență sunt individuale, deci fără prea mare ecou în afara granițelor, și constau în
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
această sensibilitate putem spune că anulează cel puțin în conținut influența academismului műnchenez. Anul 1906 îi va aduce Medalia de aur datorită prezenței sale cu 12 lucrări la Expoziția jubiliară generală română, ceea ce confirmă aprecierea și recunoașterea meritelor sale, din partea oficialităților. În ritmul său constant, al măsurii și echilibrului, Stahi expune în Iași și București alături de artiștii tineri din Moldova, care vor semna prin opera lor paginile viitoare ale picturii românești: N. Tonitza, Nutzi Acontz, Aurel Băeșu. În primăvara anului 1920
Natura moart? ?n opera lui C. D. STAHI by Liviu Suhar () [Corola-publishinghouse/Science/84079_a_85404]
-
frontul pe valea Jiului; în profida încercărilor generalilor I. Dragalina și David Praporgescu, armata română a fost învinsă; după bătălia de pe Neajlov și Argeș (1-3 decembrie 1916), trupele generalului Mackensen au ocupat Bucureștiul (6 decembrie 1916), care fusese părăsit de oficialități. frontul a fost stabilizat în sudul Moldovei pe linia Focșani-Nămoloasa-Galați, iar capitala a fost mutată la Iași; două treimi din teritoriul țării a fost ocupat de armatele inamice. -În aceste condiții au fost luate o serie de măsuri: la Iași
Istoria românilor : sinteze de istorie pentru clasa a XII-a by Cristina Nicu, Simona Arhire () [Corola-publishinghouse/Science/1128_a_1947]
-
puternică asupra altor scriitori ale căror nume le-am citat deja (Voltaire, Balzac, Flaubert). Monumentala sa operă "Gargantua și Pantagruel" oferă oamenilor un prilej de desfătare și destindere pentru trecerea mai ușoară peste vicisitudinile vieții. Satira și umorul au iritat oficialitățile epocii făcându-i existența marcată de pribegii și peregrinări. Viața agitată a fost utilă prin marea experiență dobândită și profunda cultură umanistă pe care a acumulat-o. S-a stins senin, umorul său însoțindul până în ultima clipă: "N-am nimic
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
la Institutul de Artă (ulterior Institutul de Artă Teatrală și Cinematografică „I. L. Caragiale”) și rector, între 1950 și 1953, redactor-șef al revistei „Secolul 20”, între 1961 și 1966. Deține funcții în conducerea Uniunii Scriitorilor. E considerat, în epocă, de oficialitatea culturală, poet reprezentativ și încununat cu laurii Premiului de Stat în 1957 și 1962. Prefațează volume ale unor tineri poeți (Radu Cârneci în 1963, Marin Sorescu în 1964). Colaborează, de-a lungul vremii, la numeroase periodice („Adevărul literar și artistic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285879_a_287208]
-
lirism, alegând calea genului aforistic și didactic, iar ulterior și-a asumat - în chip neconvingător, lipsit fiind de vocație în materie - postura de poet-tribun, ce compune versuri agitatorice (Poeme pentru un ziar de perete, 1948) sau evocări istorice în conformitate cu exigențele oficialității comuniste: Grivița Roșie (1949), Cântec de leagăn al Doncăi, cu subtitlul Al XXVII-lea cânt din „Povestea poveștilor” (1953), În târg la Iași. 1917 (1955), texte ce ar fi urmat să se articuleze, alături de altele, proiectate, într-un vast ciclu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285879_a_287208]
-
din cadrul comunităților. Aici erau incluși în primul rînd membrii clasei conducătoare, așa-numiții askeri, "militarii", din care făceau parte cei care dețineau poziții administrative înalte, cei din forțele armate sau membrii ulemei, autoritatea religioasă, educațională și juridică a imperiului. Înaltele oficialități ale societății creștine, cum erau patriarhii bisericii ortodoxe, făceau și ele parte din categoria aceasta. Mai jos se situau reaya, supușii, sau "turma protejată", care alcătuiau marea masă a populației. Membrii acestui grup, care erau atît musulmani cît și nemusulmani
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
era marele vizir, fiind secondat și de un consiliu imperial numit Divan. Acest organism se ocupa de toate problemele statului, dar funcțiile lui juridice erau probabil cele mai importante. Din Divan făcea parte și marele vizir, precum și cele mai înalte oficialități ale statului și ale ulemei. Situat sub acest consiliu, un vast aparat birocratic central, cu sediul la Constantinopol, conducea imperiul și percepea impozitele, care erau cauza a numeroase nemulțumiri. Întrucît Războiul Sfînt era considerat o funcție principală a statului, forțele
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
membru al clasei guvernante să ceară și să primească un timar dacă se dovedea că are acest drept. Sclavii sultanului puteau și ei pretinde acest lucru. Alocări similare de loturi de pămînt erau uneori acordate în loc de salarii sau pensii pentru oficialități, sau oferite favoriților sultanului ori oamenilor influenți. Un timar putea fi deținut de obicei de un musulman, dar uneori, în perioada de început, chiar și de un creștin. Atunci cînd armata otomană ocupa pentru prima oară un teritoriu, era întocmit
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
mari din prăzi. Ele luptau mai ales nu în regiuni noi sau bogate, ci în ținuturile de graniță sărăcite și depopulate din Balcani și din zona Mării Negre, unde puteau eventual pune mîna pe vaca rătăcită a vreunui țăran. Pe lîngă oficialități și militari, clasa conducătoare îi includea și pe membrii ulemei, care aveau grijă de respectarea legilor, de educație și de supravegherea vieții morale și religioase a comunității musulmane. Deoarece religia era baza statului, îndatoririle lor le confereau prestigiu și putere
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
problemele bisericii; ca și sultanii, ei erau considerați drept reprezentanții lui Dumnezeu pe pămînt și răspundeau în fața Lui de bunăstarea supușilor lor. Pe vremea împăraților, chestiunile religioase erau de competența patriarhului și a Sfîntului Sinod; patriarhul era cea mai înaltă oficialitate din stat după împărat. Cînd apăreau dispute legate de dogmă, împăratul convoca un conciliu alcătuit din reprezentanții celor cinci patriarhi de la Constantinopol, Antiohia, Ierusalim, Alexandria și, înainte de schismă, de la Roma pe care adesea îl prezida chiar el. După cucerire, odată cu
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
să depindă de ea. Existau alte două biserici autocefale: cea de la Ohrid pentru bulgari și cea de la Peć pentru sîrbi. Acestea nu numai că nu erau egale cu cea de la Constantinopol, dar, pe la jumătatea secolului, deveniseră atît de slabe, încît oficialitățile ecleziastice din capitală au reușit să obțină desființarea lor. Patriarhia avea așadar sub jurisdicția sa întreaga Peninsulă Balcanică și insulele din mările Egee și Ionică, fiind deci centrul principal al ortodocșilor din Balcani. Deși sultanul fusese de acord ca așezările
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
bizuia financiar pe onorarii, donații și pe veniturile proprietăților ei. Îndatoririle temporale și puterea patriarhului deveniseră imense prin secolul al optsprezecelea. El era așa-numitul millet bashi (șeful milletului) și ethnarch (conducător laic) al populației ortodoxe. Întrucît era o înaltă oficialitate a guvernului otoman și făcea parte din clasa birocratică askeri, patriarhul era îndreptățit la un standard de două tuiuri (un guvernator otoman sau general avea trei, iar sultanul șase). El răspundea în fața sultanului de comportarea și loialitatea turmei sale, deținînd
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
din zona respectivă, care aveau îndatoriri și obligații clar stabilite. Administrația provincială era controlată și de forțele polițienești. Ienicerii, care nu se aflau sub jurisdicția cîrmuirii locale, ci a celui central, erau de asemenea obligați să îndeplinească anumite îndatoriri polițienești. Oficialitatea de prim rang la nivel local, numit de obicei pașă, se sfătuia cu un consiliu, un divan, din care făceau parte și notabilitățile creștine și mai marii breslelor. Marea majoritate a creștinilor din Balcani trăiau la țară în cătune organizate
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
depus puține eforturi pentru controlarea acestui ținut muntos îndepărtat. Sistemul timarelor nu a fost niciodată aplicat aici, iar în schimbul plătirii taxei pe cap de locuitor, care nu era mare, regiunea a fost în general lăsată să se descurce singură. Unica oficialitate otomană care-și făcea apariția era reprezentantul puterii centrale, care încerca, în general fără succes, să adune impozitele. Ca și armatolii greci, muntenegrenii erau și ei eligibili pentru ocuparea unor funcții militare. Din cauză că teritoriile lor erau după 1699 situate foarte
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
el parte din tribul Njeguš. În ciuda faptului că se presupunea că atît episcopul cît și guvernatorul erau aleși de o adunare formată din căpeteniile triburilor, ambele posturi au devenit practic ereditare în cele două familii. Se pare că cele două oficialități au colaborat bine la început. Prima ceartă importantă a survenit în 1802 asupra chestiunii ocupării postului laic. După 1718, legătura cu Veneția a slăbit. Muntenegrul nu s-a ales cu nimic prin Tratatul de la Passarowitz. Deși s-a încercat stabilirea
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
knežina (districtul). Knežina era formată din mai multe sate, care, la rîndul lor, includeau o serie de zadrugi (organizații familiale destul de numeroase). Fiecare knežină avea un consiliu de notabili care îl alegea pe cneaz. Ca și în alte zone, această oficialitate reprezenta districtul respectiv față de autoritățile otomane și răspundea de evaluarea și perceperea taxelor, avînd și alte îndatoriri polițienești generale. Conducerea locală asigura și unele servicii juridice pe baza legilor cutumiare nescrise. Biserica ortodoxă avea să joace un rol important în
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
următor. Pe lîngă tribut și livrarea de provizii alimentare, Principatele erau supuse și unei lungi liste de plăți, în care intrau darurile trimise la urcarea pe tron a fiecărui nou sultan și bacșișurile date pentru a rămîne în grațiile înaltelor oficialități. Domnitorii trebuiau să achite anumite sune atît la numire, cît și la intervale periodice ale domniei lor. În schimbul acestor contribuții substanțiale, provinciile aveau multe privilegii de care regiunile direct încorporate în imperiu nu se bucurau. Sfatul boierilor, format din cei
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Pînă în 1745, ele s-au aflat sub autoritatea unei conduceri dualiste militaro-civile care a depus mari eforturi să repopuleze provincia și să-i redea prosperitatea și rodnicia. Încercînd să dezvolte regiunea, puterea habsburgică a dăruit sau a vîndut nobililor, oficialităților guvernamentale, negustorilor și altor categorii, care erau în general germani sau unguri, mari întinderi de pămînt. O parte a acestuia a fost atribuită coloniștilor germani care aveau statut de țărani liberi. O serie de alți țărani au venit din ținuturile
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
cartierul general la Constantinopol, și de acțiuni propagandistice desfășurate pe tot cuprinsul imperiului. Se pune întrebarea de ce au fost autoritățile otomane atît de inerte în fața acestei provocări și de ce nu au fost ele în stare să pună capăt conflictelor ideologice. Oficialitățile otomane au operat într-adevăr un mare număr de arestări, iar executarea conspiratorilor și a trădătorilor era ceva obișnuit. Ocîrmuirea dispunea totuși de puține mijloace de "control asupra gîndirii" sau de influențare a creștinilor din Balcani. Însăși organizarea imperiului împiedica
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
nu își îndeplinește toate obligațiile pe care și le-a asumat prin contractul individual de muncă, salariatul poate demisiona fără nici un preaviz. IOAN BÎTEA Inaugurare oficială l Aerogara de tranzit a fost extinsă și modernizată Miercuri, 19 martie, în prezența oficialităților locale, a avut loc inaugurarea aerogării de tranzit de la Aeroportul Internațional Timișoara „Traian Vuia“, după finalizarea lucrărilor de amenajare începute în septembrie 2002. Necesitatea realizării acestui obiectiv decurge din două considerente: în structura traficului aerian, cca 30% o reprezintă pasagerii
Agenda2003-12-03-6 () [Corola-journal/Journalistic/280815_a_282144]