1,728 matches
-
ECPR Joint Session of Workshops, Lisabona, Portugalia, 16 aprilie. Rydgren, J., (2005), "Is Extreme Right-Wing Populism Contagious? Explaining the Emergence of a New Party Family", în European Journal of Political Research, 44(3): 413-37. Sachs, J., (1989), "Social Conflict and Populist Policies in Latin America", în National Bureau of Economic Research. Sanchez, O., (2008), "Transformation and Decay: The De-institutionalization of Party Systems in South America", în Third World Quarterly 29(2): 315-337. Santos, B. și L. Avritzer, (2005), "Introduction: Opening Up
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Politics 24(3): 1-22. Tácha, D., (1998), "Živili jsme Sládka", în Týden 37: 37-9. Taggart, P., (2000), Populism, Buckingham: Open University Press. ------ (2002), "Populism and the Pathology of Representative Politics", în Y. Meny și Y. Surel (eds.), Democracies and the Populist Challenge, Basingstoke: Palgrave, 62-80. Taguieff, P. A., (1995), "Political Science Confronts Populism: From a Conceptual Mirage to a Real Problem", în Telos 103:9-43. Tálos, E., (2006), "Politik in Schwarz-Blau/Orange: Eine Bilanz", în E. Tálos (ed.), Schwarz-Blau: Eine Bilanz des
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Science Confronts Populism: From a Conceptual Mirage to a Real Problem", în Telos 103:9-43. Tálos, E., (2006), "Politik in Schwarz-Blau/Orange: Eine Bilanz", în E. Tálos (ed.), Schwarz-Blau: Eine Bilanz des "Neu-Regierens", Viena/Münster: LIT, 326-43. Tännsjö, T., (1992), Populist Democracy: A Defense, Londra: Routledge. Tanaka, M., (1998), Los Espejismos de la Democracia: El colapso del sistema de partidos en el Perú, Lima: Instituto de Estudios Peruanos. ------ (2005), "Peru 1980-2000: Chronicle of a Death Foretold? Determinism, Political Decisions, and Open Outcomes
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
165, 172, 175, 223, 224, 258, 259, 260, 261, 266; în Europa, 15, 17, 19, 21, 38, 56, 61, 99, 199, 337; protest 145; și economie, 17; și politici, 16, 18, 21, 27, 292, 306, 349; și programe, 16, 228 populist: discurs, 17, 89, 91, 128, 147, 156, 161, 173, 179, 256, 305, 313, 316, 349; lider, 15, 151, 172, 173, 184, 185, 338, 339, 344; mișcare, 19, 140, 229, 238, 250; mișcări, 354; partide, 17, 19, 22, 55, 59, 63
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
28, 223, 225, 260, 266, 287, 313, 350 X xenofobie, 66, 202, 203 Z Ziblatt, Daniel, 353 Note contributori Tjitske Akkerman este conferențiar în domeniul Științei Politice la Universitatea din Amsterdam. Cercetările ei vizează, în principal, teoria democrației și partidele populiste de dreapta radicală. Publicații recente: "Women and children first! Anti-immigration parties and gender in Norway and the Netherlands". Patterns of Prejudice 41.2 (2007): 197-215. "Friend or foe? Right-wing populism and the popular press in Britain and the Netherlands". Journalism
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
una extrem de convingătoare, și, în același timp, dificil de identificat printre celelalte. Analizele sale sunt pertinente mai ales prin aceea că diagnozele situaționale avansate reușesc să țină seama de un ansamblu de factori și condiții repertoriate fără cusur. Înțelegerea fenomenului populist se dorește prin intermediul utilizării unor linii general-explicative, iar aceste linii sunt trasate în funcție de realitățile empirice constatate mai degrabă decât în baza unor asumpții teoretice de nezdruncinat. De aceea, vocea sa este mediană, în sensul că se află la mijlocul arpegiului mărginit
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
îi reduce posibilitățile de a se distinge față de celelalte. În consecință, Mudde este o "curea de transmisie" între studiile teoretice și cele empirice privind populismul. Expunând elemente teoretice doar în măsura în care acestea sunt susceptibile să participe la explicarea empirică a fenomenului populist, reușește să creioneze un cadru de inteligibilitate solid și, mai ales, ușor de înțeles și utilizat. Argumentele centrale expuse înprimul capitol al acestei lucrări, avându-l drept coautor pe Cristóbal Rovira Kaltwasser, au putut cu ușurință fi internalizate și testate
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
configurate în conformitate cu o logică structurală comună, și aceasta în pofida diversității cronologice sau tematice a respectivelor contribuții. Cum putem evalua astăzi actualitatea problematicii centrale a acestui volum care își propune să evalueze relația dintre calitatea democrației și emergența sau resurgența fenomenului populist? Editorii volumului se întrebau - și nu erau primii care făceau acest lucru - dacă populismul reprezintă o amenințare la adresa democrației, percepută ca o formă consensuală de alocare a resurselor prin proceduri decizional-instituționale, sau, mai degrabă, un remediu - desigur, imperfect - pentru fenomenul
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
ai democrației reprezentative (susținători ai parlamentarismului, ai diverselor forme de corporatism etc.). Din motive evidente, primii înclină să susțină teza necesității "redemocratizării" sistemelor de guvernare actuale, fiind mai dispuși să privească cu deschidere și uneori chiar și cu simpatie platformele populiste ce revedincă "depiramidalizarea" politicii și "întoarcerea către cetățeni". Ceilalți continuă să privească populismul drept o patologie a democrației, ca pe o amenințare permanentă la adresa guvernării raționale și chiar a stabilității sistemelor politice. În al doilea rând, răspunsul la această întrebare
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
la adresa guvernării raționale și chiar a stabilității sistemelor politice. În al doilea rând, răspunsul la această întrebare remodelează liniile de clivaj tradiționale de tipul stînga-dreapta. Și aceasta întrucât, cel puțin în ultimii ani, găsim mișcări și partide asumat sau presupus populiste aflate și la stânga spectrului politic, fiind adeseori calificate ca aparținând stângii radicale. Populismul nu se mai rezumă la extrema dreaptă sau la dreapta ultraconservatoare sau reacționară, ci, trebuie observat, se întruchipează și prin mișcări precum Podemos în Spania sau Syriza
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
radicale sau chiar extreme). Populismul își pierde astfel statutul de "călcâi al lui Ahile" al dreptei, din cauza căruia dreapta era aprig contestată șide multe ori ajungea în incapacitatea de a crea majorități (din cauza "cordoanelor sanitare" impuse pentru a izola partidele populiste și extremiste de dreapta). Diviziunea dintre instituționaliști și populiști din interiorul stângii, care s-a adăugat diviziunii similare deja existente în interiorul dreptei, pare să transceadă limitele celor două emisfere politice tradiționale și să devină unul structural pentru dezbaterea publică din
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
de "călcâi al lui Ahile" al dreptei, din cauza căruia dreapta era aprig contestată șide multe ori ajungea în incapacitatea de a crea majorități (din cauza "cordoanelor sanitare" impuse pentru a izola partidele populiste și extremiste de dreapta). Diviziunea dintre instituționaliști și populiști din interiorul stângii, care s-a adăugat diviziunii similare deja existente în interiorul dreptei, pare să transceadă limitele celor două emisfere politice tradiționale și să devină unul structural pentru dezbaterea publică din anii următori. Față de liniile argumentative expuse de Mudde și
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
precarizarea democrației și la întărirea autoritarismului pare o direcție inspirată și ușor generalizabilă. Astăzi, numeroase state ale lumii se confruntă cu o revenire a (semi-) autoritarismului, din Rusia în Mauritania și din Columbia în Tailanda 1. În multe țări platformele populiste de opoziție sunt singurele încearcă să rivalizeze cu și-mai-populistele partide și mișcări aflate la putere, formate în jurul unor lideri carismatici care pretind că se află într-o adevărată osmoză politică și morală cu poporul.Apoi, este de urmărit și fenomenul
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Statul criminal. Genocidurile secolului XX, Yves Ternon • Statul. Ce se vede și ce nu se vede și alte eseuri, Frédéric Bastiat 1 Cf. Paul Taggart, "Populism and the Pathology of Representative Politics", în Yves Méni & Yves Surel (eds.), Democracies and Populist Challenge, Palgrave Macmillan, New York, 2002, p. 71. 2 Ghiță Ionescu & Ernest Gellner (eds.), Populism. Its Meaning and National Characteristics, Weidenfeld and Nicholson, Londra, 1969. 3 Robert Dahl, Polirahiile. Participare și opoziție, Editura Institutul European, Iași, 2000, p. 29. 4 Daniel
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Alan Garcia în Peru), este dificil de stabilit motivul pentru care acest tip de politică macroeconomică ar fi o trăsătură distinctivă a populismului. Așa cum au arătat autori precum Roberts (1995) și Weyland (1996), în anii 1990, o serie de actori populiști din America Latină au întrebuințat rețete neoliberale de guvernare, aceștia nefiind nici "iresponsabili" și nici foarte populari în rândul electoratului (Panizza, 2009: cap. 3). Pe scurt, este eronat să asumăm că un tip particular de politică (economică) este o trăsătură distinctivă
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
să creadă acest lucru. 5 Este de remarcat faptul că în A Preface to Democratic Theory, Dahl (1956) se referă implicit la tensiunea dintre populism și democrația liberală, distingând și contrastând două teorii ale democrației: versiunea lui Madison și versiunea populistă. În timp ce prima versiune postulează că evitarea "tiraniei majorității" este scopul care trebuie urmărit în permanență, cea de-a doua are ca scop înfăptuirea suveranității populare și a egalității politice, oricare ar fi costuri. În completare, Dahl dezvoltă aici noțiunea sa
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
de-a doua are ca scop înfăptuirea suveranității populare și a egalității politice, oricare ar fi costuri. În completare, Dahl dezvoltă aici noțiunea sa de poliarhie înțeleasă ca tip de conducere politică care, în mod inevitabil, combină elemente madisoniene și populiste. 6 Chiar dacă este un subiect care ar merita investigat, nu vom analiza aici dacă regimurile autoritare folosesc ideologia populistă pentru a-și consolida sistemul politic (de exemplu, Mahmoud Ahmadinejad în Iran sau Aleksandr Lukașenko în Belarus. Despre acesta din urmă
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Dahl dezvoltă aici noțiunea sa de poliarhie înțeleasă ca tip de conducere politică care, în mod inevitabil, combină elemente madisoniene și populiste. 6 Chiar dacă este un subiect care ar merita investigat, nu vom analiza aici dacă regimurile autoritare folosesc ideologia populistă pentru a-și consolida sistemul politic (de exemplu, Mahmoud Ahmadinejad în Iran sau Aleksandr Lukașenko în Belarus. Despre acesta din urmă, a se vedea Matsuzato, 2004). 7 Este important să notăm aici că în ceea ce privește forța executivului, există o diferență semnificativă
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
politicieni din UV, incluzându-i aici pe Jaak Gabriels și Hugo Coveliers. Mai târziu, acesta din urmă a părăsit VLD, pentru că a refuzat să respecte cordonul sanitar și a intrat într-o alianță electorală cu VB. 4 Spre deosebire de alte partide populiste de dreapta radicală din Europa de Vest, VB a avut mai puțin succes în obținerea monopolului pe tema integrării europene, care rămâne foarte depolitizată în Belgia. 5 Creșterea polarizării nu este legată direct de dificultățile pe care partide consacrate le-au experimentat
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
o pledoarie pentru fuzionarea mișcărilor conservatorismului social (incluzând aici suporterii partidului Social Credit) cu formațiunea mai mare, dar situată mereu pe locul 2, Progressive Conservative Party -Partidul Progresist Conservator. Este de remarcat că în această lucrare nu există nicio trimitere populistă la democrația directă, temă care va deveni ulterior centrală în discursul Partidului Reformei. 2 În 1993 și 1997, la alegerile federale, numeroși votanți au identificat Partidul Reformei ca având o poziție mult prea extremistă în materie de chestiuni sociale, de
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
federale, numeroși votanți au identificat Partidul Reformei ca având o poziție mult prea extremistă în materie de chestiuni sociale, de politici economice sau în privința problemelor morale( vezi Blais et al., 1999). 3 Faptul că aceasta este o foarte răspândită temă populistă, mai cu seamă în Europa, dar și în Statele Unite, Canada și Australia este demonstrat în Mudde (2004), Kazin (1998), Laycock (2001), Sawer & Hindess (2004). 4 În acest moment, în Canada senatorii nu sunt aleși prin vot direct, ci numiți de către
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
coord.), Recul démocratique et néo-présidentialisme en Afrique centrale et occidentale francophone, Editura Institutul European, Iași, 2015. ------------------------------------------------------------------------- POPULISMUL ÎN EUROPA ȘI ÎN CELE DOUĂ AMERICI Indice de subiecte 2 1 Cuvânt-înainte Prefață Populismul și democrația (liberală): un cadru de analiză Partidele populiste din Belgia Populism și democrație Republicanii Cehi (1990-1998) Andrés Manuel López Obrador și populismul în Mexic Populismul la guvernare: cazul Austriei (2000-2007) Populism și democrație în Venezuela sub Hugo Chávez Populism și autoritarism Populism, democrație și naționalism în Slovacia Populism
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
două roluri aparent foarte diferite: cel al membrilor, uneori chiar străluciți, ai mediului academic, ai „culturii înalte” și, pe de altă parte, al susținătorilor fervenți ai „conservatorismului radical” ca curent popular, la nivelul efuziunilor, sloganurilor și al politicii populare și populiste. Combinația este mai mult sau mai puțin reușită, chiar dacă este clară doar în spațiul german - și acolo doar parțial. Ea merită însă luată în seamă și testată pe cazul românesc - unde, din câte se pare până acum, se aplică destul de
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
celei asupra luptei împotriva corupției (Vadim Tudor promitea în programul său electoral „eradicarea mafiei din România în 48 de ore” în caz de victorie), în timp ce Traian Băsescu adopta acest discurs într-o manieră mai credibilă, nu i-a reușit liderului populist, care a pierdut locul de lider al opoziției ce îi aparținuse în timpul alegeri prezidențiale din 2000. Partidul Social-Democrat (PSD-PUR) a ajuns și el în fruntea alegerilor legislative și senatoriale, adunând la scrutinul legislativ 35,95% dintre sufragii, contra 31,44
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
siciliană”, ce presupunea utilizarea resurselor oferite de Uniunea Europeană exclusiv în interesul elitei conducătoare, care va cumpăra prin favoruri acceptarea sa în Europa, bazându-și puterea pe vaste rețele clienteliste și conservându-și bazinul electoral în zonele slab dezvoltate, grație politicilor populiste și care combină afacerile și politica, în detrimentul interesului general. Comparate, programele electorale ale celor două mari forțe sunt, în linii generale, foarte asemănătoare, dar între ele există și diferențe. Alianța este mai tranșantă în ceea ce privește reformele fiscale, salariile și pensiile. Cele
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]