1,971 matches
-
de asemenea că, de cinci ani, nu izbutea să ducă la bun sfîrșit acea carte. În ansamblu, acești cinci ani Îi păreau cei mai neplăcuți din cîți trăise. Se Întreba dacă, În ziua morții lui, o femeie va avea gentilețea postumă de a declara: „Cu el, totul merita osteneala, chiar și ce era mai rău“. Ar suna perfect ca epitaf. După anii chinuiți pe care-i petrecuse alături de el, i-ar putea da oare prin minte lui Delphine ideea de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
sucită dăduse un răspuns pe măsură: descoperise că, În tot ce scrisese, se găsea material cît pentru două cărți. Un singur manuscris, dar două cărți! Nu-și dăduse seama că trata două subiecte: În cartea consacrată relațiilor lui tumultuoase și postume cu tatăl lui, se lăsase antrenat să vorbească despre relațiile nu mai puțin tumultuoase, dar mai amuzante, pe care le avusese cu un anumit număr de femei la care se gîndise mai cu plăcere decît la tatăl lui. Se găsea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
cu siguranță singurul care știa că se folosește Întotdeauna conjunctivul după expresiile: de teamă să nu..., de frică să nu..., dacă tot e să... I se Întîmpla să cugete că pînă la urmă cartea sa va fi publicată cu titlu postum, În starea În care aveau s-o găsească pe masa lui de lucru. Era un comportament obsesiv tipic, știa el bine. Obsesivul ar vrea să lase să se creadă că a murit deja, pentru ca moartea să nu se ocupe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
aceeași harababură ca acasă, mai bine rămînea acasă. Un mediu nou nu e În mod obligatoriu și stimulativ, chiar dacă sociologii au stabilit că simpla schimbare a reședinței este un mijloc eficace de intensificare a randamentului muncii. François lucra la publicarea postumă a corespondenței lui complete trimițîndu-i bilețele editorului: „Trag nădejde că romanul meu va fi amuzant precum o povestire de Bemelmans sau de Thurber, v-o spun pentru că mi-ați descoperit cîndva o latură Jerome K Jerome: trei autori pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
fratele ei, autorul Cărării pierdute Le Grand Meaulnes -, mort la douăzeci și opt de ani, dat dispărut În 1914, iar tatăl meu, tînăr și ambițios critic literar la Începutul anilor treizeci, intrase În relație cu ea după ce publicase cîteva articole despre textele postume ale lui Alain-Fournier. CÎnd părinții mei s-au căsătorit, Isabelle Rivière le-a trimis felicitări pline de afecțiune (scrisoarea ei este astăzi În posesia mea), urîndu-le ca Dumnezeu să le Însoțească pașii, să-i binecuvînteze și să facă din căminul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
sumă suficientă ca să-mi hrănesc timp de opt zile mica mea familie - se născuseră cele două fete -, fără a mai pune la socoteală țigările pentru Delphine și pentru mine, pe care nu ni le-am fi putut oferi fără ajutorul postum al lui Albert Camus, și el mare fumător. În august 1958, cînd Împlineam șaptesprezece ani, bunicul meu din partea mamei, care mi-era și naș, mi-a dăruit, spre stupefacția generală - era celebru pentru zgîrcenia lui - o cochetă sumă de bani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
trist. Tata tocmai murise și eram necăjit că gîndisem urît despre cărțile lui, regretînd amar că nu vorbisem niciodată Împreună despre ele. Morala: dacă aveți o critică de făcut cuiva, faceți-o imediat! Veți fi cruțat, la nevoie, de complicații postume. Franz Weyergraf se dedicase ridicării În slăvi a rolului tatălui În familia creștină, un rol al cărui splendid interpret a și fost, de altfel. Dacă Sofocle l-ar fi cunoscut, ar fi scris o piesă despre Laios, părintele lui Œdip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
le e dat să parcurgă un curs firesc al vieții, cu etape de neconfundat : omul e mâhnit/ Când în amurgul vieții pășește neoprit.../ În tainele naturei e lege ca să zboare/ Amurgul către noapte, aurora către soare (I 6). În fața pretorului Postum, mereu înflăcărat de focul nebunei tinereți, Horațiu susține, evitând să-și deconspire noua pasiune, că nu mai nutrește astfel de avânturi juvenile : Postum, ești încă tânăr și inima-ți tot zburdă./ La glasul Afroditei a mea acum e surdă./ Tu
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
grații însă, Postum, nu face-abuz./ Pe scara bătrâneții te urci tot spre junie/ Și de pe vârful scărei cade-n copilărie (I 8). Tema incompatibilității dintre vârsta afectivă și cea fizică este repusă în registru comic în scena în care bătrânul Postum o urmărește cu asiduitățile sale pe tânăra Getta. Cucerit de farmecul proaspăt al sclavei ( Îmi placi, ești frumușică și tânără), pretorul se crede potrivit să-i fie amant de vreme ce e puternic, mare, bogat și cu avânt/ De verde tinereță și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și cu avânt/ De verde tinereță și o avertizează, paradoxal, că ar fi păcat ca ea să-și irosească anii tineri (de stai fără iubire în primăvara dulce,/ Trimite-ți tinereța în groapă să se culce). Iritat de pretențiile lui Postum, Gallus îl atenționează cu versul atribuit lui Horațiu Nu e mai tristă nebunie/ Ca strechea bătrâneței, iar Getta se bucură când un acces de tuse întrerupe declarațiile de amor ale vârstnicului crai : Prin tusa-i bătrânească i-a trece nebunia
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
se delimitează atăt de exegeza „pesimistă” a lui Blaga și a lui Dan Botta, care vedeau în legendă expresia nostalgiei morții caracteristică spiritului autohton, cât și de aceea „optimistă” a lui Brăiloiu, care înțelegea simbolismul nupțial asociat cu ritul nunților postume ca pe o manifestare a voinței celor vii de a se apăra de mort pacificându-l. Eliade crede că ciobanul mioritic conștient că nu te poți apăra împotriva destinului cum te aperi împotriva dușmanului (p. 247) preface nenorocul care-l
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
asupra acestui gen literar. Imposibila recunoaștere Cum se știe, Paul Everac a fost un lăudător al lui Ceaușescu și a avut un comportament îndoielnic după 1989. Dramaturg prea răsfățat în epocă pentru piese de valoare slabă sau medie, destinul lui postum e mai mult decât incert. Totuși, în ce ne privește, nu-i putem ocoli lucrarea Ifigenia în Tauris, iar aceasta nu fiindcă se înscrie în perimetrii cercetării noastre, din care pe autorii de tot neînsemnați i-am ignorat, ci pentru că
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
familii de lângă noi. * „Alexandru Malin Tăcu este, probabil, „Călătorul profund” al generației sale, o generatie care acum apare, Începe să-și facă simțită vocea, după ce, În decembrie 1989 și-a făcut simțit curajul”, mă deslușește Liviu Antonesei, redactorul cărții apărută postum a copilului poet. „...Malin poate fi considerat o jertfă a Revoluției care avea să vină. El a fost Vestitorul”, este de părere Nichita Danilov În aprilie 2004 când, referindu-se la versurile tânărului, adaugă: „Poezia să poartă amprenta vârstei pe
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
nu participă decât dacă era solicitat. Apoi se retrăgea În tăcere”. Am citit și am văzut În localizarea și prezentarea celui ,,pitit” de ,,vreo privire iscoditoare” fără a participa la ore ,,decât dacă era solicitat” pe Alexandru Tăcu - tatăl sărbătoritului postum la lansarea de carte. Așa l-am avut coleg de clasă pe distinsul Alexandru Tăcu, care, tot dintr-o bancă, dintr-un fund de clasă, la liceul ,,Roșca Codreanu” din Bârlad, prin 1948, stă pitit, nu participă la ore decât
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
pregătise, desigur, un volum de poezii, fiind și prea tânăr, cănd sfârșitul a venit pe neașteptate. Acum Însă, În Îngrijirea tatălui său, i-a apărut la Editură Princeps din Iași volumul de versuri ,,Călătorul profund”, care va fi, deci, debutul postum al poetului Alexsandru Malin Tăcu. Astfel poezia pe care a reușit s-o scrie până la vârsta de 17 ani acest poet a fost făcută cunoscută, Îndreptățindu-l pe autor să intre În rândul poeților români, ce păcat că deja dincolo de
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
spune deschis adevărul. Fiul meu, Malin, a fost cea mai de preț floare a familie mele. În urmă cu două zile poeții din Iași au omagiat la Salonul de Literatură ,,Junimea” memoria fiului meu. Editură ,,Entuziast” i-a editat volumul postum de versuri, intitulat ,,Călătorul Profund”. Oamenii care respectă valoarea m-au bucurat În aceste zile, când fiul meu a iesit din anonimatul perfid și crud În care l-au aruncat securiștii. Pentru mine a fost o zi tulburătoare. Cu toate
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
foarte suspectă a lui Malin, Îi sosește pașaportul pentru plecarea definitivă În S.U.A. Ce bestial destin! Călâii, care cu siguranta se plimbau liniștiți pe străzile Iașului, Îi pregătiseră pașaport pentru mormânt. Revenim cu aceste amănunte pentru a semnala apariția volumului postum semnat de Alexandru Malin Tăcu, intitulat, după un poem din cuprins, ,,Călătorul profund”. Ni se pare semnificativ să-l citam pe Ioanid Romanescu, semnatarul prefeței ,,Poetul”: ,,Trebuie să recunoaștem: de-a lungul coșmarului prin care am trecut, unii dintre copiii
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
XI-a a Lic. ,,Mihai Eminescu” din Iași! Singurul volum de versuri, ce poartă titlul unei poezii de referință, ,,Călătorul profund” (predestinând parcă apropiatul sfârșit: ,, Sunt căutător de anotimpuri inexistente./ Mefisto În haină răsfirata de fugă/ Mă stăpânește necruțător”) apare postum, În Iași la Editură Entuziast, În 1993, fiind prefațat de Ioanid Romanescu, Aurel Ștefanachi și Gheorghe Puiu și postfațat de alcătuitorul ediției, Liviu Antonesei. Poetul Alexandru Malin Tăcu a reușit, destul de repede, după prima etapă de creație (cea până la 12-13
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
morții tânărului Malin Alexandru Tăcu” ziaristul Vasile Iancu relata, acuză și ,,readucea În conștiința cititorilor” cazul morții suspecte: ,,În librăriile Iașului a apărut de curand cartea de poezii ,,Călătorul profund”, semnată Malin Alexandru Tăcu, frumos comentată de condeie critice, Poezii postume. Autorul avea 17 ani, când a murit, În noaptea de 21 spre 22 decembrie - ce noapte, fatidica! - 1986 și era elev În clasa a XI-a la Liceul de filozofie ,,Mihai Eminescu”. S-a vorbit mult, țin minte perfect, În
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
unei organizații subversive În liceu. E drept că familia Tăcu ceruse emigrarea În SUA, că elevul Malin intrase În conflict dur cu ideologii liceului, cu conducerea, ca spunea ce gândea... Tânărul de 17 ani este autorul cărții ,,Călătorul profund”, apărută postum, sub Îngrijirea tatălui său, poetul Alexandru Tacu-Zeletin, cuprinzând versuri scrise Între 9 și 17 ani, unele apărute În reviste literare. În memoria liceanului-poet, familia - tatăl, mama și sora - a Întemeiat Fundația culturală ,,Primăvara lumii”, care Își propune ,,să caligrafieze sensibilitatea
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
vârsta de 5 ani, pictorii Gheorghe Spiridon și Nicolae Ciochina, poetul Sergiu Adam, Alexandru Brăescu, fondatorul Spitalului de Neuropsihiatrie Socola, Nicolae Brăescu, tenor cu spectacole la ,,Scală” din Milano, Alexandru Tacu-Zeletin (tatăl) - poet, Alină Tăcu (sora) - poeta și prozatoare. Debutul postum al lui Malin s-a produs În 1992, cu volumul ,,Călătorul profund”. Malin se află, de asemenea, inclus În antologia ,,Tineri poeți români de dincolo de Styx”. Iată ce spune autorul acestei cărți, Gellu Dorian, despre viața și moartea lui Malin
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Tăcu omagiază astfel numele lui Alexandru-Mălin, care a murit În Împrejurări neelucidate nici acum, Într-o Salvare, În noaptea de 21 spre 22 decembrie 1986, la vârsta de 17 ani, elev al Liceului ,,M. Eminescu” din Iași, autor al volumului postum ,,Călătorul profund”. Debutase În revistă ,,Cronică” la vârsta de 9 ani, era laureat al mai multor concursuri de literatură. După câteva săptămâni de la moarte, lui Malin Îi șosea pașaportul pentru plecarea definitivă În SUA! Iar revista 160 ieșeana continuă o
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
ipoteză. Poate o discuție mai aprofundata cu familia și foștii săi prieteni ar putea lămuri o parte din misterele care Înconjoară ultima perioadă a vieții sale. Am Încercat să descopăr urmele acestei premoniții În versurile scrise și publicate În volumul postum, Călătorul profund, apărut sub Îngrijirea familiei. Poezia să poartă amprenta vârstei pe care o parcurgea, a discuțiilor și plimbărilor făcute Împreună cu colegii prin Copou și Împrejurimile pitorești ale Iașului. E o poezie proaspătă, Încărcată de lumină, În care pulsează „cromozomii
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
survenit În noaptea de 22 decembrie 1986. Era un poet despre care criticii spuneau că avea deja o știință a metaforelor cum rar poate fi Întâlnită la o asemenea vârstă. Admirăm eforturile dv. Încununate de succes de a publica volumul postum „Călătorul profund” cu cele 28 de poezii pe care le-a creat Malin În timpul scurtei sale existente. Știm, ca ati inițiat premiul „Alexandru Malin Tăcu” pentru Concursul național „Autori: copiii!”, ca ati Înființat Fundația culturală ,,Primăvara lumii”, consacrată memoriei tânărului
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
acum servește drept ac pentru cadranul solar ce poartă tot numele lui Octavianus, iar la nord îl flanchează Mausoleul. Este străjuit așa dar într-o parte de amintirea înfrângerii lui Antonius și a reginei Cleopatra, iar într-alta de apoteoza postumă a principelui. — Ho! Ușurel, unde vă grăbiți? se plânge din urmă Plautius. Îi este greu să țină pasul, chiar dacă merg la vale. Bine măcar că umblă pe la umbră. Fiorul de bucurie se stinge însă când se uită la crângul întins pe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]