2,670 matches
-
fișa medicală și explică simptomele în contextul personalității unice eminesciene: labilitatea, cu reversul pozitiv al plasticității; originalitatea, ca ieșire din comun, ca valoare, așadar; dromomania, ca formă a deschiderii ființei; maniac înseamnă și consecvent și coerent, depresia e melancolie, iar psihoza indică natura spirituală a bolii. Dezagregarea logicii poetului, formulă pe care o preferă „nebuniei”, e, crede T.C., urmarea propensiunii spre totalitate, a forțării marginilor: „Armonia eminesciană [...] a fost și o încercare sistematică de prevenție, de oprire a dezagregării.” E „demonstrația
Între geometric și ludic by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/3488_a_4813]
-
reconfirmare la scară colectivă, drept modalitate de a revigora respectul și încrederea în sine, iarăși sînt chestiuni evidente. Dar nu este Eminescu singurul scriitor român urcat pe piedestaluri reale și imaginare, chiar dacă numele lui pare să genereze cele mai intense psihoze colective. Monumentalizat este și Caragiale, printr-un mecanism diferit, invers cumva față de cazul lui Eminescu, cel al cinicului autodispreț, al ororii de sine. Între acești doi poli, al beatitudinii identitare exprimare prin idolatria Eminescu și al dezgustului de sine descoperit
Biblioteci publice, biblioteci personale by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17381_a_18706]
-
toate colțurile țării au venit să-și ia rămas bun de la autorul Stelei de Vineri copii, bătrîni, femei, oameni de toate vîrstele și de toate categoriile sociale. Ceea ce s-a întîmplat atunci e greu de explicat. A fost o adevărată psihoză. Un fenomen de contaminare în masă ce s-a propagat asemenea undelor unui seism... „Știința modernă, spune Gustave Le Bon, a dovedit că fenomenele inconștiente îndeplinesc în viața mentală un rol adesea mai important decît fenomenele intelectuale. Primele sînt substratul
Cîteva considerații pe marginea postumității lui Grigore Vieru by Nichita Danilov () [Corola-journal/Journalistic/5430_a_6755]
-
de mai marele Institutului Național de profil, celebrul d. Mărmureanu, despre iminența unui cutremur în România a fost infirmat de reprezentanții celui mai important centru de seismologie din Europa, cel de la Strasbourg. Concluzia acestora: cutremurele nu se pot prevedea, așadar psihoza despre iminența unui cutremur devastator în Estul Europei e nejustificată. În orice țară normală, după un asemenea verdict ar trebui să vină cîteva demisii de onoare. * Printre cei care s-au lăsat luați de nebunia cutremurului, scrie JURNALUL NAȚIONAL, a
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/14916_a_16241]
-
asigure transportul armatei. Nici o veste de la ai mei: noi la Buzoiești nu citeam nici un ziar. Tata și mama erau la Sibiu, conform ordinului de repatriere dat de Ministerul Învățământului. Că învățător, fusese repartizat în comuna Sadu. Acolo mama făcuse o psihoza: ne visa mereu pierduți, ea purtând doliu. Tata s-a încumetat însă și a plecat în Basarabia. Prin unitățile militare și cu sprijinul acestora a ajuns la unchiul nostru din Câinari. Așa a aflat că suntem la Buzoiești... Era o
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
reportaj tv din care rezulta că mieii, câți au mai rămas, zburdau în continuare pe câmpii, doar ceva mai abătuți și mai speriați parcă de pantagruelismul celei mai inteligente ființe terestre... Dar, deodată - să fi fost vorba despre o oarecare psihoză ? Despre vreun virus din aceia rebeli care hoinăresc prin lume atacând cu parșivism tot ce întâlnesc în cale ? Să fi reintrat brusc în funcțiune ancestrala și eficienta comunicare animal-om ? Nu se știe și, probabil, nu se va ști niciodată
Sfintele Paști și cântec de lebedă by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/11779_a_13104]
-
asigure transportul armatei. Nici o veste de la ai mei: noi la Buzoiești nu citeam nici un ziar. Tata și mama erau la Sibiu, conform ordinului de repatriere dat de Ministerul Învățământului. Că învățător, fusese repartizat în comuna Sadu. Acolo mama făcuse o psihoza: ne visa mereu pierduți, ea purtând doliu. Tata s-a încumetat însă și a plecat în Basarabia. Prin unitățile militare și cu sprijinul acestora a ajuns la unchiul nostru din Câinari. Așa a aflat că suntem la Buzoiești... Era o
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
ca unui prieten, "dragă jurnal, azi m-am întîlnit cu...". Era un jurnal fără date, făcut mai mult din vagi aforisme și din referințe codate care, după o vreme, deveneau ininteligibile chiar și pentru mine. Mai era și altceva: în psihoza colectivă a suspiciunii, generată de regimul represiv-stalinist, a ține un jurnal intim era - cum glumea răutăcios Paul Georgescu - "o formă de delațiune". Cîți oameni nu fuseseră arestați pentru că numele lor figura în jurnalul intim al unui "dușman al poporului", confiscat
Fragment de jurnal by Matei Călinescu () [Corola-journal/Imaginative/7761_a_9086]
-
asigure transportul armatei. Nici o veste de la ai mei: noi la Buzoiești nu citeam nici un ziar. Tata și mama erau la Sibiu, conform ordinului de repatriere dat de Ministerul Învățământului. Că învățător, fusese repartizat în comuna Sadu. Acolo mama făcuse o psihoza: ne visa mereu pierduți, ea purtând doliu. Tata s-a încumetat însă și a plecat în Basarabia. Prin unitățile militare și cu sprijinul acestora a ajuns la unchiul nostru din Câinari. Așa a aflat că suntem la Buzoiești... Era o
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
scriu două ore, pe urmă o oră mă duc la serviciu, pe urmă mai știu eu ce fac cu soțul meu. Eu și soțul meu ne-am separat, nu am divorțat. Aveam și pe vremea aia o psihopatie, probabil. Nu psihoză, nu schizofrenie. Ori declanșată de tuberculoza aia gravă și lungă, ori așa m-am născut. E posibil și asta. Psihopatia s-a exacerbat odată cu venirea pe lume a lui Alexandru, pentru că a fost foarte greu. Nu știam cum să-mi
Poveşti cu scriitoare şi copii by Alina Purcaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1773]
-
la Varșovia, Dresda, Sofia, de nu la Paris. În cei trei ani pierduți ca tra ducător dactilograf la „ICE Mecanoexportimport“ (i.e. „stagiul obligatoriu în producție“), aveam să văd câteva cazuri dureros de exemplare pentru ce va să zică obsesia străinătății, magia plecării, psihoza alienantă a ieșirii din țară. Specialiști desăvârșiți, multilingvi, oameni cu două, trei facultăți, ajunși literalmente nevropați din pricina „neieșirii vizei“, a vreunei anonime ucigașe ori a „întoarcerii de la scara avionului“. M-au lecuit pe vecie, îmi ziceam eu, de obsesia magicului
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
să scoată efecte din inteligibilitatea analitică a detaliilor. De aici, punerea în scenă ca după un scenariu bine pus la punct, a expresiilor "se fură ca în vremea lui Caragea"sau "a prinde negustorul cu ocaua mică." Fără a uita psihoza colectivă. Scenele răspândirii ciumei, care nu au nimic din Defoe, Manzoni ori Boccaccio, nu cunosc mila sau pietatea, iar macabrul furiei înavuțirii atinge simbolic frenezia nunților, de după agresivitatea morții. În această inventivă retrospectivă, Ion Ghica scrie cu simplitate, cu multă
Între verb și imagine by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/15072_a_16397]
-
Tudorel Urian Liviu Bordaș mi-a trimis zilele trecute o scrisoare supărată în care îmi arăta cum, pe fondul psihozei anti-românești care a lovit de câteva săptămâni Italia, în presa de la Roma s-a redeschis dosarul trecutului fascist al lui Mircea Eliade. Pretextul l-a constituit premiera filmului lui Francis Ford Coppola, Youth whitout Youth, ecranizare după nuvela lui Eliade
Din nou despre Eliade și Culianu by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9079_a_10404]
-
care afirmă: Proiectele de consolidare sînt făcute de mîntuială. Firmele licitează cu sume mici care, în final, nu acoperă cheltuielile reale de consolidare. Să sperăm că angajații Primăriei exagerează, dar dacă e adevărat, cine va plăti ? Apropo, după ce a trecut psihoza cutremurului, Guvernul nu se mai plînge de precaritatea rezistenței clădirii în care domiciliază. Și-a revenit Palatul Victoria sau, pur și simplu, asta a fost una dintre temele de vacanță prin care Vasile Dîncu a vrut să țină presa ocupată
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/14862_a_16187]
-
de la firma Vartparonian ori Pelenghian, într-un consemn tacit cu ceilalți negustori, Saferian producea o mică panică de prevedere și o scumpire. Cu totul inocent, el spunea în toate părțile: "N-o să mai avem cafea! Cumpărați cafea!" răspândind el însuși psihoza depozitării. În timp ce Saferian și doctorul Rapig conversau astfel, cu întreruperi de meditare, fie clătinând din cap, fie printr-o propoziție interjecțională, intră pe ușă madam Angela Valsamaky- Farfara, gătită din ac cu un tailleur pepit, punctat în piept cu o
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
sanguinară personală este exclusă. Nu ascund că trăind în două planuri deosebite - sub regimul inferior al orânduirii actuale și sub regimulîncă nelegalizat al concepției dinamice (Observația lui Ioanide: "Băiatul ăsta suferă de demență acută, caracterizată prin logică sofistică implacabilă! Dacă psihoza lui se lățește, omenirea e pierdută!") - încerc adesea șovăiri. Acesta este motivul pentru care, cu toată sila mea de literatură, am consimțit să jucăm Julius Caesar de Shakespeare, în special pentru scena asasinării lui Caesar în Senat. Eu luasem rolul
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
bună, din cauza existenței sedentare, fenomene reumatice și arterosclerotice se adăugau. Nu se mai cobora la parter, de afacerile casei se ocupau mai mult Demirgian și Sultana. Saferian dădea doar sfaturi. Încolo era voinic, se simțea sănătos, era invadat însă de psihoza migrației. Voia să fugă din fața unui inamic invizibil. Manigomian nu era ceea ce se cheamă un nevrozat, deoarece de această psihoză sufereau mulți din colegii lui de breaslă, exprima cu mai multă agitație o stare de spirit comună. Lângă G. Călinescu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ocupau mai mult Demirgian și Sultana. Saferian dădea doar sfaturi. Încolo era voinic, se simțea sănătos, era invadat însă de psihoza migrației. Voia să fugă din fața unui inamic invizibil. Manigomian nu era ceea ce se cheamă un nevrozat, deoarece de această psihoză sufereau mulți din colegii lui de breaslă, exprima cu mai multă agitație o stare de spirit comună. Lângă G. Călinescu sofaua lui Saferian se găseau două mormane de covoare persane întoarse pe dos și împăturite, alese de el personal din
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ar fi ținut în curent. Dar și Demirgian voia să plece și spera că nici Sultana nu va rămâne mult timp aici singură, fără tată-său. Acum, dimpotrivă, Sultana era aceea care se așeza ca pentru un secol în București. Psihoza aceasta a migrației prinsese pe mai mulți. Smărăndache, precum am văzut, aspira deplasarea la Madrid, Hagienuș nu staționa în anticamera lui Pomponescu, făcând pe secretarul săptămânal la ședințele Pomponeștilor, decât fiindcă trăgea nădejdea că Pomponescu îi va procura o subvenție
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
el, oricât de bătrâni, nu pot gândi decât fiindcă au speranța de a mai trăi. Dacă s-ar anunța fiecăruia data precisă a morții, foarte mulți, deși conștienți și așa de a muri la o dată aproximativă, ar intra într-o psihoză gravă, care le-ar paraliza gândirea. Poate numai credincioșii fervenți într-o viață viitoare își pot păstra calmul interior. Cu o zi înainte de execuție, prizonierii fură întrebați (fără a li se pomeni, firește, de evenimentul apropiat) dacă doresc hârtie de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
la baza lor nu le trece prin gând. Un borfaș de rând și Raskolnikoff sunt pentru ei totuna. Chiar concluzia dramatică a cărții lui Dostoievski este în fond că eroul însuși nu e la înălțimea concepției sale și capătă o psihoză de decăzut moral, strivit de căință. Dostoievski substituie eroului său o filozofie inferioară, filozofia sa proprie de conformist. Când citeam cărți cu gravuri despre condamnați pentru crime politice, ca, de pildă, Le mie prigioni de Silvio Pellico, din care tata
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
râia spre marginile creierului, înfășurînd, scin-dînd, izolând, înstrăinînd. Iar în adolescență oligodendroliile triumfă aproape deplin: gândirea însăși se mielinizează. Astfel uităm, ne uităm, și rezervorul orbitor, canalul central de plasmă al vieții noastre ne mai apare doar în vise, rituri, psihoze, per speculum in aenig-mate... O, dacă o singură dată, un singur mistic, ar reuși să topească, prin meditație sau prin har ticăloasa substanță albă, punând iar în contact întreaga substanță neuronală din țeastă, depășind de un miliard de ori masa
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
contaminați de maladiile mediului și ale epocii. Cartea este darnică În numeroase observații și scene - diferența dintre București și Cluj, de pildă, Înduioșătoarea secvență cu Puia Rebreanu -, ca și În excelente portrete, mai ales de scriitori și activiști sau ale psihozei colective (moartea lui Preda etc.). Sunt cu totul de acord cu autorul (timpul a și probat-o, de altfel) că problemele acelei epoci bolnave, cu Întruchipările de iad glumeț și jegos, nu pot cristaliza epic, În proza de ficțiune. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu lăsa să se bănuiască tensiunea În care se desfășura, de fapt, vizita, cum avea să rezulte nu doar din romanul menționat, ci și din relatările celor care avuseseră ocazia să discute direct cu oaspetele. Bellow trăia „un fel de psihoză... că este mereu urmărit pe stradă, că peste tot sunt microfoane”, povestește, recent, În Observatorul cultural (119/2000), doamna Antoaneta Ralian, traducătoarea sa În română. „Când a văzut că acolo unde stătea, În locuința surorii doamnei Bagdasar, se puneau perne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
servi pe sclavul de ieri. „Lumea se răsturnase cu josul În sus, fără să se schimbe totuși decât prin faptul, deloc neglijabil, că ieri eu eram Învinsul, iar astăzi era el.” Fostul Învins devenit peste noapte Învingător trăiește, apoi, sub psihoza că „nemții s-ar putea Întoarce oricând”, fie și sub altă Înfățișare. Definitivul provizorat din timpul ororii se perpetuează În lumea „de după”... Totalitarismul dinainte și de după supraviețuire i se pare la fel de lipsit de sens, toate situațiile totalitare la fel de lipsite de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]