2,172 matches
-
ar irita gîndul că memoria mea are uneori voluptatea de a mă transforma În obiect al ei. Și nimeni nu mă va convinge că fiecare clipă ia tot ce-a adus, cum declară un personaj al lui Gide, Ménalque. Regrete, remușcări sînt bucurii de odinioară văzute din spate, continuă el, și nu-mi place să privesc În urmă, abandonez depărtării trecutul meu cum pasărea pentru a zbura Își părăsește umbra. Orice bucurie ne așteaptă vrea sa găsească cuibul gol, să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
imaginea copilăriei noastre, alergînd nepăsătoare și neștiutoare spre poalele Olimpului, grăbită să-și sacrifice puritatea În schimbul descoperirii că nu există nimic definitiv și că trebuie să ne Îmbătăm ca Dionysos de lucruri cîtă vreme sînt În jurul nostru neatinse Încă de remușcarea paradisului pierdut. Ar trebui să vorbesc acum despre munți, să Închid ochii În fața mării. Aș putea evoca aici o grădină sălbăticită de țipetele cocoșilor În amiază și de merii care au crescut Între timp torențial asfixiind iarba caldă și plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
schimb, Oedip, strivit de singurătate, sîngerînd, caută cu ochii lui orbi o speranță; dintre el și Tezeu, numai el e capabil să ne dăruie ceva nou, care n-a mai fost spus; omul deschis Întrebărilor e În același timp deschis remușcărilor și speranțelor... prin rănile sale pătrunde frigul dar și viitorul; el Își deschide rănile ca niște ferestre spre viitor și neagă fără să știe totdeauna precis spre ce aspiră, știind Însă bine ce refuză; iar ceea ce refuză este resemnarea... CÎnd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
rămas decît să creadă În destin... Pe fața sa se crispează această ambiguitate: să accepte iluzia sau să se Înconjoare de pustiu. În clipa cînd nu mai suportă dilema, Orfeu se Întoarce. Abia după aceea religia sa Începe să fie remușcarea. Dar după aceea nici o iluzie nu va mai fi posibilă. Orfeu n-are dreptul la speranță decît dacă va avea curajul să nu privească În urmă. Singura sa șansă e să respingă scepticismul. Pe pietrele nemișcate cresc doar lichenii pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
cu blîndețe. E curios că un zeu atît de crud s-a gîndit la fericire. Și totuși după Întîmplările teribile prin care a trecut, el nu vorbește de răzbunare și de revanșă. Arcadia lui e clădită pe platoul Împădurit al remușcării. (La Roma, În zilele Saturnaliilor se suspenda orice putere asupra sclavilor, tribunalele luau vacanță și nu era permis să se pornească război; dar Saturn devorîndu-și fiii nu mai era, după credința lui Cicero, decît Timpul Însuși, devorînd insațiabil anii.) Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
numește el. Dacă vreau să Înțeleg cît de cît revolta lui Oreste Împotriva destinului, fără să fac greșeala de a mă Întoarce la lotofagi, va trebui să spun că ele nu uită niciodată nimic, dar nici nu consimt la vreo remușcare. CÎnd ceva amenință echilibrul, ele intervin și-l restabilesc. Dacă Xanthos, calul lui Ahile, a fost Înzestrat o clipă cu voce de către Hera, eriniile Îi retrag harul, Însuși soarele, zice Heraclit, nu va depăși limitele care i-au fost fixate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
O rămășiță a trecutului, deghizată în țap ispășitor. Țapul ispășitor, așa se spunea în seminariile politice, nu? Dar stiu ca mi-ai putea oferi o compensație, un job, un hobby plătit... Plătit, nu ca noua dumitale ocupație, care este o remușcare neplătită. Ce zici, ce zici, mă angajezi? — Nu înțeleg. Nu te supăra, nu înțeleg nimic. — Buun, deci nu înțelegi. Dacă nu înțelege omul, trebuie să i se explice. Buun. Ți-amintești „marea tragedie“? Gafton tăcea. Schimbase doar greutatea corpului de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
înstrăinat, a trecut prin multe. Nu conectează la noua generație, poate nici la cea veche... Nici moștenirea nu s-a dus să și-o ia, deși nevastă-sa îl tot pisează, se pare. Nu vrea, nu-l atrag întoarcerile, nici remușcările, nici moștenirile. — Caz rar, admit. În zilele noastre... — Nu numai în zilele noastre. Dar hai să ciocnim un pahar! Nu pentru sărbătorire, că nu mai e... Așa, pentru vizită. Nu e medicală, sper. — Nicidecum. Mi-am oferit o plăcere, atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
chute?"; neliniștea indusă de orologiu, acest zeu sinistru, impasibil, care șoptește neîncetat: "Amintește-ți, abisului îi este mereu sete, clepsidra se golește/ În curând va suna ora când divinul Hazard/ Sau augusta Virtute, soața ta încă virgină / Și până și Remușcarea toți îți vor spune: "Mori, laș bătrân ! E prea târziu!" Poetul se simte asemenea cu "O Idee, o Formă, o Ființă, plecată din azur și căzută/ Într-un Styx mlăștinos / În care nici un ochi al Cerului nu pătrunde; Un înger
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
am băgat între cearșafurile curate. —An Nou fericit! mi-am spus. An Nou fericit pe naiba! Grija mea pentru el s-a transformat într-o furie teribilă și am adormit cu dinții încleștați. În dimineața următoare era, bineînțeles, ros de remușcări și s-a dovedit foarte înțelegător când am plâns și i-am spus că m-am speriat foarte tare. Mi-a promis că nu se va mai repeta și a vorbit serios. Acum, când rememorez cele întâmplate, mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
antimaterie țâșnită din urechile copiilor cu viorile sub braț. Mai frumoasă decât petecul de cer, mai abisală decât gândurile ascunse ale oamenilor, mai tulburată decât moartea când și-a văzut Creatorul mort, mai mică decât însușirile oamenilor lipsite de veșmântul remușcărilor, atunci când își atrocizau semenii, îngropând pornirile lor în viitorul urmașilor într-un lanț nesfârșit de crime, încât gâza destinată spre a fi infinită nu era altceva decât fiara multiplicată la infinit. Mioara trecea, mireasa visată alături de mirele depărtat și așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
era ferit de spionii Primarului, acoliților et company, care umblau cu gențile diplomat. Bau știa că ei posedă fiole cu depresive și seringile aferente, garoul, în caz de injectare în venă, fiind cravatele lor roșii ca sângele nevinovaților, trimiși fără remușcări, să bea infinitul... D oamne, cum să Te ajut? întrebă Mioara pe Iisus îmbrăcat precum Pitagora, când își scria pe nisip formula începând cu prima literă a numelui Său și a cărei ultimă cifră-literă Îi strălucea pe frunte. Nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fie de acord să scape cu orice preț, nu să se încăpățâneze și să rămână închiși. De ce totul a luat-o atât de greșit? Mă tem să nu eșuez... căci dacă eșuez... voi muri. Nu de mâna Guvernului, ci de remușcare. Eu i-am condamnat pe colegii mei, pe prietenii mei, camarazii mei de aventuri, la moarte. Voi muri de rușine și de vinovăție. Un sentiment de vinovăție atât de puternic încât, în puterea lui, inima încetează să mai bată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
găsit printre rafturile vechi ale bibliotecii, se sfârșește cea de-a doua zi în care sunt în această școală. Abia ieri, luni, am ocupat liceul și am fost pus față în față cu o eroare neprevăzută a planului meu, directorul. Remușcările și îndoielile mă înconjoară și mă tem să le scriu ca să nu le găsească cineva și să se împrăștie la fiecare elev care mă sprijină și care vede în mine un lider. Mă tem cel mai mult să nu îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
de la care a luat fata, le dă o mulțime de bani?! — Problema nu e că a făcut păcatul de a cumpăra un om, că o ține pe fata aia închisă într-o casă numai pentru el, ci că nu are remușcări, făcând aceste păcate. Banii nu plătesc totul. Și minte la nesfârșit, fără să se oprească, profesorul... Vina și vinovăția sunt ceva național, conspirația la români, uite că și asta e o temă, am văzut în istorie că tentația românilor e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
potențialul sexual al celei mai bune prietene ale mele ca lesbiană de vis. — Uite ce e, vrei te rog să uităm total subiectul ? Ziua mea a fost deja destul de Îngrozitor de penibilă. — O. O, Doamne, da, spune Lissy, cuprinsă brusc de remușcare. Scuze, Emma. Trebuie să te simți de-a dreptul... — Total și absolut umilită și trădată ? Mă sforțez să-i zâmbesc. Mda, cam așa mă simt. — Atunci Înseamnă că s-au uitat și câțiva dintre colegii tăi de serviciu ? spune Lissy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Katie, nu știu ce să zic... — Emma, de ce nu mi-ai spus mai demult ? Tot timpul ăsta pierdut. Timp În care am făcut cadouri idioate, pe care nu le voia nimeni. — O, Doamne, Katie, Îmi pare atât de rău ! zic, cuprinsă de remușcare. Îmi pare foarte rău. Doar că... nu voiam să te rănesc. — Știu că Încercai să te porți frumos cu mine. Dar acum mă simt ca o proastă. — Mă rog. Atunci Înseamnă că suntem două, spun posomorâtă. Se deschide ușa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
politețe, atunci... — Connor, nu o spun doar așa, de politețe ! Care e problema ta ? — Problema mea e că nu te cred. — Nu mă crezi ? Tipa pare de-a dreptul furioasă. Și de ce naiba nu mă crezi ? Brusc, sunt cuprinsă de remușcări. E numai și numai vina mea. Nu e destul că mi-am distrus relația, acum le-am mai distrus-o și pe a lor. Trebuie neapărat să fac ceva. Trebuie să remediez situația. Îmi dreg glasul. — Ăă... scuze. — Cine dracu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
deținuti.Eroul și partenerul său îi zdrobesc pe rând pe cei 100 de luptatori. Dar șeful crimei organizate este un fost bodyguard.Acesta se bate foarte bine cu eroii obosiți,dar experimentați.In final binele triumfă.Omul rău moare fără remușcări.Imperiul său este distrus.Populația salută victoria și sărbătorește.Eroul se căsătorește cu frumoasa târgului. Partenerul e îngropat și plâns... A doua zi,onorabilii cetățeni constată realitatea,că nu mai au locuri de muncă și nici salariile de mizerie. ”Rău
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
-i , Doamne, nașterea gândurilor, În care muguri luminoși se deschid Într-o străfulgerare, ca o ploaie de flori neprihănite, germinând iertarea și Împăcarea!!” Eu revin mereu pe același peron, strecurându-mă nevăzută, noapte de noapte, și cu sufletul ars de remușcări, caut privirea nevinovată, Înlăcrimată, a celui ce mă striga cu ani În urmă: „Mamă, ia-mă cu tine!...” Am rămas cu mâna Întinsă Într-o gară pustie; și un vânt sălbatic Îmi biciuiește năprasnic tâmpla albită de așteptare... Vino, doamne
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
urii. Invidia-i fată bătrână mereu la pândă, încât pe ndelete ne strânge de gât cu propria noastră mână. Răul hălăduie și nu-i ajunge cu câte blesteme se ncarcă; vine un timp când răbdarea înțarcă și, ca un țap, remușcarea împunge. Pocăința, credința de mai apoi, cheamă noile ploi să spele ale slăbiciunilor noastre rele ce-au răvășit frumusețea din noi. Se poate reface orice tezaur când dragostea se ntoarce acasă; bogată-i această masă a nțelepciunii vârstei de aur
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
pe toate. Nu pot să uit cum s-a întins la picioarele mele privindu-mă în ochi. Avea atâta durere în priviri, nedumirire, întrebări fără răspuns, că aproape mi-au dat lacrimile. Nu știa cu ce a greșit! Plin de remușcări, i-am prins uriașul cap în brațe și l-am strâns la piept. M-a trântit la pământ cu o bucurie nebună și un sac de bale. Am o fire veselă, îmi place să mă distrez cu prietenii, dar urăsc
ANTOLOGIE:poezie by Denis David Damşa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_673]
-
s-ar întâmpla atunci cu mine? ― JJ, îmi pare rău. Ai dreptate, am fost un egoist, dar n-o să se mai repete, îți promit. Brad arată ca și cum i-ar părea într-adevăr rău, pare sincer. Arată așa de chinuit de remușcări cum stă așa, cu capul în pământ, pare un băiețel, absolut vulnerabil și superb, încât trebuie să-l iert. Ce altceva aș putea face? Știu că probabil credeți că n-ar trebui să-l iert, că ar trebui să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
semen de al său. Asta nu înseamnă că ceea ce spun eu are o valoare absolută. Studii foarte serioase arată un procent de doi la sută din populația lumii sunt asasini naturali, predispuși genetic să omoare fără a clipi și fără remușcări. Dintre aceștia sunt recrutați membrii SAS, SEAL, Beretele Verzi, lunetiștii și ceilalți asasini oficiali, cei ce ucid cu acte în regulă. Doi la sută din populația globului, reprezintă totuși un număr destul de mare. Nu toți pot fi recrutați de "organizațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în fața lui Godunov, cu batista pregătită. Dacă spusele acestuia erau adevărate, soarta șefului său era pecetluită. Acesta era motivul pentru care omul pe care tocmai îl arestase le dăduse cheia atât de repede și îl trimisese pe Pop acolo fără remușcări. Desigur că mai exista varianta ca prizonierul să blufeze. Voia neapărat să se urce în mașină pentru că avea acolo, pitită pe undeva o cheie de cătușe cu care intenționa să se elibereze. Nu, sub nici o formă, nu trebuia să îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]