3,724 matches
-
El denunță retroactiv participarea Moldovei la Parteneriatul pentru Pace, oferit de NATO unor foste țări din blocul sovietic. Stepaniuc se face că uită sau poate fi nu știe că acest Parteneriat... este benefic pentru Armata Națională - o „oaste” săracă și umilă. Doamna Ostapciuc, președinta Parlamentului moldovean, vorbește mai puțin, dar când o face, multiplică, într-un stil personal, inimitabil, colecția de fraze înaripate cu care s-a făcut deja celebră actuala guvernare. O recentă „perlă” de acest fel domnia a lansat
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
este perfid și violent. În vorbirea lui Zaharia Trahanache se constată lipsa unui mesaj, tautologia, cacofonia, absurdul comunicării. Nae Cațavencu se află în ofensivă cât timp deține scrisoarea compromițătoare, fiind orgolios, agresiv, inflexibil, dar poate fi ipocrit, fățarnic, sentimental; patriot, umil, atunci când este lipsit de obiectul șantajului. Discursul său este, pe alocuri, aberant ("Industria română e admirabilă, e sublimă, putem zice, dar lipsește cu desăvârșire").Cu nume de rezonanță culinară, Farfuridi și Brânzovenescu alcătuiesc un cuplu memorabil. Discursul lui Farfuridi este
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
compoziției, fiind cel mai priceput creator de caractere din literatura română (O noapte furtunoasă, Conu Leonida față cu reacțiunea, O scrisoare pierdută, D' ale carnavalului). Caracterizarea lui Ghiță Pristanda Ghiță Pristanda, polițaiul orașului, este un simplu instrument în mâna autorităților. Umil, își asumă conștient un anume servilism, în timp ce trage sforile în afacerile sale ilicite: "Statul n-are idee de ce face omul acasă, ne cere numai datoria; dar de! nouă copii și optzeci de lei pe lună; famelie mare, renumerație mică, după
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
importante ale comediei. Din ordinul superiorilor, polițaiul încalcă legea și-l arestează abuziv pe Cațavencu, doar pentru că primise "ordin verbal" de la prefect; "curat violare de domiciliu, dar umflați-l". Ghiță Pristanda este înzestrat cu șiretenie primitivă, poate fi arogant sau umil, după împrejurări, lipsit de demnitate, lingușitor față de Cațavencu: "eu gazeta d-voastră o citesc ca Evanghelia totdeauna". Nu se dă în lături de la furtișaguri, prevenit de soția lui: "Ghiță, Ghiță, pupă-l în bot și-i papă tot, că sătulul
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
barba), "om însemnat", periculos: "De obicei, aceștia sunt răi, cruzi, perfizi și lingușitori" (O. Bârlea). Portretul moral reiese în mod indirect, din faptele, vorbele și atitudinea personajului, din relațiile cu alte personaje. În relația cu Harap-Alb, spânul este lingușitor și umil ("să nu-ți fie cu supărare, drumețule"). Este prefăcut, viclean, îl atrage pe fiul craiului în capcana din fântână; se pricepe la oameni, știe să profite de slăbiciunile celorlalți. După ce îl face captiv pe Harap-Alb, spânul devine răutăcios și amenințător
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
elastic a instinctului central și unic al omului sclav al pământului" (P. Constantinescu). În romanul său, Rebreanu nu zugrăvește realitatea, ci fatalitatea, deoarece personajele iubesc, trăiesc și mor sub semnul fatalității. Ion vrea să-și depășească propria condiție de om umil și umilit, este chipeș, isteț, știe că numai prin avuție se poate înălța. Din această pricină trăiește o dramă continuă, se frământă și mândria îl transformă într-o ființă brutală. Lupta în vederea obținerii pământului îl face brutal, dar iubirea îl
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
agrest trimite încă, la B., discrete semnale, până la margini obscure, „viclene” de târg, la pragul căruia se poticnesc „ulița”, drumul („figură” ce revine în poeme obsesiv), de unde și exasperarea reprimată, senzația de claustrare, în piatră sau în „dugheni îngenuncheate”, așteptând umil, ca dinspre un alt orizont, transcendent, „darul pâinii”. Poetul pare astfel a celebra, și el, elanul primitiv și inocența satului, în replică la spleen și la anostul citadin, dar nostalgiile sunt reținute și oarecum „obiectivate” în tonul epic, nesentimental și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285641_a_286970]
-
The Rape of Shavi de Buchi Emecheta povestește despre viitoarea victimă a violului, potențiala regină peste Shavi, care mătură în fața colibei violatorului ca semn de respect. Acest semn, desigur, este interpretat în mod greșit ca fiind semn al unui statut umil și, confundînd fata cu o servitoare, bărbatul își ia libertatea să o siluiască demonstrînd că rasismul, stratificarea în clase sociale și violența sexuală sînt strîns împletite. Deznodămîntul nefericit al fabulei se datorează faptului că la baza comportamentului stă neînțelegerea: bărbatul
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
agresivitate ce amintește de copilăria sa aventuroasă alături de Trică pe malul Mureșului. De la conștientizarea defectelor, până la "șlefuirea" lor femeia va străbate un drum lung. Maternitatea o trezește, de fapt o resuscită. Primirea demnă și răbdătoare a suferinței, tandrețea îngăduitoare și umilă cu care se apropie de familie și de prieteni și mai ales iubirea, în sfârșit, tolerantă, față de bărbatul ei sunt semnele unei conștiințe superioare a vieții. Persida a înțeles o bună vreme căsnicia ca mod de viață individualist. În cadrul ei
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
mai complexe și mai individualizate. Piesa apelează la o serie de convenții și teme cunoscute cititorului din literatura romantică anterioară. Găsim astfel, în piesa, tema săracului îmbogățit din întâmplare care refuză bogăția, a stăpânului devenit robul robului sau, a celui umil și disprețuit care se ridică datorită meritelor sale proprii, a răzbunării prin bunătate, etc. Pentru descrierea și realizarea scenica a acestor situații dramatice romantice, autorul utilizează procedee retorice, în general declamative și bazate pe exagerări, pe o viziune hiperbolică a
Tipologia personajelor din opera lui Bogdan Petriceicu Hasdeu by Diana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/83577_a_84902]
-
să aibă un mesaj, o „misiune proorocitoare”, ele constau desigur În această tehnică a neliniștirii, implicînd solidaritatea cu o umanitate ea Însăși angoasată, aflată - cum zice poetul, afirmîndu-și larga comprehensiune umanitaristă - „În suferință”. De aici și patosul adeziunii față de cei umili, respinși, marginalizați. Acest mesaj se va auzi tot mai limpede În scrisul teoreticianului Voronca, paralel cu o redimensionare a „gramaticii” poeziei. Dacă În ultimele sale articole publicate În românește (În Adevărul din 1935) el nu Încetează să creadă În posibilitățile
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
se pitesc la marginea zilei ca dovleceii, soarele dă mălai vrăbiilor e o bucurie În argint a vocilor Trimiterea la Francis Jammes s-a putut face fără dificultate, căci și versurile lui Voronca transmit o similară emoție a Întîmpinării făpturilor umile, o senzație de puritate și frăgezime, transcrisă, bunăoară, În desenul grațios al mult citatului poem Privește: Ce mlădios e piciorul asinului ca un deget copita mică atinge pleoapa potecilor coapsele au o legănare În mers ca apele asinul cunoaște pleoapa
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
facă auzit, „din Împletirea de rotițe tictacul revelator”. E vorba mai degrabă aici de o remodelare a realului prin imaginar, Încît „călătoria”, „plecările”, evaziunea În genere Înseamnă de fapt abandonarea perspectivei consacrate, convenționalizate asupra lucrurilor, fie și a celor mai umile: o exhatologie feerică, o necesară re-haotizare a lumii, pentru a face posibilă o nouă geneză, Întemeiată pe puterea magică, recuperată a Cuvîntului: „Orice vorbă atunci: focul de artificiu care a izbucnit. CÎnd vom uita cuvintele, va trebui o baghetă care
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
ei ca spațiu-timp al celebrării comuniunii cosmice: De aceea, cum circulă prin noi toți nu numai pădurile Ci chiar și casele, vulcanii, vitele, corăbiile, orașele CÎnd noi toți, buni sau răi, suntem ca niște conducte prin care circulă De la buruiana umilă pînă la vulturul ca o carte semeață... (Petre Schlemihl, XII) E „Înfrățirea unanimă” invocată Într-o altă secvență a aceleiași cărți, și al cărei agent transformator rămîne, În ultimă analiză, „slova” poetică, magia cuvîntului care - ni se spune În Petre
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
trei perechi inter-relaționate. Cele șase roluri sînt de obicei întîlnite în diagrame cum ar fi. Un astfel de model este cum nu se poate mai potrivit pentru folclorul tradițional și pentru basme: subiectul sau eroul, poate un tînăr de origine umilă, caută să se căsătorească cu o frumoasă fată de împărat (obiect) și în cest caz bărbatul va fi și beneficiar (o dată cu prințesa va primi și regatul). În cercetarea sa este ajutat cu generozitate, dar nu foarte eficient, de un prieten
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
soțului îngrijorat care asistă la nașterea grea prin care trece soția sa dar, din moment ce totul se termină cu bine iar mama și copilul sînt sănătoși, dacă narațiunea se reîntoarce la tată, ne așteptăm să descrie și să relateze ușurarea, fericirea, umila recunoștință ș.a.m.d. Apoi: 2. evoluția "teleghidată” sau schematică, "neramificată” și previzibilă care nu se produce după plan și ceva relevant se întîmplă, „ceva imaginabil în cazul în care am fi operat cu maximă prudență sau folosind imaginația”. Iar
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
este ucis chiar de Baudolino: "dreptatea s-a făcut, i-am dat moarte asasinului sacrului și romanului împărat". Baudolino va rămâne singurul legatar al romancierului, singurul ales să păstreze vie flacăra căutării ecumenicului Gradal/Graal, id est ficțiunea (reprezentată de umilul căuș patern). În final se revine la locul și timpul debutului narațiunii. Pe fundalul jefuirii și incendierii Constantinopolei de mâna cruciaților, anvangărzi ale lui Anticrist, Baudolino își încredințează lunga pătimire cronicarului bizantin Nicetas. Cel ce, la rândul său, deplânge decăzuta
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
iubit pe nimeni, cel căruia i-a fost frică de viață, are dimensiunea unei revelații, a unei descoperiri în materie de suflet și ideal, cum ar fi, de pildă, sinceritatea acelei femei de a-și recunoaște propria condiție de intrusă umilă și disperată, dar încă dornică de a-și juca poate cea din urmă carte a iubirii. Cu orice preț. De aceea, naratorul îndrăgostit de superioara ei omenie (ce va să devină jertfă de sine), crede că "viața cu Italia, în
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
joc erotice în care visa că iubește. Este clipa de apogeu artistic al fostului ucenic, ce prin talentul său de a desena atitudinile naturale și expresiile trupului, de a scoate din umbră chipuri și mâini, de a reprezenta scene sordide, umile sau indecente, poate sta alături de maeștri-gravori de talia unor Lasne, Callot, Poilly. Spre deosebire de pictorul Claude Lorrain, cu care se împrietenise la Roma, Meaume evită academismul culorii, refugiindu-se în crepusculul intens al viziunii. Imaginile se smulgeau din tenebra zbuciumului launtric
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
negru și alb ale gravorului. Ce nu-și va regăsi alinarea decât în "impetuoasele peisaje create de Dumnezeu", și, bineînțeles, în propria artă a fugii în detaliile crude, provocatoare ale realului, considerate de puriștii vremii, vulgare: categorii sociale și profesionale umile, gesturi spontane și goliciuni feminine, amanți îmbrățișându-se fără ocol, scene de sodomie, îndeletniciri casnice, vegetale tomnatice și animale mâncând sau în somn, resturi, figuri în acte fiziologice, bătrâni, spânzurați, profiluri de morți etc. Străbătând de-a lungul și de-
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
Carefour, eu sînt mai optimist / Datorită supermarketului Carrefour, eu văd viața în roz. Modalizarea autonimică Pe lîngă utilizarea autonimică a ghilimelelor, există și o alta, extrem de frecventă: În acea perioadă, televizorul nu atrăgea publicul pînă la ferestrele noastre, și acel umil studio de pe strada Cognacq-Jay nu inspira încredere. Această "boemă televizuală" îmi aduce aminte de Charles Aznavour. Télé 7 jours, 30 august-5 septembrie 1997 Tipul de utilizare de mai sus ține de modalizarea autonimică. Aceasta nu se limitează doar la cuvintele
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
revelația este intrinsecă oricărei apariții, invizibila peliculă care învăluie lumea, ținând lucrurile în viață. Într-un fel, pentru Marion revelația se bucură de univocitate și se manifestă în trepte, în timp ce pentru Henry revelația, deși se ascunde în situațiile cele mai umile, implică o ruptură majoră de planuri (lume/Viață). Într-un eseu celebru despre cele „Patru principii ale fenomenologiei” (1990), Michel Henry a demontat blocajul ontologic (teza despre „identitatea de esență” dintre apariție și ființă), cel gnoseologic (reductibilitatea fenomenalității la intuiție
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
slujbă, obscurii „impiegați” trăiesc și ei într-un stres continuu și orice ieșire din obișnuit îi alarmează. De altfel, în orășelul searbăd, o întâmplare cât de măruntă poate lua imprevizibile proporții. Arhivari cu nasul veșnic în hârțoage, contabili tipicari, grefieri umili, medici escroci, magistrați flecari, cucoane cu pretenții formează, cu metehnele și apucăturile lor de un ridicol care, uneori, mai că înduioșează, pestrița societate din mediul cenușiu unde au loc asemenea nostime pătăranii „din vremea gramofonului”. Cu exersat simț de observație
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286361_a_287690]
-
uneori cu B. Fundoianu, versuri precum „Din staule dulci de-amintire / Vițeii ne cheamă cu muuu, / Copacii-și procură jobene / Și mor eleganți” etc. autorizând, ce-i drept, analogia, și, mai ales, cu Francis Jammes (poezia micilor viețuitoare, inofensive și umile, contemplate cu atenție binevoitoare, în cadru bucolic etc.). Pe de altă parte, se pot percepe și ecouri din M. Blecher, dar și din poezia „dinamitardă” a „generației războiului”, îndulcite însă, acestea din urmă, prin fixarea în derizoriu și parodie. Ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285886_a_287215]
-
Dumnezeu de Nichifor Crainic Să lăudăm pe Dumnezeu Și să-l mărim, popoare, Că ne-a trimis pe Fiul său Din slava-i domnitoare. Din sânul tatălui ceresc Coboară ploi de milă: Un copilaș sărac și gol În ieslea cea umilă. S-a dezbrăcat de slava lui Și-alături cu poporul În chip de rob coboară, el A-toate-făcătorul. La sânul mamei sale stând, Vin îngerii să-l umbrească, Că e din neamul lui David, De viță-mpărătească. El ia, prin minunatul schimb
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]