1,997 matches
-
politice ferme, care fusese angajat să ne instruiască asupra unor subiecte variate și să participe la distracțiile noastre. Avusese mai mulți predecesori, și nici unul nu-i plăcuse Mademoiselleei, dar el, după cum se exprima ea a fost „le comble“. Deși Îl venera pe tata, Lenski nu putea Înghiți anumite aspecte ale gospodăriei noastre, ca de pildă valeții și limba franceză, pe aceasta din urmă considerând-o o convenție aristocratică de nici un folos În casa unui liberal. Pe de altă parte, Mademoiselle decretase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
perceput zumzetul dipterelor din jur, țipătul gutural al unei becațe deasupra capului, clipocitul mlaștinii sub picior, mi-am dat seama că voi găsi aici fluturi arctici cu totul speciali, ale căror imagini sau, și mai bine, descrieri ilustrate, le-am venerat timp de câteva sezoane. În clipa următoare mă aflam printre ei. Pe deasupra micilor tufe de afini de mlaștină cu fructe de un albastru Întunecat, ca de vis, pe deasupra ochiului maroniu de apă stătută, pe deasupra mușchiului și a mocirlei, pe deasupra florilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pămînt de o mie de ori. Fără Îndoială, căutaseră un spirit de neîmblînzit ca al lui pentru a-i arunca În cîrcă toate nenorocirile și, dacă s-ar fi simțit În stare să creadă În mitologia greacă pe care o venera Ulise, și-ar fi imaginat zeii așezați În Olimp, privind amuzați lupta lui inegală cu lumea. - Ce poate face un om pe care Îl Înzestrăm numai cu tenacitate și inteligență, lipsindu-l cu desăvîrșire de toate celelalte? - Să vedem. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
mine, pentru că te fac să te simți bine și încrezătoare, și iubită, și frumoasă. Toate felurile în care ar trebui să te simți- în care meriți să te simți. Dar nu contează: îmi e suficient că mă lași să te venerez și să te iubesc și să fiu cu tine. Faptul că te ating așa e... e lucrul cel mai apropiat pe care mi-l pot imagina de... ei bine, în cadrul religiilor se numește stare de grație sau nirvana, sau extaz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
care sunt, urmând scara ierarhică, comisar, inspector și agent clasa a doua. Primii doi observă oamenii care trec pe stradă, nici unul dintre ei inocent, toți vinovați de ceva și se întreabă dacă acel bătrân cu aspect demn de a fi venerat, de exemplu, n-o fi marele maestru al ultimei ceremonii a întunericului, dacă acea fată care-și îmbrățișează iubitul n-o fi întruchiparea nemuritorului șarpe al răului, dacă acel bărbat care înaintează cu capul plecat nu s-o îndrepta spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
În timp ce aștepți, Agata te servește cu ceai proaspăt de salvie. În bucătărie se află Întotdeauna un vas cu astfel de ceai care stă cald pe cuptor, În caz că Lauren are chef de o cană cu ceai pe la 3 dimineața. Agata o venerează pe Lauren deoarece o lasă să-i poarte bijuterile prin casă atunci când face curățenie. — Poate ar trebui să mergem să vedem dacă e cineva jos acum, adăugă Marci. O gură de ceai de salvie s-ar putea să-mi facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
bine la mahmureala asta. Chiar atunci, Lauren patină Înapoi spre noi. Se cocoță pe brațul divanului. Zicea careva ceva de ceaiul Agatei? Întrebă. Acum Îl aduce sus. —Grozav! exclamă Marci, cu ochii sclipind de entuziasm. În mod evident, ea o venera pe Lauren chiar mai mult decât o venera Agata. Hunter, Sylvie zicea că pleci la Paris săptămâna asta, spuse Lauren. Da, de fapt plec pentru câteva săptămâni, răspunse el. Ai putea avea grijă de scumpa mea soție? — Am auzit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Înapoi spre noi. Se cocoță pe brațul divanului. Zicea careva ceva de ceaiul Agatei? Întrebă. Acum Îl aduce sus. —Grozav! exclamă Marci, cu ochii sclipind de entuziasm. În mod evident, ea o venera pe Lauren chiar mai mult decât o venera Agata. Hunter, Sylvie zicea că pleci la Paris săptămâna asta, spuse Lauren. Da, de fapt plec pentru câteva săptămâni, răspunse el. Ai putea avea grijă de scumpa mea soție? — Am auzit pe cineva spunând că o să fie la Paris? Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
vreodată prin ritualurile de purificare sau repa ra torii propuse de preoții pieței (body building, jogging, gimnastici și tehnici ale corpului de toate soiurile, regimuri alimentare, medicine naturiste, chirurgie estetică etc.), este propovăduit de misionarii publicității și, mai ales, este venerat cu fiori mistici de milioane de adepți care, la rîndul lor, visează să-și aducă și vecinii pe drumul cel bun, să facă prozeliți și să-i denunțe pe eretici. Tot acest sistem social de semne și practici își predică
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
psihanalist, românii ca popor (modern) par a avea o problemă oedipiană a transmiterii. Generalizînd poate excesiv, dar nu fără rost, am putea spune că, odată cu modernitatea noastră națională, reiterăm un același model de psihologie colectivă : ne omorîm părinții, dar ne venerăm (stră)bunicii. De la junimiști la actuala Piață a Universității, societatea, lumea noastră întreagă se strică periodic (și se strică...), de vină fiind stearpa (sau criminala) generație a predecesorilor. Nimic nu mai este ca pe vremea strămoșilor (mitul voievodal la Eminescu
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
când se putea spune foarte clar că, într-adevăr, devenise cu totul ahtiat după un anumit lucru, și încă după ce mai lucru! El ajunsese să iubească stupefiantele enorm, nemărginit, cu o iubire - în mod evident - interesată, aproape până la divinizare; le venera adânc și își făcuse deja un scop în viață din a le obține și a le consuma cu lăcomie. Acest scop îi era de neclintit. Era de-a binelea înnebunit după ele, obsedat până peste orice limită, până în măduva oaselor
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
cele două fragmente de statuetă, ceea ce nu-mi permitea să mai fac și altceva. Trebuia să am răbdare. Odată cu fiecare secundă, emoțiile puneau tot mai mult stăpânire pe mine. Emoțiile, valuri înspumate, din care se năștea pas cu pas, Venus, Venera, Afrodita, Astarte, Atargatis, Alilat sau Ishtar! Zeița născută din contactul spumei mării cu bucata de rană a tatălui său, Uranos (o spune una din legende, parcă), retras de rușine că-și pierduse simbolul puterii și „speranța reproducerii” în luptă cu
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
odată ce trecuse prin mâinile sălbaticilor. În plus, oricât de mare ar fi fost o perla, ea nu era decât un biet obiect vulgar și neînsemnat în fața frumosului clopot, care îi fascina pe toți cei de pe catamaran. Aceștia aproape că îl venerau, deși, în același timp, îl detestau. Nimeni nu putea rezista tentației de a-l face să sune, însă pe toți îi deranja când îl băteau alții. Era evident că sunetul lui ascuțit îi enervă ori de câte ori era produs de alții, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
alte dimensiuni importante ale procesului creator, deseori subliniate, sunt spiritul ludic, autodelectarea și umorul cosmic al Creatorului”<footnote Idem., Psihologia viitorului, Elena Francisc Publishing, București, 2005, p. 301 footnote>, iar Henri Delacroix scria în lucrarea sa Psihologia artei că zeii venerați de religie n-au nevoie, pentru a se realiza, decât de sufletul omenesc<footnote Henri Delacroix, Psihologia artei, Editura Meridiane, București, 1983, p. 408 footnote>. Este imposibil să amintim în acestă scurtă prezentare nenumărații gânditori, chiar și doar pe cei
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
al Universului sau Marea Stană de Piatră. Fără voia sa, fondase și o religie: grupuri imense de credincioși se strângeau zilnic dincolo de zidurile grădinilor care Înconjurau spitalul, așteptând să-i zărească fie și pentru o singură secundă profilu-i Împietrit. Îl venerau ca pe-un războinic aflat mereu În expectativă, dar care amenința În fiecare secundă să se ridice, sfărâmând acele lanțuri grele ale nedreptății pe care, e drept, nimeni nu le simțea, dar despre care toți știau că există. Pe măsură ce clipa
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
pus tot sufletul, fiindcă Anna e copilul ei preferat (e și ea tot femeie), în timp ce Rainer e mai degrabă băiatul tatei. Iubirea pentru Sophie îl lovește pe Rainer drept în moalele capului, iar băiatul îi spune fetei pe care o venerează în taină: Văzând cu ochii, conștiința pierde din vedere întruparea celuilalt și o asimilează pe cea proprie, fiindcă aceasta devine scop final. Acum știi, Sophie. Trebuie acționat în consecință. Rainer își înfige o unghie în palmă. Și‑ar dori îngrozitor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
decât cel al hormonilor. Rareori mai avea nevoie să schimbe bateriile lanternei lui rusești, rareori se mai Îngrijea să-și aducă În așternut un ștergar. Nu mai scria pentru sine, pana lui aparținea deja celor mulți. Mulți și nesățioși, aproape venerându-l pe Leac. Care de-abia mai reușea să-și onoreze publicul. Pornografia e un drog, a Înțeles el Încă de la 13 ani. Și, Înțelegând asta, s-a gândit că ar putea profita. A Început să-și vândă poveștile, 25
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
dintotdeauna. Poate că ar interveni cândva, în replică, glasul ascuțit al lui Barbosa, care își tot mângâia barba blond-roșcată și urmărea auditoriul cu neclintite și reci priviri albastre. „Bineînțeles“, ar răspunde, acoperindu-l, Tina Mărgărit, „rațiunea n-are acces la Venera celestă. Dar nici nu poate intra în relație cu cea pământească !“. „Din lipsă de ima ginație și percepție senzorială...“, ar repeta ironic Barbosa. Acest răspuns revenise de prea multe ori în disputele lor anterioare. Ar fi momentul când, în sfârșit
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
ei cred în Coran. Coranul e cuvântul lui Allah, revelat ultimului profet, Mahommed care măcar a avut buna cuviință să nu se autodenumească fiu a lui Dumnezeu, precum un ovreiaș șmecher de prin Betleem, pe care cică trebuie să-l venerăm toți acum. Coranul este un obiect sacru, care trebuie tratat cu bunăcuviință, precum Sfânta Scriptură, sau Tora. Respectându-le, nu respecți niște hârtii în formă de carte, ci respecți credința unor oameni. Și corul gibonilor cântă fals, dar cântă înainte
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
la o mașinuță cu pedale și strecurându-se cu greu pe scaunul șoferului. O să fiu Iuri Gagarin și asta este mașina mea spațială și tocmai am aterizat pe Marte. Pentru că la fel ca toți băieții de vârsta lui, Roddy îl venerează pe tânărul cosmonaut. La începutul anului, a fost dus să-l vadă când Gagarin a vizitat expoziția de la Earl’s Court și Mortimer îl ridicase în brațe ca să-i poată strânge mâna omului care călătorise printre stele. Acum, înghesuit incomod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
eu eram nervos. În cele din urmă, a tras aer în piept și mi-a spus că trebuia să știu ceva despre tata. Ceva ce dorise să-mi spună de când murise, dar nu avusese niciodată curajul pentru că știa că îl veneram - că, dintre ei doi, el fusese preferatul meu. Bineînțeles că am negat atunci asta, dar era adevărat. Îmi scria toate scrisorile alea când eram mic. Scrisori născocite, pline de glume prostești. Au fost primele scrisori pe care le-am primit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și le dăruia bunăstarea, măreția chiar. Iar în al doilea rând de tot ceea ce ar fi putut aduce, chiar de foarte departe, a iubire. Căci iubirea e sfârșitul averii. Izvorul unui bun e resimțit întotdeauna în acest fel ambiguu. Îl venerăm pentru că ne dă ceea ce dorim și ne temem că s-ar putea răzgândi. Fără suferință, indiferent cum vrei s-o iei, nu poate exista iubire. E singurul lucru care ne ridică peste viața noastră vagă de plăceri și neplăceri. Hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
vorbele Teodorei), ca să regăsesc în tine «bărbatul superioră pe care mi l-am dorit?” În loc de răspuns, Domnul R. i-a sărutat fruntea și mâna. Sosise ora despărțirii. „Ne revedem vineri!” Da, Profesorul (latinistul!) avea să o revadă vineri nu pe Venera sa cea fermecătoare (și vindecătoare: farmec înseamnă și leac, medicament), ci pe Venus genitrix, zeița născătoare de viață. Care îl ajută, iată, să se vindece de boli sufletești pe care nu știa că le are. O recunoaște cu „sinceră tristețe
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
în mustrare; mama exemplară al cărei instinct controlat și dirijat cu responsabilitate o înalță ca pe o icoană, vie și memorabilă. Domnul R. o admiră pe Teodora în această postură, atâta vreme cât el însuși mai păstrează ceva din copilul care-și venerează propria mamă la modul primar, „matricial”. Acest dat inițial, „conștientizat la maturitate”, îi hrănește sensibilitatea, făcându-l capabil să ajungă la „revelația maternității” ca valoare umană universală, definitorie pentru specie. Dar cât de „matur” sau la ce vârstă descoperă bărbatul
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
III, 5) "Este mai ușor să te faci iubit de cei buni decît de cei răi și să te supui legilor decît să te așezi deasupra lor." (III, 5) "Admirabilă este maxima lui Tacit, care spune că oamenii trebuie să venereze trecutul și să se supună prezentului; trebuie să dorească principii buni și să-i suporte pe ceilalți, așa cum sînt." (III, 6) "Un principe care inspiră ură tuturor este fără îndoială mai urît de cei pe care i-a supărat cel
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]