19,069 matches
-
ne-a oferit găzduire în schimbul unei pomeni pentru orfanii de care se ocupa. Era un om fără prea mare știință de carte, dar foarte amabil, și n-a șovăit să ne explice de ce avea satul un astfel de nume. Locuitorii, mărturisi el, cunoscuți dintotdeauna pentru marea lor zgârcenie, sufereau că aveau această reputație. Caravanele negustorilor se fereau să se oprească în satul lor. Într-o zi, aflând că sultanul din Fès plecase la vânătoare de lei pe meleagurile lor, s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
al sultanului nu putea face vizite seniorilor care se aflau în afara drumului, cu atât mai mult cu cât boala îi încetinise deja considerabil misiunea. Totuși, pentru a arăta stima pe care o avea pentru acest senior - de care mi-a mărturisit mai târziu că nu mai auzise vorbindu-se până atunci - își va trimite nepotul pentru ca acesta să-i sărute mâna. Mă vedeam deci învestit subit cu o solie, eu care nu împlinisem încă șaptesprezece ani. Unchiul mi-a dat doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
a călătoriei noastre. Numai ca, din nou - din pricina oboselilor drumului, desigur - unchiul a căzut bolnav. Frigurile cu accese din patru în patru zile au reînceput chiar în ajunul plecării. Eram iarăși zi și noapte la căpătâiul lui și trebuie să mărturisesc că nu o dată mi-am pierdut orice speranță cu privire la vindecarea lui. Stăpânul orașului l-a trimis pe medicul său, un negru foarte bătrân cu o barbă albă ca un colier în jurul obrajilor, care citise lucrările orientalilor, dar și pe cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
am resemnat de azi-dimineață să merg din surpriză în surpriză. Piramidele, sărutarea ta, satul ăsta, vestea căsătoriei noastre, și apoi odaia asta, noaptea asta, giuvaerurile tale, trupul tău, buzele tale... Am sărutat-o pierdut. Ceea ce a scutit-o să-mi mărturisească mai departe că, în materie de surprize, nu auzisem încă decât „Bismillah...“, și că restul rugăciunii avea să urmeze. Dar asta nu s-a întâmplat înainte de capătul nopții, care a fost minunat de nesfârșită. Stăteam întinși unul alături de celălalt, atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de orice pentru a căpăta iertarea. Între două lupte, stăteam de vorbă cu monarhul, cu frații lui și cu mulți dintre sfătuitorii lor. Dar de ce să intru în amănunte, când rezultatul e atât de dezamăgitor? Un apropiat al sultanului îmi mărturisise în cele din urmă că numeroase crime fuseseră pe nedrept puse în cârca lui Harun. Adăugând mai apoi, pe un ton de dezarmantă sinceritate: — Chiar dacă am putea să-l iertăm pe cumnatul tău pentru ce a făcut, cum l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
munca ta. Ca să te pedepsească. Nu, nu chiar. Eu am făcut asta. M-am pedepsit singură. Încercă să-i dea ocazia să zâmbească, dar abia putea să-i vadă reacția: privirea îi era încețoșată de lacrimi. Faptul de a-i mărturisi asta fusese o mare descărcare. Știi, oamenii îmi spun tot timpul să merg înainte. Edward îmi repetă mereu asta. Mergi înainte. Dar pur și simplu nu pot. Înțelegi asta, Uri? Nu pot să merg înainte. Nu înainte să îndrept lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
confirmare, chiar din gura lui Miller. Fuseseră rostite încet, dar sensul lor era dincolo de orice îndoială. —Sfinte Sisoe! Dumnezeu știe cum, dar Uri nu mințise. Într-adevăr îl avea pe Miller pe cameră; îi filmase fața de când se identificase și mărturisise totul. — Asta chiar că e o treabă deșteaptă, domnișoară Costello. Trebuie să recunosc. Dar cu cel mai mare respect cui îi pasă de un website fără nume? Nu se uită nimeni la el. Totul s-a transmis în aer și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Erau și câteva mesaje de la Casa Albă. Iar acum, când schimba canalele, se tot vedea ținând tăblița de lut ridicată către cameră. Fox News transmitea, în ceea ce părea a fi o transmisiune de urgență, înregistrarea în care Bruce Miller își mărturisea multele sale păcate, totul culminând cu replica „Să-mi fie rușine? Mă mândresc cu asta“. În cele din urmă, Maggie rămase pe BBC World. — Ne aflăm aici împreună cu Ernest Freundel de la Muzeul Britanic din Londra, unul dintre foarte puținii oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
PARASCHIV.) Da... Uite... Chiar acum se zvârcolește prin încăpere și mușcă din urechea ta... (PARASCHIV se zbuciumă, cade pe jos, se zvârcolește, urlă.) Vreau să fiu judecat chiar acum! Chiar în secunda asta! (Așteptare. Secunda zbârnâie prin aer.) Vreau să mărturisesc tot! (Cuvântul tot se desface din găoacea sa aeriană și plesnește pe buzele actorului.) Vreau să spun tot. Am în mine o bășică de venin... O port subsuoară... (Pauză. PARASCHIV, îngenuncheat, încercând să-și smulgă subsuoarele.) Eu am dat drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
PRIN PLOAIE (Prins în colț.): Nu știu! Nu știu! Unele lucruri... nu pot fi explicate... Și nici nu e mare lucru... de explicat... HAMALUL: Așa, așa... Spuneți... Până la urmă vă facem noi să spuneți... Cu noi nu vă merge. O să mărturisiți tot, domnule! Tot! CASIERUL (Îmblânzindu-și tonul.): Domnule, trebuie să ne înțelegeți și pe noi... De atâta timp așteptăm... această ocazie... Trebuie să aflăm și noi... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: E pura atracție... HAMALUL: Cum? CASIERUL: Cum, cum? CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ucis! De ce credeți că stau aici, de ce credeți că mă ascund aici, ca un șobolan, ca o șopârlă? Am ucis, da, cu mâinile astea, l-am sugrumat pentru că n-a vrut să-mi spună... pentru că n-a vrut să-mi mărturisească... nimic... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Din ce în ce mai dur, chiar justițiar.): Ce-ai vrut să afli, Grubi? Ce-ai vrut să-ți spună? HAMALUL: Am vrut! L-am rugat să-mi spună totul... Da... Și el a tăcut. L-am implorat, i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
urmărit În mai multe rânduri emisiunea mea, care, În general, i-a plăcut. A acceptat invitația. Mi s-a părut că a contribuit la asta și faptul că, enumerând În treacăt câteva dintre motivele pentru care Îl abordam, i-am mărturisit că mă incitaseră punctele de suspensie din titlul comunicării lui prezentate cu puțin timp În urmă la un congres de specialitate desfășurat la Amsterdam: Accidente ale istoriei sau...?. L-am simțit zâmbind alintat la capătul firului: - Sper că nu vom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
nezdruncinat. Cât privește chestiunea cu Întâmplarea, În locul dumitale aș fi ceva mai rezervat. De regulă, numim expeditiv Întâmplare toate Împrejurările ale căror resorturi cauzale ne scapă pentru că nu le aprofundăm suficient - n-avem răbdare, n-avem timp, n-avem voință... Mărturisesc că tonul didactic al domnului profesor m-a cam vexat. Mă trata ca pe un student din ultima bancă, tolerant și condescendent, și dacă n-ar fi fost surâsul binevoitor care Îi lumina fața În timp ce vorbea, cred că aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
despre comoara de la Rennes-le-Château și despre abatele Saunière - vorbesc despre veritabilul Saunière, Bérenger, preotul din acel sat din departamentul Aude, nu despre Jacques Saunière, custodele Muzeului Luvru din Codul lui Da Vinci al lui Dan Brown. A trebuit să-i mărturisesc profesorului Adam că eram cel mai mizerabil absolvent al unei facultăți de istorie din lume: după Revoluția din decembrie `89, părăsisem catedra de la liceul rural unde funcționam, intrând În presa bucureșteană care, Într-un avânt fără precedent, se deschisese atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
redusese lumina, Își așezase capul pe mâini să se odihnească puțin și adormise În poziția aceea incomodă. Nu știam ce să fac. Era evident că bărbatul nu sesizase intrarea mea tiptilă - nu s-a mișcat, n-a scos nici un sunet. Mărturisesc că, brusc, m-a cuprins o frică inexplicabilă la gândul că s-ar putea trezi și m-ar surprinde Înăuntru, violându-i intimitatea, de parcă asta ar fi fost de natură să-mi agraveze și mai tare situația. În plus, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
depășisem, fără să vreau și fără să știu, bornele unui spațiu interzis, de ce nu apelaseră la soluția radicală despre care Îmi vorbise doctorul Wagner: lichidarea? Era mai simplu și mai sigur, nu? - Mi-am pus și eu această Întrebare, a mărturisit Eva. Hotărârea nu a fost luată În Consiliu, a parvenit direct de la cel pe care toți Îl cunoaștem sub numele Magistrul. El decide atunci când membrii Consiliului nu se pun de acord În vreo chestiune. Probabil că Zoran are dreptate: s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
averile și, timp de șapte ani, cunosc rigorile cercetării inchiziționale și meșteșugul cumplit al torturii dus la perfecțiune de călugării dominicani Încă din urmă cu un secol, când Îl exersaseră pe pielea catarilor. Nimeni nu rezistă la aceste chinuri bestiale. Mărturisesc tot ce li se cere, mai ales că, În schimbul recunoașterii vinovăției, li se promite iertarea. În loc de iertare, primesc Însă pedeapsa arderii pe rug, pentru că Își retractează primele declarații, ceea ce Îi așază În postura de eretici. Fricos și ezitant, Clement al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
largă la Împerecherea homosexuală În cadrul unor ședințe orgiastice, că practică uciderea ritualică a copiilor, că pregătirea novicilor include numeroase etape de inițiere secretă, cu conotații magice și oculte, precum și multe alte amănunte la fel de cutremurătoare. Crede tot ce fostul templier Îi mărturisește cu limbă de moarte. N-are cum bănui că tocmai cădea pradă unei mistificări perfide și că omul din fața lui nu se spovedește, ci debitează artistic un text preparat În tainițele Centrum-ului al cărui trimis este. Rămâne convins că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
multe dintre ele În facsimil, privitoare la corespondența lui Bérenger Saunière, testamentele și jurnalul lui și așa mai departe. Comentarii puține și la obiect; au lăsat actele să vorbească, și cred că au procedat cum nu se poate mai bine . Mărturisesc că am fost captivată; cine n-ar fi fost? Cui nu-i plac poveștile de acest gen? Cu atât mai mult cu cât, În pofida Înghețării relațiilor cu descendenta lui Noel Corbu, În ele era implicat cineva din familie, și chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
mă surprinsese și mă intrigase, atât. - Știu și vă mulțumesc recunoscător, am răspuns cu mai puțină căldură În glas decât s-ar fi cuvenit, totuși. - N-aveți pentru ce, și mă exprim foarte exact când spun asta. Trebuie să vă mărturisesc că nu umanismul a fost determinant În atitudinea mea favorabilă, ci blestematul de interes care ne Însoțește pretutindeni și pe toți, indiferent că suntem sau nu dispuși să o recunoaștem. Prezentați pentru Centru, În primul rând, dar și pentru mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
și se Întemeiază pe bună-credință. Dacă aș vrea să fiu rău, aș putea folosi alt cuvânt. De exemplu, credulitate, și n-aș greși mai mult decât o fac utilizându-l pe celălalt. Pentru că Îmi place să joc cinstit, o să vă mărturisesc că, În ultimul timp, nu numai că m-a preocupat problema Statutului, dar am și Încercat să ajung la el. Dețin informația - și nu sunt singurul - că se află undeva aici, Într-una din Încăperile de la subsol, Împreună cu alte documente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Îi păruseră abătuți și dezorientați. În Centru domnea o atmosferă apăsătoare, pretutindeni se instalase o așteptare grea de presimțiri nefaste. Circulau zvonuri contradictorii și foarte puțini erau cei care izbuteau să li se sustragă. Un coleg fizician,Toshiro Fujimori, Îi mărturisise că era tot mai des muncit de gândul că greșise alegând să-și abandoneze cariera academică În favoarea ralierii la o cauză asupra căreia se trezea punându-și din ce În ce mai multe Întrebări. Nu mergea până la a-i nega necesitatea și importanța, Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
care o asigură doar transportul feroviar al țării unde ministrul de resort și-a dat demisia pentru că, timp de un an, trenurile de pe toate rutele cumulaseră o Întârziere de vreo două minute și jumătate. Era exact ora 18.48, o mărturisea vechiul orologiu care domina peronul gării copilăriei. Când a dat cu ochii de cadranul alb și rotund, Toshiro Fujimori și-a privit, din instinct, rablamentul expirat de la mână. La urma urmei, era un rău și un ingrat: de pe la 15 ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
și sincronică, și terminând cu soluțiile propuse pentru așezarea lumii pe alte principii și mecanisme filozofice, politice, economico-sociale și morale - totul era de o noutate brutală și năucitoare În radicalismul ei fără limite. Revoluție e puțin spus, o adevărată nebunie. Mărturisesc că m-a captivat și m-a obligat s-o parcurg din scoarță-n scoarță, dar precipitat și cam În diagonală, fiindcă n-am uitat nici un moment că mă aflam nu doar sub presiunea timpului, ci și a pericolului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
să-l Întâlnești pe Fujimori În ultimele trei zile, pentru bunul motiv că de aproximativ șaptezeci de ore, dacă mă mai pricep eu cât de cât la astfel de lucruri gingașe, zace mort și livid În depozitul-arhivă al Centrului. 34 Mărturisesc, că pe durata vizitei În subterana subteranei, mintea nu-mi stătuse cine știe ce la lista Evelinei. E un eufemism aici: nu-mi stătuse deloc. Altceva mă preocupa pe mine În acele momente și, dacă mi-ar fi cerut cineva părerea, puteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]