18,248 matches
-
ci pe casa scărilor se află, într-adevăr, o lucrare impunătoare, de aproximativ doi metri pe unu jumătate, semnată Ressu și reprezentîndu-l pe Mihail Kogălniceanu. N-am, la o primă constatare, dubii în privința autenticității semnăturii, sintetismul, vagul cubism, practicate de pictor în buna tradiție a modernismului românesc interbelic arătîndu-mi-se în mare parte credibile. Surpriza, într-adevăr neplăcută, constă în gradul avansat de degradare a pînzei, în felul cum umezeala (sau uscăciunea) au putut ataca, uniform, întreaga suprafață pictată, creînd impresia unui
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
surori cu cele de pe Casa sindicatelor (sindicatele, cureaua de transmisie, vă mai amintiți Cursul Scurt?). De sub cornișa Casei Pătrate (fostul sediu al PCR Iași), ne excită privirea și azi cele două mozaicuri de inspirație răsăriteană (ex oriente... nu?), concepute de pictorul cu mustăcioară Beria, fugit (trădare, de trei ori trădare!) chiar de-atunci în Occidentul putred. A, să nu uităm de "Prometeii zilelor noastre", compozițiile gigant din holul aceleiași Case a Tineretului, din zilele de avînt și achiziții ale artelor plastice
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
da, dar ce orga(sm) aveam eu atunci! Un caz din păcate reflectînd, în dramatismul lui dureros și nedemn, acea parte a artiștilor de după război, care a plătit cu destulă nesăbuință tribut puterii instalate prin forța ocupantului, este cel al pictorului Ștefan Constantinescu. Venea dintr-o lume frumoasă, dintr-o Românie prosperă și democrată, în care artele, pictura între ele, erau ținute în rang, venea cu o zestre enormă de cunoștințe și îndemînări care-i asiguraseră deja notorietatea. Cînd armatele ocupante
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
o lume frumoasă, dintr-o Românie prosperă și democrată, în care artele, pictura între ele, erau ținute în rang, venea cu o zestre enormă de cunoștințe și îndemînări care-i asiguraseră deja notorietatea. Cînd armatele ocupante au intrat în București, pictorul s-a hărnicit imediat și a compus o scenă, jenantă prin nesinceritatea ei, golită de bunul simț românesc: tancul invadator, împresurat de mulțimea care exulta toropindu-l cu florile recunoștinței... Ce tristă replică la Bătaia cu flori la Șosea, pînza
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
a compus o scenă, jenantă prin nesinceritatea ei, golită de bunul simț românesc: tancul invadator, împresurat de mulțimea care exulta toropindu-l cu florile recunoștinței... Ce tristă replică la Bătaia cu flori la Șosea, pînza lui Luchian, pe care oportunistul pictor o cunoștea, desigur, atît de bine! Evident, au urmat, mai tîrziu, onorurile: maestru emerit al artei, artist emerit, tam-tam, tam-tam. Iată însă și momentul de maximă duplicitate: cam în același timp cu zugrăvirea tancului ocupant, pictorul se retrăgea cu uneltele
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Luchian, pe care oportunistul pictor o cunoștea, desigur, atît de bine! Evident, au urmat, mai tîrziu, onorurile: maestru emerit al artei, artist emerit, tam-tam, tam-tam. Iată însă și momentul de maximă duplicitate: cam în același timp cu zugrăvirea tancului ocupant, pictorul se retrăgea cu uneltele sale bune în satul Bîrnova, lîngă Iași, la conacul familiei Inculeț, cea care pusese umărul la aducerea Basarabiei lîngă trupul țării. Se retrăgea și, în liniștea mirosind încă a mortarul proaspetei capele ridicate aici de marele
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
duplicitar a marcat importante figuri ale noii generații, determinînd astfel abdicarea cvasigenerală de la menirea artei. Dacă aservirea cohortei de simbriași ai puterii, nume obscure dar și disponibili notorii ca Bălașa, Piliuță, Șetran, Mărginean, nu mai mira pe nimeni, coruperea unor pictori autentici, Bitzan printre ei, începea să producă soiul de marasm din care pictura românească n-avea să-și mai revină. Nu-și poate reveni nici acum, cînd ar exista toate motivele unei nesperate lecuiri. Dar trauma prăbușirii vechiului regim și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Ion Frunzetti, concepea imensa compoziție în care Nicolae și Elena Ceaușescu, ținîndu- se de mînă, coborau, ca Făt-Frumos și Ileana Cosînzeana, drumul potopit de flori de la eden pînă la iadul nostru. Fără să știu că din buricele stelare ale frumosului pictor chiar atunci ieșea în lume edenica pînză, stăteam gol-goluț sub un salcîm din dealul Socolei și analizam fraza lui Dali: "Din pricina unui pîrț foarte lung, dar foarte lung și, la drept vorbind, foarte melodios, pe care l-am slobozit la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
că izbutea să interpreteze adevărate partituri." Cînd demontam fraza pentru a zecea oară, tocmai trece magistrul Brînzei: Ce-i bre, nu ți-i bine? Magistre, niciodată nu m-am simțit mai bine ca acum. 14 ianuarie Prin mamă un Cantacuzin, pictorul și-a onorat de-a lungul vieții obîrșia nobiliară, dar într-un răspăr niciodată ogoit, tras din același sînge orgolios a practicat o boemă care nu era numai una mondenă, în vogă la început de secol, ci și în spirit
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
orgolios a practicat o boemă care nu era numai una mondenă, în vogă la început de secol, ci și în spirit, în felul de a judeca artistic lumea. Pornind cu studii inginerești la Dresda, nu fără urme în profilul viitorului pictor al rigorilor, tînărul curios mergea la Paris, Meccă a celor care voiau să trăiască deplin. Tot printr-o Cantacuzină, sora bunicului dinspre mamă, grande dame într-o lume marcată de opulență și rafinament, junele bărbos și pletos, încă un oriental
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
care-i convenea cel mai mult, nu o frondă plebee și păguboasă, ci un aristocratism pe care oricum îl purta în sînge și-l determina să fie și extrem de productiv. Urmărindu-și, cu oarecare jucată manie, propria efigie de dandy, pictorul, avizat colecționar de lavaliere, bastoane și umbrele cu motive sculptate, își poartă, în protipendada pariziană, în cea bucureșteană, dar și în cafenele de mîna a doua, risctusul de aristocrat sastisit, gata oricînd să vitupereze și să taie, cu lama exersatei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
meu... și apoi, mai tîrziu Place Dauphine, unde ea, Sandra și Doamna Rognat luau ceaiul în timp ce eu, din colțul meu, le priveam și--mi spuneam că tot Juliette e cea mai delicioasă". Mondenitățile picante, primele expoziții, hoinărelile pe continent, da! Dar pictorul tînjește, subteran, după sursele unei energii primitive și, drept urmare, încă din anii studiilor, dar și mai tîrziu, cînd se maturizează, găsește remediul în retragerile la Bucium, lîngă Iași, unde sînt cele două case alăturate, una "pentru dormit", alta "pentru luat
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
poartă. Cum făcuseră cu țara întreagă. Cineva trebuie s-a ivit momentul să se gîndească acum și la venerabila casă din Bucium. Să-i redea chipul și duhul de altădată. Și s-o dăruiască urmașilor de drept ai marelui Pallady, pictorii de-acum. 28 ianuarie Trei au fost modalitățile prin care s-a defulat artistul român în totalitarism. Simțind că starea opresivă e de durată incalculabilă și că instalarea într-un regim de exprimare totală este de neatins, unul după altul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
regimului, vor resuscita potențele artei. Doar mișcarea benevolă și răbdătoare, propice novatorilor de vocație, are șanse. Viitorul imediat al artei românești se află doar în ivirea personalităților puternice apte să reziste ispitelor programatice. 11 februarie În vremea cînd trăia bizarul pictor Aruștei, aeroportul din Iași era păzit mai ceva decît balșoiul Vnukovo. Într-o disdedimineață, cînd putana de noapte își strînsese deja fustele incestuoase și fugise în hăurile de la Repedea, Aruștei s-a apropiat de aeroport, s-a uitat în dreapta, în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ierbos cu tocul pantofului. Dă-i și dă-i. Pînă cînd l-au găbjit purtătorii de kalașnikoave. Înșfăcat, luat pe sus, dus. Atît. Dacă gingașii mînuitori de avtamate ar fi știut că Aruștei tocmai atunci scria nuvelița Peretele iubit de pictor, l-ar fi lăsat să scurme pînă la apus de soare, fără să-l omoare. Dar ei nu știau asta. Nu știau să citească. Nu mult după întîmplare, visătorul terorist a și murit. Așa a luptat Aruștei împotriva regimului de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de la Cotroceni, Marin Sorescu, oho, confirmînd talente vechi, de-abia mascate în trecut, sub pulpana căruia s-au obrăznicit pînă la a fi grobieni foștii și actualii activiști de partid și colaboratori ai Securității, e înscăunat acum, cine altul? decît pictorul graselor achiziții ale Suzănicăi Gîdea și ale predecesorilor ei de la Consiliul Culturii și Educației Socialiste, Viorel Mărginean, cunoscător gospodăros, o viață, al vitrinelor și bucătăriilor Uniunii Artiștilor Plastici, autorul necontestat al capodoperei Casa memorială din Scornicești și al altor compoziții
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
întreb la cîțiva pași de gară,după ce-și aburcase-n spinare șevaletul și rucsacul, chiar de la ruși? Da, a spus ritos Picasso, chiar de la ruși, în copeici, dom'le. Aha! am înțeles eu și eram aproape mîndru că, dintre pictorii ieșeni, eram primul care știa, acum, chiar din gura diavolului secolului, că fusese plătit în copeici. După ce-am mai făcut cîțiva pași în spatele gării (era ora șapte), l-am întrebat ce luăm pînă la hotel, un taxi (taxiurile erau
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Lisa pe care, entuziast, am editat-o în 1990), se află epigrama lui Păstorel, spadă de Toledo împotriva criticilor: "Atunci cînd fi-vom pulbere și iarbă, Un critic, comentînd acest portret, Va spune că Pallady fu poet, Iar eu un pictor purtător de barbă". Iată și un triplu portret: delegația parlamentară română care a vizitat Africa de Sud (probabil pentru a constata impactul recentului campionat mondial de rugby asupra populației) a fost formată din: Oliviu Gherman, Corneliu Vadim Tudor și... și... Nicolae Manolescu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în străinătate. Ce nu reușesc profesioniștii de marcă ai plasticii românești, în lupta dură cu piețele străine, reușește profitorul poet al glumițelor agreste. Nu mă poate abate nimeni de la raționamentul: așa cum e pictura poetului Mărinică, tot așa e și poezia pictorului Sorescu. Îl aud, într-o dimineață, la radio, divulgîndu-ne tainele picturii sale, care aprofundează acum tema, neliniștitoare prin metafizica ei abisală: cocoșul. Ce mai! Cam ăsta e cucurigul picturii lui Mărinică. Sinaia. Într-un cotlon al marii peluze a Peleșului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cu alte piese celebre, aflate acum în lumea largă, a constituit, nu demult, nucleul celor două grandioase expoziții, la Paris și la Philadelphia. Ce să mai spui... Recul tîrziu la Ștefan Dimitrescu. Ieri, aducîndu-mi aminte de uitatul mormînt al marelui pictor, la Eternitatea, simt nevoia, compensator, să-i văd imediat o pînză. Intru în Muzeul de Artă. Stupoare! Mai tot spațiul galeriei de artă modernă, începînd chiar din marele hol de la intrarea în palat, e invadat de picturile supradimensionate-metastazic ale personajului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
onorabil de îndatorirea de a găzdui artiști contemporani și o face în sălile, absolut optime, din latura dinspre Ștrand. Aici au fost dispuse expoziții de mare ținută și e de ajuns să ne referim la cele mai recente, ale unor pictori care, realmente, au ceva de spus în plastica românească, să nu mai vorbim de expoziția unui clasic al op-art-ului internațional, Vasarely. Nu se putea întinde în acest spațiu și pasagerul ministru al Culturii? Să fiu bine înțeles, nu discut acum
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
rămîn în zona tombal-resentimentară, s-o trec un pic pe șagă. Intrînd în muzeul acaparat, nu pot evita (cum s-ar putea!) omniprezența păsăroiului-emblemă, coțofănoiului care zboară cînd de la stînga la dreapta, cînd mai mult invers, în toate-pînzele-sus ale culturnicului pictor. Așa cum zbura, la fel de bine mersi, și pe deasupra "Casei memoriale din Scornicești". Asta, cînd făcea plopul pere și richita micșunele. 6 noiembrie Circul lumii! Dacă n-ar fi fost și tragic în multe privințe. Și a fost. Un fapt: în februarie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
deja pregătit un referat despre tematica și conținutul artelor plastice ale momentului (vă imaginați cam ce ingrediente jdanoviste avea în rețetă), trece, după citirea acestuia, la aplicații, cum ar veni, la analiza unei expoziții personale. A cui? A unui tînăr pictor cam zurbagiu, cam amator de vorbe mustoase, cu iz moldovenesc, cam dedat țoiurilor lungite-n gargară parșivă și pe lîngă toate și "modernist": Piliuță. Judecători: nume de rezonanță, unele, cum ar fi ale lui Comarnescu sau Schileru, aduse, cumva, cu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
revin la ședința cu pricina. Actul inchizițional stalinist dura, știți bine asta, ore întregi, învăluit în norii de pucioasă ai țigărilor proletare, dar noi acum să ne oprim, oripilați-amuzați, doar la două secvențe din lunga dezbatere de la Uniune. După ce tînărul pictor, aflat pe drumul de costișă al decadentismului, recunoaște, imprudentul de el, că da, "mă înrăiesc zi de zi", apărîndu-și, probabil, statutul de om care creează, deci duce o luptă crîncenă, rea, cu propriile-i himere, deci după ce pictorului îi scapă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
După ce tînărul pictor, aflat pe drumul de costișă al decadentismului, recunoaște, imprudentul de el, că da, "mă înrăiesc zi de zi", apărîndu-și, probabil, statutul de om care creează, deci duce o luptă crîncenă, rea, cu propriile-i himere, deci după ce pictorului îi scapă porumbelul din gură, sare ars Perahim și-l întreabă ofuscat: contra cui (te-nrăiești n.n.)? Contra muncitorilor? Contra statului care construiește o lume nouă? Să fi fost în locul lui Piliuță, ce-ați fi răspuns? Ce-ați mai fi
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]