18,248 matches
-
ce-ați fi răspuns? Ce-ați mai fi putut răspunde? Altă secvență: criticul Radu Bogdan (memorialistul de azi, de la "Dilema"), preluînd chestiunea documentării în industrie, ca probă de atașament la noul canon estetic, îl întreabă, pur și simplu, pe junele pictor încolțit: ce semnificație au turnătorii în conștiința dumitale? La care Pil recunoaște că, da, sînt niște oameni cinstiți, că muncesc la acest uriaș edificiu care se numește Republica noastră și că sînt gata să particip și eu la această clădire
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
a dorințelor mediului în care trăiești... este foarte adevărat și sînt pentru asta și am să lucrez pentru asta. Buuun. Ce mai putem zice noi după 30 de ani de la consumarea... faptului educativ? Că sîntem, cum altfel? alături de acel tînăr pictor de promițător talent care, căutîndu-și cu înfrigurare, cu "răutate" drumul, avea de înfruntat mîrșăviile momentului. Dar... dar... și că ne vine greu să uităm, să trecem peste nonșalanța cu care de-acum încărunțitul meșter Pil avea să curteze, harnic și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Dar... dar... și că ne vine greu să uităm, să trecem peste nonșalanța cu care de-acum încărunțitul meșter Pil avea să curteze, harnic și neîntrerupt, puterea comunistă. De ieri și de azi. De ieri, cînd, într-o grotesc-supradimensionată pînză, pictorul temeinic reeducat atunci, în 1960, îl plasa pe Ceaușescu între voievozii și domnitorii neamului. Și azi, cînd, fără prezența unui Iliescu la vernisaj, același reeducat nu se simte-n apele lui. Este foarte adevărat și sînt pentru asta și am
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și-a (ha)șiș! E, oricum, de preferat finețea desenului din grota de la Altamira. Un moment sinistru al învățămîntului artistic românesc, infestat de jdanovism ignar: Nicolae Moraru. Le vorbea (în acea zi) studenților, cu drăgălașul lui accent moscovit, despre decadentul pictor Mandrian. Mondrian, tovarășe profesor, strigau șolticii dîmbovițeni din fundul sălii. Lăsați, lăsați, îi liniștea "prafesorul", acela-i altu'... Profesorul Al. Dima, discipol al lui Vianu, făcea vogă în anii cînd universitatea ieșeană avea rectori marxiști și portari leniniști. Discursul lui
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
rusești. Chestiune de modă trecătoare, veți spune. De-ar fi așa! 1996 Cîte nu spune omu' la un Beaujolais! 9 ianuarie Aș fi preferat să fi vorbit în deșert atunci cînd, indignat de insolența "ministrului culturii" (care, întîmplător, este și pictor), am arătat ce spectacol necivilizat a dat personajul întorcînd cu fundu-n sus Muzeul de Artă din Iași, pentru a-și etala propriile cearșafuri pictate între două șuete de guvern. Sau între două afaceri (neguvernamentale). Ar fi fost bine să vorbesc
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
-și etala propriile cearșafuri pictate între două șuete de guvern. Sau între două afaceri (neguvernamentale). Ar fi fost bine să vorbesc în deșert. Dar n-a fost să fie. Ca să nu par, la rîndu-mi, necivilizat, vorbind de rău un alt pictor, am dat-o atunci pe glumă, o glumă destul de amăruie, și am glosat un pic pe ticurile triumfalist-naționaliste ale Mărgineanului picturii, aflat, de cînd îl știu, în ariergarda puterii comuniste, exersîndu-se în compoziții cu "casa memorială din Scornicești" și cu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Să mă pregătesc? Nu, totul revine la firesc. Marele psihiatru îmi strînge consolator mîna și reintru, împăcat, în noapte. Un film, într-o seară, întîmplător, despre van Gogh. Ce-ar mai fi putut aduce nou un film despre, evident, nebunia pictorului? După ce totul fusese spus? Eroare. Filmul, despre care nu știam nimic, despre care nu știu nimic, se sustrage seriei vulgarizatoare și, cu o inteligență regizorală ieșită din comun, își "decupează" din nebunia pictorului doar segmentul în care roșcatul vine la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
aduce nou un film despre, evident, nebunia pictorului? După ce totul fusese spus? Eroare. Filmul, despre care nu știam nimic, despre care nu știu nimic, se sustrage seriei vulgarizatoare și, cu o inteligență regizorală ieșită din comun, își "decupează" din nebunia pictorului doar segmentul în care roșcatul vine la Saint Rémy, se instalează tacticos în orășel și urmează cuminte tratamentul prescris de mai mult decît originalul său medic. Nimic, absolut nimic clișeizat. Persoanele din anturajul pacientului, psihiatrul însuși, încîntător bizare, trăsnite, se
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
el dezvăluie patetismele și fragilitățile umane, stările majestuoase și iminentele surpări în abis". Textul este ilustrat cu faimosul "Autoportret", efigie mult inconfundabilă, în care nu știi ce să vezi: afișarea serios ritoasă a făloasei autoaprecieri, sau masca histrionică a spiritualului pictor, căruia i-a plăcut atît de mult hazul gros, chiar hazul de propriile-i metehne. Probabil, ambele. Iată că frații noștri, chiar și rrromânașii verrrzi, s-au împăcat și cu barbișonul lui Emil Constantinescu. Le-au trebuit șapte ani pînă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lampioane cu lumină caldă, băncile de sub el sînt gata oricînd să-i primească pe cei ce vor să se reculeagă întru vrednică istorie. Ne-a fost dat să trăim o minune. Sîntem privilegiați. Colț de atelier, dedicat (altar și memento) pictorului de rasă H.H. Catargi, căruia puteam, aveam acest privilegiu, să-i calc pragul atelierului din Pangrati, în anii șaptezeci: o eboșă de pe Valea Prahovei, în care se vede gheara leului, o fotografie cu mult expresiva lui față (Togo, îi spuneau
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lucra, îmi cad ochii pe-o sticlă de-un kil. Ce-i acolo, maestre? îl întreb. Și turnînd undeva, pe paletă, din sticlă, îmi răspunde absent: ulei de bucătărie. Nu trec trei minute și, dinspre bucătărie, vine doamna Mihăilescu, mama pictorului: "Ricu, zice ea preocupată, dă-mi uleiul, azi mîncăm friptură de miel, ca să știi, dragu' mamii..." Aristide Briand, ilustrul om de stat francez (prix Nobel) ne-a zis-o pe la-nceputul secolului: România nu e o țară, e o profesie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
care s-a numit, fără întrerupere, pictura; șarmul, ca personaj de lume, consta, cu osebire, într-o discreție cu atît mai rară cu cît emana dintr-o natură profundă, de o mare candoare. Preambul prea grandilocvent-amplu (i-ar fi displăcut pictorului!) pentru o nostimadă circulînd oral între cei ce l-au cunoscut. Și de la care m-am înfruptat, la rîndu-mi. Cu, evident, coeficientul de... aproximare. Scurt, Corneliu Baba, de-același leat cu Alupi, practica, savuros, mici interludii picant-picarești, spre deliciul celorlalți
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
orice întîrziere poate fi fatală. Știm însă că noua putere este decisivă. Și va fi cîștigătoare. Zilele trecute, Uniunea Scriitorilor a înmînat puterii o listă cu oameni de recunoscută valoare, care să pătrundă în ambasadele noastre din străinătate. Foarte bine. Pictorii, muți prin definiție, tac. Nu-i interesează diplomația. Îi interesează pictura. E bine și-așa. Bubuitură sub fereastra atelierului: s-au ciocnit două Mercedesuri. Cei doi coboară, calmi, se privesc în ochi, după care își dau mîna, se urcă la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mai puțin, că-i aparțin. Iasno? 9 aprilie Peisaj. Duminică: porțiunea din bulevard interzisă vehiculelor. Perechi tinere, superbe, de mînă. Un tuciuriu mic, pe trotuar, turcește, cu trei sute de lei în mîna-ntinsă. Băieți și fete vîjîind pe negre patine hiperelegante. Pictori și sculptori de duminică, etalîndu-și produsele lîngă bordură. Famelii din Ciurchi, din Copou, din Frumoasa. Cîini. Ce mai, Ulița Mare! Totul subt bronzul pururi înțelegător al primarului de altădată, voltaireanul Pogor. Madame de Staël, pe la 1800: " Nimic nu este mai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
an jumate. Este "forțat" să meargă pe jos. Cînd apare Toby, pufos și trepidînd, ăl mic s-apropie, întinde mînuțele la cățel, degetele rășchirate se mișcă spasmodic, cu un fel de poftă isterică. L-ar mînca pe Toby cu tot cu puf. Pictori. Pe un pod, peste Prahova, îl întîlnesc, prin '72, pe bătrînul Catargi, cu masivul lui șevalet în spinare. Îmi spune: n-am fost niciodată bolnav. Pictura lui e una vesperal-melancolică. La Iași, Craiu, marcat o viață de-o maladie cronică
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
străzii, treci doar un prag și-ntîlnești capodopera. Ce avantaj e să trăiești în orașul primei pinacoteci a țării, Muzeul de Artă! Azi, ce? Un tablou de Pallady. Care? Oricare. Ochii-mi cad pe crudul peisaj cu atît de căutatul de pictori munte St. Victoire. Lucrare timpurie, cînd alexandrinismul nu cotropise încă, magistral și definitiv, gestica generală a rafinatului dandy al picturii. Timpurie, dar pînza atestă deja instaurata "fraîcheur", prospețime care avea să decidă întregii opere marca definitivă. Un peisaj răcoros, în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
stat) se aliniază, și ea, normelor internaționale în materie, deci dacă t.v. a contat pe naivitatea noastră, a eșuat. Pentru că filmul, de o calitate excepțională, fie zis, numai cîștig de cauză homosexualității nu acordă. Buun. Totuși comparația. Cunosc un pictor de indubitabil talent, care, prin anii '80, nemaiputînd rezista cîntecului de... matroz (era să spun de sirenă) al puterii, a părăsit arta viguroasă, distinctă, cu multe prezențe în țară și în străinătate, și a trecut, cu arme și bagaje, de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
îndrăgostească de el, devine conciliantă, raționînd cu voce tare: văd că-ți plac ăștia, dar nu e crimă să alternezi, să faci, of, amor cu ei, dar, din cînd în cînd, și cu mine. Spre fericirea noastră și a amicului pictor clanul ademenitor al atleților cu tromboane și trompete a dispărut. Așa că ce-i mai rămîne? Cui să-și mai distribuie amorul? Decît propriei convingeri întru frumos. A, cît e ceasul? Peste o jumătate de oră, ne vedem la un Campari
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lui Mozart (o ochioasă și deocheată expoziție bucureșteană). Tablou apocaliptic? Nu. Doar istoria pură, neretușată. De încheiat tot anecdotic: într-o seară, bat la ușa unuia dintre atelierele dragi mie, atelierul lui T.M. Mi se deschide și văd fața prietenului pictor, cît îngăduie asta chica și barba robinsoniene: sumbră? veselă? Ne-aprindem țigara și ne-așezăm pe scaunele profesionale. Scrutez lung și tăcut imensa pînză în lucru: trupuri goale, tincturate mov, galben, roz, prinse, convulsiv, într-o încleștare crudă, fără motiv
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
prunci bucălați pe lîngă demonul ăsta răzvrătit, dragul meu semen întru pictură. Mă uit la pînză, mă uit la fața lui. Întreb: te doare ceva? Nu, sînt pur și simplu fericit. 3 iulie Cînd, prin anii șaizeci, în plin stalinism, pictorul ieșean de mare onestitate întreba șoptit, în dreapta și-n stînga: ce se mai pictează, dragă? deruta celui care ucenicise în Parisul tuturor nebuniilor artei numea, de fapt, cu tragism, teroarea ideologică la care era supusă (și) pictura, numea imposibilitatea acesteia
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
deruta celui care ucenicise în Parisul tuturor nebuniilor artei numea, de fapt, cu tragism, teroarea ideologică la care era supusă (și) pictura, numea imposibilitatea acesteia de a-și relua și perpetua vigorile antebelice, starea ei de colaps. Pentru cei mai mulți din pictorii care veneau dintr-o Românie normală se punea chestiunea "supraviețuirii". Șansa, unica șansă, în a-și apăra cît de cît demnitatea rămînea acel dat al picturii ce se practica aici, într-o zonă naturală blajină, marcată într-o expresie de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pictează, dragă? găsise răspunsul: în confecționarea unei compoziții cu... sistematizarea iazului de la Ciric. "Compoziție cu temă", cum ar veni. Puzderie din acestea și în mapa unui alt mare "liric" ieșean, mapă cu "activitate", cum era prezentată trepădușilor activiști de către mama pictorului, fostă boieroaică, speriată, alături de fiul mult dotat, de insolenta presiune propagandistică. Mapă cu exerciții cam pe aceeași temă: fabrica de frînghii din vecinătate. Acestea toate aici, în zona blajină spre deosebire de adeziunile strident colorate ale unor bucureșteni vorbăreți și oricînd disponibili
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ale unor bucureșteni vorbăreți și oricînd disponibili aveau aerul unor șolticării humuleștene, unor mici coțcării care să păcălească vigilența comisarilor poporului. Într-o cu totul altă culoare se așeza, acum cîteva după-amiezi, în preajma unor pubele, întrebarea cvasiidentică formulată de alt pictor care, prin imaginația lui abracadabrantă, se autoizolase demult, se îndepărtase total de dinamica cetății în materie de artă. Ascultînd, oarecum amuzat de simetria formulării, întrebarea fantastului căutător de noutăți plastice prin reziduurile vieții exprima și ea o derută persistentă, iată
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
întrebarea fantastului căutător de noutăți plastice prin reziduurile vieții exprima și ea o derută persistentă, iată, și după aproape patruzeci de ani, nepierzînd prea mult din insidioasa sevă: ce se mai pictează, dom'le? mă întreba jumătate șui, jumătate candid pictorul retras din lume. Ce-i puteam răspunde decît: oho, dar ce nu se pictează! 9 decembrie Craiu avea două "măști de urît" (de Tîrpești, măi Val! se extazia de fiecare dată, cu fața lui de faun tuciuriu), care atîrnau între
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
drumurile spre nicăieri ale desculților lumii, într-o Apocalipsă de nimeni văzută, de nimeni numită. Pînă atunci însă paharul concordiei și al speranței. La mulți ani! 1999 Cu, pardon, creionul prin București 1 ianuarie O tempora! ... o Moritz! zicea minunatul pictor Craiu, bonomul, ut pictura... ut pictura... aveam să-l aud tot drumul. Era Ajunul și urma să trec pe la el, s-o rog pe distinsa doamnă mamă să-l învoiască, să coborîm pe la Observatorul lui Stere, pe la Pompieri, pe la Bojdeucă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]