18,192 matches
-
că totuși n-a rămas mut... Fără să vrea, fără să știe ce face, își descleștă încet gura. În acea clipă auzi trosnituri neobișnuit de puternice în urechi, ca și cum în dreapta și în stânga lui s-ar fi prăvălit, peste stânci, nenumărate vagoane încărcate cu fierărie veche. Dar, deși îl asurzea ecoul exploziilor prelungindu-se la nesfârșit, continuă să-și deschidă gura. Și deodată se auzi rostind: Nu! și repetă cuvântul de mai multe ori. Apoi, după o scurtă pauză, adăugă: Nu mut
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
facă să mă simt la fel, dar nu era așa. Nu mă atrăgea ceea ce vedeam. Și cu dealurile era chiar mai rău decît cu pădurile. Probabil că toate dealurile din Michigan arată la fel, dar, cum mă uitam pe fereastra vagonului, vedeam păduri și mlaștini sau treceam peste un rîu, și totul era foarte interesant, apoi treceam pe lîngă cîte o fermă așezată pe un deal, cu pădurea În spate, și deși erau aceleași dealuri, erau diferite și totul era puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
veni pe culoar și se așeză pe scaun: — Cum Îți e, Jimmy? — Foame. BĂgă mîna-n buzunar și-mi dădu un baton de ciocolată și un măr. Hai pînĂ-n compartimentul pentru fumători, Îmi spuse și eu Îl urmai prin tot vagonul, pînĂ-n celălalt. Ne-am așezat pe o canapea, tata pe locul de la geam. Compartimentul era murdar și pielea neagră cu care era Îmbrăcată canapeaua era arsă de la scrum. — Uită-te la Ăștia din față, spuse tata fărĂ să privească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
amestece pe puști. Am fost și eu băiat odată, zise prizonierul mai mare. — Mai taci dracu’ din gură. — Așa, dom’ sergent, zise micuțul. — Mai taci și tu dracului. Micuțul Îmi făcu cu ochiul. — Cred că mai bine ne-ntoarcem În vagon, spuse tata. Pe curînd, le spuse apoi detectivilor. — Sigur. Ne vedem la prînz. Celălalt detectiv dădu din cap doar. Micuțul ne făcu cu ochiul. Ne urmări cu privirea cînd ne Îndepărtarăm pe culoar. Celălalt se uita pe fereastră. Traversarăm vagonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
vagon, spuse tata. Pe curînd, le spuse apoi detectivilor. — Sigur. Ne vedem la prînz. Celălalt detectiv dădu din cap doar. Micuțul ne făcu cu ochiul. Ne urmări cu privirea cînd ne Îndepărtarăm pe culoar. Celălalt se uita pe fereastră. Traversarăm vagonul de fumători și ajunserăm la locurile noastre. — Ce zici de chestia asta, Jimmy? Nu știu ce să zic. — Nici eu. La prînz ne așezaserăm deja la tejghea cînd intrară și ei și se așezară la o masă. MÎncarea a fost bună. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
am uitat. Stăteam În tren și eu mă uitam pe geam la locurile prin care treceam. Acum nu mai era mare lucru, pentru că se Întîmplaseră atîtea și tot văzusem locuri diferite, dar nu voiam să propun eu să mergem În vagonul pentru fumători. Tata citea și bănuiesc că-l deranjam cu agitația mea. — Jimmy, tu nu citești niciodată? — Nu prea. N-am timp. PĂi acum ce faci? — Aștept. — Vrei să mergem la ei? — Da. — Crezi c-ar trebui să-i spunem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ei. — Da’ ce te face? — Nu știu. Ce ne face să vorbim așa cum vorbim? — Hai să mergem acolo. Tata dădu valiza jos, o deschise și băgĂ Înăuntru cartea și ceva ce-a scos din buzunar. Încuie valiza și plecarăm spre vagonul pentru fumători. Cum mergeam pe culoar, i-am văzut. Stăteau pe scaune În tăcere. Ne-am așezat În fața lor. Basca micuțului Îi căzuse peste bandajul de pe frunte și buzele i se umflaseră. Era treaz, se uita pe geam. Sergentului Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
adormeau mai adînc, Începeau să se aplece unul către celălalt. Micuțul Îl privi pe sergent și apoi se uită la noi. Parcă nici nu ne recunoscu și se uită mai În josul culoarului. PĂrea că Îi cercetază pe toți cei din vagon. Nu erau prea mulți pasageri. Apoi se uită din nou la sergent. Tata Își scosese altă carte din buzunar și citea. — Dom’ sergent, spuse micuțul. Sergentul Își deschise ochii și-l privi. — Tre’ să merg la budă. — Nu acum, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Dacă ești bine, răspunde-mi. Nu primi nici un răspuns. Trenul se opri. Unul dintre mecanici deschise ușa: — Ce dracu’... Se uită la bărbatul Întins pe podea, la urmele de sînge și la revolverul din mîna detectivului. Celălalt mecanic venea din spatele vagonului. — Înăuntru e un tip care tocmai a ucis un om, spuse detectivul. — E pe dracu’. A sărit pe fereastră, spuse unul dintre mecanici. Fiți cu ochii pe bărbatu’ Ăsta, spuse detectivul și deschise ușa care dădea spre platformă. Eu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
uit pe geam. De-a lungul șinelor se Întindea un gard. După gard Începea pădurea. M-am uitat În sus și-n jos. Detectivul trecu În fugă. Apoi trecu Înapoi. Nu se vedea nici urmă de om. Detectivul reveni În vagon și deschiseră ușa. Nu se deschidea pînĂ la perete, pentru că se oprea În sergentul Întins pe podea. Fereastra era deschisă pe jumătate. Sergentul mai respira Încă. Îl ridicară și-l traseră În vagon, după care Îl ridicară și pe prizonier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
nici urmă de om. Detectivul reveni În vagon și deschiseră ușa. Nu se deschidea pînĂ la perete, pentru că se oprea În sergentul Întins pe podea. Fereastra era deschisă pe jumătate. Sergentul mai respira Încă. Îl ridicară și-l traseră În vagon, după care Îl ridicară și pe prizonier și-l așezară pe un scaun. Detectivul Îl prinse cu cătușele de mînerul unei valize grele. Nimeni nu părea să știe ce-ar fi de făcut, dacă să aibă grijă de sergent sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
tîmplă. CÎnd l-au coborît, avea un aer caraghios și părea foarte dispus să se miște cît mai repede, să facă tot ce i se spune. După ce i-a ajutat să-l care pe sergent, tata s-a Întors În vagon. Îl puseseră Într-un camion cu care urma să fie dus la spital. Detectivul trimitea telegrame. Eram pe platformă cînd a pornit trenul și am mai apucat să-l văd pe prizonier cum stătea cu capul pe spate, sprijinit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
spital. Detectivul trimitea telegrame. Eram pe platformă cînd a pornit trenul și am mai apucat să-l văd pe prizonier cum stătea cu capul pe spate, sprijinit de un perete. Plîngea. MĂ simțeam destul de rău cînd ne-am Întors În vagonul pentru fumători. Unul dintre mecanici adusese o găleată și niște cîrpe cu care ștergea sîngele de pe jos. Cum se simte, doctore? Îl Întrebă pe tata. — Nu sînt doctor. Dar cred că o să se facă bine. Două scule pe bascule. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Ălălalt. Nici n-a Încercat măcar să scape. Nu, n-a Încercat. — Da’ detectivu’ Ăla tot i-a servit porția lui. Ai văzut, doctore? — Da. — Bietu’ fraier. Podeaua spălată era umedă și curată. Ne-am Întors la locurile noastre, În celălalt vagon. Taică-meu stătea pe canapea fărĂ să zică nimic și eu mă-ntrebam la ce se gîndește. — Ei, Jimmy, spuse după o vreme. — Da, ce e? — Acum ce zici de toată povestea asta? Nu mai știu ce să zic. — Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
mai citesc puțin la toaletă. — Bine, domnule. Era bine, cum mă băgasem Între cearceafuri, sub pătura groasă, cu tot Întunericul Ăla din jur și de afară. Fereastra de jos era deschisă și intra aerul răcoros. Jaluzelele erau trase bine și vagonul se legăna puțin, Însă părea foarte stabil și mergea repede, iar din cînd În cînd se auzea cîte un fluierat. Am adormit și cînd m-am trezit la un moment dat m-am uitat pe geam și am văzut că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de fier; tata tocmai se urca În patul lui. — Jimmy, dormi? — Nu. Unde sîntem? — Intrăm În Canada. Dar pînĂ dimineață trecem de ea. M-am uitat pe geam ca să văd Canada, dar nu vedeam decît curțile de pe lîngă șine și vagoanele de marfă. Apoi ne-am oprit și doi bărbați cu felinare au bătut În roți cu niște ciocane. Nu vedeam nimic În afară de bărbații Ăștia care se ghemuiau lîngă roți și de vagoanele de marfă din față, așa că m-am băgat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
nu vedeam decît curțile de pe lîngă șine și vagoanele de marfă. Apoi ne-am oprit și doi bărbați cu felinare au bătut În roți cu niște ciocane. Nu vedeam nimic În afară de bărbații Ăștia care se ghemuiau lîngă roți și de vagoanele de marfă din față, așa că m-am băgat Înapoi În pat. — În ce oraș din Canada sîntem? — Windsor. Noapte bună, Jim. Dimineață, cînd m-am trezit, treceam prin niște locuri frumoase, ca-n Michigan, doar că dealurile erau mai mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și copacii erau răsuciți. M-am Îmbrăcat și după aia am Întins mîna pe sub draperii, ca să-mi iau pantofii. Fuseseră șterși și dați cu cremă; după ce m-am Încălțat, am desfăcut draperiile și am ieșit pe culoar. Toate draperiile din vagon erau trase și părea că toată lumea doarme Încă. M-am dus la baie și m-am uitat Înăuntru. Hamalul dormea Într-un colț, pe canapeaua de piele. Își trăsese chipiul pe ochi și-și ținea picioarele Întinse pe un scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
dormea Într-un colț, pe canapeaua de piele. Își trăsese chipiul pe ochi și-și ținea picioarele Întinse pe un scaun. Stătea cu gura deschisă, cu capul lăsat pe spate și cu mîinile-n poală. M-am dus pînĂ-n capătul vagonului și m-am uitat pe platformă, dar era curent și platforma era plină de cenușă, nici n-aveai unde să te așezi. M-am Întors la toaletă, am intrat Încet ca să nu-l trezesc pe hamal și m-am așezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
mare am văzut un stol de fluierari care mîncau. Trei dintre ei și-au luat zborul cînd a trecut trenul și s-au Îndepărtat peste pădure, dar restul au continuat să mănÎnce. Apoi am făcut o curbă mare, așa că vedeam vagoanele din față și locomotiva care mergea foarte repede, iar dedesubtul nostru se vedea o vale prin care trecea un rîu; atunci m-am uitat prin jur și am văzut că hamalul se trezise și se uita la mine. — Ce vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
că nu. Da’ dacă o ține așa, o să-și facă praf măruntaiele. N-am răspuns nimic. — Ți-e foame, băiete? — Da. SÎnt lihnit. Ne-au lipit și un vagon-restaurant. Hai să mergem și să mîncăm ceva. Am trecut prin două vagoane cu toate draperiile trase, pe urmă am ajuns În vagonul-restaurant, am trecut printre mese și ne-am dus În bucătĂrie. — Salutare, tovarășe, bine că te văd, Îi spuse hamalul bucătarului. — O, unchiu’ George, spuse bucătarul. La masă mai erau patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cu George ne-am așezat și, după ce ne-a adus două cafele, bucătarul s-a așezat și el În fața noastră. — Ați fi dispus să mai Împărțiți un exemplu din acea atenție? — SĂ trăim, spuse George. Trebuie să ne-ntoarcem În vagon. Și, cum mai merge treaba cu căile ferate? — Șinele sînt solide. Cum mai stau lucrurile pe Wall Street? — Urșii Împung puternic din nou. N-aș vrea să fiu În pielea unei doamne urs astăzi. — Eu mi-aș pune banii pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
nemuncit, spuse bucătarul. George Își băgĂ sticla-n buzunar. RĂmas-bun, suflet nobil, spuse apoi. — Ieși dracu’ odată, spuse unul din negrii care jucau cărți. — La revedere, domnilor. — Noapte bună, domnule, spuse bucătarul. După aia am ieșit. Ne-am Întors În vagonul nostru și George se uită pe un tabel - erau afișate două numere, 5 și 12. George trase de o chestie micuță și numerele dispărură. — Stai jos, fă-te comod pînĂ mă Întorc, Îmi spuse. L-am așteptat În toaletă cît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pilonii uzi de oțel ai podului, ploaia căzÎnd peste apele rîului și trenul picurînd de apă. Însă mirosea frumos. Era o ploaie de toamnă și aerul proaspăt mirosea a lemn și a fier ud și simțeai că-i toamnă. În vagon mai erau o grămadă de oameni, dar nici unul nu părea prea interesant. O femeie frumoasă m-a rugat să mă așez lîngă ea, dar pînĂ la urmă s-a dovedit c-avea un băiat de vîrsta mea și se ducea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
să vedem pe unde călcăm - s-a mirat Alecu Slobodă. Măi Alecule, tu nu ai cum să pricepi, fiindcă nu știi că, de nu ajungem la timp cu transportul, nu mai vedem o para chioară...Dacă Aizic n-o încărcat vagonul la timp, plătește pentru întârziere. Si de unde să plătească dacă nu din banii care ni se cuvin nouă? Ai priceput, Alecule? Așa că lasă văicăreala și la treabă! Aici rămâne Mitruță. Restul, înapoi în deal - a ordonat moș Dumitru. Dimineața pâclișită
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]