19,653 matches
-
însă n-a mai coborât, și-a întins doar mâna, deblocând portiera din spate, pe care am deschis-o singur, iar când m-am așezat în mașină, m-a întâmpinat cu un servus, asta m-a mirat oarecum, altădată nu obișnuia să facă asta, dar i-am răspuns prompt cu săru’ mâna tovarășe secretar, bunicul a dat din cap și a pornit mașina, ne aproapiam de strada Hosszú, când a început să vorbească, spunându-mi cât de mult am crescut de când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
a spus că e timpul să plec, el nu mă poate duce acasă, pentru că așteaptă pe cineva, dar sunt deja băiat mare, o să găsesc eu drumul și singur, și eu i-am zis că sigur că da, și la cinema obișnuiesc să merg singur, atunci bunicul a luat damigeana, și-a turnat în pahar restul de vin și mi-a spus să am grijă de mine, la revedere, și atunci am simțit că mi-e foarte sete, însă n-am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
-mă ce bine-ar fi dacă, de exemplu, mi-ar spune că nu mă lasă nici unde, că are nevoie de mine acasă, însă mama n-a spus nimic, nici măcar nu s-a ridicat din fotoliul ei de lângă fereastră, unde obișnuia să tot zacă în ultimul timp, mi-a făcut numai un semn cu capul că pot să plec, am luat-o deci în sus, spre deal, la Marele Copac, unde știiam că peste puțin timp vor fi și ceilalți, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
că zâmbește. Africa Pe tata îl luaseră de aproape un an și trecuseră mai mult de patru luni de când nu mai aveam nici o veste de la el, nici scrisori nu mai veneau, nici cărți poștale din alea, scrise dinainte, în care obișnuia să ne aducă la cunoștință că e bine și mândru de faptul că zi de zi reușește să depășească norma, deci nu știam nimic despre el, iar pe mama degeaba o tot întrebam de ce nu ne mai scrie tata, nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
armura pe care o meșterisem cu o săptămână înainte dintr-o bucată de tinichea găsită printre gunoaie, tare mult aș fi vrut să se potrivească, pentru că numai eu aveam un comandant adevărat în jocul nostru de-a războiul, pe care obișnuiam să-l jucăm cu băieții, în casa scărilor, lui Feri îi turnase taică-su unul, din plumb, pe care-l pictaseră împreună cel, dar pe mine n-avea cine să mă ajute la așa ceva, mama nu știa de jocul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
mă bată în jocul de-a războiul, pentru că, pe lângă un asemenea strateg, până și cel mai falnic soldat de plumb vopsit e doar o pizdă tristă. De-a percheziția De cele mai multe ori, mama se sfătuia cu mine în legătură cu diverse probleme, obișnuia să-mi spună ce și cum, explicându-mi cum stau lucrurile și răspunzând la întrebările mele, iar dacă n-o făcea întotdeauna, atunci știam că are un motiv, se gândea că e mai bine dacă anumite lucruri nu le discutăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
un scaun și o masă și o umbrelă de camping, sprijinite de baracă, zicându-ne să fixăm umbrela pentru început și să punem masa și scaunul sub ea, c-ar vrea și el să stea puțin acolo, sub umbrelă, așa cum obișnuia și taică-su să stea, apoi să ne apucăm să scoatem lucrurile din baracă, să vadă el ce i-a lăsat bătrânul moștenire. Ne-a fost destul de greu să înfigem umbrela în pământul argilos, iar când am reușit, n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
plastic și-l arunc de la etajul patru, atunci șuruburile astea uriașe, de roată de tractor, explodează cu atâta forță încât găuresc până și asfaltul, de-aia aveam de gând să cumpăr chibrituri, cel puțin patru-cinci cutii, dar la cofetăria de unde obișnuiam să cumpăr, nu ne mai serveau de când pusesem, împreună cu Szabi, o fumigenă sub vitrină, și toate prăjiturile devenite necomestibile au trebuit aruncate, pentru că toate prinseseră un puternic miros de cauciu ars de la fâșiile unei anvelope de tractor și de la cojile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
mare ușurare, ca o oboseală după cros, doar că asta era o oboseală ca o febră, a ținut doar o clipă, apoi am simțit că mi se face stomacul ghem, nu puteam să-mi închipui ce vrea bunicul de la mine, obișnuiam să ne vedem doar de două ori pe an, iar acum nu era nici onomastica, nici aniversarea mea, așa că m-am dat un pas înapoi, spunându-i, nu pot să urc, tovarășe secretar, că dăm probă la alergări și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
mai aveam nici o veste de la el, și atunci era cât pe ce să m-apuce plânsul și pe mine, totuși nu tata mi-a venit în gând, ci bunicu’, și nu chipul lui, numai mâinile lui și gestul cu care obișnuia să-mi deschidă portiera Renault-ului, împingând cu degetul în geam ca să se deschidă ușa mai larg, vedeam atunci, prin sticlă, cum i se albeau și i se turteau buricele degetelor, imaginea asta era așa de clară de parc-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
aceea a lui Reggio mă trag eu, a continuat el. Mama mea, silită de un război să-și părăsească țara ,a murit dându-și viața și atunci am fost luat de către un înțelept vrăjitor, care m-a învățat meșteșugul armelor, obișnuindu-mă cu primejdiile pustiei și cu vânătoarea. Sfârșindu-și povestea, Rogero a pretins tovarășului să-i spună, larându-i cine era și din cine se trăgea. Brandamanta a răspuns deschis că făcea parte din familia Clermont și că era sora lui
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
deasupra valurilor, iar cealaltă parte rămânând sub apă. Angelica, aproape moartă de frică, a scos un strigăt de deznădejde. Rogero, cu lancea întinsă, a dat pinteni hipogrifului, îndreptîndu-l în direcția Orc-ului. Dar dihania aceasta diferea de tot ceea ce natura obișnuiește să producă. Arăta ca o namilă fără formă, neavând din animal decât capul, ochii și gura, aceasta din urmă fiind prevăzută cu niște colți ca de mistreț. Lancea lui Rogero l-a lovit între ochi, dar stânca și fierul nu
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
mea a fost trântit un pahar bondoc în care era ceva ce semăna cu glucoză și cuburi de gheață. — Șase dolari! — Șase dolari... Am netezit o altă hârtie de douăzeci pe lemnul umed. — Îmi pare rău, spuse Dawn strâmbându-se. Obișnuia să lungească vocalele, ceea ce-i trăda originea rurală. Partea asta nu-mi place. Nu-i frumos din partea unei fete. — Nu-ți face probleme. — Cum te cheamă? — John, i-am răspuns eu. — Cu ce te ocupi tu, John? Aha, am înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
știe despre Tată, dar Tatăl nu știe despre Fiu. Okay? Mă urmărești? Înțelegi, Tatăl a fost... — Am priceput. — O futea de ani de zile și acum o făcea și Fiul în secret. Mda, și Amanta are legături cu lumea interlopă - obișnuia să se dezbrace într-un bar al lor. În fine, întruna din zile, la restaurant - lucrau cu toții într-un restaurant sau cârciumă sau bar sau club. Încă nu am luat vreo hotărâre în privința asta. Și Amanta lucrează acolo. În fine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
minunat. Ești măreț. Ne mai vedem noi. — ... Dea. — Ai grijă de tine. — Dea. În regulă, Martin, am spus eu și am ieșit legănându-mă pe ușă. Ora unsprezece. Ora marelui tămbălău. Polițiști în cămăși (am devenit atât de relaxați, de obișnuiți cu crimele azi) masați câte șase în jurul dubelor albe, mașinile care transportă bani, cu dunga lor roșie, așteptate în parcările de pe drumul principal. Undeva, puștii, capetele-rase, se îmbulzeau să-și lanseze noul spectacol. După cât se pare, săptămâna trecută, sâmbătă seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
o văzusem de multe ori pe Caduta pe marele ecran în melodrame, filme muzicale, comedii sexy italiene, în westernuri mexicane. O văzusem pe Caduta umilindu-se și făcând pe grozava și îmbufnându-se și zâmbind batjocoritor. Când eram puști, noaptea obișnuiam să fac laba cu gândul la ea - ca mai toți, de altfel. Și cu cât mă gândeam mai mult la ea, cu atât îmi venea să mi-o iau la labă acum. În tinerețe avusese un trup atletic, cu buze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
îl avem în comun. Dolari, lire, ei sunt scrisorile de sinucigași. Banul e scrisoarea sinucigașului. Acum, și tipul ăsta vorbește de bani, dar el are un interes personal. Interesul lui e, într-adevăr, foarte personal. — La ei nu te gândești, obișnuiește el să spună. Nu te gândești la ei. Te plimbi pe la periferie, dar la ei nu te gândești niciodată - la ceilalți. — La cine? l-am întrebat eu. La amărâții de-alde tine? — Ascultă. Foamea m-a făcut să fur mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
dușul vieții ei. Dimineața, pipița s-a cărat, dar Spunk a mai rămas acolo - mâncarea proastă, probabil... A urmat o scenă splendidă, în care Spunk a pornit-o șovăitor să se lupte cu celelalte fete din apartament Colegele fetei sunt obișnuite cu bădăranii agățați de amica lor, dar Spunk (care sparge nucile cu dinții, mănâncă ouă necurățate și cârnații cruzi) e o ciudățenie nouă. Prin intermediul câtorva tranziții delicate, care m-au făcut să-mi suspin asentimentul, filmul a dat-o pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
raliatul care îți este dat pe la periferie. Tânjeam după niște tărie, dar a trebuit să fac față numeroaselor cupe de vin alb. Martina s-a mulțumit cu o cană de ceai, pe care o ținea cu amândouă mâinile, așa cum sunt obișnuite fetele să o facă, ținându-și degetele răsfirate pentru a simți toată căldura. Își înclina capul ori de câte ori înghițea, ținându-și ochii rotunzi, întunecați și limpezi ațintiți asupra mea. Probabil că bețivii sunt și ei în aceeași situație, am spus eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mine despre mama mea. Și Fat Vince e văduv. Soția lui a murit din cauza poziției sociale inferioare. Nu s-a putut acomoda. Mama mea a intrat, pur și simplu, într-o stare misterioasă de declin. Când veneam acasă de la școală, obișnuiam să mă culc alături de ea. O simțeam cum se prăbușește, cum se descompune. Dorul de America. Prea mult Barry Self. Fat Vince mai e și managerul asociat, popular și îndatoritor, al unei săli de biliard din Victoria. Are o bucătărioară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
defect de palat, a unei deformări a gurii. Vron suna și mai rău pronunțat de el. Salonul avea deja destui ani pe vremea când eram eu băiețandru. Acum era închis din cauza banilor. Arzătorul lung și spuzit, la a cărui căldură obișnuiam să mă schimb pentru școală, fusese înlocuit cu un coș negru cu cărbune fals. Masa veche la care mâncam pâinea prăjită fusese transformată într-o vitrină pentru cocteiluri, cu o față de masă din plastic înflorată, trei scaune înalte și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Spunk...? am spus eu. Dar Spunk tocmai plecase. Mi-am comandat calm o altă băutură și m-am răsucit pe scaun. Dacă sperase să mă enerveze alegându-și un asemenea loc de întâlnire, atunci Spunk nu avusese noroc. M-am obișnuit deja cu asemenea situații. De când am de-a face cu fomiste și curiști agresivi, cu stripteuze și travestiți și cu flămânzi de bani, anormalitatea nu mă mai sperie. Lumea se mișcă. Cine e normal? Ești tu? E Martina Twain... M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
istorie: supușii Angliei se îndreaptă cu toții spre capitală pentru a sărbători nunta moștenitorului tronului. Asta e istorie, și vor și ei o bucată din ea. Turcii, persanii, cioroii în cearșafuri, noii sahibi ai Londrei, toți păreau deconcertați, jigniți - nu sunt obișnuiți ca englezii să fie mai numeroși ca ei. Petrecăreții cu pielea albă poartă haine vesele în căldura noptatică a verii. Îi vezi în țoalele lor festive, stil pop art, deshidratați de căldura din autocare, înghesuindu-se la cozile formate în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
pe pervazul ferestrei și saltelele duble, jilave, întinse pe jos, le ajută să crească tot mai voinice pe zi ce trece. Ce-i drept, erau firave la început, dar nimeni n-a încercat să le izgonească, și-apoi ele sunt obișnuite cu terenul nesigur, cu viața precară. Necesitatea istorică e implicată aici. Dar și necesitatea isterică. În timp, toate gurile bărbaților vor deveni gazde pentru sulele bărbaților. O vom face într-o bună zi și, dintre toți oamenii, noi trebuie s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
dar despre asta mai târziu. Kevin Skuse și Des Blackadder sunt în oraș. Au venit ieri cu avionul la clasa întâi și s-au instalat fără nici un chef în Hogg, pe East Sixty-Fifth Street. Din câte spun ei, s-au obișnuit cu clasa întâi mult mai repede ca mine. În cazul ăsta, clasa întâi a devenit simbolul mârlanului cu bani și în permanentă mișcare - fii dezagreabil, arogă-ți totul ca pe un drept al omului. Taticule, mi-aș dori să am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]