18,248 matches
-
mori de rîs, nu alta... 1 martie Îmi intră-n atelier (fără să bată) și numai nu-mi pune mîna-n gît: Hai! zice. Și mă-nșfacă și mă duce-n atelierul lui (perete-n perete). Așa-i el, vecinul meu, pictor și el: nu ține la nuanțe, la finețuri, iar dacă a mai și luat unu-n plus, atunci are-n mustață ceva de Sadam. Întoarce de la perete cîteva pînze, mi le pune dinainte și, cu mîinile-n șold, mă somează: Îți
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de mileniu? Cu fotografiile lui Iliescu, de la vernisaj, flancate de textul oricum lemnos al aceluiași, conținînd inevitabilele constatări prețioase. Aplecat, responsabil-contemplativ, asupra unui cap de ghips, urmașul lui Ceaușescu lasă loc, după umăr, și unui artist fie el și excepționalul pictor Sorin Ilfoveanu încremenit în stimă și respect. Pe pagina următoare, tot cu fotografie, și textul luminos al președintelui de republică. În care aflăm amănuntul că evenimentul expozițional stă sub semnul celor 80 de ani de la înființarea... primelor sindicate libere ale
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
doi ani, un personaj de talia lui Cănuță, știți care, sucitul. Cînd mi-a întins mînuța și s-a recomandat Gheorghe Grigurcu, am rămas așa... I-am oferit, la rîndu-mi, dreapta, după care l-am poftit pe scaunul artizanal,de pictor: Știu, zice Grigurcu, te-așteptai să fiuuu... Chiar așa: mă așteptam să strîng mîna unui fel de Alex. Ștefănescu, dacă era să dau curs umirii admirative în fața grandorii acestui Saint-Just al criticii. Cum tot Cănuță ar fi zis: mic, mic
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lungă bătaie în devenirea prozei moderne. Ei bine, cu imprudența neprofesionistului și cu nemăsuratul curaj al diletantului, îndrăznesc într-un moment de relâche rectoral să-i mărturisesc mult îngăduitorului Steve ceva din propria-mi împătimită strategie de lector (lectura unui pictor, la urma urmei!). Pomenindu-i, ca start personal, pe Virginia Woolf și pe James Joyce pe care i-am și pictat cu îndrăcită acribie ironică și trecînd prin Iris Murdoch, John Fowles, David Lodge, m-am oprit, finalmente, la figurile
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
interlocutor avînd, nativ, precaute rețineri culturale. Dacă în ce mă privește situației îi mai atașez și cealaltă componentă... narativă, cea contaminată oarecum politic, de care, blestemat, nu mă pot desprinde (narațiile politicale ale momentului zgîndărindu-mă continuu), atunci statutul meu de pictor nu are decît de pierdut. Asta, evident, într-o paradigmă autohtonă acceptată încă din vremea lui Grigorescu, geniu suficient și taciturn și perpetuată, în mare, pînă azi. Cu excepția unor Pallady, Tonitza, Șirato, Baba, mari pictori, dar și mari condeieri. Să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
continuu), atunci statutul meu de pictor nu are decît de pierdut. Asta, evident, într-o paradigmă autohtonă acceptată încă din vremea lui Grigorescu, geniu suficient și taciturn și perpetuată, în mare, pînă azi. Cu excepția unor Pallady, Tonitza, Șirato, Baba, mari pictori, dar și mari condeieri. Să nu-i mai pomenesc pe enormii Delacroix, Redon, sau pe mult mai tîrziii moderni De Chirico, Klee, Kandinski. Pentru că, alături de noile romane ale englezilor, pe același pat procustian-freudian-proustian se află și coala albă de hîrtie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sau baronul Aiurea, după autoporecla cu care-și livra galant florile. Text savuros. Ieri, în curtea din Armeană, cu același conu Costică: Măi, îmi zice, stai să-ți spun una: îl știai cred, pe fratele lui Piliuță, cel din Dorohoi, pictorul de firme, ei bine, una din fetele lui, fugită de mult cu un oficeriu, îmi bate acum cîteva zile la ușa atelierului: Poftim, zic, și-mi intră în atelier o corpolentă de-o tonă, o întreb ce vrea, iar corpolenta
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Pînă atunci însă ca joc, în aceste zile de festin total să-mi asum, la rîndu-mi, constrîngătoarea (dar incitanta) preferință decenală. Se înțelege, desigur, gradul absolut de subiectivitate și de selecție spontană al simplului amator de artă și nu al pictorului profesionist, ce probabil sînt, cu atît mai puțin, al prezumtivului exeget de dincolo de șevalet. Dacă futilitatea, deci absența normelor estetice stricte joacă acum rolul prim, nu același lucru s-ar putea spune despre gradul implicit de... profesionalitate al opțiunii. Pentru că
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
imitație a clișeelor. Merg la o recentă premieră și nu mult după ridicarea cortinei, văd personajul shakespearian trecînd de la o statuie la alta dalbe fecioare în carne și oase, în rol, nu-i așa, de statui și, cu paleta de pictor în stînga, le pictează cu dreapta. Un fel de Pygmalion UAP. Mai trec niște minute și, după fofilarea pinguinată a unui Charlot, intră în rol un mobil ciripind zapp on line între alte două arătări shakespeariene. Se poartă. Ies, promițîndu-mi
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ușurează ambițiosului pantofar dezbrăcarea tunicii stalinist-maoiste și trecerea la costum. Iar cînd paranoia se va instala definitiv, costumul va fi asezonat cu sceptrul monarhic. Într-o imagine ce a făcut deliciul, sincer (!!!), al unui paranoic de data asta de geniu pictorul Dali. Ceaușescu n-a mai avut nevoie de Canal (decît doar cosmetizîndu-l), de Pitești, de Gherla, reușind performanța de a transforma întreaga țară într-o închisoare. De altfel, liber consimțită. Grandiosul ceremonial al diversiunii staniolate a indus "maselor" în ciuda cumplitelor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
care nici visînd nu puteam gîndi. Repere, ele, păstăile, ale unor campanii obștești din a căror liber consimțită muncă patriotică urma să fie stors nu știu ce ulei. Vîndut apoi, profitabil, din statul socialist, îmbuibaților capitaliști. După externare, văzîndu-l acasă pe veneratul pictor, îl asist, un timp, în bucătărie (unde-și are atelierul), la definitivarea compoziției care tratează, evident, patrioticul subiect. Nici o mirare. Cum mirare nu e nici cînd, pentru ultimele tușe, meșterul întinde mîna spre dulap și, luînd de-acolo uleiul de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pînză abstractă. Eu sînt acolo, nu? decide ea interogativ. Fără umbră de umor. Da, tu ești, îi răspund cu aceeași, simetrică, eclipsă de umor. Clandestinitatea (doctrinară) a portretului ca gen e notorie deja de vreo sută de ani. E nu știu cum pictor modern fiind să mai faci portret. E de presupus însă maniacală suspiciune! că în spatele ușilor închise faptul continuă să se producă. Ușile închise ale atelierelor, ușile închise ale caselor cu blazon. Ultimul dezmăț s-a consumat demențial sub Ceaușescu, iar
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
acaparîndu-și-l de altfel în exclusivitate își consumase cvasitotal rezervele mediatice, bibliotecile (fie ele ale Congreselor sau nu) deveniseră neîncăpătoare pentru nesațiul exegetic picassian. Ș totuși mai rămăsese un loc de lățimea unui îngust cotor în care să încapă cartea nepoatei pictorului, Marina (evident, Picasso, evident, pentru că misticul nume avea să-i aducă, pe lîngă substanțiale beneficii, mai cu seamă după moartea hulitului bunic, și ponoasele aceluiași nume, mai cu seamă în anii cruzi ai copilăriei și adolescenței, sufocați de apăsătoarea tutelă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
care cere o oarecare tenacitate. M-a cucerit, așadar, prin capacitatea lui de a spune lucruri importante, fără să facă un caz foarte mare de retorică și de acele instrumente care sînt foarte accesibile scriitorului. În pictură, el rămîne un pictor care folosește în special tenta plată, folosește tonul subtil, tonul rafinat, nu recurge la efectul pregnant care să atragă retorici multiple în prelungirea sa și reușește să rămînă plastician aproape axiomatic, plastician care economisește enorm pentru a spune mult. În
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
logodne. Dacă ar fi să ne oprim, ușor amuzați, la fraza lui Ortega y Gasset: Istoricul artei trebuie să urmeze alte metode decît istoricul literar și cel al gîndirii. Trebuie să ne vorbească despre oameni care nu vorbesc. A fi pictor înseamnă a te hotărî la muțenie, atunci am putea crede că literații și muzicienii sînt niște palavragii, dar nu aici vrem a ne opri, deși diagnosticul filosofului spaniol operează deja o primă delimitare a naturilor. Nu. Există destui pictori, mai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fi pictor înseamnă a te hotărî la muțenie, atunci am putea crede că literații și muzicienii sînt niște palavragii, dar nu aici vrem a ne opri, deși diagnosticul filosofului spaniol operează deja o primă delimitare a naturilor. Nu. Există destui pictori, mai cu seamă în curentele moderne, de o locvacitate impresionantă, justificată, de altfel, de necesitatea explicării noului și dificilului demers creator. Și destui literați zgîrciți la vorbă, dar nu în autor ci în opere să căutăm diferențele specifice. Chiar și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
se poartă spîn. Amîndurora le plac femeile (asta, ca să nu se creadă că ar fi, cumva..., deviaționiști). Singurul loc în care muzele se întîlnesc și-și vorbesc este Bolta Rece. Chirița, înfrigurată de sosirea iminentă a oficeriului, își expediază elegant pictorul căruia îi pozează de bon ton: Ești talentat! și-i face semn cu mîna dolofană și îmbijuterată s-o șteargă. Intrînd în expoziția-mi de la Palat, distinsul condeier și amic Antonesei mă gratulează cu același: Ești talentat! La care, amuzîndu-mă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fibra profundă, sîntem cu toții tentați să facem politică, să ne dăm cu părerea. (Mai bine ar fi să ne ținem trotuarul curat...) De-acord, zice Aguridă, dar uite, stimabile, chiar săptămîna trecută ți-ai împănat textul cu politicale. Dacă ești pictor, vezi-ți de pictură, nu? conchide Aguroi și mă salută cu două degete la chipiul lui (de ofițer acoperit). Punct ochit. Dar, îmi zic, ce minunat e să știi, măcar din cînd în cînd, că, dincolo de presantele preelectorale, pe gura
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Chiuveta aseptică din atelieru-mi de pe Armeană e la o distanță de 2372 km. În patria pleinairismului, V. pictează tablouașe după ilustrate. Nu ar fi chiar crimă: Utrillo însuși a făcut-o, subtilizîndu-și magistral stratagema. Un ieșean din vechea boemă, minunatul pictor Craiu, mi-a arătat, într-o zi, o pictură cu Leningradul: el, care nu ieșise niciodată (ca și Utrillo) din ulița lui. În fond, ce fac eu însumi aici, într-un mai mult sau mai puțin pretențios Tours? "Comisarul" din
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în Franța, ca în vremea unor Chardin, Lautrec, Dufy, nu operează dihotomia profesionist-amator (e bine? e rău?: e Franța...). Din vizita, de două zile mai tîrziu, la primarul din Tours, aflăm că există în Touraine cîteva mii (!) de asociații cu pictori și scriitori (suportînd, obligatoriu, ghilimelele de rigoare), foind continuu și solicitînd permanent fonduri. Dacă scriitori n-am întîlnit în serele de la Savonnière (poate erau), puzderia de pictori de-aici îi recomandă, implicit, și pe primii. Personal, îi prefer pe cei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
primarul din Tours, aflăm că există în Touraine cîteva mii (!) de asociații cu pictori și scriitori (suportînd, obligatoriu, ghilimelele de rigoare), foind continuu și solicitînd permanent fonduri. Dacă scriitori n-am întîlnit în serele de la Savonnière (poate erau), puzderia de pictori de-aici îi recomandă, implicit, și pe primii. Personal, îi prefer pe cei ce expun, la fel de neinhibat (și permanent), pe esplanada ieșeană dintre Teatru și Mitropolie. La tot cîteva minute, cerul e sfîșiat de supersonice negre, în tandem asurzitor, de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nu întîrzii. Totuși. Compoziția, colosală ca dimensiune, nu atît de scandaloasă ca desnuda Olympie, dar, poate, și mai parșivă (tot freudian) decît aceea, îmi oferă decriptarea (naivitate!) unei ambiguități ce a stat probabil la baza scandalurilor din 1865, provocate de pictorul insurgent. Ce descopăr nou (neobservat în reproduceri) e tocmai academismul încă învederat al celui care, de altfel, îi iubea atît pe Rafael și pe Giorgione, extrem de vizibil acum, în... pompierismul fidelității anatomice, în întîrzierea, nepermisă, acolo de unde, altfel, urma să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
banii? Doar vreți o femeie. Dar e cocoșată! Ei bine, ce vreți acum? Să nu aibă nici un defect! Știți cum lua Chaplin colțul, cînd era fugărit de curcani: țopăia doar pe stîngul, adică pe roata stîngă, să nu se răstoarne. Pictorul Cămăruț, excepționalul care avea un rîs larg, de cal blînd, se entuziasma, pișicher, în fața pînzelor pictate, inconștient, de neofiți. Unul din aceștia, Gheorghiță, îni reproducea, cu haz enorm, scena în care Cămăruț, văzîndu-i una din pînze (la care tocmai lucra
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de modestă sus, în fază de pregătire a... doctoratului (bine aranjat de V.). În plin turnir de vorbe și de ipoteze, Cella vrea să spună și ea ceva. V. intervine imediat: Cella, tu vezi-ți de doctoratul tău! 10 august Pictorul a strigat. Două personaje bizare în breasla ieșeană a lui messer Vasari: Craiu și Boușcă. Dacă primul se plia, oarecum natural, prin fire, fabuloasei boeme, celălalt se situa la polul opus: aerul sever al ținutei sale l-ar fi destinat
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
regimul comunist, s-au înregimentat din timorare, din oportunism structural în formațiunile care au întovărășit îndeaproape propaganda. Dacă nu s-au putut salva prin calitatea intrinsecă a picturii, au decăzut în piese artizanale, cărora le-au lipit titluri zornăitoare. Un pictor onorabil ca Bunescu, după ce, înaintea războiului, pictase extrem de consistente "colțuri" bucureștene, s-a dezlănțuit, în anii ascensiunii comunismului, în peisaje false, care nici brumă din măiestria veche nu mai păstraseră. Parcul circului se numea unul din ele cu blocuri-calup, în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]