17,682 matches
-
agresiuni sexuale (Baron et al., 1994, p. 287). * Ostilitatea împotriva femeilor (personalitate) O altă variabilă individuală a agresivității sexuale este ostilitatea masculină. Malamuth (1984 citat de Malamuth, 1998) demonstrează că agresivitatea sexuală este direct legată de motivația bărbaților de a domina femeile, de atitudinile ostile față de acestea și de acceptarea folosirii violenței împotriva lor. Bărbații cu o viață sexuală desfrânată și cu atitudine ostilă față de femei sunt tentați mai des decât alții să săvârșească agresiuni sexuale (Malamuth et al., 1991). Procesele
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
dezvoltat deja o relație cu părinții și se poate apăra mai bine. Pentru copii mici, în schimb, traumatismul sexual provoacă o accelerare a maturizării, fapt ce poate favoriza dezvoltarea unei personalități deviante și învățarea unor comportamente sexuale de tipul dominant / dominat (Briere et al., 1990). * Factorii maltratării infantile Este vorba practic de aceeași factori enumerați în cazul violenței domestice: factorii psihologici, socioculturali și economici. Variabile proximale. Aceste variabile se referă la momentele în care copilul este cel mai vulnerabil. În cazul
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
psihologic, el afișează o stimă de sine foarte ridicată, cu o structură complexă. Copiii agresori își supraapreciază aspectul fizic și popularitatea, dar își subestimează performanțele intelectuale, sociale sau școlare (Salmivalli, Lappalainent și Lagerspertz, 1998). Ei se simt în stare să domine interacțiunile sociale. Agresorii folosesc diferite forme de agresiune, la fete prevalând agresiunile indirecte (certurile, excluderile). Unele studii au arătat că competențele intelectuale și sociale nu sunt destul de dezvoltate la intimidatori (Crick et al., 1994). Alte studii demonstrează însă contrariul. Se
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
cu capul spre vest, caracteristică tipic sauromată, transmisă mai departe de siraki. Descoperirile arheologice arată că sirakii au pătruns și în bazinul râului Terek și al afluentului său, Sunia, din partea estică a Caucazului de Nord, astfel încât întreaga zonă este dominată în această perioadă de sarmați, secondați de meoți. După o perioadă obscură, în secolul I d.Hr. sunt semnalați în sectoarele centrale și estice ale Caucazului de Nord triburile alanilor, cărora le sunt atribuite mormintele cu catacombe din necropola "de aur
PREZENŢE SARMATICE ȘI ALANICE TIMPURII ÎN INTERFLUVIUL PRUTO-NISTRIAN by Cezar Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/91551_a_107351]
-
ulterior în Hispania și în Africa de Nord, alături de vandali și de alte populații germanice, prezența sarmato-alanică în spațiul pruto-nistrean s-a redus treptat, pe măsura sedentarizării și asimilării etnice a comunităților iranofone, devenite tot mai mult un auxiliar al unor structuri dominate de alte populații. Acest proces nu a exclus însă anumite momente de hegemonie în regiune ale elementelor etnice iranice, în condițiile în care grupe alanice se vor succeda în spațiul circumscris bazinului carpatic până în perioada dominației mongole, exemplul cel mai
PREZENŢE SARMATICE ȘI ALANICE TIMPURII ÎN INTERFLUVIUL PRUTO-NISTRIAN by Cezar Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/91551_a_107351]
-
codurile unui imaginar” în care se impusese inițial, ci „se situează, deloc mimetic, pe sensul de adâncime al liricii contemporane” (Petru Poantă). Și prima carte, Maluri înalte, îi apare târziu, în 1974. Poezia de acum transgresează realitatea în planul sensibilului, dominată fiind de o senzualitate oarecum rafinată, într-un registru ce decurge din stilistica manieristă. Ulterior lirica lui S. evoluează spre un discurs încărcat metaforic, unde cotidianul capătă rezonanță și fior, într-o stare de contemplație cumva dramatică, mereu întoarsă spre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289522_a_290851]
-
este artistul (actorul, în speță) genial, nedreptățit de societatea în care i-a fost dat să trăiască. Din păcate, expunerea suferă de pe urma unei viziuni și a unui limbaj care se supun canonului constrângător și deformat al vremii. Un canon ideologic dominat de maniheism, contrapunând artei burgheze, plină de păcate, arta îndrumată de „metoda realismului socialist”, care oferă „calea cea dreaptă”. Un artist adevărat are de pătimit într-o orânduire marcată de „lupta dintre cele două culturi”. De aceea - stăruie dogmatic V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290460_a_291789]
-
decurgând din garanția britanică. În același timp, guvernanții englezi voiau ca Polonia să manifeste "moderație" și să ducă tratative cu Germania. Însă, tot mai mulți oameni politici englezi ajunseseră la concluzia că erau inutile concesiile succesive față de Germania, aceasta fiind dominată de dorința de a stăpâni lumea [6, p. 334]. De fapt, după cum a declarat Hitler, problema Danzigului fusese doar un pretext pentru a încorda relațiile cu Polonia: "Aveam nevoie de un alibi, în primul rând față de poporul german, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
noastre de război, o constituie absența fie și a unei singure divizii de blindate în Forța expediționară britanică. Britania, leagănul tancului în toate variantele, a neglijat atât de mult, între cele două războaie, dezvoltarea acestei arme, care avea curând să domine câmpurile de luptă, încât, la opt luni după declanșarea războiului, mica dar buna noastră armată avea cu ea, când a sosit ceasul încercării, doar Brigada I de tancuri, formată din 17 tancuri ușoare și 100 tancuri de "infanterie". Pe frontul
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
blindate, în Franța concepția rămăsese cea de la primul război mondial, respectiv, pe lângă regimentele de infanterie exista un divizion de artilerie, precum și o subunitate de tancuri. În pregătirea militară a Marilor Aliați aceste deficiențe au avut cauze diferite. În Statele Unite, a dominat concepția izolaționistă. După alegerile prezidențiale din 1920, președintele Wilson n-a mai fost ales, iar Statele Unite s-au retras din Liga Națiunilor, care luase ființă la propunerea sa; de asemenea, Statele Unite s-au concentrat mai mult pe problemele lor interne
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
cârma Franței, spune De Gaulle, au venit multe personalități de valoare, "jocul regimului îi consuma și îi paraliza, îi împiedica să se concentreze asupra problemelor majore, să elaboreze o politică închegată pe domenii vitale, inclusiv în sectorul militar". În armată dominau conformismul, concepțiile perimate ce fuseseră valabile înainte de sfârșitul primului război mondial. De Gaulle era neîncrezător în viitorul apropiat al țării din cauza lipsei de consecvență a conducătorilor săi și a lipsei de consistență a puterii de stat, care au afectat negativ
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
război mondial [8, p. 9]. Era cu atât mai înclinată în această direcție, cu cât conducătorii ei îmbătrâneau în posturile lor atașați în unele deprinderi care odinioară le aduseseră gloria. Între acestea, idea "frontului fix și continuu" [8, p. 10],domina strategia prevăzută pentru o acțiune viitoare. Organizarea, doctrina, instrucția, înarmarea decurgeau direct din această idee. Era stabilit că în caz de război Franța va mobiliza masa rezervelor sale și va constitui un număr cât mai mare posibil de divizii, alcătuite
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
liniei Maginot, prelungită cu fortificații belgiene. Astfel, națiunea chemată sub arme avea să țină o barieră, la adăpostul căreia urma să aștepte, cum se credea, ca blocada să-l uzeze pe inamic. Această concepție statică despre război corespundea spiritului regimului dominat de discordii și condamnat la stagnare. Nu se observa faptul că "motorul" produsese o cotitură în domeniul militar [8, p. 10]. Este evident faptul că o armată bazată pe tehnică complexă, capabilă să obțină un randament maxim în luptă, având
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
asigura ofensiva. Astfel, într-o noapte a traversat strâmtoarea Messina, debarcarea pe continent devenind un fapt împlinit. Apoi, Montgomery a început să înainteze spre nord. În ce privește capitularea, Eisenhower a recunoscut că problema delicată era cea a posibilității capitulării în timp ce germanii dominau țara. Totuși, s-a căzut de acord ca armistițiul să intre în vigoare în seara de 8 septembrie și să fie anunțat în același timp de Badoglio și de Eisenhower. Data comunicării fusese astfel aleasă, încât să coincidă cu cea
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
de toamnă. Între obiectivele de realizat, o importanță deosebită o reprezintă cucerirea căilor de acces spre Anvers, care era o operație dificilă [2, p. 432]. Estuarul Scheldtului era puternic minat, iar trupele germane de pe insulele Walcheren și Bevelandul de Sud, dominau complet căile de apă care duceau spre oraș. Asaltul asupra acestor obiective și ocuparea lor a revenit mai multor unități aliate, între care Divizia 2 canadiană și Divizia 52 britanică. Asaltul combinat de amfibii și trupe de desant a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
3% din volumul asistenței militar-financiare receptată în lumea arabă. Franța și Marea Britanie au ponderi reduse (2,4%, respectiv 0,2%), iar asistența militară oferită de alte puteri, care sunt îndeosebi alte state arabe, se ridică la 3,7%. Așadar, S.U.A. domină în mod autoritar registrul asistenței financiare militare oferită statelor arabe, ceea ce evidențiază interesele sale strategice vitale în spațiul arab, în acord cu vocația sa mondialistă de supraputere globală. S.U.A. reprezintă singurul stat care publică detalii complete referitoare la asistența militară
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
urmele unor metodiști ai Iluziei, recomanda să reperăm " Cine vorbește?", adică poziția lui social-politică ca punct de plecare în formularea contra-argumentelor, (contra-)discursurilor. Putem formula contra-argumente și contra-discursuri pe baza unui "Cine vorbește?", care ne aruncă într-o cunoaștere inautentică, dominată de polemici gratuite și dominate de distructivitate. Instinctul criminal al polemicii despre care vorbea, într-un interviu cu Paul Rabinow, istoricul născut la Poitiers. Abolirea funcției și a mitologiei social-politice de autor este una utilă. De ce? Pentru că această funcție, însoțită
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
recomanda să reperăm " Cine vorbește?", adică poziția lui social-politică ca punct de plecare în formularea contra-argumentelor, (contra-)discursurilor. Putem formula contra-argumente și contra-discursuri pe baza unui "Cine vorbește?", care ne aruncă într-o cunoaștere inautentică, dominată de polemici gratuite și dominate de distructivitate. Instinctul criminal al polemicii despre care vorbea, într-un interviu cu Paul Rabinow, istoricul născut la Poitiers. Abolirea funcției și a mitologiei social-politice de autor este una utilă. De ce? Pentru că această funcție, însoțită de o permanentă mitologie, este
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
tradiției unui intelectualism modern desuet, care doar învață să instrumentalizeze cuvinte și să infereze idei și imagini, au fost intrigații de un "Cine vorbește?", aflat în afara sistemelor (social-politice), reacționând ironic, denigrator și mistificator la spus-ul acelui "Cine?". Acești intelectuali, dominați de instincte criminale, nu au multe în comun cu ideea de cunoaștere. Printr-un dincolo de Cine? se deschide posibilitatea performanțelor reale și constructive în politică, în istorie și în cunoaștere. Acest Cine? nu este un Absolut, nu este Puterea Supremă
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
gândirii, asupra limbajului și asupra acțiunii devine o nerațiune, partea negativă și negativizantă a manifestării umane și a intoleranței mutuale dintre eu și ceilalți. Rațiunea și nerațiunea se completează într-un spațiu social- politic maniheist, care se vrea controlat și dominat de către grupurile umane. Acestea "livrează" societății anumite idei și interese, anumite "norme" de comportament social. Simbolurile vieții intelectualiza(n)te sunt profund dogmatice... Poate că într-un viitor o nouă disciplină numită dogmatică intelectuală modernă se va studia în școli
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
exercită putere doar acolo unde au un fond epistemic și moral. Această concepție despre putere nu înseamnă că factorii de intervenție politică nu încearcă să "colonizeze" puterea prin subordonarea puterilor și cunoașterilor civililor în scopurile lor. Acești factori politici sunt dominați de obsesia centrală a gândirii filosofice moderne deținerea puterii! Problema puterii și a ceea ce este considerat drept "putere" rămâne o vizibilitate deschisă prin reflecțiile lui Foucault, care, în esență, se întemeiază pe problematica kantiană: cum deținem sau posedăm... puterea? De
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
puternic sau cu anumite grupări-caracatiță, intelectualo-politice, cum se întâmplă în societatea românească, unde piața cărților și a ideilor este încă controlată de anumite grupări intelectualo-politice prin practici neloiale. Nu întâmplător în România două, trei mari edituri au tendința de a domina piața de carte, de idei și de a stabili un set de autori pe post de simboluri religioase. Acești autori sunt, de regulă, înregimentați doctrinar și politic. O posibilitate de piață liberă a ideilor va exista doar atunci când editurile și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
duel. Există întodeauna în cunoaștere ceva de ordinul duelului și care o face să fie mereu singulară"188. De la această remarcă nietzscheană, Foucault a considerat cunoașterea istorică drept o luptă singulară cu forțele social-politice; luptă pe care nu o poate domina, dar care o face posibilă sub raport epistemologic. Prin lupta aceasta singulară și continuă s-ar întemeia cunoașterea de tip istoric. Această idee am criticat-o în cartea mea Cunoașterea istorică în civilizația occidentală (2008)189, arătând că nu atât
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
diferenția de istoria scrisă, de munca de istoric, este precum "o rătăcire neajutorată a istoricului în pădurea întunecată și fără de cărări"215, iar aplicarea unui aparat de tehnici interpretative, a unui model științific idee atât de comună spațiului ecclesiocratico-bizantin românesc, dominat de sofiști eșuează, în practică, deoarece experiența umană din trecut, facticitatea omului nu se pot măsura în termeni exacți. Exigența spre "exactitatea" unor concepte ambigui este și exigența spre sterilitate (neopozitivistă). Ideile filosofice și modelele de cercetare, care ar putea
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
atacă și cel care parează, între atacator și atacat, într-o cascadă de reprezentări și imagini distorsionante despre cele două persoane, care-și dispută supremația dreptății și a adevărului despre un anume ceva. Polemica este "doar teatru" (Foucault), o mască, dominată de instinctul criminal și de spiritul negativist al celui care atacă. Discursul istoriografic poate fi, la modul polemic, un război al cuvintelor, un soi de eristică, dar ceea ce deranjează, ceea ce intrigă și ceea ce revoltă în toată această istorie scrisă nu
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]