18,324 matches
-
lucrare Paris et le Désert français publicată în 1947, avea să aibă un impact profund asupra planificării spațiului francez după cel de-al doilea Război Mondial.33 Un alt tip de mișcare regionalistă a căutat să conserve caracteristicile culturale și lingvistice ale regiunilor precum Bretania, Corsica și Flandra franceză. Mulți dintre cei care locuiau în aceste regiuni se temeau că aceste culturi și limbi vor dispărea ca rezultat al tendințelor de nivelare și standardizare ale statului francez. Într-o anumită măsură
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
rămânea în continuare o problemă arzătoare.40 Astfel, educația reprezenta o problemă cheie pentru radicalii și socialiștii celei de-a Treia Republici, fiind profund marcată de tradiția iacobină și suspicioasă în privința a tot ceea ce se apropria de regionalism și "particularism" lingvistic și cultural, care erau privite ca aducând prejudicii Republicii. În același timp, ei nu puteau să ignore faptul că milioane de francezi, poate chiar marea majoritate, își trăiau stilul lor de viață tradițional țărănesc din moși-strămoși și nu vorbeau franceza
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
care au căzut cu sutele de mii. De exemplu, mica insulă Corsica cu aproximativ 200000 de locuitori a pierdut în jur de 20000 de oameni în timpul conflictului. Dar campaniile au avut un succes scăzut din punct de vedere cultural și lingvistic, iar cel mai mare șoc din timpul Primului Război Mondial a fost când s-a realizat că majoritatea soldaților de rând din armata franceză nu se puteau înțelege între ei, dar nici pe superiorii acestora care vorbeau franceza standard. Războiul a avut
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
diversitate în floră și faună, de la livezile de meri din Normandia până la podgoriile din Beaujolais și Bordeaux și la regiunile mediteranene cu livezi de măslini. De asemenea, acest fenomen a produs sisteme variate de legi, obiceiuri, arhitectură, bucătărie și cultură lingvistică. Dar, după Braudel, diversitatea Franței merge chiar mai departe și provincii istorice ca Bretania, Provence sau Alsacia, analizându-le mai profund, descoperim că ele conțin de fapt, diferite "Bretanii", "Provențe" sau "Alsacii".4 Pe lângă aceste trăsături legate de geografia fizică
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
proclamăm atașamentul nostru ireductibil față de patrie"), însă au considerat că o astfel de unitate putea fi obținută acum, nu prin negarea existenței diversității, după cum procedase iacobinismul tradițional, ci prin respectul democratic pentru această diversitate. Aceasta a însemnat recunoașterea drepturilor minorităților lingvistice și culturale, în special a dreptului la diferență (droit à la différence). Acesta ar putea fi numit "iacobinism pluralist" față de iacobinismul monistic tradițional din trecut. Din acest principiu de bază vor rezulta câteva măsuri concrete legate de regiuni și de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
datează din anii 1950, înrădăcinată în tradițiile comunitare ale educației sociale catolice. Languedoc-Roussillon, pe de altă parte, este adânc împărțită politic (între stânga și dreapta/extrema dreaptă), între regiuni și departamente și orașe, și chiar între cele două grupuri minoritare lingvistice, occitanii și catalanii, care de obicei se află mereu în conflict. Și Corsica are o istorie plină de conflicte și diviziuni interne ce reprezintă un obstacol în a se afirma ca regiune unită.53 Nu aceasta este situația cu regiunea
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Gauche", și P. Sadran, "Les socialistes et la région", ambele în Pouvoirs, nr. 19 (1981), pp. 131-147; referitor la atitudinea PCF vezi L'Humanité, 12/6/1976. 37 PCF, de exemplu, a refuzat să recunoască termenul PS, acela de "minorități lingvistice și culturale" a preferat să vorbească de "langues de France et cultures regionales", vezi proiectul de lege propus de gruparea comunistă din Adunarea națională, Monitorul Oficial, 30 iulie 1984, pp. 7-8. 38 Manifestul Socialist (Paris: 1981). 39 Citat din Le
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
capitală, unde va deține funcțiile de șef de catedră și de decan. Este președinte al Societății Române de Lingvistică și al Societății Române de Studii Clasice, membru în comitetul de redacție al revistelor „Revue roumaine de linguistique”, „Studii și cercetări lingvistice” și „Studii clasice”. Colaborează la lucrările colective Gramatica limbii române contemporane (1955), Limba română. Fonetică, gramatică, vocabular (1956), Istoria limbii române (I-II, 1965- 1969), Enciclopedia limbilor romanice (1989). În 1985 publică Latina dunăreană. Introducere în istoria limbii române, lucrare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287009_a_288338]
-
pentru noi”. Capitolul II Înțelesuri ale corupției Începând de la cuvântul însuși, în etimologia sa, a spune „corupție” înseamnă a descoperi cu siguranță o articulație bogată de înțelesuri, dar nu întotdeauna omogenă. Pe baza a ceea ce tocmai am văzut, în folosirea lingvistică, cuvântul corupție reprezintă unul din acei termeni care asumă o valoare transversală, iar aplicația și semnificația sa este cu adevărat amplă. Din punct de vedere lingvistic, termenul corupție exprimă efectiv ceva grav și complex, pentru noi oamenii. Fără să îngreunăm
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
înțelesuri, dar nu întotdeauna omogenă. Pe baza a ceea ce tocmai am văzut, în folosirea lingvistică, cuvântul corupție reprezintă unul din acei termeni care asumă o valoare transversală, iar aplicația și semnificația sa este cu adevărat amplă. Din punct de vedere lingvistic, termenul corupție exprimă efectiv ceva grav și complex, pentru noi oamenii. Fără să îngreunăm analiza (ne referim la diferite dicționare pe care le poate consulta cititorul), etimologia ne oferă două înțelesuri principale și unul secundar, dar de o expresivitate puternică
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
înțeles ce se colorează imediat cu calitate morală și spirituală, drept pentru care a se deteriora întruchipează pentru noi sensul moral al depravării bine reprezentată, de exemplu, de o cutumă civilă ce se corupe. Trebuie evidențiat imediat că în folosirea lingvistică, acest al doilea înțeles este de mare importanță în domeniul civil și public: este binele comun, este binele civil (cum se obișnuiește să se spună în Umanismul civil italian între 1400 și 1500), lovit chiar în esența de o descompunere
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
partidele și curentele lor o devorează, astfel încât îi implică pe toți sau aproape, creând o întrețesere de șantaje reciproce” 3. Inima zdrobită Există un al treilea înțeles al cuvântului, într-adevăr neprețuit prea mult de etimologie, deoarece prezintă unele lacune lingvistice, dar în același mod este purtător al unei orientări de sens. Este vorba de cel „corupt” ca de cor-ruptum, adică de „inimă zdrobită”, inimă frântă, care în mod obișnuit indică o inimă zdrobită de durere pentru moartea persoanelor dragi sau
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
este purtător al unei orientări de sens. Este vorba de cel „corupt” ca de cor-ruptum, adică de „inimă zdrobită”, inimă frântă, care în mod obișnuit indică o inimă zdrobită de durere pentru moartea persoanelor dragi sau admirate. Dincolo de această notă lingvistică, este interesant să reluăm această idee a coruptului ca pe a aceluia care are o inimă zdrobită, dar nu în sensul nostru modern obișnuit care vede în inimă viața afectivă. Inima poate fi zdrobită într-o manieră mult mai amplă
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
a reuși să înțelegem sensul și dimensiunea distincției sale între păcat și corupție, și pentru ca aceasta din urmă să se întâlnească cu iertarea, din moment ce constituie o adeziune a inimii. 4. Iertarea pervertită Detașându-ne de baza etimologică și de detaliile lingvistice ale cuvântului „corupție”, există o semnificație destul de lămuritoare și densă care ne vine din elaborările antropologiei și ale dezvoltărilor recente. Astfel, în urma descoperirii rolului central al darului în viața oamenilor, el este capabil să pună în lumină dimensiunea simbolică, relațională
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
puțin, dacă legea guvernamentală asupra interceptărilor va fi pusă în practică - conversațiile între subiecții implicați în cercetări este cunoscut de cine participă la jocul corupției sistemice. Aceștia știu bine la care interlocutori să se adreseze, cunoscând așteptările lor, ce coduri lingvistice să folosească, procentele de plătit, parametrii de împărțire a mitelor sau criteriile de rotație urmate de întreprinderi și partide care dețin monopolul”. 4. Corupția ne privește Într-unul din ultimele interviuri despre schimbările sociale, politice și economice care se inserau
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
scopuri comunicative"21. "capacitate specifică ființei umane de a comunica prin intermediul unui sistem de semne verbale (limba) antrenând o tehnică corporală complexă și presupunând existența unei funcții simbolice și a centrilor corticali specializați. Utilizarea de către un grup social (sau comunitate lingvistică) a unui sistem de semne verbale determină constituirea unei limbi particulare. (...) Termenul de limbaj a fost extins pentru orice sistem de semne sociale codificate care nu fac apel la cuvânt"22. Astfel de definiții, fără a contribui la clarificarea conceptuală
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
din ansamblul de semne și regulile de întrebuințare a acestora, limbajul vizează actualizarea acestui sistem de către individ în momentul vorbirii. Limba este codul social, instituția a cărei existență permite individului exersarea facultății limbajului. În lucrarea noastră, asimilăm limbajul unui: "sistem lingvistic, mai mult ori mai puțin specializat, în redarea conținutului de idei specifice unei activități profesionale, unuia sau mai multor domenii din viața social-culturală (...) care toate au (sau tind să aibă) cuvinte, expresii și reguli proprii de organizare, rezultate din diferite
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
întemeierii "tipului" de text politic, Eugen Coșeriu 36 subliniază că sintagma "limbajul politicii" poate fi înțeleasă în trei accepțiuni: * lexicul politic vizează terminologia referitoare la desemnarea noțiunilor și instituțiilor politice, specifică fiecărei țări în parte. * modul de utilizare, adică uzul lingvistic determinat de atitudini și ideologii politice (cu precizarea că nu se referă la "limbaje speciale", nici la "schimbări" în limbă, ci la moduri de a folosi limbajul, la modalități ale vorbirii, nu ale limbilor, și anume, la modalități subiective și
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
nu ale limbilor, și anume, la modalități subiective și, în același timp, orientate spre faptele extralingvistice, adică la modalități determinate de atitudinile adoptate de către vorbitori, prin intermediul cuvintelor, față de lucrurile desemnate"). * utilizarea limbajului în "discursuri"/"texte" politice, urmărindu-se eventualele trăsături lingvistice specifice unui astfel de text. În opinia lui Eugen Coșeriu, textele politice pot fi studiate în trei maniere diferite: 1) ca orice texte, adică în calitate de documente, ca surse de informație istorică sau istorico-culturală, inclusiv în ceea ce privește concepțiile și ideologiile politice în cadrul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
al lingvisticii textului ca hermeneutică a sensului. Vorbind despre relația dintre politică și limbaj, Eugen Coșeriu afirmă că problematica raportului dintre cele două poate fi tratată din cel puțin două perspective: "perspectiva politicii, în cadrul căreia limbajul este considerat ca uz lingvistic propriu activităților numite politice ("limbaj al politicii", chiar și al politicii lingvistice) și perspectiva limbajului, în cadrul căreia aspectul politic se prezintă ca dimensiune esențială a limbajului însuși, dimensiune care, la rândul ei, se manifestă în și determină atitudini și activități
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
și limbaj, Eugen Coșeriu afirmă că problematica raportului dintre cele două poate fi tratată din cel puțin două perspective: "perspectiva politicii, în cadrul căreia limbajul este considerat ca uz lingvistic propriu activităților numite politice ("limbaj al politicii", chiar și al politicii lingvistice) și perspectiva limbajului, în cadrul căreia aspectul politic se prezintă ca dimensiune esențială a limbajului însuși, dimensiune care, la rândul ei, se manifestă în și determină atitudini și activități politice ("politica limbajului")"37. Pe această linie de interpretare, analiza limbajului politicii
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
însuși, dimensiune care, la rândul ei, se manifestă în și determină atitudini și activități politice ("politica limbajului")"37. Pe această linie de interpretare, analiza limbajului politicii presupune identificarea unui lexic specific domeniului politic, caracterizarea modului particular de folosire a semnelor lingvistice în cadrul discursului politic și, nu în ultimul rând, identificarea ansamblului de procedee retorice specifice acestuia. Cea de-a doua dimensiune a analizei vizează explicitarea modului în care atitudinile și ideologiile politice devin responsabile de valorile și mutațiile semantice pe care
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
explicitarea modului în care politica se construiește prin limbaj, a mecanismelor discursive la care apelează, stabilirea funcțiilor limbajului politic și a specificului acestuia prin raportare la alte tipuri de limbaj. Existența unui limbaj politic implică recunoașterea unei stabilități a codului lingvistic, în afara situațiilor concrete de comunicare. Oricine ascultă discursul unui om politic constată că acesta apelează la formulări și expresii specifice, abordează cu predilecție anumite teme, recurge la o retorică particulară, utilizează o intonație adecvată, toate menite să-i înlesnească atingerea
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
descriere adecvată a limbajului politic prin eludarea raportării la parametrii contextuali ai situației de comunicare, la funcțiile specifice pe care le îndeplinește limbajul în domeniul politic. În această viziune, limbajul politic înglobează semnificațiile discursului politic, presupunând un ansamblu de strategii lingvistice actualizabile în diverse situații de comunicare politică, și are un nivel mai înalt de generalitate, prin efectuarea saltului de la situații concrete de comunicare la paradigma mecanismelor structurale și funcționale ale manifestărilor discursive din spațiul politic. Limbajul politic este în fond
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
de justificare a actelor politice, mecanismele discursive rămân prioritare, iar atenția de care se bucură limbajul în acest domeniu traduce în esență impactul asupra receptării. Instrument al comunicării evenimentelor din domeniul politic, limbajul politic prezintă o accentuată dimensiune simbolică, schimburile lingvistice fiind susceptibile de a exprima în diferite moduri raporturile dintre participanții la actul de comunicare, ierarhiile în cadrul aceleiași grupări politice, afinitatea la o ideologie sau alta. Pe această linie de interpretare, Pierre Bourdieu susține, în Langage et pouvoir symbolique, că
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]