2,340 matches
-
o vadă în celulă și să o apere în instanță. Mma Ramotswe puse o porție zdravănă de fasole în farfuria domnului J.L.B. Matekoni. — A dat vreo explicație? se interesă ea. N-o văd bine. Neroadă muiere. Domnul J.L.B. Matekoni se încruntă. — Când am ajuns era în plină criză de isterie. A început să urle la gardieni. A fost foarte neplăcut pentru mine. Ei îmi spuneau: „Vă rog spuneți-i soției dumneavoastră să se controleze și să-și țină gura aia spurcată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
rău după toate astea. De fapt, și mie îmi e puțin rău. Le iertase de tot. Nu putea să-și acuze maimuțele cele adorabile. Nu era vina lor. Era vina celor care fabricau băutura ce făcuse din primate niște alcoolice. Încruntându-se și râgâind, maimuțele trecură prin ceea ce era, probabil, o combinație de indigestie și dureri puternice de cap. 16 Într-una dintre camerele casei din bazar a familiei sale, băiatul de la Hungry Hop stătea și-și îngrijea urechea. Nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
de o mașină Maruti și televizor, o petrecere de nuntă care să dureze două săptămâni... Stop! își zise în sinea lui. Cum să fac așa ceva? Dar ei continuară, și, în cele din urmă, o privire mulțumită se ivi sub cea încruntată pe care se străduia să o afișeze. Când plecară, toate îndoielile îi reveniră în minte și, în noaptea de dinaintea dimineții în care ar fi trebuit să se întâlnească cu Pinky, nu puse geană pe geană. Se suci și se învârti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
momentul în care vom fi amândoi pe Gela. Mai lasă transporturile și asta e ceva, dar mi s-a spus că toate distorsoarele personale vor fi debranșate în douăzeci și patru de ore, fie că mergem sau nu pe Gela. El se încruntă. - Dacă Gosseyn s-ar grăbi! Cred că voi putea să-i fac să mai rabde o zi-două fără să vă dezvălui identitatea. Mă gândesc că ar trebui să ne asumăm acest risc. Părerea mea este că Gosseyn este mai important
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
obiectul strălucitor. Părea ca un fel de plastic. Era plăcut la pipăit și era satinat. Pe el era ceva imprimat, prea mărunt pentru a putea citi cu ochiul liber. - Și ce trebuie să facă asta? - Să citească mesajul. Janasen se încruntă. - Și ce se va întâmpla? - Nu are rost să știi. Execută doar instrucțiunile mele. Janasen cumpăni și protestă. - Ați spus adineauri că "noi" ar trebui să ne asumăm niște riscuri. Am impresia că numai eu risc. - Prietene, zise Discipolul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
ale căror uzaj nu-l putea defini decât parțial. Nu-i păsa nici de partea electrică, nici de cea atomică. Ultima rămânea inutilizabilă în preajma navei; iar cealaltă, o va avea curând în mâini, fără rezerve. Mai era distorsorul. Gosseyn se încruntă. Fără îndoială, aici era pericolul. Deși poseda un distorsor organic, adică, așa cum îi spunea el, creier secund, cunoașterea sistemului distorsor mecanic al civilizației galactice rămânea neclară. În această neclaritate consta slăbiciunea lui și capcana, dacă era vorba de așa ceva. Preocupat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
ajunge. E timpul ca detectorul să ne lămurească un pic despre ce este în capul dumitale. Manevră un contact. Se făcu tăcere în jurul mesei. Chiar și Crang, care ronțăia ceva, se mișcă pe scaun și lăsă furculița. Secoh, gânditor, se încruntă. Patricia Hardie își privea fratele cu un mic zâmbet. Ea vorbi prima: - Enro, ești ridicol de melodramatic. Uriașul se întoarse spre ea, cu privirea întunecată, roșu la față. - Liniște, zise cu brutalitate; nu am nevoie de observații de la o persoană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
de o parte faptul că Venusienii non-A își apăraseră cu succes planeta în fața forțelor asediatoare. În plus, ancheta nu dezvăluia rolul jucat de Gilbert Gosseyn în legătură cu moartea lui Thorson; însă faptele arătate reprezentau o parte a realității. Enro se încruntă. - Thorson a fost asasinat de succesorul său? întrebă. - Nu avem nici o dovadă, zise Rour, văzând că Ugell nu răspundea. Mareșalul Thorson a fost ucis în cursul unui atac pe care-l conducea personal împotriva unui cuib de rezistență pe planeta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
să vadă dacă apariția lui nu fusese observată. Văzu doi oameni. Unul dintre ei se îndrepta spre o ieșire parțial vizibilă. Celălalt îl privea direct. Gosseyn și cu el porniră în același timp, unul spre celălalt. Se întâlniră. Venusianul se încruntă. - Mi-e teamă că va trebui să vă cer să rămâneți aici până chem un detectiv, zise el. Priveam locul în care... (ezită)... Unde v-ați materializat. Gosseyn răspunse: - Întotdeauna m-am întrebat ce efect poate să aibă asupra unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
cunoaște că pe de laturile mesei Măriei Sale se ațin puzderie de sfetnici și de dregători, care cată a fi îndestulați dacă nu vrei să-i vezi cu sprânceana încruntată. Ba, cu cât au o dregătorie mai măruntă, cu atâta se încruntă mai tare. LIANA: Oricât de tânără oi fi, eu cunosc, prietene Ceaun, că Măria Sa Gând-Împărat nu suferă părăduiala dintr-ale sale și dintr-ale țării, și că cei care fac altfel își vâră capul în mare primejdie. Deci temându-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
un sanatoriu? Când vine înapoi? — La sfârșitul săptămânii. Sunteți pacientul doctorului Kindermann, Herr Strauss? — Nu, nu sunt, dar pentru optzeci de mărci pe zi, speram că îi voi fi. — Doctorul Meyer e un medic foarte competent, vă asigur. S-a încruntat nervoasă la mine când și-a dat seama că încă nu schițasem nici o mișcare ca să mă dezbrac și a început să scoată un zgomot dezaprobator care suna ca și cum ar fi încercat să fie drăguță cu un papagal cacadu. Bătând scurt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
după ce a plecat Korsch. — Oamenii mei au căutat peste tot, zise el. Terasamentele de cale ferată, parcurile, groapa de gunoi. Am dragat canalul Teltow de două ori. Mai mult de atât nu putem face. Își aprinse o țigară și se încruntă: — E deja moartă. Toată lumea știe asta. — Vreau să desfășori o anchetă de la ușă la ușă prin zona în care a dispărut. Vorbește cu toată lumea, subliniez - cu toată lumea, inclusiv cu colegele de școală ale fetei. Trebuie să fi văzut cineva ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
apăsă soneria de pe peretele din spatele unei draperii. Scoase un sunet de dezaprobare și zise: Ce-ar fi să uităm de toate? De-asta vin majoritatea domnilor aici, să-și uite de griji. În timp ce ea era întoarsă cu spatele, Becker se încruntă și își scutură capul spre mine. Nu eram sigur ce voia să însemne asta exact. Evona îmi luă ceafa în palme și începu să frământe carnea de acolo cu degetele la fel de puternice precum cleștii unui fierar. E multă încordare aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
însă, ăștia doi au fost diferiți. E dificil de explicat ce vreau să zic, domnule, dar am avut impresia că se așteptau la asta. — După patru săptămâni? Ei, și tu, pur și simplu se resemnaseră. Asta-i tot. Becker se încruntă și își scărpină vârful capului zburlit: — Nu, zise el rar, a fost mai puternic de-atât, domnule. Ca și cum știau deja sigur. Îmi pare rău, domnule, nu explic foarte bine. Poate ar fi trebuit să nu menționez asta deloc. Poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
ceea ce se întâmpla în Germania. — Și partenerii lui Streicher? am zis. Cei care scriu la Der Stürmer. Angajații săi personali. Dacă Streicher încearcă să le însceneze ceva evreilor, ar putea să folosească pe altcineva pentru treburile murdare. Generalul Martin se încruntă: — Da, dar de ce să o facă la Berlin? De ce să n-o facă aici? Mă pot gândi la câteva motive bune, am zis. Cine sunt principalii dușmani ai lui Streicher la Berlin? — Cu excepția lui Hitler și, posibil, Goebbels, puteți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
să știm absolut totul. Am sorbit din cafea și apoi am contemplat zațul de pe fundul ceștii. Oare ce însemna o formă ca o cochilie de scoică? mi-am zis. — Ce-mi puteți spune despre băieți? am întrebat-o. Ea se încruntă: — Pentru numele lui Dumnezeu, are 14 ani. Mânioasă, își stinse țigara. — Fetele cresc mai repede decât băieții. Mai repede decât ne place, poate. Isuse, ce știam eu despre asta? Uite la mine, m-am gândit, bărbatul care are o grămadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
mama ei vitregă nu se înțelegeau prea bine. — Mama ei vitregă?! Ea n-a menționat deloc asta. — Se pare că mama ei adevărată a murit acum vreo 12 ani, iar apoi, de curând, i-a murit tatăl. — Altceva? Becker se încruntă. — Tu ai zis că erau două lucruri. — Da, domnule. Una dintre fete, o evreică, și-a adus aminte de ceva ce s-a întâmplat acum două luni. A zis că un bărbat îmbrăcat în uniformă și-a oprit mașina lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
spate. — Vă referiți la accent? — Da, dacă poți. Nu știu sigur, zise ea. Accentele mi se par foarte greu de identificat. Îmi dau seama că sunt diferite, dar nu pot întotdeauna să spun de unde e persoana. Oftă adânc și se încruntă în timp ce încerca din greu să se concentreze: — Ar fi putut să fie austriac. Dar bănuiesc că putea la fel de bine să fi fost bavarez. Știți, de modă veche. — Austriac sau bavarez, am zis eu, scriind în carnețel. M-am gândit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
M-am îndreptat spre ușă: — Ei, ar fi mai bine să o iau din loc, Frau Lange. Am fluturat cele două cecuri în aer și apoi mi le-am strecurat în portofel: — Vă mulțumesc pentru generozitate. — Pentru nimic. M-am încruntat ca și cum îmi trecuse ceva prin minte: — E un lucru care mă nedumerește, i-am spus. Ceva ce voiam să vă întreb. Ce interes are firma dumneavoastră în agenția de detectivi Rolf Vogelmann? — Rolf Vogelmann? repetă ea deloc în largul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
o să facem asta, domnule? întrebă Becker. — Tu să-mi spui mie. Gândește-te la câteva locuri în care omul nostru ar putea să o remarce. Un loc de unde putem să o urmărim fără să fim noi înșine urmăriți. Korsch se încrunta. — Ce te frământă? l-am întrebat. Clătină din cap cu o ușoară neplăcere: — Nu-mi place, domnule. Să folosim o tânără fată ca momeală. Este inuman. Și ce sugerezi să folosim? O bucată de cașcaval? Un drum principal, zise Becker
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
omorârea lui Hering, nu-i așa? Bănuiesc că șofezi. Probabil chiar l-ai ajutat pe Kindermann să agațe corpul neînsuflețit a lui Hering ca să pară o sinucidere. — Nu, nu este adevărat. — Purtau uniformele lor SS, nu-i așa? El se încruntă și scutură din cap: Cum ați putea să știți asta? — Am descoperit o insignă SS înfiptă în carnea din palma lui Hering. Pariez că s-a luptat destul de mult. Spune-mi, bărbatul din mașină s-a luptat și el? Bărbatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
L-am împușcat eu însumi. — Bine. Bine. — Nu știu ce o să se întâmple cu ceilalți doi. Căci asta depinde. — De ce? — De SS. Dacă vor decide să-i aducă în fața curții marțiale sau nu. Am urmărit cum chipul său tânăr și frumos se încruntă a nedumerire. — A, nu ți-am spus? Da, acești bărbați, cei care l-au omorât pe tatăl tău într-un mod atât de laș, erau toți ofițeri SS. Înțelegi tu, trebuiau să-l ucidă deoarece el ar fi încercat probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
targă, în timp ce te urcă în ascensor. Ada se apleacă să-l ridice. Rămân cu Alfredo, ne așezăm în camera de lângă reanimare. Alfredo aprinde lumina negatoscopului, așază tomografia ta deasupra și o privește de aproape. Se oprește într-un punct, se încruntă forțându-și privirea. Știu ce înseamnă să cauți o urmă care să-ți vină în ajutor în nebuloasa unei radiografii. — Vezi, spune, hematomul principal este ăsta, imediat deasupra durei mater, ajung ușor la el... Rămâne de văzut cât suferă creierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Mi se părea că o văd pentru prima oară, ca și cum corpul acela sub halat nu fusese niciodată al meu. Știa să pună masa, aranja tacâmurile și șervețelele cu o grijă deosebită. Puse o lumânare în mijlocul mesei. Se opri în fața mea, încruntă o sprânceană, își încreți nasul și-și arătă dinții superiori ca un rozător. — Nu prea fierte? chițcăi. — Nu prea fierte. Am încrețit și eu nasul să o imit și mi-am dat seama cât de puțin mobil era, în comparație cu al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
cu ochii ăia ai lui de căpcăun și râde cu poftă. — Mă, să știi că dacă mai râzi de mama ta, te mănânc ! Mă aplec așa peste căruț și-l gâdil pe burtică. Expresia feței i se schimbă instantaneu. Se încruntă. — Glumeam. N-o să te mănânc. Începe să zgârie lumina de neon cu gheruțele. — O să te dau la zmei să te mănânce ei. E un băiețel deosebit de frumos. Seamănă cu mine, evident. Toma și-a lipit palma de fundul meu. — Ce
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ioana Morpurgo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1775]