2,910 matches
-
unele topituri se poate produce fenomenul de subrăcire. Topiturile pot fi aduse la temperaturi inferioare celei de solidificare fără ca totuși substanța să prezinte centre de cristalizare și deci fără să cristalizeze. Așa se întâmplă în cazul hiposulfitului de sodiu 9; constituent al nămolului saprolectic din stațiunea Amara. Dacă se pune într-un balon o cantitate de hiposulfit și prin dopul balonului este introdus un termometru , iar balonul este încălzit, se constată că la temperatura de 41 0 C substanța se topește
TRANZIŢII DE FAZĂ by Liliana Tatiana Nicolae () [Corola-publishinghouse/Science/91669_a_93218]
-
70-71 În consecință, Claudine Herzlich reperează trei forme funcționale: "sănătate vid", "fond sănătate", "echilibru", ale căror elemente le reproducem în tabelul de mai jos. Ele se prezintă ca poli complementari și organizatori ai unui astfel de sistem reprezentațional. Cei trei constituenți ai RS a sănătății Sănătate vid Fondul sănătății Echilibru Conținut "A fi" Absența conținutului pozitiv "A avea" Robustețe, forță Rezistență la atacuri "A face" Bună dispoziție Activitate Relații bune cu alții Raportare la persoană Fapt impersonal "Totul sau nimic" Caracteristică
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
de muncă. Ceilalți itemi, mai puțin notați, sînt considerați "periferici". Faza terminală de verificare a elementelor NC este realizată prin metoda punerii în discuție a unei cogniții. Același text este prezentat unui alt eșantion de subiecți, cu variante, incluzînd fie constituenții NC, fie pe cei ai SP al reprezentării întreprinderii. Astfel, în experimentul final, sînt create două condiții. În prima, la sfîrșitul textului despre Solitec, se adaugă fraza următoare: "Totuși Solitec nu este un loc de cercetare și de creație (schemă
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
ale subiecților înșiși." Ibid., pp. 84-85 Acest lucru autorizează constituirea unei tripartiții a celor cinci SCB din modelul [28/5] și a unui chestionar simplificat [19/2], axat esențial pe cele două SCB "atribuire" [șapte conectori] și "praxis" [doisprezece conectori]. Constituenții normativi ai nucleului central dau naștere unei valențe puternice pentru răspunsurile la întrebările metaschemei "evaluare"; cognițiile funcționale ale NC activează mai intens metaschema "praxeologie". 3.3. Localizarea elementelor supraactivate Indicele de valență, utilizat pentru a distinge elementele SP și cele
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
unui sens, selecție a informațiilor privitoare la un obiect polimorf și materializare a RS în jurul unei scheme figurative, a unei paradigme sau nod comun unui grup, care ne permit să vorbim despre el în manieră colectivă, naturală sau naturalizată. Opinie: constituent al unei atitudini și deci al unei RS, ce trimite la o poziție mai mult sau mai puțin împărtășită de indivizi referitor la un obiect X, într-un moment t. Este o realitate statistică, fluctuantă, studiată prin sondaje, susceptibilă de
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
elementare (conectori și hiperconectori) și modelajele lor contextuale (aplicare la obiecte încărcate cu sens psihosociologic). Stereotip: dimensiune cognitivă a prejudecății, care implică o categorizare negativă, o extrapolare temerară, o generalizare rigidă, o antipatie accentuată față de anumite grupuri și membrii lor. Constituent esențial al activităților de propagandă, trimite la opozițiile radicalizate în termeni de viață și moarte sau de adevărat și fals, incitînd subiecții spre judecăți grăbite față de un individ, pe baza apartenenței sale categoriale și potențiale la o etnie, statut, religie
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
nu se mai înscriu în relații sintactice și nu mai realizează funcții sintactice. Acești termeni intră în clasa morfemelor (verbe auxiliare etc.) sau în clasa auxiliarelor sintactice în exprimarea unor categorii lingvistice mai largi (verbe semiauxiliare, adverbe de modalitate etc.), constituenți autonomi ai sistemului de semne gramaticale, coexistând alături de sistemul de semne lexicale în organizarea și funcționarea sistemului semiotic al limbii. Din punct de vedere deictic, clasele lexico-gramaticale își accentuează identitatea specifică, fie prin poziția lor în desfășurarea actului lingvistic, fie
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
format din conjuncția morfematică să, care precede verbul și dezinența -e sau -ă, expresie a persoanei a III-a, care urmează rădăcinii: să cânt-e. Făcând parte din structura morfemului complex să...e, dezinența e (ă) poate exprima singură, prin lipsa constituentului morfematic să, sensul de conjunctiv prezent, în sincretism cu sensul de persoana a III-a: „Fericească-l scriitorii, toată lumea recunoască-l.../ Ce-o să aibă din acestea pentru el bătrânul dascăl?” (M. Eminescu, I, p. 133). Observații: În limbajul popular sau
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
funcția de predicat, analitic (vis... e). Prin aceste disponibilități și mai ales prin capacitatea substantivului de a realiza funcția de subiect și, în consecință, de a constitui, împreună cu un verb-predicat, nucleul predicațional al unei propoziții, substantivul este, alături de verb, un constituent fundamental în organizarea textului, mijloc principal și produs al comunicării lingvistice 2. Sub aspect morfologic, identitatea clasei substantivului este asigurată de categoria determinării, în primul rând, categorie gramaticală specifică, și de funcționarea specifică a categoriilor de gen, număr și caz
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de substantiv și despre care locutorul comunică prin intermediul unui text lingvistic este cunoscut ca obiect distinct, detașat din clasa de obiecte din care face parte: „Lacul codrilor albastru/Nuferi galbeni îl încarcă.” (M. Eminescu, I, p. 74), detașat dintre ceilalți constituenți ai clasei dar fără a se distinge în mod obligator de aceștia: „În drumul meu am întâlnit la un moment dat un lac.” sau este doar reprezentant al clasei: „Acușa la ureche-i un cântec vechi străbate/ Ca murmur de
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
zgârie brânză. Aceste substantive realizează opoziția de număr prin intermediul categoriei determinării (o floarea-soarelui - niște floarea soarelui) sau mai ales la nivel sintactic, prin intermediul unui substantiv regent: floare-flori (de gura leului). Substantivele compuse variabile exprimă opoziția de număr la nivelul primului constituent: drum de fier/drumuri de fier sau la nivelul ambilor constituenți nominali: cale ferată/căi ferate. Opoziția de număr a substantivelor sintagmaticetc "Opozi]ia de num\r a substantivelor sintagmatice" Substantivele formate prin articol genitival sunt defective de singular: ai
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
o floarea-soarelui - niște floarea soarelui) sau mai ales la nivel sintactic, prin intermediul unui substantiv regent: floare-flori (de gura leului). Substantivele compuse variabile exprimă opoziția de număr la nivelul primului constituent: drum de fier/drumuri de fier sau la nivelul ambilor constituenți nominali: cale ferată/căi ferate. Opoziția de număr a substantivelor sintagmaticetc "Opozi]ia de num\r a substantivelor sintagmatice" Substantivele formate prin articol genitival sunt defective de singular: ai casei. Substantivele formate prin articol demonstrativ exprimă opoziția de număr prin
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
termenilor constituenți. Substantivele compuse caracterizate prin contopirea elementelor constitutive realizează opoziția de caz, în funcție de gen, asemenea substantivelor simple: nominativ-acuzativ: bunăvoința, untdelemnul genitiv-dativ: bunăvoinței, untdelemnului Substantivele compuse caracterizate prin păstrarea distincției între elementele alcătuitoare realizează opoziția de caz la nivelul primului constituent: nominativ-acuzativ: floarea-soarelui, drumul de fier genitiv-dativ: florii-soarelui, drumului de fier sau la nivelul ambilor constituenți nominali (dacă al doilea termen este un substantiv sau adjectiv feminin): nominativ-acuzativ: calea ferată genitiv-dativ: căii ferate Opoziția cazuală a substantivelor sintagmaticetc "Opozi]ia cazual
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
asemenea substantivelor simple: nominativ-acuzativ: bunăvoința, untdelemnul genitiv-dativ: bunăvoinței, untdelemnului Substantivele compuse caracterizate prin păstrarea distincției între elementele alcătuitoare realizează opoziția de caz la nivelul primului constituent: nominativ-acuzativ: floarea-soarelui, drumul de fier genitiv-dativ: florii-soarelui, drumului de fier sau la nivelul ambilor constituenți nominali (dacă al doilea termen este un substantiv sau adjectiv feminin): nominativ-acuzativ: calea ferată genitiv-dativ: căii ferate Opoziția cazuală a substantivelor sintagmaticetc "Opozi]ia cazual\ a substantivelor sintagmatice" Substantivele formate prin articol genitival sau demonstrativ realizează opoziția de caz la
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
articolului: nominativ-acuzativ: ai mei, cel de pe comoară genitiv-dativ: alor mei, celui de pe comoară Opoziția de caz a locuțiunilor substantivaletc "Opozi]ia de caz a locu]iunilor substantivale" Locuțiunile substantivale variabile realizează opoziția de caz, asemeni substantivelor simple, la nivelul primului constituent: nominativ-acuzativ: aducerea-aminte, băgătorul de seamă genitiv-dativ: aducerii-aminte, băgătorului de seamă vocativ: băgătorule de seamă! În desfășurarea flexiunii nominale, opoziția cazuală se realizează complet, în interiorul sincretismului determinare-număr-caz și în legătură cu genul substantivelor, prin convergența a cinci modalități: dezinența, morfemele determinării, prepoziția-morfem pe
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
frunză verde/galbenă/ruginie/roșie etc. În sistemul lexical al limbii, adjectivele se înscriu în serii semantice de diferite dezvoltări, în funcție de reflectarea realităților ontologice în interiorul raportului limbă-gândire. Seriile au ca trăsătură comună o anumită proprietate a obiectelor lumii extralingvistice, iar constituenții seriilor, variante de realizare a acestor proprietăți: formă (rotund, pătrat, oval etc.), greutate (greu, ușor), dimensiuni spațiale (lung, scurt; lat, îngust; larg, strâmt; înalt, scund etc.) sau temporale (vechi, nou, bătrân, tânăr), culoare (verde, alb, albastru, galben etc.) ș.a.m.
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
actualizează, în textul lingvistic, fie ca substantive, fie ca adjective: bătrân, tânăr, savant, înțelept, fruntaș, leneș, ipocrit etc. La acești termeni distincția substantiv-adjectiv nu mai are baze semantice, ci numai de natură sintactică: poziția în interiorul sintagmei nominale; adjectivul ocupă poziția constituentului dependent: un om bătrân, un savant bătrân, un înțelept bătrân, un bătrân înțelept. Adesea, identitatea morfologică a termenilor din această serie de unități lexicale depinde de topică; în limba română, adjectivul urmează substantivul: un tânăr muncitor. În topica subiectivă, adjectivul
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
De-atunci, învingătoareo, iubit-ai pe învins.”( M. Eminescu, I, p.91), „Frumoaso, ți-s ochii-așa de negri...” (L. Blaga, p. 27) În structura sintactică a textului, adjectivul se subordonează substantivului, cu care dezvoltă sintagme nominale de gradul I, constituent fundamental al nucleului propozițional: „De departe-n văi coboară tânguiosul glas de clopot.” (M. Eminescu, I, p. 273) sau sintagme nominale de gradul II, în alcătuirea sintagmei verbale: „Neguri albe, strălucite/Naște luna argintie.” (M. Eminescu, I, p. 72) Este
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
inteligent-inteligentă este cerută de apartenența substantivului cu care adjectivul intră într-o relație de dependență sau de interdependență la una din cele două clase de gen: student inteligent/studentă inteligentă. Limba română se caracterizează prin exprimarea redundantă, generalizată la toți constituenții sintagmei nucleare sau ai sintagmei nucleului predicațional, a indicilor de gen, număr și caz, dacă termenul dependent sau interdependent este adjectiv. În interiorul clasei numelui, adjectivul se distinge de substantiv prin absența categoriei gramaticale a determinării. Articolul poate intra în structura
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
exprimarea superiorității sau inferiorității progresive, morfemul mai este dublat de unul din morfemele tot, mereu, din ce în ce: „Nopțile sunt din ce în ce mai frumoase.”, „Nopțile sunt tot mai puțin frumoase.” Superlativul pozitiv se exprimă prin morfemul complex cel mai, cu primul constituent variabil în funcție de genul, numărul și cazul substantivului, termen nuclear al sintagmei nominale: „Ți-am adus cea mai frumoasă floare.” iar superlativul negativ prin morfemul cel mai puțin: „Aceasta e cea mai puțin frumoasă floare.” Observații: Termenul al doilea în sintagma
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
în limba latină, de unde provin, o anumită poziție (comparativ = gradul de intensitate superioară sau inferioară sau superlativ) în paradigma comparației (= intensității) adjectivului latinesc: anterior, posterior, exterior, interior, inferior, superior, major, minor, maxim, minim, optim, suprem etc. SINTAXA ADJECTIVULUITC " SINTAXA ADJECTIVULUI" Constituent principal al sintagmei nominale, adjectivul intră, ca și substantivul, în cele două tipuri de enunțuri, cu intonație predicațională de natură suprasegmentală și cu predicația realizată prin intermediul unui predicat. Predicația se realizează prin mijloace de natură suprasegmentală, când adjectivul realizează, în
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
sau poate prezenta două variante, cu substantivul nedeterminat: „Frumoasă fată!” sau cu substantivul caracterizat prin determinare maximă: „Frumoasă fata!” Prima dintre variante păstrează ambii termeni în afara paradigmei cazuale și se caracterizează printr-un grad maxim de complementaritate a celor doi constituenți din perspectiva intonației predicaționale. În varianta a doua, adjectivul este într-o măsură mai mare purtătorul intonației predicaționale, iar sintagma se apropie de enunțurile cu predicat analitic; adjectivul, atribut în enunțurile de tipul „Femeie nebună!” și „Frumoasă fată!” este mai
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
știe” (M. Eminescu, I, p. 55) $o = de mi-i da o sărutare$$ Cu această valoare neutră, pronumele o intră în alcătuirea locuțiunilor verbale, pierzându-și natura de substitut al unui substantiv și caracterul anaforic și participând solidar cu ceilalți constituenți la unitatea lexicală și gramaticală a grupului: a o șterge, a o întinde, a o încurca etc. Observații: Forme diferite de gen intervin și la pronumele de persoanele I și a II-a, la cazul genitiv, dar nu în interiorul opoziției
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
sintaxa genitivului; • în legătură cu semantica pronumelui; • în legătură cu recțiunea prepozițională. * Sub aspect semantic, genitivul este cazul raportului de posesie (cu diferite variante, determinate de conținutul lexical al termenilor: apartenența, dependența socială etc.) în care sunt înscrise „obiectele” interpretate lingvistic prin cei doi constituenți ai sintagmei nominale: substantivul (pronumele) regent - substantivul (pronumele) determinant; ideea de posesie este conținutul semantico-gramatical (sau un component de bază al acestui conținut semantic) al relației sintactice genitivale, indiferent de conținutul semantic-lexical al termenilor intrați în relație: cartea profesorului/cartea
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
expresiei numai la persoana a III-a, tot la nivelul pronumelui personal din structura pronumelui compus: dumnea-lui/dumnea-lor dumnea-ei/dumnea-lor. La persoana a II-a, forma rămâne aceeași: dumneavoastră. În stilul solemn, opoziția de număr se realizează la nivelul ambilor constituenți: domnia-ta, domnia-voastră/domniile voastre, domnia-sa (lui, ei)/domniile lor. Opoziția este marcată, în planul expresiei, prin morfeme discontinue alcătuite dintr-un morfem complex, în structura primului termen (dezinență „substantivală” + „articol”: domni-a < domni + e + a/domni + i + le) și
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]