4,039 matches
-
de flexiune. Rămân doar deosebirile din structura temei de participiu. Observații: În limba vorbită au circulație variante fonetice ale auxiliarului a voi pentru viitorul I al verbului auxiliar a fi; de aici, din limba vorbită, au trecut în limbajul literaturii culte: „Când prin crengi s-a fi ivit / Luna-n noaptea cea de vară Mi-i ținea de subsoară, / Te-oi ținea de după gât.” (M. Eminescu) 2. MODUL CONJUNCTIVtc "2. MODUL CONJUNCTIV" Are o situație deosebită în interiorul categoriei morfologice a modului
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
majore de magie 162: magia joasă care include farmecele (rugăciuni, binecuvântări, descântece), amulete protectoare și talismane, vrăji (abuzuri de magie protectivă și medicală), divinația și astrologia populară prin ierburi și animale, și magia înaltă sau intelectuală 163 ce include forme culte de astrologie, magie astrală, alchimie, cărți de inițiere și necromanția 164. Mai întâlnim magia pietrelor prețioase, a gemelor etc. Se întrezăresc influențe majore din practicile evreiești și sursele științifice arabe ca în manualul de magie Piocatrix, întotdeauna păstrându-se filonul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
fiii și fiicele voastre,tinerii voștri vor avea viziuni, iar bătrânii voștri vor visa visuri. Chiar și peste servitorii și servitoarele mele, în zilele acelea voi revărsa Duhul meu, iar ei vor profeți 394. În trecerea universală a omului, istoria cultă și ocultă a spiritului s-au întâlnit ades cu elementul sublim al relației directe dintre creat și creator, dintre parte și întreg, dintre diversele monade prin mijlocirea informației sacre 395. În clipele de liniște ale unei anamneze, bolnavii încearcă să
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
întreb dacă trecerea prin puțul fântânii dintr-un clopot într-altul nu e o purificare ea însăși. Cele șapte cercuri ale purgatoriului corespund celor șapte păcate capitale: îngâmfarea, invidia, mânia, lenea, zgârcenia, lăcomia și desfrâul condamnate de morala tuturor societăților culte și oculte. Cândva tu vei ajunge unde ți-e dat să ajungi, o, catârgiu, ce-n urma smeritului catâr te duci... te duci... Ferice de tine-n zăpușeala în care se cabrează neliniștile toate și cauzele lor; când duhul ce
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
riscă să provoace un accident, să cadă, să fie răsturnată de un automobil etc. Pe de altă parte, nimic nu îmi dovedește că acea persoană chiar este sub efectul alcoolului, și cu atât mai puțin că nu este un om cult și respectabil. Poate fi bolnav sau victima unei anumite tulburări. Admițând chiar că ar fi băut prea mult, ea poate că a făcut acest lucru din disperare sau pentru oricare alt motiv pe care nu am dreptul să-l judec
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Gloria lui Orfeu o regăsim în poemele lui Petrarca, Michelangelo, Herrera, Ronsand Camoes, Spenser Tasso, Campanella, Lermontov, Byron, Baudelaire, Boileau, Verlaine. Creatorii au valorificat liric mitul lui Orfeu în arte poetice, afirmând perenitatea în și prin opera. În literatura română cultă găsim mărci ale orfismului, cât și în literatura populară română. ORFEU „Își laudă sub arborii ninși viațaunica-i marfă, cu nervii proprii întinși în loc de strune de harfă Cum trecese face, brusc, zi în fiece murmur și șopot umbra lui cade pe
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
mulțimea criticilor si istoricilor literari, de a se substitui fără nici o rezervă destinatarului folcloric. Este oare îndreptățită o atare substituire? Anticipăm răspunsul că ea e îngăduită numai pentru cel ce vrea să aprecieze folclorul la fel ca pe orice creație cultă, după aceleași criterii fără nici o îngăduire sau alte circumstanțe atenuante”<ref id=”33”>Ovidiu Bârlea, Poetica folclorică, Editura Univers, București, 1979, p. 9</ref> Aceste aspecte au fost analizate în numeroase lucrări de specialitate. Astfel, Romulus Vulpescu, în lucrarea Dicționar
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
o literatură adevărată și durabilă nu se poate întemeia decât pe graiul viu al poporului nostru, pe tradițiile, obiceiurile și istoria lui, pe „Marele Spirit Creator”, fiindcă erau pătrunși de adevărata valoare a folclorului și de raportul necesar al literaturii culte cu literatura populară. Printre scriitorii care au însumat valori estetice și etice în creațiile devenite mărturii ale „Marelui Timp” (Mircea Eliade), se număra și Ion Creangă cu scrieri precum Povestea lui Harap Alb, Dănilă Prepeleac, Soacra cu trei nurori, Povestea
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
ieșii din planul ficțional, ireal, realizânduse, printr-o conjuncție adversativă, o relație de opoziție contingentală. Ceea ce reținem din modul de încheiere a basmului este atmosfera echilibrată după ce s-a instalat supremația binelui, descrisă prin voia bună dimprejurul meselor încărcate. Basmul cult, ca și basmul popular, reprezintă chintesența morală, văzută ca lecție de viață, la care s-a ajuns prin condensarea unei experiențe milenare ce ilustrează, inevitabil, modul de configurare a asocierii dimensiunii temporale cu cea spațială. MENȚIUNE Iubirea ca liant cultural
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
apropiat lui Dostoievski, retras definitiv la Mânăstirea Optina, remarca faptul că în Grecia modernă Ortodoxia este cu mult mai consistentă și mai ancorată în spațiul rural decât în mediul urban, dominat de un fel de raționalism superficial, în defavoarea vechii tradiții culte teologice. Această observație se poate extinde asupra tuturor țărilor ortodoxe, cu excepția, poate, a Rusiei dinainte de Primul Război Mondial. Explicația acestui fapt constatat de gânditorul rus este una aparent simplă: dezvoltarea ideii moderne de stat și de națiune se află la
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
în scaun un arhiereu tânăr, pătruns de adevărul duhovnicesc al Ortodoxiei, care, la trecerea la cele veșnice ale titularului, să-i ia și de drept, nu numai de fapt, locul. Astfel ar trece în scaunele de păstorire elemente tinere, viguroase, culte, credincioase și dreptcredincioase, contribuind la revigorarea Bisericii. Înnoirea vieții bisericești trebuie să se realizeze canonic, cu chiriarhii, și nu împotriva lor, așa cum sugerau anumite propuneri gazetărești. Episcopul, un adevărat păstor de suflete, chiar dacă poate fi criticat pe nedrept de o
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
creșterea și să te întorci la bobul încolțit". 1 Ortega y Gasset, Misiunea Universității, București, Univers, 1999: "Universitatea constă în învățământul superior pe care trebuie să-l primească omul obișnuit... Trebuie să facem din omul obișnuit înainte de toate un om cult (să-l situăm la înățimea timpului său) și un bun profesionist (specialist)... Dar Universitatea nu poate fi numai atât! Universitatea este distinctă, dar inseparabilă de știință, de cercetare. Universitatea este în afară de aceasta, știință. Mai mult Universitatea trebuie, înainte de a fi
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
putere". Zice-ni-se-va oare că acest rol de spicuitor de fapte accesorii este modest, umilit, înjositor? Zice-ni-se-va că acolo unde istoria tună cu glasu-i de aramă, concertul variat și melodic al arheologiei trebuia să tacă? ... Dar care mai este astăzi omul cult carele va susține, cu mintea lucidă, că dinaintea puterii armelor, ba chiar dinaintea autorității efemere a legilor omenești, credința în Dumnezeire, virtuțile nclintite ale vieții sociale, descoperirile folositoare ale științei, producțiunile de geniu ale belelor-arte cată să se umilească, să
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
fost genii covârșitori ale căror versuri să fie toate frumoase, deosebindu-se unul de altul numai doară prin forme și proporțiuni, ca diferite boabe de mărgăritar"114. La originea acestei reprezentări stă o figură multiseculară, care face parte din tradiția cultă a florilegiilor de locuri comune. În Renaștere, în spațiul francez găsim sub numele de marguerite un gen al culegerii de sintagme folositoare. Marguerite nu denumește aici planta, ci ilustrează un sens vechi, atestat în jurul lui 1130-1140: margerie, adică "perlă", sens
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
suferința, ci o poezie care a extras din lacrimă forma poetică, o "poezie-lacrimă". Cea de-a doua linie de metaforizare e "externă", ține de elemente de reprezentare de ordin cultural. Alecsandri trimite la o tradiție folclorică în spatele căreia ghicim modelul cult al locurilor comune pe care l-am evocat deja. Ciclul se încheie cu poemul Înșira-te mărgărite, subintitulat "legendă", prelucrare populară care exploatează refrenic figura mărgăritarelor prin reluarea la intervale regulate a acestui catren: Înșiră-te, mărgărite, Pe lungi fire
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
este oare pentru că abundența senzațiilor fine și excelența sentimentelor rare i-au transformat în niște virtuoși sterili, dar rafinați, ai voluptății și ai durerilor? Dacă sunt incapabili de acea dedicare proprie credinței profunde, nu este oare pentru că inteligența lor prea cultă i-a eliberat de prejudecăți și pentru că, după ce și-au trecut în revistă ideile, au ajuns la acea echitate supremă care legitimează toate doctrinele și exclude orice fanatism? Desigur, o căpetenie germanică din secolul al II-lea era mai pregătită
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
la înrâurirea pe care au avut-o asupra teoriei romanului Tristram Shandy sau Ulysses. Când a scris Paradisul pierdut, Milton îl considera aidoma Iliadei sau Eneidei ; noi insă vom face, fără îndoială, o distincție categorică între epopeea orală și epopeea cultă, indiferent dacă am socoti sau nu că Eiada intră în prima categorie. Probabil că Milton n-ar fi admis că Faerie Queene (Crăiasa zânelor) a lui Spenser este o epopee, deși lucrarea a fost scrisă într-o epocă în care
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
genurilor literare este neîndoielnic unul dintre domeniile cele mai promițătoare pentru studiul istoriei literare. Această abordare "morfologică" poate și trebuie să fie aplicată pe scară largă la folclor, unde genurile sunt adesea mai clar delimitate si definite decât în literatura cultă ulterioară și unde această abordare pare cel puțin tot atât de semnificativă ca și studiul de obicei preferat al simplei migrații a motivelor" și intrigilor, începuturi bune s-au făcut, mai ales în Rusia. *23 Literatura modernă, cel puțin până la revolta romantică
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
și însemnări, recenzii privind diferite ramuri ale științei, datorate unor specialiști cunoscuți (Mihail Kogălniceanu, B.P. Hasdeu, A.D. Xenopol, Nicolae Densușianu, Simeon Mangiuca ș.a.). Merite are R.R. mai ales pentru efortul familiarizării cititorului de limbă germană cu literatura română, populară și cultă. Din folclor sunt publicate, uneori și comentate, numeroase versuri (doine, balade) și narațiuni în proză (basme, legende, povești). Pagini din literatura contemporană sunt receptate cu promptitudine, versiunile oferite de R.R. fiind frecvent primele variante ale acestor texte într-o limbă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289348_a_290677]
-
În care trăiau. Din nou Însă: ridicarea propriei culturi nu era concepută În dauna altor etnii. O mărturisește și art.1 al Statutului Reuniunii Române de Leptură din Cernăuți, 1862, care preciza că putea fi membru al societății ,orice bărbat cult, fără deosebire de naționalitate care dorește să se familiarizeze cu progresele limbii și literaturii române. Era, la toată urma, o poziție realistă, ca și cea a oamenilor simpli din Bucovina. Fiecare etnie are particularitățile sale, dar comunitățile nu se pot
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
Cinci ani mai tîrziu Însă arhiepiscopul Serafim, un prea zelos rusificator, făcea precizarea că În centrul atenției sale se afla păstrarea limbii moldovenești curate În stilul bisericesc. Lupt Împotriva separatiștilor, care se străduiesc să-i Învețe pe moldoveni limba română cultă, necunoscută moldovenilor, care sînt devotați trup și suflet țarului și Rusiei. Se pune astfel În lumină preocuparea pentru ca limba moldovenească să fie altceva decît limba română; ruptă de limba română, creatoare și purtătoare de cultură scrisă, majoră, limba moldovenească trebuia
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
să se țină de cuvînt că biserica va lua toate măsurile pentru păstrarea limbii moldovenești curate În ritul bisericesc, ca o modalitate de contracarare a activității celor care, În viziunea aceluiași, se străduiau să-i Învețe pe moldoveni limba română cultă, necunoscută moldovenilor, care sînt devotați trup și suflet țarului și Rusiei. Roadele politicii de respingere a limbii române În varianta ei literară nu au Întîrziat să apară. Personalități de seamă din viața culturală a Basarabiei au intrat În această capcană
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
cu limba română. În concepția unei părți a populației simple, limba moldovenească folosește scrierea chirilică, pe cînd limba română folosește grafia latină, și, pe de altă parte, limba moldovenească este o limbă populară, pe cînd limba română este o limbă cultă, corectă. În timpul unei discuții pe care o purta Într-un sat din Republica Moldova cu un localnic, prof. Ion Coteanu de la Universitatea București l-a Întrebat ce limbă folosește fiecare dintre cei doi; răspunsul a fost că localnicul folosea limba moldovenească
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
au devenit preferate cele din Noul Testament. Prima delimitare Între numele propovăduite de biserică și cele din uzul populației a apărut Între vechile nume creștine, păstrate din stratul latinesc și aceleași nume În varianta ecleziastică, pe care am putea-o numi cultă; comp. Îndrea și Sfîntul Andrei, SÎmedru și Sfîntul Dumitru, SÎnvăsîi și Sfîntul Vasile etc. Apariția celor două variante se datorește puternicei inerții care domină limbajul popular. A apărut Însă și o a doua delimitare Între numele popular și cel ecleziastic
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
din limbă, supus acelorași modificări produse În rostire. În timp ce biserica a menținut pronunțări vechi precum Gheorghie, Vasilie, Dimitrie, rostirea populară a aplicat legea minimului efort și numelor de persoane, rezultînd variantele Gheorghe, Vasile, Dumitru. Varianta Dimitrie poate fi considerată variantă cultă, prezentă În mediile elevate sau aflate sub o foarte puternică influență a bisericii. Drept mărturie stă și numele Ioan, varianta religioasă, care În limbajul popular are corespondentul Ion, cu pronunțări diferite, În două silabe (i on) și Într-o singură
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]