6,028 matches
-
asta, a zis doamna Taylor. Va fi teribil de morocănoasă dacă o trezești. Sheba s-a lăsat din nou pe scaun. — Va fi teribil de morocănoasă indiferent ce aș face, a mormăit. Mama ei a dat din cap și a exclamat: — Hai, hai. Sheba a mai luat un biscuit. Și apoi încă unul. Imediat mama ei a zis: — Știi că ea crede că ai o aventură? Unii oameni trăiesc cu teama permanentă că li se pot afla secretele; alții au un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Taylor avea o nuanță de roșu bolnăvicioasă și totul în cameră - inclusiv Sheba și Polly - era scăldat în această lumină. — Sheba? am zis, scoțând capul de după scară. Pot să te ajut cu ceva? — O, nu ea, în pula mea, a exclamat Polly. Umbra stacojie care-i cădea pe față îi dădea un aspect dramatic. Părea o mică diavoliță. — Să nu îndrăznești să vorbești așa cu o prietenă a mea, a țipat Sheba. M-am simțit flatată că Sheba mă apăra cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
un furuncul... Faci mișto de mine? Ce naiba, a aflat tot spitalul? Cică nu-l mai are, e vindecată acum. După un nou moment de tăcere, rumegînd amîndoi adevărurile ciudate ce ies la iveală din ultimul schimb de replici, ne trezim exclamînd În același timp: — Furuncul? — Sifilis? Urmează o noapte lungă, În care visez că sînt pe moarte, o boală misterioasă Îmi topește trupul, care arăta ca din ceară. În ultima secvență a visului, Delia e aplecată peste patul meu de spital
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
care vin din radio. E clar că iese Iliescu. Zdrobitor. Ne-a futut ca pe cîini. — Ia uite, Își rotește ochii de pe pervaz negriciosul Petcu și face semn cu mîna afară, printre zăbrele - vorbirea lui e foarte greoaie. Ă-ăăă-ă! mai exclamă el, În nici o limbă. Ne ridicăm care de pe unde stăm trîntiți și ne ducem la fereastră, ca să vedem cum alaiul electoral trece cu urna mobilă. Se pare că au obosit, pentru că se opresc la intersecția unor alei. Pauză de țigară
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
în cel mare, circular, al orașului, aici spre capătul lui), se auzea vocea unui căruțaș strigându-și marfa de primăvară; vindea „pământ de flori” cernoziom din cea mai pură alcătuire, adus din câmpia darnică a sudului. - E de-acum primăvară! exclamă doamna Pavel. Se ridică veselă din fotoliu, și adăugând încă vreo câteva cuvinte de bucurie, plecă în curte, apoi ieși în dreptul porții și urmări cu privirea căruța cu calul slăbănog și mic, ascultând vocea răgușită a vestitorului care dormita pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
până să vin și eu, că-mi plac asemenea discuții. Și cum ați ajuns, mă rog, la un așa subiect, făcu șiret doamna Pavel. - În legătură cu cartea pe care domnișoara mi-a dat-o prin dumneavoastră, s-o citesc, spusei. - Aa! exclamă, vădit decepționată, fără a i se cunoaște gândul adevărat. - Da’ dumneata în legătură cu ce credeai? o întrebă nepoata, zâmbind. - Mă gândeam - începu, ocolind se vedea cât de colo un alt gând ce-i stăruia în minte, pe care nu-l rosti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
amintiri de nuntaș, c-a fost - n-ai mai venit pe la mine de-atâta timp - a fost la o nuntă la sat, invitat de învățătorul la care a locuit în gazdă când a fost acolo cu serviciul. - Ați fost nuntaș? exclamă, mirată, tânăra profesoară. Nu prea vă imaginez nuntaș, în haine negre cu cocardă și nici petrecăreț, așa ursuz cum sunteți... - Se mai întâmplă, domnișoară. Sunt situații când... Am stat în gazdă la ei.... oameni foarte cumsecade. - Da’ cine s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
din ce i se spusese. Venea, dinspre ea, confirmarea spontană a unui adevăr esențial în timp ce eu încercasem să explic, cu împiedicări, de ce floarea este floare și pământul, pământ, de ce apa ia forma vasului în care este turnată. - Așa e, mătușă, exclamă, profesoara râzând, sculându-se din fotoliu și îmbrățișând-o. Stăturăm cât mai stăturăm de vorbă până veni și domnul Pavel, întors din oraș, preocupat de amenințările inflației. - Dă-o încolo de inflație, are cine să se ocupe de asta, făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
veridică anume, pe care se pricepea s-o accentueze în tonalitatea vorbirii. Și iată că domnul Pavel însuși, venind din oraș, deschise pe neașteptate ușa și salută, cu o vizibilă, respectuoasă aplecare a capului asistența încântată de venirea lui. Femeile exclamară în cor, ca la comandă, mirate: - Aaa! Domnul Pavel! - Și dumneavoastră care serviți șerbet: e opera soției! Sărut mâinile tuturor! Apoi se aplecă pe rând și sărută mâna fiecăreia. Doamna Pavel, aflată în picioare lângă ușă, se întoarse cu spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Un fel de privilegiu ar gândi, dar nu întâlni nici o cunoștință. Pentru a-și ascunde unica înfrângere, bucuroasă de a nu fi știută de nimeni), părând a fi ieșit dintr-o interiorizare romantică, iar nu din observarea meselor din jur, exclamă calculat: - Ce noapte, frumoasă! Nu-i așa, fetelor? După o mică pauză, adăugă adresându-se Anei și fiicei acesteia: Pentru mine care am o vârstă, sunteți ca și fetele mele! Ele zâmbiră protocolar dar și cu o abia perceptibilă adeziune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
am vorbit nimic. Un băiat sau o fată dansează undeva, într-o curte apropiată, se aude ritm de castaniete, mânuite cu perfecțiune, și parcă aerul stătea nemișcat, ca un bloc transparent, anume pentru asta, domnul Pavel însuși era încântat încât exclamă înviorat: -N-am mai auzit așa ceva din tinerețe, pe estrada de la Lacul Sărat, era un negru sau un mulatru tânăr; purta un costum albastru cu guler alb, executa un dans amețitor pe ritm de castaniete. De l-ați fi văzut!... Ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
la fel. Nu rostesc însă nici un cuvânt ca să nu te deranjez. Suntem învinși amândoi, dar sunt cu tine”. „N-am știut niciodată!”. „Nici n-ai fi putut să știi! Acum da, pentru că-ți vorbesc și mă vezi”. „Ce iarnă frumoasă!, exclamai, ce copaci sclipitori! Un peisaj ca din altă lume. Este minciuna câtorva clipe, sau poate răsfrângerea unei lumi externe, de care habar n-avem. Privind copacii aceștia, dar într-un anume fel, am convingerea că i-am mai văzut o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
ochii spre mine privirea îi luci prietenoasă; sub ochelarii rotunzi, de baga, veselă de prezența credinciosului ei chiriaș: - Câți ani au trecut de atunci, domnule judecător? - De când? întrebai. - Uite, am uitat ce-am vrut să spun, fir-ar să fie, exclamă. Am îmbătrânit prea mult, se vede... Îmi vorbi apoi despre ale vieții câte erau, despre scrisorile, tot mai rare, de la nepoată, care nu uita să o roage mereu să-mi transmită salutări. - Cine-a fost Marga Popescu?, gândeam. Dar Ana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
dispăruse. Doamna Pavel ridică ochii spre mine: - De ce tăceți?, mă întrebă. - Gândesc și eu, spusei. - La ce? - La nimic, doamnă Pavel. Ea își frecă cu o bucățică de pluș lentilele groase ale ochelarilor, după care, punându-și-i din nou, exclamă: - Aaa! - Ce e?, întrebai. - S-arată, iată, craiul de ghindă!... Ce noapte, domnule judecător!... Ba nu! Nu! Iată o lumină mare, foarte mare. În clipa aceea se deschise departe, în fundal, ca în adâncimea timpului, un apus de soare imens
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
se vedea pe fața lui cît era de nehotărît. — M-a Întrebat: ce naiba să facem cu el? Iar eu i-am răspuns: să-l ducem la infirmerie, Își aminti Iuffo. — La care infirmerie? Întrebă Vic. — Păi, tocmai asta era problema! exclamă Iuffo, bucuros că ofițerul Înțelegea În sfîrșit dificultățile cu care ei Înșiși se confruntaseră. N-avem infirmerie la depozit. Ar fi trebuit să mergem cu el la spital. Deocamdată se opriseră și sergentul privea tăcut În lungul țărmului, așteptînd să
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
Și l-ați mîncat?! — Bineînțeles. Altfel, n-am mai fi ajuns să stăm acum Împreună de vorbă. Dar Înainte de asta, ne-am cerut scuze și i-am promis că-i vom fi recunoscători toată viața. — Fair-play-ul american nu se dezminte! exclamă Christina cu admirație. — Să știi că n-a fost deloc simplu. Cineva trebuia să-și asume responsabilitatea primului gest. Înțelegi, e destul de dureros să bagi cuțitul Într-un prieten. Apar anumite mustrări de conștiință. Personal, am spus răspicat că prefer
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
zică ceva. Nu vedeți legătura? Întrebă dezamăgită. — Cred că Însuși John Godbread era extraterestru. Regula e că ăștia spun Întotdeauna despre alții că ar fi ceea ce ei Înșiși sunt. — Marychka a spus că un extraterestru a mîncat capul unui soldat! exclamă Christina. — Vrei să spui că... Thomas se opri, lăsînd-o pe ea să continue, dar Christina refuză să explice ce voise să spună. Doar ridică din umeri și-i coborî la loc. Vic și Thomas rămaseră apoi tăcuți pe gînduri, Încercînd
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
lui exprima un profund regret. — Vedeți, Încă nu ați Înțeles mecanismele democrației. Orice democrație se bazează pe compromis, domnule colonel. Încercăm să rezolvăm problema invaziei OZN-urilor, fără să fie nevoie să instaurăm dictatura. Lumea e sătulă de tirani. Aha! exclamă Pruritanal fără să vrea. Dar trebuie să recunoașteți măcar adevărul evident că n-am purtat nici un fel de tratative. Recunosc că s-ar putea să aveți dreptate, cu condiția ca dumneavoastră să recunoașteți că nu aveți. Într-o democrație veritabilă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
să fie un pic noroasă, iar vîntul să nu bată prea tare. Smith scoase din buzunarul interior al hainei cîteva fotografii color care Înfățișau OZN-uri În diferite poziții, la țărmul oceanului, și le Înșiră pe birou. — Ești dat dracului! exclamă admirativ colonelul. Cum le-ai făcut? — Eh, o nimica toată! răspunse cu falsă modestie maiorul. M-am inspirat din cartea lui J. Allen Hynek, Fenomenul OZN. Important e să găsești unghiul potrivit. Elicopterul a zburat la o altitudine suficient de
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
familiar și-i restituia Încrederea În forțele proprii. — Mă aflu pe strada Democrației și... nu știu ce stradă e asta, am impresia că n-am mai fost niciodată pe aici. Trebuie să ajung pe strada Pacific. — Ah, firește că te-ai rătăcit! exclama Vic aproape vesel. Nu-ți face probleme. Oricine, În locul tău, ar fi pățit la fel. Fiindcă tîmpiții ăștia au schimbat iar denumirile străzilor. De cîte ori se schimbă guvernul, se schimbă și denumirile străzilor mai importante, pentru a nu se
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
PÎnă ajunge aici, noi vom fi de mult pe lumea cealaltă, unde polii Pămîntului nu mai au ce să ne facă. — Bine, dar gîndește-te la Kiki! Și Kiki va fi pe undeva pe acolo. — Ah, ce simplu rezolvi tu totul! exclamă Christina cu ciudă. Dar să știi lucrurile sunt foarte serioase. Va trebui să pun În discuție această problemă la Cercul Ascultătorilor Fideli... Să-mi asculți emisiunea diseară, vei afla o mulțime de lucruri Îngrozitoare! O altă convorbire telefonică, cel puțin
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
și făcu cîțiva pași prin Încăpere, deoarece doctorul Îi spusese că mersul pe jos combate hemoroizii. Se opri la fereastră și, cînd privi afară, Îl văzu jos În curte pe maiorul Smith ieșind Împreună cu asistenta doctorului Thomas. Ia te uită - exclamă colonelul, fără a rosti propriu-zis vreun cuvînt - maiorul Smith a fost aici, dar n-a Îndrăznit să treacă pe la mine! E totuși un băiat cu bun-simț. Apoi formă numărul Împăratului, pe firul scurt. — Domnule colonel, am o mulțime de lucruri
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
ascultătorilor - chiar În emisiunea ei! - despre niște extratereștri comestibili, devenise mult mai circumspectă. În plus, la ultima emisiune, un ascultător telefonase pentru a o Întreba dacă e adevărat că blondele sunt cam prostuțe. Domnule, vă rog, și eu sunt blondă! exclamase indignată Christina, după care Își dădu seama că ar fi fost mult mai bine dacă ar fi tăcut. Însă adevărul e că, din cînd În cînd, e obligatoriu vorbești, indiferent ce ai spune, mai ales atunci cînd realizezi emisiuni radiofonice
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
fi suferit groaznic dacă l ar fi Întîlnit pe Jegg Împreună cu secretara, iar aceștia s-ar fi prefăcut că nici nu o văd. Multă vreme, conversația s-a purtat În jurul denumirii oarecum neobișnuite a motelului: Calea Luminoasă. — Ce nume ciudat! exclamă din primul moment Daisy. Nu mă așteptam la așa ceva, zău! — Nu e chiar atît de ciudat pe cît pare la prima vedere, crezu Smith. Trebuie doar să observi că motelul se află pe singura șosea prevăzută cu felinare electrice care
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
și Îngrășase. Cum, n-ai văzut „Ultimul tango la Paris“? se miră Naggie. Am auzit vorbindu-se despre filmul acesta, dar Vic n-a fost de acord să mergem să l vedem, se scuză Christina. — Ah, acest Vic al tău! exclamă Naggie nemulțumită și porni spre ieșire, dar În ultimul moment se Întoarse la standul de cadouri pentru bărbați. CÎt pe ce să uite că pentru asta venise. Ca să nu se trădeze față de Christina, mai cumpără Încă o cravată. De acum
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]