2,052 matches
-
trei adunați în numele Meu, acolo sunt și Eu în mijlocul lor»”. Numai gândul acesta a ferit-o să nu înnebunească atunci când, după un an de zile de la execuție, împreună cu domnița Bălașa, cu nora ei Anița și cu nepoțelul Dinuț, au fost exilate la Kutaieh, pe țărmul răsăritean al Mării Negre, în Caucaz. După un surghiun de trei ani, când s-a sfârșit războiul împărățiilor turcă și austriacă, turcii fiind învinși, îndoliatele femei din neamul Brâncovenilor s-au putut întoarce în Țara Românească. Sub
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
tot dinadinsul să o deviez și pe a mea, am fost de o locvacitate copioasă și susținută. I-am arătat Văraticul, răzlețit sub soare, faldul munților în care se ascunde Agapia, Ciungii, cu runcurile ca niște sâni formidabili, misteriosul Pleș, exilat în marginea zării. În fața noastră, Cetatea Neamțului, molar sfărmat al unui leviatan de coșmar, strălucea ivoriu în soarele arzător al amiezii și creștea cu cât ne apropiam de târg. Prin valea ei largă, Ozana își mișca strălucirea în curbele grațioase
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
I-am răspuns cu toată tăria zbuciumului meu de acuma: - Da, așa e viața! Pentru că vremea nu aduce de obicei decât tristeți. Vremea face gol în jurul nostru, ne omoară ființele scumpe, ne îmbătrînește și ne duce la moarte. Vremea a exilat din viață pe domnul M..., a ofilit pe doamna M..., are s-o îmbătrînească și are s-o omoare. În ceea ce e esențial, fundamental în viață, vremea este inamica noastră cea mare. Pentru rest, ea nu are nici un plan, aduce delaolaltă și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
Center, la Universitatea Stanford. Charlie trebuia să participe la expoziția artiștilor chinezi moderni, intitulată On the Edge, unde Își expuneau lucrările și câțiva dintre artiștii pe care Îi reprezenta. Cel mai bun dintre aceștia era un pictor chinez În vârstă, exilat la Paris, care venise cu această ocazie din Franța. Nu era un personaj uimitor și, atunci când făcuseră cunoștință cu el, În holul expoziției din Cantor Center, li se păruse mai degrabă un bunic oarecare decât un revoluționar al artelor. În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Sună de parcă n-ați fi ieșit niciodată din Bel Air. Bărbatul zâmbi. — Ați ghicit. Toate fotografiile astea au fost făcute În Bel Air. Dar nu cel de-aici, cel din Haiti 4. — Nici nu-i de mirare că ați fost exilat În rulotă. Elba dumneavoastră privată. Toate chestiile comerciale sunt În sala mare. — Așa se Întâmplă cu arta serioasă, zise el. — De ce sunt toate lucrările dumneavoastră atât de sumbre? Vă e teamă să faceți fotografii strălucitoare? flirtă ea. — Fotografiez modele În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
printre propriile măști. G. Călinescu folosea, în poeziile sale, o metodă pe care a numit-o "uitare în model". Emil Botta se uită în modelul proiectat de propria sa putere imaginativă, își caută, bâjbâind prin obscuritate, chipul deformat și ciopârțit, exilat fără milă în interiorul ființei sale. Căutarea de sine seamănă cu o hilară Odisee. Are momente de surpriză, de candoare și de măreție, când crede că s-a regăsit: Odată crezui că m-am regăsit. Am început să strig, lovindu-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
Însoțea cu aceleași lacrimi la povestirea suferințelor Mântuitorului evocate de Doamna Ștefănescu. Plângea cu noi toți, cum plâng și eu acum la aceste amintiri bătrâne și ele cu peste 90 de ani.” Am ales acest fragment scris de un legionar exilat În Brazilia, despre care Domnul Derdena știe, dar la fel de bine puteam să iau un fragment din „Mărturisiri din mlaștina disperării”, cartea lui Dumitru Bordeianu, imigrat În Australia, sau un fragment din scrierile lui Constantin Brin (alias Badea Gheorghe), imigrat În
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
cuvântului sau a vieții, ceva apare lipsit de sens. Sau când anume dejucarea sensului și transgresarea sferei sale conduc în zona celor absurde. În definitiv, sub ce motive le percepem noi ca atare? De ce oare vrem de obicei să le exilăm cât mai departe posibil? Nu cumva sub aparența lipsei de sens pot fi ocultate experiențe care ne sunt într-adevăr proprii, uneori esențiale? Nu cumva ceea ce numim sens - în mod obișnuit - se cere el însuși pus în discuție? E adevărat
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
mult sentimentele și n-ași voi, Doamne păzește, să planeze nici umbra mea pe-acolo pe unde-i sufletul d-tale și pe unde al meu, chiar de-ar voi, nu mai are ce căta. Astfeli ca, voind // să-l exilez mai mult, îl duc la Pomîrla. Îmi pare rău că nu e în uz a se zice bărbaților "sărut mâna mică și rece", căci nu știu cum să-mi închei scrisoarea. [... ] Veronica Micle {EminescuOpXVI 629} [VERONICA MICLE] august 1881 Domnul meu, Ai
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
pe care Otilia și-l punea în creștetul capului ca să alunge pletele peste urechi. Îl luă în mâini și îl răsuci, simțind în nări parfumul părului Otiliei. Așadar, Otilia nu-i lăsase nimic. De acum încolo avea să stea singur, exilat pe acest vast coridor, într-o curte mereu adormită, întîlnindu-se o dată sau de două ori pe zi cu un bătrân morocănos. Otilia îl trădase. Felix luă iarăși lampa în mână, vîrî pieptenele în buzunar și se-ntoarse în odaia lui
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Antichității, Alcibiade, dispunea de două resorturi care i îngrădeau acțiunile. Primul: figura lui era asociată cu cea a lui Socrate, de care Alcibiade a fost format; cel de al doilea, restrictiv, era măsura represivă a cetății, dreptul acesteia de a exila elementele turbulente și tulburi. Tinerețea cere tulburare și patimă. Dar numai cu acestea două nu se poate trăi necontenit; altfel obosești, te epuizezi, devii cârpă, larvă și agent patogen - este ceea ce tind să devină comunități întregi de tineri ai lumii
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
-l podidesc lacrimile. Se ridică și plecă spre centru. Cu un băiat adolescent și două fetițe așa de lipicioase ar trebui să fie un om bogat și fericit totodată. Și poate că acum, după reîntîlnirea cu Simona, chiar și așa, exilați un ceas ori două într-un alt univers un univesrs în care memoria siliciului din nisipul aurifer a păstrat tinerețea lor -, se simte ferict, parcă îi vine dintr-o dată să zboare, iar fericirea lui ar vrea s-o împărtășească și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
el nu luă titlul de împărat, ci trecu acest titlu asupra fiu-său Ioan, căruia-i îngădui pentru acest scop să poarte încălțăminte purpurii ca insemn împărătesc; el își păstră însă autoritatea sa întreagă precum și dreptul direct de-a stăpâni, exilă pe răsturnatul său frate, Manoil, afară din țară, peste mare, la Pergamus, și retrimise pe soția acestuia la tatăl ei, Ioan Asan. În Asan se lupta acum socrul cu ginerele, dar el dete dreptate celui din urmă, pentru că el (zice
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
tâlc logic și pe sentențe în favoru-i din Sfinții Părinți, totuși a fost învinovățit că e eretic și-a trebuit să iscălească nu numai crezul, ci și abdicarea sa de la patriarhat și depunerea darului preoției. După cererea sinodului, împăratul îl exilă apoi la Brussa. De atunci încoace flacăra pâlpâitoare a condamnării fanatice se lăți repede și neoprită. Chiar biserica Sf[intei] Sofii, care se socotea pângărită prin intrarea latinilor în ea, căta să se sfințească din nou, ca să se curețe. Un
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
Ea mă învăluia și o iubeam cu acea "dragoste de învăluire" care acompaniază realitatea din care faci parte. Ceea ce nu puteam să fac în cazul țăranului mexican, aici reușeam: trăiam într-o promiscuitate transfigurată, aceeași care îl făcea pe Zinoviev, exilat la München, să viseze nostalgic la paznicii ruși ― paznicii lui ― de la Liubianka. Nimeni nu venise să înalțe lumea noastră pe ecran pentru a o scoate din subînțelesul ei și a o face, pentru noi toți, vizibilă în adevărul ei. Lumea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
regulă. Nu! Îi va da prioritate tatălui, așa cum spitalele preiau mai Întîi urgențele. Nu vorbise niciodată de tatăl lui, În schimb existau deja destule femei În celelalte romane pe care le scrisese, la fel de interesante ca tînăra Maude, originară din Québec, exilată În Ontario, pe care o Întîlnise la Festival of Authors de la Toronto, un Salon al Cărții care era tot ce se putea organiza mai bun În domeniu: the world’s largest gathering of internationally acclaimed imaginative authors. Maude era sora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
literature medievală la Bruxelles În loc să plec la Paris. Părinții se gîndiseră la Început să mă Înscrie la Louvain, la o universitate care, firește, fusese cea mai faimoasă din Europa cu trei veacuri În urmă, dar nu voiam să mă pomenesc exilat Într-un loc izolat, unde cu siguranță nu existau cinematografe exclusiviste. N-aveam de gînd să mă Îngrop la Louvain. Nu voi locui niciodată Într-o casă la comun. Nu voi Împărți bucătăria cu niște tipi care urmau cursuri cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Horațiu de a obține - prin intermediul versurilor sale din Arta poetică - bunăvoința lui August de a revoca sentința de condamnare la exil a lui Ovidiu, inițiativă imposibilă în realitate, o dată ce Horațiu a murit în 8 a. Chr. pe când Ovidiu a fost exilat în 8 p. Chr. Clasicistul Ștefan Bezdechi socotește că această confuzie ar fi involuntară, pricinuită de asemănarea datelor, și că ea ar dovedi cultura precară, nesistematică a lui Alecsandri. Concluzia criticului e însă pripită și ar putea fi demontată de
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
personajului cu propria condiție de om supus trecerii timpului, dar și de artist nemuritor reiau un vers faimos din oda III 30 : O ! Glorie, Horațiu nu va pieri întreg ! Piesa Ovidiu face și ea destule referiri la lucrările poetului latin exilat la Tomis. Personajele lui Alecsandri sunt împrumutate din poemele lui Ovidiu, fie că e vorba de gelosul și răuvoitorul Ibis, dușmanul de neîmpăcat al poetului - tratat cu condescendență de eroul piesei, acoperit de cele mai crunte blesteme în scrierea omonimă
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
să plătească o amendă sau să evadeze din Atena, cum i-au propus discipolii săi ? Când au avut dreptate atenienii ? Când l-au condamnat sau când l-au revendicat pe Socrate, o dată ce, la puțină vreme după execuție, ei i-au exilat pe acuzatori și i-au ridicat filosofului o statuie în sala de procesiuni (p. 33). Piesa consacrată sfârșitului tragic al gânditorului se întemeiază pe nedumeririle prezentate în secvența expozitivă. Lucrarea dramatică a autorului modern are la bază câteva din cele
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
conduce o școală în grădinile lui Academos cu condiția să-și retragă plângerea, este convocată, la solicitarea expresă a lui Cleon, o adunare populară însărcinată să-l mustre blând pe Gorgias, cu mulțumiri pentru prodigioasa lui activitate, și să-l exileze pe Oreste (II, p. 84). Sancțiunile sunt contestate abia șoptit, dar votate în fapt de corul mare, reprezentant al mulțimii. Indicațiile de regie evidențiază atmosfera opresivă și pun în lumină analogiile cu perioada comunistă : după ieșirea din scenă a lui
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
însumi s-au "întîmplat" vreodată? - Față de trecut trebuie să fim mai subiectivi decât față de prezent. Singurătatea-i o exasperare ontologică a ființei noastre. Ești mai mult decât trebuie. Iar lumea-i mai puțin decât ar trebui. Adevărul este o eroare exilată în eternitate. Omul se chinuie să fie măcar o greșeală, precum Dumnezeu un adevăr. Amândoi sânt pe cale cu șanse reduse și speranțe puține. Este drept că Dumnezeu e pe drum din veșnicie și se caută pe sine din începuturi, pe când
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
universul devine funcția unui acord interior, iar Dumnezeu, prelungirea infinită a unei tonalități. Când, în mijlocul unei vechi sonate, cu greu îți stăpânești un "Doamne! de nu s-ar mai sfîrși", undele unei verticale nebunii te-avîntă spre dumnezeire. - Acolo să mă exilez, cu toată muzica... Omul e așa de singur, că deznădejdea-i pare un cuib și groaza un adăpost. În zadar își caută o cărare prin desișul firii, el rămâne mâhnit, cu fața spre înfundăturile propriului său duh. Căci, în el
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
de zece minute al fiecărei seri) strecura greu, În mecanismul său economic și cultural multilateral dezvoltat, patruzeci de angliști pentru proiectatul an 1991, punctul absolvirii noastre. În mod aproape oficial, era vorba despre patruzeci de (noi) paria ai lumii socialiste, exilați din start În satele și comunele țării, indiferent de valoarea ori pregătirea lor. Orașele excelentei sociale rămâneau Închise (interzise chiar) cavalerilor unei cauze pierdute, prea „inadaptați” profesional pentru cinetica universului proletar. Și totuși, complet ilogic, viitorii angliști se supuneau terifiantului
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
jignită? Nici Iulia n-a fost mai vinovată decât Ovidius... Deși stacojiu la față, Tiberius Nero ascultă cu toată atenția. Nu i-a fost niciodată clar ce s-a întâmplat în timpul exilului său la Rhodos. Și de ce Ovidius a fost exilat abia anul trecut, odată cu fiica Iuliei? Marcia Medullina abandonează însă subiectul și atacă din altă parte: — Uită-te în jurul tău și spune dacă ceea ce vezi ți se pare moral. Ce-ai rezolvat cu intruziunea tiranică a legilor Iulia în libertatea
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]