2,301 matches
-
bărbăției, contemplînd cum urcă apa În acest mic lac plin de lebede, gîște și rațe, o cadă enormă, care părea de porțelan și azur. Maică-sa Îl striga: darling, el nu se Întorcea, ea Îl săruta pe ceafă și pleca, fermecătoare, În timp ce frumoasa metisă, În cele mai incomode poziții, Încerca temperatura apei cu cotul, avînd grijă să nu cadă cumva În vana aceea mare care putea foarte bine să fie o piscină de la Beverly Hills. Pe la șase și jumătate seara, zilnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Domnul Lastarria triumfase. Partenera părea moartă, dar trăise timp de douăzeci de ani o viață plină de trucuri. Saluturile se Încheiară. „Julius! Cinthia!“, exclamă Susan Întorcîndu-și privirile spre locul unde știa că sînt copiii ei, se apropie și-i sărută, fermecătoare. „Un whisky, duchess?“, o Întrebă vărul ei Juan. „Da, darling, cu un cub de gheață“. Bietul darling, s-a Însurat, cu Susana, vară-sa Susana și a descoperit că mai erau pe lume și alte lucruri deasupra celor pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
unchiul Juan și-a luat rămas-bun de la el și n-a uitat să-i sărute mîna ducesei sale. „Nu-i nimic, Juan; nu-i nimic, darling; probabil că s-a zgîriat puțin la nas.“ Susan Își luă rămas-bun de la toți, fermecătoare și tulburată. Dar asta nu era tot. CÎnd ajunseră la mașină, Carlos, șoferul și Victor se repeziră amîndoi, mai mai să se Încaiere, să le deschidă portiera. Cinthia! Cinthia adorată! Nu, nu mai avea nici o pată de sînge; era impecabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
PÎnă la urmă a ajuns la locul unde se afla ușa și muncitorii au primit-o cu vorbe deșucheate, au Început să fluiere admirativ, ba chiar i-au spus mămico. Dar Susan nici nu-i lua În seamă: a Înaintat fermecătoare, cu fusta ei galbenă și bluza albă, croindu-și drum printre ei pînă l-a găsit pe meșter. A vorbit cu el cîteva minute și a cumpărat ușa pe un preț de nimic. După părerea meșterului, era bună de aruncat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de curînd de la Londra, pentru fularul de mătase legat cu un nod perfect În jurul gîtulul, despre care cineva odată Îi spusese că e senzual, la trei dimineața și tot Într-un han. Aude pași pe scară; e Susan, care coboară fermecătoare, ca să-l Însoțească veselă la tradiționala petrecere din luna octombrie. Susan, asemenea vinului de Jerez, e Îmbujorată la față și Însuflețită și vorbește despre toreadori alintîndu-i cu diminutive, le spune pe numele mic cu o vibrație de duioșie În glas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nici nu-l cunoști“, o Întrerupse ironic Juan Lucas, simțind că o iubește foarte tare și fiind și el sub efectul celor șapte pahare de pisco pregătite de rotofei. Văzu pe cineva apropiindu-se de ea și atunci, rușinată și fermecătoare, se ascunse la pieptul lui, lipindu-se de cămașa de mătase și-l sărută pe obrazul proaspăt ras și dat cu cremă Yardley, cu pielea moale, Îmbujorată de entuziasm și cu un parfum viril care Îmbia la dragoste. „Gargajo Lopez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
viața așa cum e și pe urmă cîștiga foarte bine. Acum nu-și dorea altceva decît ca logodnica lui, o Susan destul de ștearsă, să Învețe totul de la Susan, totul, pînă și să aibă treizeci și cinci de ani și să fie distinsă și fermecătoare. „Taci și deschide bine ochii“, părea că-i spune Înainte de a intra În palat, fiindcă biata de ea asista la toate petrecerile fără să scoată o vorbă, zîmbind mereu și Încuviințînd totul, În fond era cam insignifiantă logodnica asta a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
andaluză gazpacho pe care Juan Lucas ținea s-o aibă la masă În perioada sărbătorilor din octombrie. Și de aceea Își dădu drumul acum În sfîrșit cu povestea lui pe care Nilda o asculta ascunsă În spatele ușii de la sufragerie. Susan, fermecătoare, făcuse la Început ochii mari de tot, zîmbindu-i și privindu-l cu dragostea mamei față de singurul ei băiat care mai era Încă un copil. Juan Lucas Îl Întrerupse spunînd că Sălbatica asta n-o să Învețe niciodată ce Înseamnă un gazpacho
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu dragostea mamei față de singurul ei băiat care mai era Încă un copil. Juan Lucas Îl Întrerupse spunînd că Sălbatica asta n-o să Învețe niciodată ce Înseamnă un gazpacho andaluz, poșirca asta parcă-i o supă de roșii! Iar Susan, fermecătoare, fiindcă știa că de multe ori Întîmplările povestite de Julius Îl enervau, Încercă să-l facă să renunțe la continuarea poveștii pe care o Începuse și-i spuse să mănînce repede supa, o să se răcească, darling, Juan Lucas izbucni Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
vine să-și asculte copilul cîntînd un preludiu de Chopin. Un bărbat care știe cine e Roșcova și e Îngrijorat fiindcă Îl persecută pe băiatul lui nu e un bărbat adevărat. Așa gîndea și simțea Susan, mai frumoasă și mai fermecătoare decît toate celelalte mame, fiindcă vorbea cu naturalețe o spaniolă presărată cu cuvinte englezești; așa se gîndea Julius și, Într-una din puținele clipe de repaos, cînd nu-i prindeau o medalie În piept, i-l arăta cu o mișcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
geamul, cîțiva centimetri doar, fiindcă se sufocă de căldură, dar nici nu vrea să-și strice coafura, ia din nou În mînă petecul de hîrtie, Îmbujorată de rușine și răspîndind un parfum Îmbătător; În clipa aceea glasul ei, privirea și fermecătoarea șuviță care, conform programului zilnic, Îi cade pe ochi, Îl ajută pe Carlos să priceapă că stăpîna, femeia aceea milionară și bună, vrea să ajungă și el trebuie să ajungă pe strada aceea necunoscută. Și asta cît mai repede. Carlos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de Arhitectură, o porcărie, ce era vocația și ce erau principiile și soția lui știa să se poarte și astfel, gata să dea explicații cînd i se puneau Întrebări, arhitectul putu să se alăture grupului În care se aflau Susan, fermecătoare și Juan Lucas, perfect ca Întotdeauna. Îi salută fericit și străbătură Împreună imensul living, ieșind În acel patio fermecat În stilul secolului XX prin geamul enorm, deschis, pe post de ușă Între living și patio-ul cu mica lagună. Totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
golf, gluma s-a răspîndit peste tot, „ești grozav, Juan Lucas“, spuse o femeie, Lastarria ar fi fost În stare să-l poarte pe umeri, iar arhitectul la modă rîdea și el și o urmărea cu coada ochiului pe Susan, fermecătoare, care se Îndrepta spre misteriosul salon japonez. Suedeza se Întoarse să vadă ce se petrece, nu pricepu nimic biata de ea, se uita la Juan Lucas, era prima dată cînd se priveau, el cu coada ochiului și sorbind o Înghițitură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spunînd: știi prea bine În cine lovești cu noua dumitale lege. Finita, extrem de fină, se apropie cu un pahar de suc de grepfrut și-l puse În mîna premierului, care parcă se mai Învioră puțin și, zărind-o pe Susan, fermecătoare, ceru Îngăduința să meargă s-o salute: ținea mult la ea, fusese coleg de Universitate cu primul ei bărbat, n-o văzuse de ani de zile, ținea mult la ea, dintotdeauna. Dintotdeauna ținuse mult la ea, trebuia să se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și jumătate și să iau pastila albastră pe la unsprezece ca să dorm și copiii mei și proprietățile și totul și Germania...“ — Susan, draga mea! strigă Juan Lucas ca un spaniol adevărat. Ea era cît pe-aci să moară de spaimă. Susan, fermecătoare, se Întoarse, dar văzînd-o pe suedeză nu-și dădu capul pe spate ca să-și aranjeze șuvița de păr căzută pe frunte. — Hei, Ramon del Valle Inclán, spuse, dar Juan Lucas apucase să-și ia zborul și ironia se filtra pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
poate că rana se vindecase și putea să smulgă crusta, ca să se Înfățișeze curată la Întîlnirea cu Juan Lucas, dar de unde să ia o rochie adevărată, nu cămașa lui Ernestito Pedro de Altamira, „Îl vrosc!“, strigă Înotătoarea. Între timp Susan, fermecătoare și Juan Lucas, cu un aer de playboy și copil risipitor, sărutau cu mii de mulțumiri obrazul stîng imaculat al Finitei și o Întrebau unde e Ernesto Pedro, ca să-și ia rămas-bun și de la el. „Uite-l că vine“, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
rotund Încununa această apariție Încîntată de viață, nespus de satisfăcută de ea Însăși. Susan renunță la umorul de tip cultură de clasă și, adoptînd atitudinea stăpînei care angajează o servitoare, o Întrebă cum o cheamă. — Flora, la dispoziția dumneavoastră. Susan, fermecătoare și descumpănită, căută un răspuns, dar nu găsi decît să-ți fie de bine, care nu-i slujea prea mult ca să iasă din această situație. Își Înclină ușor capul și se pregăti pentru Întrebarea următoare. — Ai mai lucrat undeva ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
E foarte frumos cialetul 1 dumneavoastră, doamnă, permiteți-mi să vă felicit. De Îndată ce voi avea plăcerea să-l cunosc pe domnul voi face la fel. E foarte frumos cialetul dumneavoastră, doamnă. Care-i numele dumneavoastră, vă rog? — Susan, răspunse ea, fermecătoare dar și puțintel Îngrozită, era gata să adauge: la dispoziția dumneavoastră, dar Îl și văzu pe Juan Lucas rîzÎnd cu hohote când o să-i povestească totul și preferă să se Întoarcă spre Celso, care urmărea scena perplex. Adu-mi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
vru să se Înfurie, dar nu merită să te Înfurii pe copilul ăsta care nu știe ce spune și Îmbucătura următoare era Într-adevăr delicioasă și acum puțin vin și manșeta de mătase cînd duse paharul la gură și Susan, fermecătoare, se uita de sus la arhitect și la soția lui, o să-i invităm din ce În ce mai rar și o să-i chemăm doar pe prietenii buni de tot, o, cum o să savureze rotofeiul Luis Martin Romero bucatele pregătite de stîrpitură... Celso apăru spunînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cînd jocul În lipsa celor care se jucau cu el altădată Începu să devină trist. „Mămico“, spuse și Susan, care intra În clipa aceea În palat, Își dădu seama de situație văzînd cît de trist e chipul prințului de la fereastră. Veni, fermecătoare și-i spuse: dă-te jos, darling, a trecut timpul jocului de-a pieile roșii. E doar o podoabă, un capriciu al lui daddy, nu și nu, că să aducă la palat caleașca și pe urmă furios fiindcă pe drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
era de părere că Bobby trebuie sa-i ceară iertare pe loc și să le promită tuturor că n-o sa mai bea whisky În neștire. Asta era părerea ei și de Îndată ce a terminat ce avea de spus s-a Întors fermecătoare, zîmbitoare și Îngrozită pentru a vedea dacă Țanțoșa e de acord cu părerea ei. Întru totul de acord. Țanțoșa socoti că incidentul poate fi uitat, că domnișorul Bobby fusese stăpînit de pică și că pica e un sentiment primitiv, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lucrurilor pe nume, Îl Întrerupse Țanțoșa; asta nu e o indemnizație, ci un dar de Crăciun“. Julius zîmbi, amintin-du-și scena și Juan Lucas avea de gînd să-l Întrebe: se poate ști de ce rîzi, tinere?, dar În clipa aceea Susan, fermecătoare, așezată Într-un capăt al mesei, ridică privirea pe deasupra sfeșnicelor cu douăsprezece luminări aprinse și, dîndu-și pe spate bucla blondă, zîmbi anunțînd prin dulceața trăsăturilor feței intrarea În sufragerie a oaspeților veniți de la drum. — Somnoroșilor, spuse, bătînd cu degetul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
a mai uitat la el. De ascultat, Îl ascultau, ce-i drept, fiindcă era la fel de simpatic, cea mai simpatică și mai stricată pușlama din Lima, dar așteaptă să-ți treacă vînătăile astea de la ochi. „Păi și așa sînt un tip fermecător“, stăruia peștele, dar degeaba. „Eu o șterg, anunță acum, văzîndu-se descoperit. Îmi pare rău, Puicuțo. Te las aici cu prietenii mei. Ai grijă de comoara asta, Lester. Viceregele e În stare să se lege de mine dacă mai stau; cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
care a văzut-o stînd pe scaun, piîngînd, făcînd să se destrame durerea pe care În mod normal ar fi trebuit să i-o producă plecarea lui Santiago. Se Întorceau triști sau cel puțin tăcuți, fiecare cu gîndurile lui. Susan, fermecătoare, tăcută, distrată sau tristă, accepta propunerea lui Juan Lucas: să lase copiii acasă, să mănînce la un restaurant. Juan Lucas oprea camioneta În fața unui stop; ura stopurile fiindcă nu găsea ce să spună cît timp aștepta, fiindcă n-avea nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ceva nemaipomenit! Susan Îl Întrebă la care, darling, dar lumina verde Îi Îngădui să pornească, să facă zgomot cu motorul, să nu-i răspundă, să nu-i spună nimic, ha-ha-ha, s-o lase să se uite la mine curioasă și fermecătoare. Susan Închise fereastra, vru să scoată din nou brațul și deschise fereastra În timp ce se Întorcea spre Julius ca să uite de avioane, Își aduse aminte că pentru el nu găsise nici un cuvînt de dezvinovățire. Julius Își feri privirea și se trezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]