4,726 matches
-
mintea Tușii se opintea să găsească o Înfățișare pentru povestea din anul ce trecuse. Șovăia, căci știa că nu era bine să stârnească Încercări pe care nu le putea prea bine bănui. Se hotărî până la urmă și se apucă să frământe chipul Celui ce Doarme sub urzicile din codrul vânăt și tremurat de Apa Morților de la Miazănoapte. Acela, Însă, nu se lăsă Înfățișat. Pe Tușa o găsiră vecinii căzută la pământ, cu brațele și picioarele moi, cu gura strâmbă din care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
repaus” și continuase discursul. Se crăcănase, ținea mâinile la spate și burta Înainte. Soldații Îi sorbeau vorbele meșteșugite. „Eu, aici, vă sunt și mamă, și tată. Voi sunteți mulți, eu unul singur, așa că nu am de unde ști ce necazuri vă frământă pe fiecare dintre voi. Nu vrea nimeni să se ajungă la evenimente nedorite, precum sinuciderile În serviciul de gardă, dezertări sau mai știu eu ce. E bine să prevenim asemenea lucruri, să nu ajungem să se Întâmple să trageți unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
E curvă!” țipase, privindu-și odrasla În ochi. Fata se pupase și cu alții Înaintea lui Cătănuță cel tânăr. N-ar fi fost În stare să Îngăduie asemenea pângărire: fiul său să pună gura unde puseseră și alții botul, să frământe țâțele și curul pe care alții, Înainte, le mozoliseră și le pipăiseră. Ca să nu mai vorbim - Doamne păzește - că acea fată s-ar fi putut Întâmpla să nu fi fost fecioară. Cătănuță răspunsese obraznic și primise două palme care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
în Istoria - o meditație asupra trecutului. Profesorului Vasile Cristian la a 65-a aniversare, Iași, 2001, p. 81-102. • LIPRANDI - ISTORIC AL PRINCIPATELOR ROMÂNE ȘI AL BASARABIEI. NOI CONSIDERAȚII PE MARGINEA UNOR LUCRĂRI ISTORICE RUSE INEDITE Igor Șarov Într-o epocă frământată de lupte naționale, de la începutul secolului XIX, sud-estul Europei a început să preocupe îndeaproape nu numai cercurile politice, ci și opinia publică europeană. Numărul celor interesați de Țările Române, în general, și de Basarabia, în special, a crescut considerabil în
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
viitorul cu ajutorul unui trecut pe cât de îndepărtat pe atât de stabil 158. Stătea în firea acelor vremuri să găsească explicații omnivalabile, grație unor formule miraculoase, universale 159. Și cum doar mitul oferă răspunsuri de nedepășit la mulțimea de întrebări care frământă spiritul uman, însoțirea lui cu știința nu era o surpriză. Astfel, marxismul ne apare ca scientizare a mitului Vârstei de Aur, ca o formă de raționalizare extremă a istoriei, ca o încercare de p. 13. • Sergio Givone, op. cit., p. 255
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
au luat note mai mari ca mine”, conform acestui tip de feedback, profesorul va putea să-i răspundă: „și de ce te supără această situație?”. Astfel, îi dăm persoanei în cauză ocazia de a identifica motivația reală asupra problemei care o frământă. În contrast cu aceasta, o abordare de tipul: „Notele nu contează - poți lua o notă excelentă data viitoare dacă înveți” poate să nu surprindă problema și să pară/fie o abordare superficială, catalogată în acest mod și de către student, astfel încât acesta să
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
la săraci, hrănindu-i, fără a face deosebire între oameni, fie ei creștini, păgâni sau evrei. Dacă vrem să înțelegem viața acestui episcop din secolul al IV-lea așa cum a fost ea, trăirile sale sufletești, precum și complexitatea grijilor care îl frământau, ar trebui să recitim corespondență să. Scrisorile sale trebuie recitite mai ales pentru a cunoaște în întregime sufletul îndurerat și neliniștit al Sfanțului Vasile, tristețile sale, dezamăgirile sale, dar și devotamentul sau de nebiruit pe care îl consideră o datorie
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/166_a_478]
-
oamenii excepționali, pe care și-i dorește autorul, nu pot trăi decât dublați de o energie psihică (libido, în accepția lui Jung) pe măsură. O atare fascinație a masivității și mașinismului devine congruentă cu una din imaginile care l-au frământat pe scriitor de-a lungul vieții: "Dealtfel, și ca literatură imaginea trenului deraiat din cauza omizilor nu m-a părăsit. Tren deraiat din cauza omizilor."26 Prin suprapunerea cu textul din interviul-manifest, apare limpede că trenul (locomotivă) conotează o tipologie puternică. Mai
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
adevărul că mlaștina îmbină două elemente primordiale: pământul și apa. Prin contopire, ele creează, în opinia lui Gaston Bachelard, schema esențializată a materialității: "De aceea vom acorda o mare atenție combinării dintre apă și pământ, combinare care află în pământul frământat cu apă pretextul său realist. Pământul frământat cu apă este atunci schema fundamentală a materialității. Însăși noțiunea de materie este, credem noi, întru totul solidară cu noțiunea de pământ frământat cu apă."68 În contextul imaginarului poetic, viermele (izomorf șarpelui
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
pământul și apa. Prin contopire, ele creează, în opinia lui Gaston Bachelard, schema esențializată a materialității: "De aceea vom acorda o mare atenție combinării dintre apă și pământ, combinare care află în pământul frământat cu apă pretextul său realist. Pământul frământat cu apă este atunci schema fundamentală a materialității. Însăși noțiunea de materie este, credem noi, întru totul solidară cu noțiunea de pământ frământat cu apă."68 În contextul imaginarului poetic, viermele (izomorf șarpelui) devine el însuși coextensiv cu materialitatea htonică
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
combinării dintre apă și pământ, combinare care află în pământul frământat cu apă pretextul său realist. Pământul frământat cu apă este atunci schema fundamentală a materialității. Însăși noțiunea de materie este, credem noi, întru totul solidară cu noțiunea de pământ frământat cu apă."68 În contextul imaginarului poetic, viermele (izomorf șarpelui) devine el însuși coextensiv cu materialitatea htonică: "Bineînțeles, pentru imaginație, orice ființă care se târăște se înrudește cu șarpele. Viermele, care ar putea face obiectul unei monografii literare, este adeseori
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
asta, de o lună de zile. Un adevărat subiect de roman... S-a întors brusc spre mine: Ai iubit vreodată? Și fără să mai aștepte răspunsul, frângând ceva din el: Patru generații dintr-ai mei n-au gândit cât mă frământ eu de-o lună."100 În logica faptelor, pasiunea lui pentru aviație nu are nimic de a face cu modernitatea, întrucât membrii societății moderne (și aici îl includem și pe autor) văd în aviator pe exponentul propriilor vise de putere
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
după-amiază de august. Eroul este Pământul însuși sau, făcând apel la un termen mistic, e Stâlpul cărții, textul (prin scrisori) din textul lui Fred. Adică Centrul! Argumentul decisiv, care îl consacră, ca persona autorului, stă în visele ce l-au frământat în copilărie pe Camil Petrescu, relatate și comentate în Doctrina substanței. Pentru filosoful substanței, emoțiile stipulează luciditatea, iar visele, datorită acurateței și bogăției de amănunte reținute sunt superioare imaginației de care este capabil în viața diurnă. Onirismul său stă sub
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
Jocul ielelor și până la a doua variantă a Actului venețian din 1947, ca și raporturile complexe dintre conștiință și pasiune. Unde sfârșește rațiunea și când apare patologicul, sau dacă luciditatea exercită vreun control asupra erosului descătușat sunt întrebări care îl frământă pe Al. George: "Luciditatea care determină cuantumul pasiunii și, deci al dramei, nu înseamnă un control asupra pasiunii. Aceasta ia de multe ori forma devastatoare pentru întreaga viață interioară a celui stăpânit de ea, și efectele nu sunt un câștig
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
Camil Petrescu, foarte atent la onomastica unor caractere, ironiza procedeul simplist prin care numele deconspira o carență de ordin moral sau fizic. Din perspectiva relației complex matern apă arborele morții, numele de Răchitaru își găsește simbolistica răchitei. O întrebare ne frământă totuși: ce l-a făcut pe scriitor să ezite atât de mult între numele Emilia Mogoleanu și Emilia Răchitaru? De ce a optat pentru ultima formulă? E o întrebare retorică. Capitolul al II-lea CÂMPURI MITICE ȘI ARHETIPALE Motto: ,,Cu adevărat
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
trecut pe lângă noi o fostă artistă a Teatrului Național, o stagiară angajată aproape în fiecare an, căci exaspera pe directori cu tot soiul de intervenții... A rămas îngândurat, tulburat, și nu mi-a răspuns nici când am repetat întrebarea, mereu frământat de amintirea lui... Era mereu frământat de vederea lui dinăuntru... Bine, într-o săptămână am să-ți aduc un caiet întreg."181 Spre sfârșitul capitolului, tot Emilia este văzută pe stradă de Cibănoiu și Ladima. E pentru ultima dată când
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
a Teatrului Național, o stagiară angajată aproape în fiecare an, căci exaspera pe directori cu tot soiul de intervenții... A rămas îngândurat, tulburat, și nu mi-a răspuns nici când am repetat întrebarea, mereu frământat de amintirea lui... Era mereu frământat de vederea lui dinăuntru... Bine, într-o săptămână am să-ți aduc un caiet întreg."181 Spre sfârșitul capitolului, tot Emilia este văzută pe stradă de Cibănoiu și Ladima. E pentru ultima dată când actrița apare în text, o apariție
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
unor adevăruri. La acest tip de gnoză, situat în vecinătatea tanatosului, ajunge și Fred Vasilescu. Deslușind tainele morții lui Ladima, se cunoaște mai bine pe sine defulând această tulburătoare revelație în meandrele jurnalului său. Tipul acesta de cunoaștere substanțială îl frământă și pe Unamuno când comentează accesele de melancolie (aparent) nejustificate ale lui don Quijote. În fine, o ultimă observație: "duelgii" lui Camil Petrescu se feresc să lupte cu cei care nu cunosc regulile acestui joc al onoarei și al morții
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
literatura noastră, Ibsen și Bernard Shaw, din cea universală, sunt nume elogios evocate. Neîndoielnic, "Marele Will" a exercitat față de autorul român o fascinație aparte. Și asta, pentru că opera shakesperiană reprezintă o sinteză a tuturor problemelor de natură intelectuală, care au frământat gândirea umană încă de la origini, cu un accent special pe formele cunoașterii. Alături de Platon și, dintr-o altă perspectivă, Biblia, Shakespeare este un moment exegetic, reușind să inducă cititorului o stare imprescriptibilă de aglomerare a contradicțiilor. Dramaturgul englez surprinde ca
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
mai profundă, Golemul simbolizează chiar imaginea artistului, a idealurilor și năzuințelor sale, care riscă să-l strivească. Opera, prin măreția sa, devine cavoul, sicriul de plumb bacovian, al Creatorului. Explicația rezidă în mimesis: dacă Dumnezeu l-a făurit pe Adam frământând îndelung și gânditor lutul roșu, gestul va fi repetat de Artist, dar îndrăzneala lui e pedepsită prin opera care îl devorează până la descompunere: Va geme de patemi/ Al mării aspru cânt.../ Ci eu voi fi pământ/ În singurătate-mi.//" Acceptând
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
termenul „chilă” nu are nici o legătură cu un termenul „kilogram”. Este vorba de o unitate de măsură de origine turcă, cu valoare variabilă, între 400-500 kilograme. Meseriașii locali extrăgeau piatra de var și, după epuizarea acesteia, săpau pământul văros, îl frământau bine, făcând din el „mălaie”. Ele se uscau întâi la soare, erau introduse, apoi, într un fel de horn, cum se așează cărămida pentru ars, pentru a fi cuprinse de foc. între 1878-1880 s-au fabricat 200 de chile după
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
neglijat de etnografi și care răstoarnă toate povestioarele cunoscute. Prin analiza cu carbon s-a descoperit că statuietele de cult din ceramică (idolii) sunt mai vechi cu 2000 de ani decât primele piese utilitare, oale, ulcioare, străchini etc. Când au frământat prima oară lutul și au observat că el se întărește, își păstrează forma datorită razelor soarelui dar, mai ales, focului, oamenii sau gândit mai întâi să-l închine zeilor și au creat în lut primele imagini ale acestora. Și, atunci când
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
la un moment dat, fiul meu, venit acasă de la școală, mi-a spus că are de scris o compunere despre un comunist pe care îl cunoaște, pe care urma să-l descrie ca un om de tip nou. Ne-am frământat ceva și până la urmă am inventat o persoană căreia i-am atribuit tot ce se aștepta de la ea. Un alt moment plin de haz a fost când am primit o înștiințare dacă fiul meu ar putea scrie ceva la rubrica
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
diferite interviuri. 1. „Când plecam dimineața la serviciu, din autobuz vedeam cum la «complexe» șsubiectul locuiește în București, n.n.ț cozile erau formate așteptând să se bage ceva, iar lângă picioarele cu sticle de lapte o coadă de douăzeci-treizeci se frământa pentru ultimele navete pline”. 2. O doamnă, inginer-biolog, își amintește: „Foarte greu se găsea lapte, trebuia să stai la coadă dis-de-dimineață, de la ora 3-4, să lași sacoșele în grija cunoscuților, dacă mai aveai ceva de făcut. Le mai dădeau totuși
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
să remonteze, crede în responsabilitatea ființei. Pentru ceilalți, e pe punctul să pară un luptător. Nicidecum un nihilist. Îi spune fratelui: „Va trebui să-ți impui o viziune mai senină asupra lucrurilor și să uiți trecutul. Nu merită să te frămânți din cauza unuia sau a altuia” (84 Ă 31 octombrie 1967). Dar să citim alte mesaje de îndrumare: „Dacă dormi prost, te sfătuiesc să faci exerciții de respirație înainte de culcare: în picioare, faci mișcările înotului! Continui mișcarea asta cu brațele până ce
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]