2,830 matches
-
în fața casei s-a întors ieri din Insulele Canare. Ce păcat că n-am știut, scăpam de manele un timp. Scăpai pe naiba! Feciorul său a făcut-o și mai lată. Da-o-ar sărăcia în maneliști și în amatorii de grătare! Iubire de fiară Tudorel intrase în zodia chioară, adică era îndrăgostit pînă peste urechi, de o fată măslinie, Raluca pe numele ei de șmecheră. Pentru că, în realitate o chema Varvara. Cum să accepți un astfel de nume cînd toate fetele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Rabat-ul destul de rapid și în sfîrșit, după multe peripeții, ajungem la destinație, la fratele meu Victor. Bucurie fără limite, ochi strălucitori și chiar lacrimi. Exact ca la Sefrou. Mîine mergem într-un loc superb, la iarbă verde. Facem un grătar, bem un păhărel de vin, mai vorbim de ale noastre. Va fi frumos! Spune Victor. Cît este pînă acolo? Cam 70 km, e cam pustiu, dar peisajele sînt excepționale. Facem pregătirile necesare și remarc în mașina sa o cutie frigorifică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
doua cu mare bucurie. Adică aia cu mata me!(omoară-mă) Ce bine că m-am întors acasă, în România, să petrec concediul! Voi primi mulți musafiri la mine, voi face cumpărături corecte... Mai întîi hai la Billa. Carne pentru grătar. De un milion și două sute de mii de lei. În pungi vidate și... congelate. Desfacem pungile acasă și tranșăm cărnița frumos. Parcă miroase, deși este încă congelată. Ei, nu se poate! Este Bila... Dar carnea s-a decongelat și acum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
asta, a dat de un bizar, de un excentric ca mine. Nici la serviciu, acolo, la revista aia, nu prea comunică ea cu multă lume. Acum câtăva vreme i-a invitat șeful pe ea și pe prietenul ei la un grătar. Și le-a povestit cu lux de amănunte cum a fost el la vânătoare cu ministrul de Interne, cum a păstrat un glonț de la vânătoarea aia, pe care îl poartă ca pe o amuletă, și le-a mai povestit ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
cuib erau omorâți jos de cei care aveau lopeți și stingeau jarul căzut de sus. Totul era ars, ars, ars! Era un crematoriu în aer liber care te înfiora de groază. Toată păduricea mirosea a carne rumenită, de parcă mii de grătare invizibile pregăteau fripturi pentru un ospăț de proporții sardanapalice. Plutea prin aer mirosul irespirabil de pene arse și de carne făcută scrum. Jos, puii care printr-un miracol nu muriseră încă erau lichidați fără milă într-o nepăsare de-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
semințelor de floarea-soarelui. Ne-am apropiat de terasă, care avea o aplecătoare întinsă, mare, largă, unde sacii pentru măciniș, așezați frumos în stive unul peste altul, așteptau cuminți să le vină rândul la marea confruntare când, aruncați în coșul cu grătar, aveau să se transforme în făină. Trebuie să vă spun că moara de la Jianu era vestită în împrejurimi; aici se măcina și grâu și porumb și mai ales avea chiar presă de ulei. Am intrat sub aplecătoare. Mulțime de oameni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
ocupată de un grup de pădurari care au răpus până la această oră o mulțime de "beri". Sticlele stau înșirate pe iarbă, ca animalele ucise la o partidă de vânătoare. În apropiere, patronul urmărește evoluția unor "mici" agitând un ziar deasupra grătarului. Este foarte bine aici, simplu, fără fasoane, fără probleme filozofice... Apare încă un grup de clienți, cunoscuți de ai pădurarilor, și sticlele se înmulțesc parcă de la sine, parcă printr-un nevăzut proces de sciziparitate. Și micii încep să sosească, rotofei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
viață a scriitorului; într-adevăr, amanta infidelă reacționează de obicei prin mânie, transferând responsabilitatea pe seama amantului care devine, pe moment, respingător, oribil). Copleșit de scârbă, de o scârbă de sine însuși, Ion, "pierzându-și mințile", lăsând în urmă mirosul de grătar și mireasma de liliac, a rătăcit în neștire până spre dimineață. A ajuns acasă în zori. "Se uita parcă uimit la gardul vopsit în verde. Deschise portița care scârțâi, trist." Ajuns în casă, tânărul bău cu sete apă sălcie dintr-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
foarte Ltd. În interviul acordat dlui Paul Grigoriu, dl Băsescu reamintește că timp de 12 ani s-a aflat pe mare. Eu cred că, într-un fel, președintele se află încă off shore. Unul dintre prietenii săi de calcan la grătar ar trebui să-i trimită o șalupă rapidă cu următorul mesaj: „TRAIANE. STOP. TRAGE LUNTREA LA MAL. STOP. ALTFEL VEI TRESARI IN SOMN. STOP. ASEMENI BIETULUI BACOVIA. STOP. CARUIA I SE PAREA. STOP. CA N-A TRAS PODUL DE LA MAL
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
grozav: gătește, spală vasele, face curățenie. A pregătit paturile cu perne, rufărie, plăpumi de vată. Azi am luat masa acasă: cartofi fierți cu unt și caș și salată de fasole verde. La desert - piersici și griș dulce. Seara vom mânca grătar la Brașov. S-ar părea că astea sunt toate noutățile... Pierre și Vally, din Satulung, lui Ion Omescu la București 6 august 1954 Dragii mei Ion și Mircic, nici nu mai știu cu ce să încep, atâtea minunății și atâtea
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
se mai pregătește și pe sine pentru cele veșnice. În rest, viața mamaiei se împarte între creșterea celor câtorva găinușe ouătoare ce scurmă după râme și grăuncioare minuscule prin ograda modestă și așteptarea copiilor pentru o zi-două vara, la un grătar și-un pahar de vin curat, de butuc, din propria gospodărie. Sufrageria era pregătită pentru baia de picioare. Dar și vârstnica elevă. Închisese televizorul la care obișnuia să-și urmărească emisiunea preferată de pe Kanal D, iar acum se instalase cuminte
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
pe an de câte o "amabilă" invitație a Ministerului de Externe la o "excursie de documentare", de acțiunile protocolare ale ambasadelor străine, de o invitație la restaurant sau pur și simplu, de o "ieșire" cu cei de la ambasadă la un grătar în zona pitorească a râului Mapocho, la o partidă de pescuit la Aculeo sau la o "fugă" la ocean. În cei doi ani petrecuți în Chile am participat la două "excursii" din cele menționate una la mina de cupru "El
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
Undurraga alb, excelent! (De la posturile mele diplomatice de la Rio și Montevideo am revenit de mai multe ori la Santiago și întotdeauna primul nostru drum era la "Don Augusto"!) Cu cei de la ambasadă mai ieșeam din când în când la un grătar "la munte", pe malurile înverzite ale râului Mapocho, sau la o partidă de pescuit. Deși Santiago era plin de pește oceanic, proaspăt și ieftin, ai noștri tânjeau după pește de apă dulce. Găsiseră cam la 30 de kilometri un lac
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
un autocar și întâmpinați la intrarea în rancho de "gauchos" călări, în costume tradiționale. După gustările de rigoare cârnăciori de tot felul, momițe, măduvioare și "clarete", un vin de masă nemaipomenit de "băubil" -, am fost invitați în curte la "parillada" (grătar). Grătarul la această reuniune simandicoasă avea dimensiuni uriașe, cam 5 pe 5 metri, și pe el sfârâiau jumătăți de viței, de batali, purcei de lapte și alte minuni, iar noi eram serviți de gauchos înarmați cu macete niște cuțitoaie ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
autocar și întâmpinați la intrarea în rancho de "gauchos" călări, în costume tradiționale. După gustările de rigoare cârnăciori de tot felul, momițe, măduvioare și "clarete", un vin de masă nemaipomenit de "băubil" -, am fost invitați în curte la "parillada" (grătar). Grătarul la această reuniune simandicoasă avea dimensiuni uriașe, cam 5 pe 5 metri, și pe el sfârâiau jumătăți de viței, de batali, purcei de lapte și alte minuni, iar noi eram serviți de gauchos înarmați cu macete niște cuțitoaie ce păreau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
seara asta, România răsună de clopote. Toate bisericile sunt pline, toate cimitirele au lumină, în seara asta se cântă: Noaptea asta e noaptea rugăciunii. A minunii! Mâine se adună familiile, prietenii, se ciocnesc ouă roșii, se umple aerul de mireasma grătarelor... În numele lui Iisus se adună familiile! N-am găsit încă acea biserică ortodoxă unde m-aș fi închinat cu toată inima. Italienii sunt catolici. Am văzut și trăit (în umbra lor) Crăciunul și Paștele. Totul e comercial. Ciudat, aici e
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
mândri! Cum să-ți explic? Sărbătorile noastre sunt calde, un amestec de rugăciuni și voie bună, miros de sarmale și cântece, lumânări aprinse, dar și vese lie. În orașul meu mic și sărac toți oamenii din bloc ieșeau afară, făceau grătar, se invitau unul pe altul să guste, copiii erau ca și cum ar fi fost ai tuturor, pentru că toți aveam grijă de ei și le puneam câte un ou colorat în mânuță. Aici nu văd nimic. Paștele e aproape transformat într-o
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
la telefon se vaită toți că nu au, că e scumpă viața, că alții cum pot și tu nu... și tot așa. Dar nu spun că ei se trezesc la 10 și tu la 7, nu spun că duminica fac grătar și tu nici nu mai știi să faci decât minestra, nu spun că li s-ar părea ciudat să stea fără televizor în cameră, că de sărbători fac sarmale, iar tu ai doar prilejul de a spăla mai multe farfurii
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
dar acolo mai veneau și o serie de localnici să mai bea o bere, sau chiar și turiști ce veneau pe munții Semenic. Îmi aduc aminte că în prima seară din tabără, eram cu Gusti Hlinka, la masă, și după grătarul preparat cu o înaltă măiestrie de tanti Clari, mie mi-a venit pofta să mai mănânc încă unul, de data asta pe banii mei......... Gusti s-a luat după mine și a comandat și el un grătar pentru el. Bineînțeles
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
masă, și după grătarul preparat cu o înaltă măiestrie de tanti Clari, mie mi-a venit pofta să mai mănânc încă unul, de data asta pe banii mei......... Gusti s-a luat după mine și a comandat și el un grătar pentru el. Bineînțeles că am stropit totul cu țuică, vin și bere, și vreau să vă spun că după vreun ceas jumate, amândoi eram aplecați peste veceuri și dădeam la rațe..........dar așa se întâmplă când ești mai lacom și
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
bineînțeles băutura, cumpărată din timp de la Tirol, o cramă renumită în Caraș-Severin, vin roșu și alb, atât pentru noi cât și pentru oficialitățile care veneau în vizită, ca să vadă lucrările noastre și să se bucure de un vin și un grătar bun, în Băile Herculane. Aveam deja o oarecare experiență ce se întâmplă cu băutura în taberele de pictură conduse de Vintilă, așa că am, pus mâna pe un bidon de vin roșu și l-am făcut dispărut la mine în cameră
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
roșu și l-am făcut dispărut la mine în cameră, dacă îmi aduc aminte, împărțeam camera pe vremea acea cu Costică Onuță de la Vaslui. După o cină festivă, ca în prima seară, stropită din belșug cu vin și bere după grătar, iar înainte o țuică galbenă de prima calitate, pe la ora 10 seara ne-am retras la mine în cameră și am început să vorbim de-ale noastre, bineînțeles fiecare cu un pahar plin în față. Eram o echipă foarte unită
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
regulă taberele se țineau vara, prin iunie sau chiar iulie, așa că era foarte cald afară, și în multe dintre seri, făceam un foc de tabără într-un colț al platoului din fața cabanei. Făceam rost de niște carne și prăjeam niște grătare de toată frumusețea, ca să nu mai spun că în toată zona se simțea un miros îmbietor de carne prăjită, de te lingeai pe buze. Îmi aduc aminte că într-un an, tot la aceeași cabană, ne-am întins până pe la
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
Într-una din zile, o echipă a televiziunii din Timișoara a venit să facă un scurt reportaj. Au luat scurte interviuri și au filmat lucrările realizate și pe câțiva dintre noi în momentul creației. Zilele se încheiau cu câte un grătar. Ioan Tomi Ratcu a venit în tabără în ultima seară împreună cu soția și copii. Încă înainte de a se caza, doar pentru o noapte, i-a dat lui Mișu „datoria”, două icoane. A doua zi, la ora micului dejun Mișu s-
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
Abundența lor explică, probabil, de ce tocmai atunci și acolo am auzit vorbindu-se pentru prima oară de pireul de castane. În ce privește castanele coapte, acestea se vindeau pe stradă, fierbinți, la concurență cu „floricelele”. (Mai simt și acum căldura prietenoasă din jurul grătarelor cu „sertar” - sobițe ale toamnelor târzii, umede și reci de altădată.) Deunăzi (septembrie 1990), pe Calea Victoriei, în drum spre noua mea redacție, a Caietelor Critice, zăresc dintr-o dată, pe asfalt, vechile mele cunoștințe, castanele; erau puzderie; se iscase un vânt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]