2,424 matches
-
și de imagine înaintea integrării de la anul pentru a intra în rândul burgheziei onorabile și a patronatului european. Mircea Toma atrage, de altfel, atenția asupra acestei posibile confiscări a libertății de opinie prin control economic. Câinele de pază riscă să latre cu voie de la patronat dacă nu există o independență clară a politicii editoriale. Temerile lui Mircea Toma îmi par justificate atâta vreme cât nu există de nicăieri și de niciunde garanția independenței editoriale. Povestea nu este nouă și are legătură directă cu
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
del Rio au povestit despre femeile frumoase din Sibiu, despre cât de înspăimântați erau să cânte anumite arii dificile într-o piață - precum „Nessun Dorma“ din Turandot -, au dansat pocnindu-și degetele pe bucățile vesele, ba chiar Gross a și lătrat înaintea unei arii, când din spatele scenei se auzea un câine din cauza căruia nu putea începe să cânte. În loc de reclame, luna „German Tenors“ sunt, după 11 ani de prietenie, „trei voci care sună ca una singură“. Pentru Sibiu, au ales arii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
mâncare, spală rufe și îngrijesc copiii. Cei mici sunt legați în hamuri ca să nu cadă în apă în timpul hârjonelilor. Pentru ca peisajul să fie complet, pe ambarcațiuni există și câini de talie mijlocie sau mică, legați în lanțuri, care păzesc gospodăria, lătrând la toți intrușii (alte ambarcațiuni), care se apropie prea mult. Acești oameni ai mării duc totuși o viață civilizată, cu aer condiționat, televizoare prin satelit, frigidere și internet. Prin construirea de apartamente în zgârie nori, s-a încercat mutarea familiilor
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
Părăsit de urmașii “lupilor”, locul de închinare este bântuit de Cel Rău, după cum îi povestește ciobanul lui Negru-Vodă: “Ba, Doamne,-am văzut/ Pe unde-am trecut,/ Un zid părăsit/ Și neisprăvit./ Cânii, cum îl văd,/ La el se răpăd,/ Și latră-a pustiu,/ Și urlă-a muțiu...” Domnul legendar este un cosmocrator, dar cine dărâmă creația lui Manole? Ce forță invocă Manole prin zidirea Anei? Pe Dumnezeu? Categoric nu. Dumnezeu nu poate fi deoarece El nu distruge mănăstiri. Nu distruge frumosul
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
ai altă scăpare. Mă duc la munte, Vasile”. Mi-a adus mămăligă și caș. M-am ascuns sub fân, în grajdul unui vecin de-al lui, certat cu ăsta. De sub fân, vedeam tot. ...Și au cântat cocoșii. Au început să latre câinii. Pâr, pâr, pâr! Se auzea zăpada. Aveau bocancii înfășurați în cârpe, dar degeaba. Venea un pluton în formație la poarta lui Vasile. Era și Ungureanu. Nu mă predau. Vin câinii și-mi iau urma! Am trecut Argeșul în pielea
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Lângă blană, un motan bălțat, parcă la fel de bătrân, care mârâie și clănțăne ca un câine. După mai multe insistențe, îl scot din reverie pe stăpân. Nu înțelege. Îl caut pe părintele Ieronim!», strig eu la urechea moșului. Motanul dă să latre de-a binelea. «Ce vrei, măi? Piei de-aici!» Am pierit și opresc un preot-profesor să-l întreb unde-l găsesc pe părintele Ieronim, care l-a cunoscut pe Ilarion Argatu. «Este chiar dumnealui!». În fața mânăstirii, protosinghelul cel vioi dădea
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Aș voi odată să-ți vorbesc multe, se mulțumi el să zică,dacă vei putea să m-asculți. - Te voi asculta! răspunse la fel de simplu Otilia, care în tot acest timp își ținuse mâna pe mâna lui. Un câine începu să latre violent, apropiindu-se, și un glas bărbătesc se auzi strigând în noapte: "Hei, domnișorilor, acolo sunteți?" Felix și Otilia se dădură jos și, răspunzând la apel, se-ndreptară aproape alergând spre curte. Când se arătară, ținîndu-se de mână, în fața pridvorului
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
la care se opri, după număr, era scundă și părea să fi fost înainte o prăvălie, ale cărei vitrine fuseseră astupate. Titi n-avea nici o idee de stiluri arhitectonice și valori sociale G. Călinescu și intră în curte fără bănuieli, lătrat de doi mari dulăi. Sohațchi îl primi cu exclamații groase de veselie și-l păzi până ce-și scoase șoșonii în săliță. Dinăuntru se auzeau râsete puternice, convorbiri zgomotoase. Prins bine de braț de către Sohațchi, Titi intră într-o odaie scundă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
cu sete. Înveseliți de clopoței, îmbrăcați într-o rețea albă și satisfăcuți de ușurătatea saniei, caii vineți alergau, jucând din picioare și luând pozițiile academice ale cailor în spume din compozițiile lui Géricault. Un câine mare, mops alerga înaintea lor, lătrând îndărătnic și apucând cu necaz, când putea, un ciucure al valtrapului. Înfășurați până aproape de gât în pături, Felix și Otilia primiseră pe cap și pe umeri glugi de zăpadă. Fulgii cădeau atât de deși și de mari, încît Otilia scoase
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
pe acolo. Părăseam toate aceste locuri ale copilariei și apoi trăirile și visurile tinereții care mă legaseră atât de mult. Ne urcăm cu bagajele în birjă și suntem gata de plecare. Credinciosul nostru câine presimte că ceva neobișnuit se petrece. Latră și schelălăie într-una, alergând de jur împrejurul trăsurii. Plecăm, și el ne petrece, încă câteva străzi, lătrând mereu, după care se oprește cu privirea îndreptată spre noi, care ne tot îndepărtăm. Îl mai vedem cum se întoarce abătut. Am aflat mai
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugen Şt. Holban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1710]
-
legaseră atât de mult. Ne urcăm cu bagajele în birjă și suntem gata de plecare. Credinciosul nostru câine presimte că ceva neobișnuit se petrece. Latră și schelălăie într-una, alergând de jur împrejurul trăsurii. Plecăm, și el ne petrece, încă câteva străzi, lătrând mereu, după care se oprește cu privirea îndreptată spre noi, care ne tot îndepărtăm. Îl mai vedem cum se întoarce abătut. Am aflat mai târziu, că era văzut rătăcind pe strazile Chișinăului. Pe la colțurile de stradă și încrucișările mai mari
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugen Şt. Holban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1710]
-
rând pe direcția arătată de cei care știau locația străzii. Strada Salcâmilor se afla în pantă iar casa respectivă era la jumătatea străzii pe partea dreaptă. M-a întâmpinat o femeie în vârstă de aproximativ 50 de ani. În curte lătra un câine la care proprietara a strigat, în limba germană, să termine cu lătratul. Auzind acele cuvinte în limba ce îmi era familiară, am întrebat tot în limba germană, despre anunțul privind primirea în gazdă. Ideea e că a funcționat
Caravana naivilor by Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1101]
-
și cu asta Începe destrămarea și e bine. Și imediat a doua zi avurăm onoarea să-l ascultăm pe onor domnul nou președinte executiv, Octav Cozmâncă. Nu știu voi cum l-ați perceput, dar eu am avut senzația certă că latră la noi, așa era de pornit : pe cine și de ce, mă Întreb, că doar noi nu crâcnirăm până acum. Oricum, atâtea amenințări proferate Într un timp atât de scurt, este un record pe care nu l poate atinge fiecare și
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
domnii ! Să mi-o imaginez, așa cum o vedeam altădată, în acel timp al nostru, când, ascultând-o jenat, îmi părea că zăresc un dulău credincios, cu botul lăsat pe labe, numai mârâind amenințător, și, dintr odată, repezindu-se glonț și lătrând cu ochii însângerați ? Ori să-i ascult bănuitor intonația ușor afectată după care o recunosc atunci când cochetează - nu știe toată lumea că Sophie este marea feblețe a amicului Victor ? „Dacă am rămas burlac este din cauză că nu mai există o a doua
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
se încurce cu secretara, tot mergând pe la restaurante, tot... De când l-am cunoscut, bietul Barbu era și fată în casă, și bonă la copil, în ziua când astea erau învoite... Parcă îl văd cu olița în mână ! Parcă îl văd lătrând și umblând în patru labe, numai ca să-l facă pe cel mic să râdă ! Dar cât ar fi un bărbat de modest în pretențiile lui, dacă tu nu-i satisfaci niciuna, nu te poți plânge în ziua când rămâi fără
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de un contrafort ce sprijinea zidul din spate al unei clădiri guvernamentale... "Tînăr și nebun!..." se înfioară de fiecare dată Mihai cînd reușește să-și păstreze o clipă gîndul la noaptea aceea și la cățelul gălăgios, care începuse să-i latre, pînă i-a dat un picior c-a plecat schelălăind. În noaptea aceea, femeia l-a luat de mînă și au urcat împreună la mansardă, o construcție bizară pe terasa blocului, două încăperi gîndite de arhitect pentru mături și pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
stare ciudată de bună dispoziție. Știe că asta i se întîmplă mereu la vederea unei femei frumoase. Dar acum e mai mult, sentimentul e mai profund. Se oprește dezorientat. Apoi se întoarce și privește în urma sa. Nimeni. Doar cățelul gălăgios latră o pisică ce s-a cocoțat pe gard. Mihai saltă din umeri a nedumerire și-și continuă drumul, cufundîndu-se din nou în contemplarea cartierului. Ce fericire să locuiești într-un asemenea colț de oraș! O dată cu liniștea parcă te copleșește și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
continuînd să-i țină capul între palme, întreabă, privindu-l lung: Ai să-mi mai telefonezi vreodată? Da. Drum bun! Cu bine! Pășind încet, domol, Mihai coboară panta lină a străzii, spre centru. Lîngă gardul de sîrmă împletită nu mai latră nici un cățel, iar poarta din fier forjat e pustie. Doar pe stradă, în sens invers, trece un Mercedes alb, pe care Mihai nu-l ia în seamă. Ridică puțin mîneca și se uită la ceas, apoi grăbește pasul, să ajungă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
îi dă o satisfacție aproape deplină. Peste cîteva luni, după ce-l va revizui de mai multe ori, trudind nopți întregi asupra vreunei pagini, șlefuind îndelung, va dispărea și acel "aproape" din gîndurile sale, rămînîndu-i plăcerea deplină. Afară, cîinele începe să latre. Dinspre poartă, prin troianul pînă peste genunchi, înaintează o femeie îmbrăcată gros, ca pentru drum. E sora din orașul apropiat. A venit să-l vadă. A vorbit la telefon cu Ana: și ea și copiii sînt bine și-i transmit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Cînd se lasă noaptea, în cameră e cald și bine. Parcă și durerea de cap l-a mai lăsat, dar nu se îndură să se ridice din pat. Mănîncă ceva stînd culcat și adoarme iar. După miezul nopții aude cîinele lătrînd de zor prin grădină. Știe că-i vreo vulpe fugărită de alți cîini. Se scoală și iese afară. Cîinele a auzit ușa și a venit imediat, lipindu-i-se de picioare. Mihai înțelege că-i este foame și-i aduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și-și dă seama abia acum că, doar prin acest nou capitol, personajele și-au întregit existența, iar gesturile lor devin mai articulate, acțiunile au acoperire chiar și atunci cînd par să fi fost necugetate. Din curte, se aude cîinele lătrînd puternic și într-un fel anume, ceea ce-l face pe Mihai să înțeleagă că a intrat pe poartă un străin. Oftează nemulțumit și se ridică de la masa de scris, ieșind pînă în cerdac. Prin zăpadă, indiferentă la zarva cîinelui, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
prețuri - nu că ea ar da vreodată asemenea bani -, mai bine mergi în vizită la domnul Gucci. Ce zici de un interviu cu ea? sugeră Lisa. Mercedes râse. —O, nu. E nebună. Nu ai scoate nimic coerent de la ea. —Exact, lătră Lisa, ar fi o lectură interesantă. —Tu nu știi cum e ea... Vom prezenta colecția ei de iarnă, măcar să ne spună și nouă ce a mâncat la micul dejun. —Dar... —Impresionează-mă, rânji Lisa, parodiindu-l pe Calvin Carter. Ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Jack, care ieșise din birou pentru a vedea ce era cu toată agitația. Atunci am fi departe de ea și am rămâne și cu pantofii ei. Mie îmi sună bine, spuse el, aruncându-i lui Ashling un rânjet, după care lătră: Pentru numele lui Dumnezeu, Ashling, arată-ți vârsta, nu limita de viteză. Lisa era amuzată. — Da, chiar, care este limita de viteză în țara asta? —Șaptezeci, spuse Jack trântind ușa biroului după el. Ashling îl ura din nou. Lucrurile se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
niciodată așa cu mine, spuse Lisa, deși îi observase toanele. — Nu e intenția mea să fiu, spuse el cu oarecare tristețe. E pur și simplu... un fel de... se întâmplă, deși îmi pare mereu rău după aceea. — Deci mai mult latri decât muști? El s-a întors cu fața la ea. —E gata! spuse el, punând ciocanul jos. Nu întotdeauna, continuă el, mai calm. Câteodată mușc foarte rău. Înainte ca ea să îl ia la întrebări în legătură cu declarația pe care tocmai o făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
banc trimis de Joy. Care e diferența dintre un arici și un BMW? — Am un banc pentru voi, strigă Ashling către toți cei prezenți. Instantaneu, munca a fost abandonată. Nu le trebuia cine știe ce motiv. Care este diferența dintre... Îl știu, lătră Jack Devine, în drumul său către birou. Nici măcar nu știi ce urmează să spun, protestă Ashling. La arici, țepii sunt la exterior 1, spuse Jack și trânti ușa după el. Ashling era uimită. —De unde știai? — Asta e gluma cu BMW
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]