1,860 matches
-
de a-și găsi partenerul dorit. Printre acestea mai importante sunt agențiile matrimoniale, micile anunțuri matrimoniale din ziare și site-uri pe Internet. Analiza conținutului anunțurilor ilustrează cererea și oferta de calități pe piața maritală. Decelând anunțurile de la rubrica de mariaje din ziarul La Centrale des Particuliers, B. Lemennicier (1988) găsește următoarea ierarhie de calități pe care bărbații le solicită femeilor: afecțiune (59,5%), frumusețe (49,4%), feminitate (27%), inteligență (21,3%) și senzualitate (16,8%). Femeile menționează drept calități dorite
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
4%) și seriozitate (14,2%). Fr. Singly (1983) identifică în anunțurile matrimoniale ca cerere a dimensiunii de situație socială, 76% din partea femeilor și 32% din partea bărbaților, iar pentru dimensiunea estetică, 7% din partea femeilor și 62% din partea bărbaților. Cerințele tradiționale ale mariajului funcționează bine! Suntem în Franța anilor ’80 ai secolului recent încheiat. La începutul noului secol, în România aflată pe drumul modernizării găsim în cererile și ofertele matrimoniale aproximativ aceeași ierarhie. Dintr-o analiză a anunțurilor matrimoniale din unele ziare românești
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
domeniu, cercetările sunt abia la început. În analiza pieței maritale trebuie luat în considerare și raportul numeric dintre bărbați și femei de vârsta căsătoriei. Când există un surplus de femei, nu numai că valoarea lor e mai mică, dar și mariajul și monogamia sunt devalorizate, pe când penuria lor le mărește prețul și încurajează comportamentul marital și monogamic (Guttentag, Secord, 1983). Și cu toate că în cifre absolute numărul femeilor necăsătorite este mai mare, dacă ne oprim la intervalul 18-40 de ani, surplusul pe
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
a pragmaticului e mai pronunțată când e vorba de căsătorie decât în dragostea în sine, realitatea de toate zilele, ca și studiile sistematice empirice ne arată însă că pentru cei mai mulți tineri prospectarea „pieței”, cunoașterea celuilalt nu sunt strategii deliberate în vederea mariajului. Dragostea nu este o etapă necesară căsătoriei; ei nu se angajează în prietenii și mari iubiri fiindcă vor să se căsătorească. Mai degrabă, se căsătoresc ca urmare a trăirii unor astfel de experiențe. Ca raport cauzal, nu dragostea și prietenia
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
este pe stimulii ce îi prezintă fiecare, în cel de-al doilea, pe sistemul valorico-atitudinal, iar în cel final, pe nevoile și așteptările de rol. De aceea, demersul său se mai numește și teoria stimul-valoare-rol. El afirmă că evoluția spre mariaj se desfășoară în cadrul mai larg al schimbului social. Controlul schimbului asupra relațiilor dintre cei doi e mai prezent în prima parte a procesului și mai scăzut în perioada apropiată căsătoriei. În etapa „stimuli”, impresiile pe care partenerii și le fac
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
facă pe cel de care le place să se întâlnească cu ele (prima dată sau din nou) fără să se angajeze într-o activitate sexuală mai mult decât doresc (Komarovsky, 1985). Pe măsură ce relația evoluează, un garant al finalizării ei în mariaj este reciprocitatea, atât ca încredere a unuia în celălalt, cât și ca echitate în schimburile simbolice și materiale (vezi, pe larg, Iluț, 2000). Capitolul 6tc "Capitolul 6" Dinamica rolurilor în familie. Ciclul vieții familialetc " Dinamica rolurilor în familie. Ciclul vieții
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
lucrează sau nu - va trebui să se ocupe în principal de copii; bărbatul, având „natural” o înclinație mult mai pronunțată față de știință și cunoaștere, va aloca un timp mai mare cititului, televizorului, iar nevasta, treburilor casnice. S-a constatat că mariajul tradițional (în care bărbatul lucrează, iar femeia nu) face bărbații căsătoriți mai sănătoși fizic și mental decât cei necăsătoriți, în timp ce la femeie situația este inversă. Diferențele prin stereotipie afectează și indirect viața în familie, mai ales în ceea ce privește puterea într-un
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
acceptau departajarea de roluri și complementaritatea de tip tradițional, acum multe văd în complementaritatea de acest gen o mare inechitate și o situație conflictuală. De aceea, o tot mai mare parte a reprezentantelor sexului frumos nu se mai angajează în mariaj, unele preferând să aibă chiar copii în afara lui. Dar pentru cele mai multe, soluția optimă ar fi o nouă redistribuire a rolurilor, o complementaritate bazată pe o mai mare egalitate în toate, sau aproape toate, sarcinile grupului domestic. Altfel spus, în vreme ce complementaritatea
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
influențată de evaluarea raportului costuri-beneficii. Trebuie calculat, de exemplu, ce pierderi și câștiguri sunt în hotărârea de a avea primul copil în perioada optimă biologic, dar care coincide cu cea de școlaritate superioară sau de debut profesional. La fel, începutul mariajului ar fi optim pentru nașterea copilului, dar capitalul marital (inclusiv condițiile de locuit) este de multe ori redus. Intervalul intergenetic mic are avantajul costurilor marginale mai reduse (îmbrăcăminte, ajutorul între copii), dar și dezavantaje, cu deosebire dacă soții sunt angajați
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
ipoteze bazate pe anumite date empirice care susțin că, indiferent dacă lucrează sau nu, întrucât în „economia” de ansamblu a fericirii în viață la femei contează mai mult decât la bărbați reușita în căsnicie, ele beneficiază spiritual mai mult de mariaj. Satisfacția maritală diferă mult și pe parcursul ciclului familial. De regulă, nașterea primului copil aduce cu sine multe dificultăți și tulburări emoționale în cuplul tânăr. Perioada 6-14 ani a copilului (copiilor) este, de asemenea, una de presiuni economice, psihologice, sociale. Soțul
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
viață poate că era și anterior despărțirii, chiar dacă nu atât de accentuat și vizibil. De aceea au și divorțat. Altfel spus, indivizii greu adaptabili, înclinați spre o viață boemă (și dezordonată) se însoară mai greu și rezistă mai puțin în mariaj decât cei echilibrați. Controlându-se însă variabilele de acest fel între cele două grupe („bine adaptați”-„rău adaptați”), inclusiv prin studii longitudinale, s-a demonstrat că aproximativ 50% din diferența de bunăstare fizică și mentală se datorează mariajului în sine
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
puțin în mariaj decât cei echilibrați. Controlându-se însă variabilele de acest fel între cele două grupe („bine adaptați”-„rău adaptați”), inclusiv prin studii longitudinale, s-a demonstrat că aproximativ 50% din diferența de bunăstare fizică și mentală se datorează mariajului în sine, care pare a fi cel mai bun predictor al fericirii ca adult, cu mențiunea crucială - dacă este un mariaj fericit (Glenn, 1998). 6.3.2. Factori ai reușitei și nereușitei familiale. Sindromul incapacității de conviețuiretc " 6.3.2
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
inclusiv prin studii longitudinale, s-a demonstrat că aproximativ 50% din diferența de bunăstare fizică și mentală se datorează mariajului în sine, care pare a fi cel mai bun predictor al fericirii ca adult, cu mențiunea crucială - dacă este un mariaj fericit (Glenn, 1998). 6.3.2. Factori ai reușitei și nereușitei familiale. Sindromul incapacității de conviețuiretc " 6.3.2. Factori ai reușitei și nereușitei familiale. Sindromul incapacitĂȚii de conviețuire" Într-o investigație ce urmărea problemele majore cu care se confruntă
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
în conexiune, problemele cu care se confruntă familia - dintre care în țările mai puțin dezvoltate, lipsa banilor - nu trebuie confundate cu motivele grave de neînțelegere. Potențialul tensional este prezent în orice cuplu și familie. Înțelepciunea celor care vor să păstreze mariajul este de a evita ca tensiunile să se manifeste la cote maxime și să se transforme în conflicte sau, dacă acest lucru s-a întâmplat totuși, să știe să depășească momentele de criză. Sfatul este ușor de dat și mai
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
dificultățile maritale prin despărțire legală. Au așadar potențiale modele pentru împrejurări asemănătoare. Treptat, modelul suferinței într-o căsnicie nefericită este înlocuit - la scară de masă în societatea modernă urbană - cu cel în care se începe o nouă viață după dizolvarea mariajului. S-a schimbat astfel mentalitatea despre divorț: el nu mai este apreciat ca un eșec, ci ca o soluție, un răspuns pozitiv la o situație critică. Respectiva schimbare nu s-a produs numai prin mecanismul contaminării mai sus sugerat. Ea
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
mai mic. G. Becker(1991) crede că motivul principal este acela că, divorțând la o vârstă tânără, probabilitatea de a găsi ceva mai bun este mai mare. Rasa și etnia contează în sensul că, la scară statistică, există tendința ca mariajele interetnice să fie mai puțin stabile. În general, cu cât distanța culturală dintre partenerii conjugali este mai mare, cu atât și șansele de despărțire sunt sporite. Distanța culturală înseamnă școlaritate, capital cultural, dar și etnie. Diferențieri în disoluția maritală s-
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
nici nu investesc prea mult în căsnicie. S-ar putea să existe totuși și alți factori, în afara calculelor rațional-economice, care să determine o mare stabilitate conjugală (factori de personalitate, de pildă), concomitent cu acumularea de capital marital. Investițiile psihologice în mariaj (atașament, sentimente, grija față de ceilalți membri ai familiei etc.) au mecanisme și efecte asemănătoare investițiilor economico-monetare: angajându-te mai mult intelectual și emoțional, te costă mai mult despărțirea; atunci când percepi însă neînțelegeri grave și o eventuală ruptură, nu te angajezi
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
trei dimensiuni: 1. grijă și afecțiune reciprocă; 2. gradul în care partenerii se văd pe ei înșiși ca parte a cuplului în opoziție cu tendința spre independență; 3. importanța „bătăliei” pe care cei doi trebuie să o ducă pentru menținerea mariajului. Cei care au realizat scoruri înalte la aceste dimensiuni au formulat răspunsuri de genul: „Căsătoria este cea mai grea meserie din lume, dar este și cea mai valoroasă”. Cel mai bun predictor pentru desfacerea căsătoriei a fost însă scorul ridicat
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
de viață a celor doi (se pot recăsători, de exemplu), asupra relației părinți-copii (problema custodiei) și asupra împărțirii bunurilor, acest din urmă aspect, împreună cu obligațiile de întreținere (a partenerului și copiilor, vezi 6.1.1.) fiind numit divorț economic; chiar dacă mariajul se termină, calitatea de părinte rămâne. Ce relații există după divorț între părinți, în special în detrimentul ori beneficiul copiilor, cât de mult colaborează ei în acest sens sau nu, constituie ceea ce antropologul american consemnează drept divorț coparental; diferitele ipostaze ale
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
1. Disparitatea bărbat-femeietc "7.2.1. Disparitatea bărbat‑femeie" Chiar și în țările cu o rată foarte ridicată a divorțialității, numărul persoanelor divorțate este mic, întrucât majoritatea se recăsătoresc. În SUA, de exemplu, 80% dintre divorțați intră într-un nou mariaj. În 1982, din totalul populației de interval marital, 6,5% dintre persoane erau divorțate, 60,5% erau căsătorite (dintre care aproape 40% recăsătorite), 26% singure și 7% văduve (apud Beth et al., 1985). Din anii ’80 și până în prezent s-
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
7% văduve (apud Beth et al., 1985). Din anii ’80 și până în prezent s-a schimbat însă valoarea procentelor, dar tendințele majore rămân, cu o excepție notabilă (Strong, DeVault, Sayad, 1998): numărulrecăsătoririlor crește, dar rata lor în populația de vârsta mariajului cunoaște un ușor declin, în principal din cauza faptului că tot mai mulți oameni aleg să trăiască în coabitare decât să-și asume responsabilități legale. În România, în anul 1991, din totalul de 179.000 de căsătorii, 163.211 erau efectuate
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
ca sursă principală divorțul. Termenii mai cuprinzători sunt cei mai sus enunțați, frecvent fiind cel de „reconstituită”, familie reconstituită putând constitui și un cuplu fără copii format dintr-un soț fost căsătorit, dar din ce în ce mai mult ambii parteneri au avut un mariaj anterior. Însă marea majoritate a familiilor reconstituite au copii dintr-o căsnicie anterioară. A. Giddens (2000) face îndreptățita observație că dacă definim familia vitregă drept una în care cel puțin unul dintre parteneri este părinte vitreg, atunci numărul acestor familii
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
patru feluri de copii: adoptiv, al soției, din prima căsătorie, al soțului, din prima căsătorie, copilul comun. Putem pune la socoteală însă mai multe căsătorii la unul sau ambii parteneri. Dar chiar dacă nu locuiesc împreună, legăturile cu copiii din fostul mariaj pot fi foarte strânse, precum și cele dintre frații vitregi, chiar dacă nu sunt în aceeași familie. Față de familia „normală” sau, mai precis, față de familia intactă nucleară (nereconstituită), familia vitregă are următoarele șase caracteristici distincte (Visher, Visher, 1991): • Aproape fiecare membru al
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
Urmează o „trezire la realitate”, o conștientizare a situației, membrii familiei dându-și seama că sunt pe un nou teritoriu. Acest stadiu înseamnă o serioasă analiză a propriilor sentimente din partea soților (ce au pierdut și ce au câștigat prin noul mariaj), a trăirilor și afectivităților partenerului și copiilor. Devine conștientă și acută nevoia de acomodare reciprocă. Chiar dacă nu conștientizează în același grad nevoia adaptării la noua situație și chiar dacă nu ajung să-și iubească părintele vitreg, copiii încep să vadă și
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
persoane, și îndeosebi femeile, preferă însă să nu se căsătorească niciodată. Stilul de viață de persoană tânără singură este destul de răspândit acum în Occident. Acest stil reflectă creșterea independenței economice și socioculturale a femeii, ceea ce îi asigură securitate și în afara mariajului. Pe de altă parte, accesul aproape nelimitat la contraceptive permite o activitate sexuală fără costurile căsniciei. Multe femei tinere și mulți bărbați tineri optează pentru o carieră profesională în locul celei familiale, carieră ce le procură și un stil de viață
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]