2,391 matches
-
unul cădea lat și murea, din cauze naturale sau datorită mâncării otrăvite, altul era priponit în locul său. Așa că Sampath era în siguranță și avusese grijă să nu se schimbe nimic în privința mâncării sale; de fiecare dată când își auzea tatăl mormăind ceva despre alte aranjamente culinare, amenința că intră în greva foamei. Niciodată în toată viața sa nu mai mâncase atât de bine! Rotunjimile sale în creștere demonstrau ce bine-i cădeau mesele. Cu obrajii îmbujorați, spunea pe un ton rănit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
fi fost gata. Acum, dat fiind că nu-l susținuseră de la început, n-aveau de ales și trebuiau să sufere. — Sus, marș dublu, săritură, tumbă, ordona el. Și: Cu cât se termină mai repede toate astea, cu atât mai bine, mormăiau oamenii din oraș. Între timp, polițiștii aveau mai mult noroc decât cei din armată, pentru că se convenise de comun acord că erau incapabili să se implice activ într-o acțiune de asemenea anvergură și, în schimb, li se dăduse misiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
pe strada cu sens unic, ca să aibă destule ocazii să întoarcă repede și să se îndrepte spre casă, în caz că ar lua această decizie, sau să treacă pe drumul principal, dacă ar fi dorit asta. — Pinky sau domnișoara Budincă și Tort, mormăia pentru sine, Pinky sau domnișoara Budincă și Tort... În delir, conduse în cerc pe străzile umbroase, când, dintr-odată, observă un grup uriaș, cenușiu, de oameni suiți în mașini care veneau repede în spatele său și își aminti că era ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
sa. Visau banchete magnifice, polonice și linguri atât de mari că era nevoie de batalioane de bucătari ca să le care printre cețurile groase de aburi până la ceaune care fierbeau pe foc, bolboroseau și sclipeau... Un bușel, un dram, o pintă, mormăia Kulfi în somn. O baniță, un hău, o bute, un gram, o tonă. Santal, roibă, cassia, rădăcină de iris. Devenise neliniștită. Nucă galică, baton de scorțișoară, nucșoară. Siminichie, fenicul, ouă de prepeliță, ouă de șarpe, ficat de mistreț, coadă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
lor. Ridică vocea într-un urlet frenetic. - Discipole, dacă mă auzi, dă-i drumul. Ridică grilajul. Ridică-l! Dacă auzi sau nu, Discipolul oricum nu făcu nimic. Grilajul nu se ridică. Jurig se calmă și revenii la pat. Se așeză mormăind: - Așteaptă numai. Așteaptă numai! Pentru Gosseyn așteptarea se sfârșise. Jurig, în explozia lui, îi arătase soluția. Își dădu seama că tremura. Știa ce avea de făcut. Discipolul însuși îi va furniza soluția la momentul oportun. Nu era de mirare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
unul în jurul celuilalt, în semn de dans, în semn de bucurie. Nunta s-a încheiat cu zbenguiala tuturor, se aruncau în zăpadă, trăgeau unul pe celălalt, se împroșcau cu zăpadă, se luptau din joacă, se trânteau copilărește, se rostogoleau veseli, mormăind fericiți, fără prea multe gânduri. După festivitatea respectivă perechile au pornit spre adăposturile lor proprii, mamele și tații șiau luat puii în grijă și fiecare s-a întors la casa lui. Mirii proaspeți porniseră spre nord, iar în drum, Martin
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
știa precis că nu umblase cu ceasul, dar oare ceasornicarul, care e mare specialist, nu va declara totuși, că ea e de vină?! Și în cazul acesta cum își poate dovedi nevinovăția?! Specialistul pe loc a reparat ceasul și a mormăit ceva despre trecerea anilor, și de fapt, timpul era de vină... dar fiindcă timpul trecea și ceasul îl măsura și de acum încolo corect, nimeni nu i-a mai spus nicio vorbă de reproș. Se așternuse tăcerea, nimeni n-o
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
ce-am îndurat atâtea în pustnicie; și nu unul ca acesta ce-l am, de-a mai mare rușinea, peticit și mai scurt ceva la spate decât dinainte. Păi cum vine asta?! (Caută cu privirea, intră pe jumătate în colibă, mormăind supărat. Iese în mână cu un toiag lung și cam noduros.) Iacătă și toiagu', că doar nu l-am meșterit atâta vreme ca să plec acuma la preumblare cu mâna goală... Că pân-a suna clopotul la trapeza cea mare ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
în zilele noastre pe pământ. SISOE: Așa? HABACUC: Apoi da! Și-ajunge căt am sfătuit. Haide, Sfinte Pafnutie: ori muți boaba, ori spune ca te-ai așezat doar ca să prăpădesc eu vremea de pomană... (Cei doi încep din nou jocul, mormăind și mirându-se. Sisoe se frământă, stăpânit vizibil de un gând nou.) SISOE (cu falsă indiferență): Apoi mai rămâneți cu bine sfințiile voastre... că eu m-am cam dus. PAFNUTIE: Da-ncotro, Sisoe? (Sisoe face un gest nedefinit și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
am treabă, plec mai departe. (semn de despărțire. Vanitosul se întoarce spre oglindă, reîncepe să gesticuleze. Cade perdeaua-nor.) Oamenii mari sunt, de bună seamă, tare ciudați! (Trece la al treilea asteroid. Se repetă jocul. Bețivul, între sticle goale și pline, mormăie mai mult decât cântă, indiferent, o melodie dezlânată. Va mai mormăi la fel, din când în când, și în timpul dialogului cu Micul Prinț.) MICUL PRINȚ: Bună ziua! BEȚIVUL: O fi pentru tine! Auzi, bună ziua! Și ce-i cu asta? MICUL PRINȚ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
spre oglindă, reîncepe să gesticuleze. Cade perdeaua-nor.) Oamenii mari sunt, de bună seamă, tare ciudați! (Trece la al treilea asteroid. Se repetă jocul. Bețivul, între sticle goale și pline, mormăie mai mult decât cântă, indiferent, o melodie dezlânată. Va mai mormăi la fel, din când în când, și în timpul dialogului cu Micul Prinț.) MICUL PRINȚ: Bună ziua! BEȚIVUL: O fi pentru tine! Auzi, bună ziua! Și ce-i cu asta? MICUL PRINȚ: Ce faci acolo? BEȚIVUL: Beau. MICUL PRINȚ: Nu-i frumos ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
vrei să uiți? BEȚIVUL: Vreau să uit că mi-e rușine. MICUL PRINȚ: Și de ce ți-e rușine? BEȚIVUL: Mi-e rușine că beau. MICUL PRINȚ: Pot să te ajut cu ceva? (Bețivul face un semn de respingere, își toarnă. Mormăie cântecul, bea) Îmi pare foarte rău pentru tine, dar n-am ce-ți face. Nu te poți ajuta decât singur. (Se lasă perdeaua-nor, Micul Prinț trece la al patrulea asteroid. Tușește ușor, se ridică perdeaua-nor. Afaceristul este cufundat în calcule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
fi fost pe covor un ditamai osul, numai parțial ros. M-am uitat împrejur după stăpâna casei, dar nici urmă de ea. — Să nu pui mâna pe nimic, zise tuciuria. Îi voi spune că ai venit. După care, bombănind și mormăind de parcă o întrerupsesem când se afla la baie, se îndepărtă alene după stăpâna ei. M-am așezat pe o sofa din mahon, cu delfini sculptați pe brațe. Lângă ea se găsea o măsuță asortată, a cărei tăblie se sprijinea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
legăna agale spre mine din celălalt capăt al holului. — Nu te deranja, i-am spus inspectându-mi palma. Întoarce-te liniștită la ce treburi oi fi făcând prin căsoiul ăsta plin de praf. — Îs de multă vreme la Frau Lange, mormăi ea. Ea niciodată nu avut plângere. M-am întrebat dacă șantajul avea vreo legătură cu asta. La urma urmei, trebuie să ai un motiv foarte bun ca să ții un câine de pază care nu latră. Nu vedeam nici unde ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
că aș fi câtuși de puțin interesat de desenul lui amărât, mi-am lungit gâtul peste umărul lui, fluturându-mi aparatul de fotografiat aproape de chipul său. — Poate că ar trebui să te apuci de fotografiat, i-am zis vesel. A mormăit ceva și s-a tras deoparte. Uite unul pentru Doctorul Kindermann, mi-am zis. Un țicnit cu acte în regulă. La orice fel de spectacol sau expoziție, oamenii sunt întotdeauna cei care îți oferă cel mai interesant spectacol. Abia după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
zona în care a dispărut. Vorbește cu toată lumea, subliniez - cu toată lumea, inclusiv cu colegele de școală ale fetei. Trebuie să fi văzut cineva ceva. Fă niște fotografii ca să chemi câteva amintiri. — Nu vă supărați pe mine că vă spun, domnule, mormăi el, dar asta e o treabă pentru băieții în uniformă din Orpo. — Capetele alea seci sunt bune ca să aresteze bețivi și proxeneți, i-am zis. Treaba asta, însă, necesită inteligență. Asta-i tot. Strâmbându-se, Deubel își stinse țigara într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Nu era prea mult loc în camera care mirosea a mucegai. Teancuri înalte de cărți și reviste înconjurau biroul și dulapul cu dosare. Am luat o revistă și am început să o răsfoiesc. — Bună, Helmut, chicoti Becker luând o alta. Mormăi satisfăcut când dădu paginile: Asta e grețoasă, râse el. — Serviți-vă, domnilor, zise bărbatul numit Helmut. Dacă e ceva anume ce căutați doar cereți, nu vă sfiiți. Se lăsă pe spătarul scaunului și scoase din buzunarul de la piept al hainei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
liniei până la pagina alăturată: — Aici zice că acest cufăr îi aparține unui anume Herr Heydrich, R., de pe Wilhelmstrasse, nr. 102. Korsch izbucni în râs. — Mulțumesc, i-am spus omului. Ai fost de mare ajutor. Nu înțeleg ce-i așa amuzant, mormăi omul în drum spre ieșire. I-am zâmbit lui Korsch: — Se pare că cineva are simțul umorului. Aveți de gând să menționați asta în raport, domnule? rânji el. — E o dovadă materială, nu-i așa? Numai că generalului n-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
din Geneva că guvernul său este hotărât să respecte tratatul de alianță pe care-l are cu Cehoslovacia și că va oferi ajutor militar la fel ca Franța. Isuse, chiar că o să fie groasă, un atac pe ambele fronturi. Am mormăit dezaprobator. Erau mai puține șanse ca francezii să-i opună cu adevărat rezistență lui Hitler decât erau ca ei să declare prohibiția. Litvinov își alesese cuvintele cu grijă. Nimeni nu voia un război. Adică nimeni în afară de Hitler. Hitler sifiliticul. Gândurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
din biroul său. Chamberlain a zburat la Bad Godesberg pentru alte negocieri cu Führer-ul. Korsch trase ziarul spre el și aruncă o privire la titlu, apoi îl împinse la loc. — Prea multă afurisită de vorbărie, după părerea mea, zise Martin, mormăind apoi ceva ce n-am înțeles. Martin rânji și-și puse bărbia pătrată în palmă: — Arthur Nebe mi-a zis că aveți un psihopat care bântuie pe străzile din Berlin, violând și tăind floarea fecioarelor germane; și mai zice că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
O să-l iau pe Lange în această călătorie, doar pentru scopuri legate de probatoriu. Korsch se ridică și merse la ușă: — Bine, domnule, mă duc să aduc mașina. Mă tem că nu. Vreau ca voi doi să rămâneți aici. Becker mormăi zgomotos: — Dar asta este ridicol, zău că e ridicol, domnule. Înseamnă a căuta necazul cu lumânarea. S-ar putea să nu meargă chiar așa cum plănuiesc. Nu uita că acest Weisthor este prietenul lui Himmler. Mă îndoiesc că Reichsführer-ul îmi va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
l-am urmat pe locotenent de-a latul curții pietruite către aripa de vest. De undeva din stânga noastră se putea auzi zgomotul făcut de niște bărbați care cântau. Sună ca o petrecere pe cinste, am spus cu răceală. Escorta mea mormăi fără mult entuziasm. Orice fel de petrecere e mai bună decât serviciul de pază noaptea târziu în noiembrie. Am intrat pe o ușă masivă din stejar și am pătruns în holul imens. Toate castelele germane ar trebui să fie atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
vocea, devenisem agresiv. Manlio mă fixa uimit, cravata roșie de cașmir îi intrase în paharul de cristal. La întoarcere, în mașină, mama ta, privind strada pe care plouase de curând, spunea: „Scuză-mă, cât poate câștiga unul ca Manlio?“ Am mormăit o cifră. Mai târziu, acasă, în timp ce făceam pipi am început să plâng. Înțelesesem brusc că îmbătrânisem. Acum însă, lipit de gardul grădinii aceleia infernale, râdeam, râdeam singur ca un nebun. Mai jos, ascunsă de o stâncă, micuța Martine păștea, beată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
s-o luăm din loc. Mai rău decât să ne urcăm în avionul ăla este să dormim aici la noapte. Asta păru să mobilizeze pe toată lumea. Împreună se îndreptară cu greu în direcția corectă. — Uau, ce securitate beton au ăștia, mormăi Leigh în timp ce își croiau drum spre o tablă pe care scria DIVI DIVI 6:00 PM. Ador aeroporturile care nu te inoportunează cu filtre cu raze X și detectoare de metale. S-au îmbarcat fără prea mare tam-tam în avionul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
simplu nu-și va îngădui să gândească așa ceva, punct. Kevin le zgâlțîi ușor pe amândouă să se trezească. — Nu cumva voi două trebuia să mă treziți pe mine? întrebă el, aprinzând o veioză. Izzie își vârâ capul sub pătură și mormăi: — Cât e ceasul? — E aproape unsprezece și nu știu cum sunteți voi, dar eu n-am niciun chef să ies în oraș acum. Se aplecă și o sărută pe Izzie pe frunte. Dulceață? Vrei să te culci? Izzie nu reuși să îngaime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]