2,190 matches
-
arăt eu. MACABEUS: Mai bine îți arăt eu cum era la bucătărie. PARASCHIV: Care bucătărie? MACABEUS: Bucătăria de la popotă... Acolo curățam eu cartofi... PARASCHIV: Nu, îți arăt eu cum se halea sus, la popotă... MACABEUS: Nu, îți arăt cum se prăjea ceapa... PARASCHIV: Fii atent, asta parcă era masa... MACABEUS (Îl lovește și-l întinde pe un scaun.): Tu parcă erai aici, la bucătărie și eu veneam să văd dacă e gata haleala... Tu parcă aveai un cuțit în mână și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
-l privea, veghea Îi era probabil de mult timp Îndulcită de un ceai cu rom Într-o bucătărie primitoare. Una dintre cele mai mari plăceri ale ei pe timpul verii era jocul tipic rusesc hodit’ po gribï (la cules de ciuperci). Prăjite În unt și Îngroșate cu smântână, delicioasele ei capturi apăreau cu regularitate pe masa noastră de prânz. Deși nu momentul degustării lor era important pentru ea. Bucuria ei era căutarea lor și această căutare avea regulile ei. De pildă, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
În rusă douăzeci de poezii de Rupert Brooke, Alice În Țara Minunilor și Colas Breugnon al lui Romain Rolland. Din punct de vedere didactic ar fi fost același lucru dacă aș fi urmat cursurile „Institutului de Mine“ din Tirana. Chiflele prăjite În unt și gogoșile fierbinți pe care le primeam la ceai după meciuri sau strigătele vânzătorilor de ziare În engleza de mahala „E calde, e calde!“ amestecându-se cu soneriile de biciclete pe străzile pe care se lăsa Întunericul, mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
aceea a lui Sebastián Mendoza nimeni nu riscase vreodată să fie ars pe rug sau spînzurat doar pentru elementarul capriciu de a-și exterioriza convingerile. - O să fii ars pe rug pentru asta, Îi spuse, sigur pe sine. Inchiziția i-a prăjit pe mulți pentru nici jumătate din ceea ce ai spus tu. - Mai Întîi ar trebui să mă prindă... Îi atrase atența celălalt. Și nimeni, niciodată, nu va mai pune mîna pe mine. De asta poți să fii sigur... Haide! adăugă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
lacom și hîtru, trase de trei ori clopotul de pe vas, iar pasagerii și marinarii se așezară În jurul unei mese butucănoase, pentru a mînca langustele scoase din foc chiar În fața lor, iar mai apoi, generoase porții de carne suculentă de broască-țestoasă, prăjită pe jar. Noaptea se așternea cu repeziciune pe insulă, iar vocile și rîsetele păreau să capete o altă dimensiune, cu atît mai mult cu cît acel cotlon Îndepărtat de lume, cel mai neprimitor, pierdut și părăsit de mîna Creatorului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
le termini în cinci minute. ― Ce cadavru?! ― L-a împușcat pe șofer. Voia s-o întindă. Să vezi cum arată căruntu', te apucă groaza! Ars tot, abia ține pistolul. ― Cum l-a ars? ― Am uitat să întreb. Oricum, l-a prăjit. Inginerul începu să râdă. Un râs amar, venit din pântece cu fălcile încleștate. Dascălu căscă ochii. ― De ce rîzi? ― Așa! E vesel! Al naibii de vesel! Cârnul clătină din cap lămurit. ― Am înțeles! Ești țicnit rău! Se uită la ceas: S-a făcut
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
ale dimineții, și anume, să-și ia micul său dejun întârziat, să treacă pe strada unde locuiește soția medicului și să ducă scrisorile la destinație. Pe primul îl rezolvă în această cafenea, un pahar de cafea cu lapte, niște pâine prăjită cu unt, nu atât de moale și untoasă ca aceea de deunăzi, dar să nu ne mirăm, viața e chiar așa, unele se câștigă, altele se pierd, iar în ceea ce privește obiceiul ăsta de a consuma pâine prăjită cu unt, mai sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
cu lapte, niște pâine prăjită cu unt, nu atât de moale și untoasă ca aceea de deunăzi, dar să nu ne mirăm, viața e chiar așa, unele se câștigă, altele se pierd, iar în ceea ce privește obiceiul ăsta de a consuma pâine prăjită cu unt, mai sunt extrem de puțin cei care îl cultivă, atât ca preparare, cât și în ce privește consumul. Fie-i iertate aceste considerații gastronomice extrem de banale unui om care are în buzunar o bombă. A mâncat, a plătit, acum se îndreaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
recepție. Voi fi aici la ora stabilită, spuse secretara, Mulțumesc, La revedere, domnule Providențial, La revedere. Comisarul se uită la ceas, încă nu era ora unu după-amiază, prea devreme ca să prânzească, în afară de asta, nu simțea nici o poftă de mâncare, pâinea prăjită cu unt și cafeaua continuau să-și facă simțită prezența în stomac. Luă un taxi și ceru să meargă spre parcul unde luni se întâlnise cu soția medicului, o primă idee nu are de ce să fie urmată întotdeauna cuvânt cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
de tristețe, păru să intre În pământ de rușine. — Doamne, scuze. Suntem groaznice, spuse ea, rușinată. Chiar atunci veni chelnerița, aducând trei pahare cu șampanie, salata și hamburgerii În miniatură. Lauren și Tinsley au Îndepărtat cu grijă chiflele și cartofii prăjiți de pe farfuriile lor, până când au rămas fiecare cu câte doi hamburgeri de patru ori mai mici decât unul obișnuit. Era mai puțină mâncare decât i-ai da unui ștrumf. Este singura mâncare de tip junk food din oraș care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
facă o perfuzie, după care ai să te duci la birou, ca de obicei, replică Lauren, formând numărul de telefon de la room-service. Două porții de ouă jumări și salată de fructe, vă rog... nu, cu gălbenușuri cu tot... iar pâinea prăjită pe grătar... mulțumesc. A venit și a stat În picioare lângă mine: —Să găsești Într-un hotel un grătar din argint pentru prăjit pâinea este mai greu decât să dai de un democrat În Texas. Cred că o să-i dau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
porții de ouă jumări și salată de fructe, vă rog... nu, cu gălbenușuri cu tot... iar pâinea prăjită pe grătar... mulțumesc. A venit și a stat În picioare lângă mine: —Să găsești Într-un hotel un grătar din argint pentru prăjit pâinea este mai greu decât să dai de un democrat În Texas. Cred că o să-i dau un telefon lui Hunter, am spus eu. O să-și iasă din minți de Îngrijorare. — În nici un caz. Eu o să fac rost de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
românești atunci cînd se ridică de la masă și taie frunză la cîini prin mentalul nostru național ? și m-a tocat mărunt cu pilde bine asortate : Despre cel ce-a făcut o gafă, greșeală sau ilegalitate se spune că „s-a prăjit” sau „s-a fript”. „Nu mă fierbe, stimabile”, strigă Trahanache atins de impaciență. „Hai, frige-o de-aici !”, ordonă o voce populară nedispusă să te lase să fierbi la foc mic. Cine, după ce se pîrpolește, îndrăznește să nu-i dea
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
pe corzile ei vocale. Gustul bun al mâncărurilor, pregătite cu pasiune și bună dispoziție în vase emailate și curate ca lacrima, era amplificat poate și de faptul că în timp ce pe plita mare, încălzită cu lemne, legumele fierbeau și carnea se prăjea, ea cânta. Sunetele, la început naive ca surâsul copiilor la răsărit de soare, se amestecau pe plita încinsă cu bucatele fierbinți din tingiri, cratițe și tigăi, apoi fierbeau împreună, dădeau în clocot și săreau în rotocoale lovindu-se de bagdadie
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
antilope, și asta îl făcu să-și dea seama cât de foame îi era. în zilele anterioare mâncase doar câțiva pumni de făină de mei și curmale, îngrijorat de înfruntarea cu Mubarrak, dar acum, gândul la o bucată de carne prăjindu-se încet la un foc de cărbuni făcu să-i chiorăie mațele. Se apropie încetișor de marginea grarei ducându-și cămila de frâu, având grijă ca vântul să nu-i ducă mirosul până la animalele ce pășteau iarba scurtă și rară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
-le pe astea, îi zise. E mai comod. Apoi făcu un gest de refuz: — Păstrează-le. Avem multe la economat. Se așezase în fața lui și îl observa cum înfige pulpele antilopei în vergeaua vechii lui puști, pregătindu-se să le prăjească, încet, la foc mic. Cauți de lucru în sud? — Caut o caravană. — Nu e vremea caravanelor acum. Ultimele au trecut acum o lună. — A mea mă așteaptă, veni enigmatic răspunsul și, văzând că sergentul îl privea fix, fără să înțeleagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
legendă era sau nu adevărată, așa se comporta lăcusta, însă tuaregii, mai șireți decât țăranii din Arabia, rezolvaseră problema foamei într-un fel mult mai practic, preferând să devoreze insectele, așa cum acestea le devorau recoltele, decât să execute un nevinovat. Prăjite pe cărbuni sau făcute făină, deveniseră unul din alimentele lor preferate, și sosirea lor cu milioanele, acoperind soarele la amiază, pentru ei nu reprezenta imaginea mizeriei, ci dimpotrivă, a prosperității și a belșugului timp de multe luni. Peste trei ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
fapt era - construit pe o mare adâncă de rahat. Și aerul era dens. Calm și dens în noaptea caldă. Umed, sărat, calm și dens. Aer cu miros de pucioasă și plumb; de benzină arsă incomplet; de ulei care s-a prăjit de mii de ori. Rămase nemișcat, stând pe gânduri dacă să pătrundă în orașul adormit sau să se întoarcă și să-și caute și el adăpost pe una dintre acele bănci lungi, în așteptarea zorilor, dar un bărbat cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
femeie, și în ziua în care a făcut-o, se temea atât de tare de un nou eșec, încât de-abia și-a atins obiectivul. Atunci a apărut Clarence... Iar Clarence s-a arătat în stare să aibă orgasm în timp ce prăjea slăninuță, cu maică-sa în camera de alături, între două reclame la televizor sau în timpul prezentării filmului următor într-un cinematograf pentru automobiliști. — Însurați-vă cu ea! l-a sfătuit psihiatrul lui. Însurați-vă cu ea și o veți uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
foarte domol până se opri în mijlocul lagunei, unde nu era decât tăcere, apa se vedea foarte liniștită și lumea era în pace cu sine însăși. Se tolăni pe fundul ambarcațiunii, cu fața în sus, și lăsă ca soarele să-i prăjească din nou trupul. Așa trecură orele și zilele, fără să se gândească la nimic și nici să ceară nimic, permițând ca viața să înainteze în liniște și în tăcere, fără grabă, fără neliniști, fără visuri imposibile. Părea să fi atins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
care l-ai văzut în viața ta?“, am întrebat-o eu, mângâindu-i mâna. „Da, mi-a răspuns ea. Pare un cașcaval...“ ...Și, apoi, mi-a cerut să o duc la o bodegă unde se găteau cele mai bune sardele prăjite din oraș... — Asta a fost ziua în care v-ați hotărât să vă faceți preot? — Nu, dar a fost ziua în care am început să înțeleg că lumea și cu mine emiteam raze pe lungimi de undă diferite. Cea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
pantalon care-i mai rămăsese și o cămașă cu o culoare de-acum greu de definit și coborî prost dispus pe terasa ce servea drept sală de mese în zilele fără ploaie. Părintele Carlos îl aștepta și amândoi blestemară ouăle prăjite în ceva ce părea ulei de motor, orezul nedecorticat și aproape nefiert, carnea urât mirositoare, făcută scrum, și o cafea în care trebuie că se spălaseră pe picioare toți metișii din Santa Marta. Ce loc de căcat! Jurasem să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
mult pentru Omenire decât cei care muncesc. Harnicii sunt cei ambițioși, cei care poluează atmosfera, care contaminează apele și distrug pământul. Trei nebuni!, murmură misionarul. Sunt deja trei nebuni așezați în jurul acestei mese... Inti Ávila privi scârbit cele două ouă prăjite pe care metisul i le pusese în față și clătină din cap convins: În privința asta, vă dau dreptate, părinte. Trebuie să fii nebun să lași totul și să vii să mănânci porcăria asta la Santa Marta. Excelența Sa guvernatorul Aldemaro Barrancas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
niște făpturi omenești, ca pe niște oameni liberi, singurii oameni cu adevărat liberi care au mai rămas pe fața Pământului. Odată cu răsăritul, a revenit activitatea în sat. Primele raze de lumină i-a surprins pe vraci și pe ajutoarele sale prăjind o mare cantitate de fructe de Genia, pe care ei o numeau „huito“, înfășurate în frunze de palmier. Obținură astfel un lichid negru ca tușul chinezesc, cu care începură să-și picteze cu grijă trupurile unii altora, desenând cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
păstreze trăsăturile originale. Un miros dezgustător a carne friptă se întinse prin tot satul, dar nimeni nu făcu nici un gest, nici măcar nu păreau să-l fi simțit, căci toți erau atenți la ceremonie. Încet, fără să se piardă flexibilitatea pielii, prăjindu-se, dar prezentând încă aspect natural, capetele începură să se micșoreze pe măsură ce pierdeau grăsimea și astfel, de fiecare dată când războinicii înlocuiau nisipul încins, aveau nevoie de o cantitate tot mai mică. Când, la ultima oră a după-amiezii, Xudura își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]