1,896 matches
-
conjugal...” „Atunci”, zicea Mathilda, „v-aș ruga să-mi permiteți ca, alături de costum, să Întind rochia de seară...” „Deasupra sau dedesubt?” mai Întreba medicul șoptit. „N-aș vrea să mi se boțească vălul...” „Deci, deasupra, nu-i așa?” Își freca stomatologul Paul mâinile de satisfacție, pregătindu-se să sară pârleazul... De obicei intervenea ceva neașteptat În ultima clipă și pârleazul râmânea mereu neescaladat... În locul său, costumul bej se dezlănțuia pe pat În toată voia și atunci rochia Mathildei, cuprinsă de zgâlțâituri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
de ton și atitudine, cele două „coruri” se armonizau perfect, intrând În rezonanță cu fantoșele ce se acuplau, făcând mișcări din ce În ce mai iuți, pe pat. Urmărind transpusă scena, Mathilda Își lăsa cu tandrețe capul pe umărul lui Noimann și ofta adânc. Stomatologul, zâmbind galeș, Își apropia, la rîndu-i, creștetul de creștetul Mathildei și scotea, fără să-și dea seama, un oftat, după care aplauda din nou. Ceva Însă nu mergea În mariajul lor și faptul acesta Îi apropia și Îi Îndepărta În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
soție când, trezindu-se În zorii zilei, o să dea față-n față cu un ou?” „Depinde cu ce fel de ouă ați vrea să aveți de-a face...” „Indiferent de față”, replica Mathilda, „oul rămâne, totuși, ou...” De felul său, stomatologul Paul era departe de a fi un om naiv și atunci de ce i se Înfipsese În cap ideea că, dacă va face exerciții zilnice În fața oglinzii, atunci, Într-adevăr, ridurile de pe fața lui se vor risipi, evaporându-se În spațiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
genunchi de infanterist, ucis cândva În război, ci un picior care-l privea cu insolență. Prin urmare, strania apariție nu constituia rodul unei reminiscențe literare, ci era o apariție de o natură, să zicem, abisală. De altfel, la drept vorbind, stomatologul se aștepta la o astfel de „surpriză”. Așa Încât apariția În camera sa a acestui picior, ce-l măsura din ochi cu o oareșicare superioritate, privindu-l, cum se spune, de jos, dar de la o Înălțime colosală, inaccesibilă unei făpturi umane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
scoțând un zgomot neplăcut. Îi intrau În nări, În ochi, În gură. Cifre mari, cu abdomen galben și trompe uterine. Noimann stătea liniștit la masă, Învârtind paharul Între degete. Dar cifrele cădeau În pahar cu nemiluita, Înecându-se În alcool. Stomatologul turna paharul În scrumieră, amestecând coniacul cu mucurile de țigară. Cifrele se zvârcoleau, transformându-se din insecte În omizi păroase care i se suiau pe braț... Imaginile aceste apăreau oriunde și oricând. Nu era plăcut să stai la Corso și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Clătinându-se pe picioroange, cifrele așteptau alături, semănând acum cu niște păsări cu ciocuri mari, care ciuguleau chiștoace În bălțile umede ce se lățeau pe asfalt. O Întreagă carte de algebră se ținea de capul lui. Tot ce nu Învățase stomatologul Paul la timpul potrivit În școală Îi apărea acum În față, desigur, Într-o formă cât mai atrăgătoare... Cifrele intrau În combinații destul de abracadabrante, În ecuații pe care, iată, el Încerca pe drum să le rezolve. Și le rezolva, inspirat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Edison, și Euclid, și Pitagora, și Einstein (câteodată apăreau și Kant și Hegel, Însoțiți de Marx) Își contopeau trăsăturile Într-una singură, dând naștere unui chip strălucitor... Sfârșitul era Întotdeauna un imn apoteotic. După numeroase plecări și Întoarceri, iată că stomatologul ajungea viu și nevătămat (oare totuși cum de nu l-a călcat niciodată un autovehicul, cum de nu s-a rătăcit sau n-a picat În vreo gură de canal deschis?) În patul lui... Sau cum de, hălăduind pe străzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
cruci, purtau pe spate cîte un mic ceas deșteptător... Medicul mai trase un gît de „Alexandrion” și minusculele ornice ascunse sub epiderma sa sunară deșteptarea. Noimann se destinse. În sfîrșit, măcar pentru cîteva clipe, scăpase de obsesii... Orbecăind pe coridor, stomatologul Își mai aduse aminte că, Înainte de păianjeni, fusese bântuit de cuvinte de rebusuri și integrame, pe care avea, În general, oroare să le dezlege, iar când Îi vedea pe alții stând cu creionul În mână, concentrați asupra pătrățelelor, Îi apăreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
În același timp, pe labii și pe sfârcuri dinți. La fiecare mișcare a mâinilor chirurgilor, femeile Își dădeau ochii peste cap, scrâșnind puternic din măsele. Noimann se pregătea tocmai să-și scoată din geanta diplomat dăltițele, burghiele și cleștii de stomatolog când un medic ciung, ras În cap, se apropie de el, rugându-l să se așeze pe un scaun. Ginecologul era tot numai mușchi, tot numai fibră. Pe gâtul său puternic, contorsionat, se rotea o față pătrățoasă, cu o bărbie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
-l, mai degrabă te-ai fi așteptat să-l Întâlnești Într-o sală de sport sau pe un ring de box. Și totuși mișcările Îi erau deosebit de delicate. Înfățișarea sa Îi aducea aminte lui Noimann de inginerul Satanovski, pe care stomatologul Îl Întâlnise de atâtea ori la Corso. Inginerul nu era Însă nici ciung, nu avea nici capul ras și nici nu se ocupa cu ginecologia. Domeniul său de acțiune era asfaltul. „O fi vreun frate sau vreun văr sau vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
gaură”, Îi spuse În nemțește. „E grav?” Întrebă Noimann. Ciungul răspunse că nu e foarte grav, dar că rana - cuvântul rană falsul Edward Satanovski Îl pronunță cu dublu Înțeles - ar trebui examinată cu atenție... „Păi, atunci, ce mai așteptați?” făcu stomatologul. „Aveam nevoie de acceptul dumneavoastră...” „Îl aveți”, murmură el. „Nu verbal, ci scris...” „Vi-l dau și-n scris”, spuse Noimann, ridicându-se În capul oaselor... „Dați-mi o foaie de hârtie...” „Avem formulare speciale pentru astfel de cazuri, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Nici o problemă, o vom rezolva, o vom rezolva...” Și, În timp ce Noimann deschise gura să răspundă, ciungul Îi apucă degetul de la piciorul stâng și, ungându-l cu iod, Îl apăsă pe formularul pe care i-l Întinsese Între timp sub tălpi. Stomatologul dădu să se Împotrivească, dar simțurile nu-l mai ascultau. Picioarele i se făcuseră ca de cârpă. „Acum totu-i În ordine”, Îl informă acela, „așa că vom putea trece la treabă... Putem Începe sau v-ați răzgândit?” Noimann nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
ardeau. Între timp, ciungul Îndreptase lampa reflectoare Înspre tălpile lui Noimann și Începu să-și răsucească vârful ciotului În rană... „Treaba nu e chiar atât de simplă”, exclamă el. „Aveți aici un fel de tumoare...” „Tumoare?!” murmură cu glasul stins stomatologul... „Nu știu dacă e tumoare sau poate e vorba de cu totul altceva...” În glasul aparent liniștitor al ciungului se putea citi o undă de Îngrijorare. „Dacă nu e tumoare, atunci ce e?” Îndrăzni să Întrebe pacientul. „Hm”, făcu ciungul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
caz n-am mai avut de mult pe mână...” „Despre ce fel de caz vorbiți? Ce vreți să spuneți?” Falsul Satanovski Îl privi cu Îngrijorare, clătinând din cap... „Vă prefaceți că nu Înțelegeți... Sunteți doar și dumneavoastră de specialitate...” „Sunt stomatolog”, spuse Noimann, Încercând să se calmeze. „Și vreți să spuneți că ginecologia nu e legată de stomatologie?” „Mă rog”, răspunse Noimann, „dacă vreți dumneavoastră s-o legați, n-aveți decât...” „Nu sunt aici ca să leg, ci să dezleg...” replică acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
am spus e clar ca bună ziua...” „V-aș ruga, totuși, să repetați...” „Mă rog, dacă n-ați fost atent... Sau poate nu mai țineți minte...” „Știu exact ce-ați spus!” „Atunci ce rost are să repet?” „Repetiția e mama Înțelepciunii”, replică stomatologul. „Am zis că am venit aici nu să leg, ci să dezleg...” „Ce anume?” Văzând că interlocutorul său nu se grăbește să-i răspundă, Noimann continuă: „Nu cumva vă referiți la cuvinte Încrucișate?”. Stomatologului Îi fu pe moment teamă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
repet?” „Repetiția e mama Înțelepciunii”, replică stomatologul. „Am zis că am venit aici nu să leg, ci să dezleg...” „Ce anume?” Văzând că interlocutorul său nu se grăbește să-i răspundă, Noimann continuă: „Nu cumva vă referiți la cuvinte Încrucișate?”. Stomatologului Îi fu pe moment teamă că abstracțiunile o să-l bântuie din nou. Abia scăpase de aceste obsesii. Normal ar fi fost ca o perioadă să fie lăsat În pace. Și, după o pauză, stomatologul plusă din nou: „Sunteți cumva un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
cumva vă referiți la cuvinte Încrucișate?”. Stomatologului Îi fu pe moment teamă că abstracțiunile o să-l bântuie din nou. Abia scăpase de aceste obsesii. Normal ar fi fost ca o perioadă să fie lăsat În pace. Și, după o pauză, stomatologul plusă din nou: „Sunteți cumva un Împătimit al rebusului?”. Ciungul nu-i răspunse nici de data aceasta. „V-aș putea oferi În acest caz o Întreagă colecție de reviste...” În sfârșit, celălalt catadicsi să-i răspundă: „Observ că vă arde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Noimann. „Am studiat și eu totuși Medicina, știu cine posedă uter și cine nu...” „Am afirmat Întotdeauna și afirm și acum că dumneavoastră sunteți un om cât se poate de doxat. Un adevărat enciclopedist...” „De ce mă luați peste picior?” Întrebă stomatologul. „Nu vă iau peste nici un picior”, replică ironic falsul Satanovski. „De altfel”, adăugă el, „piciorul dumneavoastră e pe mâini bune... Cât despre uter...” „Spuneți odată ce aveți de spus și nu mă mai chinuiți atât...” „Iată cum stă chestiunea”, se hotărî
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
pacientul. „Așa pare la prima vedere, dacă Însă am sta să analizăm lucrurile În profunzime, am vedea că nu e chiar absurd... Gândiți-vă mai bine, faceți-vă un proces de conștiință...” „Ce proces de conștiință să-mi fac?” Întrebă stomatologul. „Sunteți curat?” Îl Întrebă cu perfidie ciungul. „Dar dumneavoastră sunteți curat?” Celălalt râse: „După cum vedeți și dumneavoastră, nu” - și ciungul Își scoase o parte din ciotul său infect din talpa bolnavă a lui Noimann, acoperit cu cheaguri de sânge amestecate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
de sânge amestecate cu urme de puroi galben. „Cum aș putea să fiu curat dacă răscolesc răul dumneavoastră?” făcu el. „Parcă spuneați că am un fetus, prin urmare sunt curat... N-aș putea naște”, se gândi să facă puțină sofistică stomatologul, „dacă aș avea conștiința pătată....” „Lăsați filozofia”, făcu ciungul, „și mai bine sondați-vă interiorul... Nu vă mustră nimic?” „Poate că de multe ori am Întrecut măsura...” „Asta puteți să mai spuneți Încă o dată... Eu nu m-am referit Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
-i ipoteza dumneavoastră?” „Sondați-vă un pic conștiința... Chiar n-ați făcut nici un avort? Nici dumneavoastră, nici soția?” Noimann se gândi: Într-adevăr, cu câteva luni În urmă, Lilith făcuse un avort. „Vedeți?” spuse falsul Satanovski. „Ce să văd?” Întrebă stomatologul. „Acum lucrurile s-au lămurit...” „În ce fel?” Întrebă Noimann. „Fetusul lepădat de ea” (ciungul se feri să pronunțe numele soției) „se află acum În dumneavoastră... De aici vi se trage tot răul existențial...” „Răul a existat dintotdeauna...” „A existat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
bău câteva Înghițituri. „Avem de Îndeplinit o misiune dificilă”, Îl informă el pe Noimann. „Și aceasta fiindcă, deși răul se află acum În pântecele dumneavoastră, sălașul lui se află În alt pântece...” „E vorba de Lilith?” Întrebă fără să vrea stomatologul. „Exact, e vorba de Lilith... Pântecele său a fost Întinat de atâtea alte pântece...” Ciungul era cât pe ce să folosească un cuvânt mai dur, spurcat, dar, citind deznădejdea În ochii omului aflat În fața lui pe scaun, se gândi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Mă tem”, spuse el, „că fetusul din pântecele dumneavoastră s-a mumificat. Sau chiar mai rău”, adăugă el, „carnea lui s-a evaporat și a rămas Înfășurat În aceste feșe doar răul general...” Noimann tăcea. Cuvintele interlocutorului Îl tulburau profund. Stomatologul Paul se simțea vinovat pentru răul care se adunase În el și În Lilith. Feșele pe care le scotea din gaura aflată În talpa sa bolnavă nu se mai terminau. Privind podeaua pe care se Înșira acum acest șarpe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
sunt Mâine”, rosti cu solemnitate omul din fața sa. Noimann se supuse, intonând cu glas metalic aceeași propoziție: „Eu sunt Mâine....”. „Așa”, spuse celălalt, „și acum de trei ori rostiți odată cu mine: «Eu sunt Ieri! Eu sunt Azi. Eu sunt Mâine....»”. Stomatologul Îngână și el de trei ori aceeași formulă, fiind curios ce-o să urmeze. „Repetați după mine, tot de trei ori, formula: «Pot acum pe spațiile lichide să pornesc...»” Noimann se supuse din nou și se simți pe jumătate eliberat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
cărei menire este să elibereze răul din om...” „Ce rău se află În mine?” Întrebă din nou Noimann. „Aveți un pic răbdare și veți vedea...” Și ciungul Începu să-și răsucească brațul metalic În gaura apărută Într-una din tălpile stomatologului. Durerile reîncepură. Medicul scrâșni din dinți, Încercând să atenueze strigătele ce-i răbufneau din gâtlej. „Încă un pic”, Îl Încurajă celălalt. „Partea proastă”, adăugă el după un moment de tăcere, „este că răul e Împărțit În două. Jumătate se află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]