18,235 matches
-
și ceea ce nu se poate spune nu ține ea însăși de domeniul a ceea ce se poate spune. Pentru Wittgenstein este vorba de o distincție care „se arată“ în forma logică a expresiilor, în simbolism. Nonsensul va putea fi, prin urmare, înlăturat prin simpla inspectare a simbolismului. Orice încercare de a formula un criteriu care desparte propozițiile de alte expresii ale limbajului nu este, până la urmă, decât o încercare de a spune ceea ce nu poate fi spus. Să recunoaștem că ceea ce urmărește
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
cercetări filozofice distincte de activitatea științifică propriu-zisă - drept ceva „intangibil și definitiv“. El era, desigur, conștient că încrederea în posibilitatea de a formula teze filozofice este adânc înrădăcinată în mintea omului modern cultivat. De aceea ea nu va putea fi înlăturată dintr-odată. Tot ceea ce se poate face este a-l ajuta pe cel care formulează teze filozofice să vadă că acestea nu sunt propoziții. 6.53: „Metoda corectă a filozofiei ar fi propriu-zis aceasta: să nu se spună nimic altceva
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
logice a expresiilor, așa cum se arată ea în simbolism. S-ar putea însă spune că este vorba de o schimbare a metodei, și nu a obiectivului activității filozofice. Distincția dintre activitățile care urmăresc sporirea cunoașterii și cele care țintesc să înlăture confuzii și să aducă clarificări, dintre activitățile științifice și cele filozofice, rămâne centrală. În trimestrul de primăvară al anului 1931, Wittgenstein va caracteriza astfel distincția dintre țelurile urmărite în cunoașterea științifică și în activități filozofice: „Știința clădește o casă din
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
doresc să numesc activitatea noastră prezentă filozofie dacă numim filozofie și activitatea lui Platon? Poate deoarece există o anumită analogie între ele sau poate datorită dezvoltării continue a subiectului. Sau poate că noua activitate ia locul celei vechi deoarece ea înlătură disconforturi mintale pe care și cea veche s-a presupus că trebuie să le înlăture.“17 Dintr-o asemenea perspectivă, vor putea fi semnalate multe elemente care subliniază continuitatea. Spre sfârșitul vieții, în toamna anului 1948, Wittgenstein i-a spus
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
deoarece există o anumită analogie între ele sau poate datorită dezvoltării continue a subiectului. Sau poate că noua activitate ia locul celei vechi deoarece ea înlătură disconforturi mintale pe care și cea veche s-a presupus că trebuie să le înlăture.“17 Dintr-o asemenea perspectivă, vor putea fi semnalate multe elemente care subliniază continuitatea. Spre sfârșitul vieții, în toamna anului 1948, Wittgenstein i-a spus prietenului său Drury, care remarcase că gândurile fundamentale ale lui Kant au luat naștere când
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
care se așteaptă la ea. Un răspuns satisfăcător poate ea să primească nu prin cunoașterea unor relații și conexiuni noi și mai numeroase, ci prin înlăturarea contradicțiilor dintre cele existente, eventual prin reducerea numărului relațiilor. Dacă aceste contradicții dureroase sunt înlăturate, atunci întrebarea cu privire la esență nu primește, de fapt, răspuns, dar mintea, care nu mai este chinuită, încetează să pună întrebarea neîndreptățită pentru ea.“57 Wittgenstein spunea că acest pasaj din Hertz i se pare că rezumă situația în care ne
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
două. Eu v-am pus însă în situația de a gândi și altele. În afară de asta, v-am ajutat să recunoașteți că este absurd să se aștepte ca noțiunea să se acomodeze acestor posibilități restrânse. Astfel crampa voastră mintală a fost înlăturată și sunteți liberi să vă uitați la întregul câmp al folosirii expresiei și să descrieți diferitele genuri ale folosirii ei.“10 Aceasta este o declarație care merită o atenție deosebită deoarece ea le relevă ceva esențial cu privire la resorturile și intențiile
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
reținut, în însemnările sale la lecțiile lui Wittgenstein, observația acestuia că disconfortul intelectual pe care ni-l poate produce confruntarea cu probleme ale filozofiei tradiționale, cum ar fi cele care constituie miza confruntării dintre solipsist și realist, va putea fi înlăturat numai prin dobândirea unui synopsis asupra multor banalități, a unor lucruri știute de toți oamenii. Este înșelător să credem că ceea ce ne poate ajuta când suntem într-o asemenea situație este analiza, așa cum este ea practicată de către logicieni. În știință
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
sugestia că toate acele construcții ideatice, care ilustrează epoca de aur a metafizicii, ar fi fost posibile doar deoarece lipseau instrumente de analiză logică și lingvistică ce fac posibilă identificarea propozițiilor cu sens, că problemele filozofiei tradiționale ar putea fi înlăturate în același fel ca și anumite paradoxuri logice. O altă cunoștință a lui Wittgenstein din anii ’30 caracteriza astfel poziția lui față de orientarea programatică a Cercului: „Deși Wittgenstein a fost tatăl pozitivismului logic (ceea ce se poate spune numai dacă Tractatus-ul
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
Waismann, un membru mai tânăr al Cercului, care a lucrat cu Wittgenstein, în anii 1929-1932, la proiectul unei expuneri sistematice a ideilor Tractatus-ului, atrăgea atenția, într-un manuscris publicat postum, asupra speranței lui Frege că logica va ajuta filozofia să înlăture toate confuziile pe care le generează limbajul comun, adăugând: „Ceea ce a prezis Frege a fost înfăptuit de Russell, Moore și Wittgenstein. Ei au utilizat metodele și ideile descoperite recent pentru a clarifica structura limbajului, iar prin opera lor a devenit
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
și înlăturarea unor confuzii conceptuale favorizate de expresiile limbajului comun. Este însă esențial să se observe că Russell și Wittgenstein caută aceste clarificări în direcții opuse. Russell, ca și empiriștii logici, credea că este vorba de confuzii care pot fi înlăturate prin construirea și utilizarea limbajelor formalizate. În gândirea sa târzie, Wittgenstein a urmărit clarificări conceptuale nu prin operații de purificare și rafinare logică a limbajului comun, ci prin examinarea formelor sale mai simple, mai elementare, în care relația expresiilor cu
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
începutul romanului), adverbe și locuțiuni adverbiale de timp și loc (Aici a început povestea), adverbe de mod (Așa a început povestea); • deixis personal: vocative și interjecții (măi, bre), substantive proprii sau comune în cazul vocativ 94. Misiunea profesorului de a înlătura obstacolele psiho-cognitive ale elevilor în relația cu disciplinele de studiu necesită deținerea competenței semantice, care presupune capacitatea de a (re-)defini (simplifica, resemiotiza, reformula, personaliza) și de a transpune obiectele cunoașterii. Această competență asigură o punere în valoare a referinței
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
lașitate; constrîngere (ești de acord dintr-un sentiment de teamă) etc. * „Cel mai bun lucru este să nimicești nu pe criminali, ci crimele.” (L.A. Seneca) Desigur, este mai ușor să pedepsești vinovații, decît să descoperi cauzele „răului” și să le Înlături. Din păcate același lucru se Întîmplă adesea și În practica medicală: din comoditate, sau din neștiință, unii medici se limitează la a prescrie o medicație doar pentru ameliorarea simptomelor bolii, nu și pentru tratarea cauzelor apariției bolii respective. * „SÎmbăta a
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Înseși abilitățile obișnuite de viață. * „Omul are bucurie și-n durere.” (Homer) Pentru că o suferință, cum este de exemplu cea a „remușcării”, poate să-ți Îndrepte gîndul; pentru că o „durere” - așa cum spune P. Syrus - poate ține loc de leac, cînd Înlătură altă durere (ex: suportăm o intervenție chirurgicală, pentru Înlăturarea unei tumori etc.). * „Binele pe care l-am primit de la cineva cere să respectăm răul pe care ni-l face.” (La Rochefoucauld) Marele moralist francez se referea, desigur, la „binele moral
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
cuvînt rămîne cel nerostit”. * „E greu să treacă cineva peste propria sa natură.” (Hitopadeca) Specificitatea psihologică a fiecăruia este dată, bineînțeles, de predispozițiile și particularitățile sale Înnăscute: „Tot ce-i fixat și Înnăscut se atenuează prin educație, dar nu se Înlătură” (Seneca); „Poți să alungi caracterul cu furca, el va reveni mereu” (Horațiu); „Mulți Își ascund caracterul fals sau viclean, adaptîndu-se după Împrejurări. Dar totdeauna timpul scoate la iveală caracterul fiecăruia” (Teognis). * „Ceea ce se petrece după o lungă așteptare este mai
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
așteptate de toți, atunci persoana respectivă ajunge la putere; cînd Însă ambiția este interpretată, după un timp, ca o expresie a vanității exagerate a celui În cauză, care a urmărit doar puterea, atunci cei din jur fac totul ca să-l Înlăture. * „Păcatele nu se răsplătesc decît În lumea cealaltă, dar prostiile se plătesc În lumea aceasta.” (A. Schopenhauer) Probabil, datorită tendinței noastre de a amîna responsabilitatea păcatelor mari pentru „lumea de apoi”, În timp ce anticipările superficiale de moment le considerăm atît de
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
noi Înșine: „Viața - spune A. de S.-Exupéry - nu are sens decît dacă o schimbi puțin cîte puțin... Pare-se că perfecțiunea e atinsă nu atunci cînd nu mai este nimic de adăugat, ci cînd nu mai este nimic de Înlăturat”. * „Omul nu-i decît măsura unui drum de Împlinit.” (Lucian Blaga) Un punct de vedere similar Întîlnim la K. Jaspers: „Omul nu este o existență dată Închisă, care numai se repetă prin generații, nici o existență luminată care se revelează ca
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Astfel, se declanșează ceea ce istoria va numi„războiul dintre mamă și fiu“. Privind din exterior, situația este ireală: un fiu își întemnițează propria mamă, aceasta izbutește să evadeze sărind pe fereastră, apoi pornește în fruntea unei armate pentru a-l înlătura de la domnie. În această situație era nevoie urgent de un mediator pentru aplanarea conflictului dintre cei doi, acest lucru fiind realizat de către sfătuitorul regelui, cardinalul Richelieu. Acesta îi recomandă reginei mamă să înceteze atacurile și comploturile împotriva propriului fiu. Lui
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
decât semne lingvistice, cu totul altfel stau lucrurile În cazul contextului extern. Practic, orice semn produs/existent În afara enunțului propriu-zis poate fi utilizat de către interpret ca element al contextului extern În procesul de interpretare. Dificultatea identificării tuturor acestor elemente nu Înlătură Însă posibilitatea de a Încerca gruparea, sistematizarea lor pe categorii de semne exterioare sistemului lingvistic care pot influența interpretarea unui enunț/text - În cazul cel mai complex al conversației față-În-față. Am În vedere aici doar acele semne care au o
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
id=”164”>Gadamer 2001, p. 24 referință </ref>. Prin fuziune, este apropiat ceea ce este distanțat, Înstrăinat, tot ceea nu mai este nemijlocit. Din orice discurs, se Înalță vocea trecutului, a tradiției. Ea nu trebuie suprimată, ci doar interogată pentru a Înlătura/reconsidera acele prejudecăți, acele preconcepții care ne Împiedică să o Înțelegem din perspectiva lucrului prezent supus actului de interpretare / Înțelegere; este fenomenul pe care Gadamer Îl numește, Într-o manieră atât de expresivă, „apropiere detașatoare”<ref id=”165”>Ibid., p.
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
ei spiritual o întreagă serie de virtuți duhovnicești, ce stau la baza vieții creștine așezate pe dreptate, dragoste, respect reciproc, încredere, cinste și demnitate. în acest chip, rugăciunea devine mijloc de unitate în întreaga comunitate creștină, de solidaritate în dragoste, înlătură egoismul, nedreptatea, asuprirea care generează ura; vrajba, răutatea și neînțelegerea dintre oameni, așa cum ne cere învățătura Domnului nostru Iisus Hristos. în acest sens, omul tinde spre Dumnezeu și Dumnezeu se apleacă spre om cu mila și cu îndurările Sale. Dar
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
conștienți că nu suntem singuri, ci cu Hristos, care suferea împreună cu noi răstignirea poporului român dreptcredincios. Se cuvenea să îndrăznim și am îndrăznit, ne-am măsurat cu toate greutățile și suferințele timpului și ne- am adunat toate puterile ca să le înlăturăm și prin mila și prin ajutorul lui Dumnezeu le-am înlăturat. Am ajuns să înțelegem că nu prin ocolirea și fuga din fața greutăților se formează caracterul, ci prin luptă, prin jertfă și prin rugăciune. în lumina acestor fapte am reușit
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
să cerem numai pâinea cea spre ființă, adică cea de folos existenței noastre, susținerii vieții, nimic de prisos, numai ceea ce este necesar. Spre ființă este acea pâine necesară doar pentru a ne păstra în putere ființa. Prin cuvântul astăzi se înlătură grija zilei de mâine. Și Trupul lui Hristos este o Pâine spre ființă, pentru a cărei împărtășire fără de osândă se cuvine să ne rugăm.” Sf. Simeon al Tesalonicului ne îndeamnă ca înainte să fi cerut aceasta, să cerem cele cerești
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
la o specializare a textului științific, În funcție de domeniul abordat: „S-a făcut propunerea ca scrisul medical să fie introdus În planurile de Învățământ ale facultăților de medicină, ca o necesitate stringentă pentru deprinderea acestei tehnici, prin care s-ar putea Înlătura multe din abaterile de la cerințele științifice, abateri Întâlnite frecvent În publicațiile de specialitate. Se semnalează că, Încă din 1975, la Facultatea de Medicină din Düsseldorf (Germania) s-a Înființat o „Catedră de scris medical”, prima de acest fel din lume
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
ediție din Sadoveanu, de pildă, va conserva forme precum: barbat, băiet (cum Întâlnim și la Eminescu: „Fiind băiet păduri cutreieram...”), calare, carare, cămeșă, cutriera, dadacă, galbăn, năcaz, pacat etc., care sunt specifice scriitorului și Moldovei, zona de unde provenea. • „Se vor Înlătura particularitățile grafice, aplicându-se În mod obligatoriu normele ortografice În vigoare.” De exemplu: d → z: dille → zile; livedi → livezi; verdi → verzi; urmeadă → urmează; c → ț: oficer → ofițer; â → Î; ó → oa: frumóse → frumoase; póte → poate; é → ea; dela → de la; Înegri
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]