19,069 matches
-
fi ea Angela pe care o caut... Ce ușor te dă realitatea peste cap... cînd crezi că ai găsit iubirea, ea devine ieftină, absurdă, nedreaptă... și nu mai e iubire. Final neașteptat: Romeo încearcă să se apropie de Angela, îi mărturisește cele mai intense sentimente ale sale, îi arată că împreună ar fi mai luminoși, că ar avea o legătură excelentă și cît de minunat ar fi... iar ea, drept răspuns, îi face în ciudă rîzînd cu un coleg nepăsător, stupid
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
picior în burtă, cîinelui. Dumneavoastră personal? ne mirăm noi. Dar cine crezi, mă? Pe atunci noi vărsam sînge ca să apărăm puterea poporului. Colonelul Tincu nu știe că am fost în plutonul lui și cînd mai vorbim, nu clipește cînd îmi mărturisește: Eu sînt ofițer de carieră, nu făcut de parșivii de comuniști, la grămadă. Pînă acum am rezistat să nu-i zic ceva. Dar mă pregătesc să-i zic... Și al ei are un pic de aură Maria Ciobanu avea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
și cu Liviu nu a fost la fel? O comunicare unică, o iubire unică. Nopțile ypsilantiene din vechiul Pantelimon sau plimbările mute pînă-n zori pe malul Cibinului, acolo pe prispa stînei, În mireasma mătrăgunei cerată de lună, cînd mi-a mărturisit pentru prima dată ura lui Împotriva lui Kafka, Împotriva acelei mutilante mentalități de ghettou care Îi anulează omului accesul la cer, ucigîndu-i disponibilitatea imnică și eroismul. M-am Îngrozit. Am recunoscut În vorbele lui fervoarea acelor apostoli fanatici care ucid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
mi-a spus: „Niște rîme sîntem, niște rîme, el singur a fost În stare să-și Înfrîngă mizeria, să ne dea o lecție, cu ce preț“. Disperarea ei se lovește la tot pasul de ochi critici, comozi, suficienți, prudenți, deforanți. Mărturisesc că pînă și mie contactul cu această fată Îmi irită nervii periferici ca o alergie. Îmi provoacă reacții contradictorii, mă conectează la vechea mea identitate pe care În viața mea placidă, de zi cu zi, aproape am uitat-o. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
a ajuns Într-o bună zi să-și pună lațul de gît și să se arunce În gol, cu ochii deschiși de data asta. țEra un băiat superb, o plăsmuire aproape și trebuia să dispară). Lăsînd la o parte parantezele, mărturisesc, scumpă Doamnă, că gestul Dumneavoastră mă impresionează. Are ceva din aura inițiaților, din retragerea lui Isus În pustiu sau ca să fim mai moderni, din martiriul voluntar al lui Gandhi. Și totul ar fi fost măreț, dacă Înainte de a vă surghiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
ea este repetabilă și de neînlăturat decît prin propria voință. țCÎt de greu mi-a fost să exprim toate acestea se vede și după multele ștersături!) Sigur că această „teorie“ nu este decît expresia unui orgoliu fără măsură pentru, că mărturisesc, cred teribil În unicitatea gîndirii mele și Îmi respect efortul pe care - neajutat de cunoștințele altora - Îl fac pentru a-mi explica unele lucruri. Din această cauză - deși recunosc superioritatea lor, deși Îmi este rușine de puținătatea cunoștințelor mele, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
la fel de bine și de indecent stînd la masă cu țdar sînt morți) Hegel sau Erasmus sau mai știu eu cine, cum mănînc cu nevoiașii de la bodega „Timpuri noi“. Din această cauză mă surprind complexele Dumneavoastră, pe care mi le-ați mărturisit, complexe ce merg pînă acolo Încît ajung să fie Împotriva nevoilor trupului. țVă rog să-mi iertați vulgaritatea.) Din același motiv, m-a mirat și mărturisirea din ciorna de scrisoare pe care din imprudența Dumneavoastră, Doamnă, și din Întîmplare am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
pe față ca pe un corp străin țce dracu am nu-mi pot stăpîni reflexele mușchilor cînd de fapt omul ăsta poate că e sincer) — Sigur, te Înțeleg, dar numai ca pe un personaj original, Întîlnit Într-o carte. Eu, mărturisesc cu sfială, sînt un Întîrziat. Nu m-a interesat niciodată politica, iar gestul tău mi se pare semnificativ, doar ca tip de exercițiu etic, de comportament filosofic, dacă vrei, Îmi scapă termenul exact - ca să Înțelegi mai bine, e ceea ce urmărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
de mine - sentimentul acela anihilant că iar mi-am amînat examenul nu vrea să mă părăsească. Lașitatea mea se accentuează odată cu Înaintarea În vîrstă. CÎnd eram tînără mă aruncam cu ochii Închiși de la trambulină, luam asupra mea greșelile altora, Îmi mărturiseam vina, mă expuneam cu voluptate pedepsei În numele adevărului. Orgoliul meu era pe atunci pe măsura fricii-mele. Fără Îndoială, eroismul meu se datora nevoii irezistibile de a fi admirată. Dar poate că la baza tuturor actelor de curaj stă o imensă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
În noaptea aceea la mare Anna a fost cu Radu pe plajă după un chef monstru și el a făcut stop cardiac În urma unui efort erotic. — Nu se poate. Și ea? — Îți dai seama că a fugit Îngrozită. I-a mărturisit totul lui Suzi acum cîteva luni, băuse mult. Nu cred o iotă. Asta face parte din recuzita ei. Ieftin, prea ieftin. — Nu te recunosc, mă sperii. Vorbești exact ca Niki. — Asta-i acum. Lasă prostiile. Zău nu sînt prostii. Suzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
de subțire și neclară, încât aproape că nici nu era o linie. Poate că era într-adevăr o afecțiune. Poate că sufeream de fuga descrisă de Randle și trebuia să mă întorc din drum, să merg acasă și să-i mărturisesc totul ei sau unui doctor adevărat dintr-un spital, care să pună în sfârșit ordine în toată tărășenia asta. Dar. Dar ludovicianul era real, îl văzusem. Îl văzusem. Și mă tot întorceam la cuvintele Primului Eric Sanderson. Te rog să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
grozav la serbarea din scuar. Nu cumva ai vreo cutie de tablă ceva mai mare În care să-l pot păstra? — E un cozonac destul de mărișor pentru zilele noastre, zise doamna Purvis cu jind. Nu din cauza războiului era lacomă; Îi mărturisise de multe ori că așa fusese Încă din copilărie. Mărunțică, slabă și sfrijită devenise neglijentă după moartea soțului. La orice oră din zi o puteai vedea mîncînd dulciuri; pe scări mirosea ca Într-o cofetărie; prin toate colțurile zăceau uitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
vizita necunoscutului... și apoi, despre bombă, Rowe spuse: Toată povestea asta mi-ar fi ieșit din minte dacă ceaiul de atunci n-ar fi avut un gust cam ciudat. — Pesemne, un efect al imaginației... Nu, cunoșteam bine gustul... era măselariță, mărturisi Rowe stînjenit. — Individul a fost omorît? — L-au transportat la spital, dar azi-dimineață cînd m-am dus să-l văd nu mai era acolo. Suferise doar un șoc, iar amicii veniseră să-l ia. — La spital i s-a Înregistrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
vorbi În receptor, din care se auzea o voce subțire: Două locuri, În față. Și puse receptorul În furcă. — Era teatrul? — Da, teatrul. — Și nu ți-au cerut nici măcar numele? De ce nu ești rezonabil? De fapt, ar trebui să-ți mărturisesc totul, ca să cunoști Întreaga situație. N-ar fi drept din partea mea să-ți ascund adevărul. Și-apoi, lucrînd pentru mine, va trebui, cred, să ții seama de amănuntele astea. — Să țin seama? — Da, desigur, s-ar putea să aibă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
oameni pe care nu i-am crezut În stare să... să facă ceea ce am văzut c-au făcut. Oameni culți, binecrescuți și simpatici, lîngă care ai fi stat cu plăcere la masă. — Domnul Rennit, directorul agenției particulare Orthotex, mi-a mărturisit astăzi că n-a văzut În viața lui un criminal și că sînt recrutați din drojdia societății. — Da’ de unde? protestă Hilfe. În zilele noastre, Îi Întîlnești pe toate drumurile. Am cunoscut personal pe puțin șase criminali. Unul era ministru, altul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
că ar fi riscant! Ce naiv ești! Ți-ar da imediat de urmă. — Bine, dar din ce trăiesc?... — N-ai vreun prieten care să-ți Încaseze un cec? — Da, cred că da, zise el, simțind deodată că nu-i poate mărturisi că nu are nici un prieten. — Perfect... Atunci... rămîi ascuns mai departe, rosti ea, cu o voce atît de stinsă, Încît Rowe trebui să-și Încordeze auzul. — Bine, voi rămîne ascuns. Domnișoara Hilfe agățase receptorul În furcă. Rowe făcu la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
vorbă cu cineva, mai ales În zilele noastre, cînd oamenii nu prea au timp de vorbă, fiind veșnic siliți să alerge dintr-un adăpost În altul. — Dormiți Într-un adăpost? — La drept vorbind, da, spuse omulețul, cu aerul că-și mărturisește o manie. Mi-e prea frică de bombe. Numai că Într-un adăpost nu prea se poarte dormi. (Părea și mai bătrîn din pricina valizei, prea grea pentru el.) Unele persoane sînt lipsite de cuviință, știți, sforăie sau se ciondănesc Întruna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
rost are să-ți faci griji din pricina mea? parcă spuneai că știi totul despre mine... Nu ești un om rău, rost ea, simplu. Știi totul despre mine și nu-ți faci griji... Țin la dreptate, zise ea, ca și cum și-ar fi mărturisit o pasiune excentrică. — Da, e un lucru bun, dar greu de găsit... — Lor, Însă, nu le place. — Te referi la doamna Bellairs și la reverendul Topling? Era prea complicat: Rowe nu mai avea chef să se apere. Se așeză În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
nevoie de multă liniște, de mult somn și multă hrană. Un mic tratament cu bromură... Nici un fel de vizite, nici măcar din partea prietenului nostru Johns... Și nici o discuție intelectuală, firește... — Dar domnișoara Hilfe? Întrebă Digby. — A fost o greșeală din partea mea, mărturisi doctorul Forester. Nu sîntem Încă suficient de Înzdrăveniți. I-am spus domnișoarei Hilfe să nu mai vină. CAPITOLUL II PAVILIONUL SPECIAL „De ce te ferești de mine? Ce-am făcut, oare, ca să te temi de mine? Ți-ai plecat urechea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Nu! răspunse el fără să se gîndească. — Cine mai era cu dumneata? — O fată. Acum, era prea tîrziu ca să mai dea Înapoi. Trebuia să vorbească despre ea! Și la urma urmei, dacă nu era un criminal, pentru ce n-ar mărturisi că evadase cu ajutorul fratelui ei? — Anna Hilfe! rosti Rowe, simțind ca un fel de dulceață pe limbă. — Pentru ce te aflai Împreună cu ea? — Cred că ne iubeam. — Crezi? — Nu-mi amintesc precis. Dar ea ce spune despre toată povestea asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
i-l povestească și lui. În zilele când, dintr-un motiv sau altul, nu se puteau Întâlni, se simțea neliniștită și tristă. În vacanțele de vară (părinții ei aveau o casă În Gironde), Îi scria zilnic. Deși nu și-o mărturisea direct, deși scrisorile ei nu aveau nimic pasional și semănau mai curând cu cele pe care ar fi putut să i le scrie unui frate de aceeași vârstă, deși sentimentul ce-i Învăluia viața evoca mai mult o aură de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
ani, după o masă cu multă băutură, la un congres de genetică din Baltimore. Era atât de beată, că nu-l putuse ajuta să-i scoată sutienul. Fusese un moment laborios, chiar penibil; tocmai se despărțise de bărbatu-său, Îi mărturisi ea, În timp ce Michel se războia cu cheutorile. Apoi totul se petrecuse normal; spre mirarea lui, Michel avu o erecție și chiar, fără să simtă nici o plăcere, izbuti să ejaculeze În vaginul cercetătoarei. 5 Mulți dintre cei care frecventau Locul Schimbării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
onești și, mai ales, mai responsabili în tot ceea ce fac, adică mai OAMENI. Și asta pentru că sunt unul dintre dascălii căruia îi pasă. Îmi pasă de ceea ce se întâmplă cu fiecare dintre copiii al căror destin este în mâinile mele. Mărturisesc că nu a fost ușor și că niciodată nu mam simțit mai derutată în dificila mea misiune decât acum, deși am călăuzit pașii a șapte generații de copii și experiența ar fi trebuit să-și spună cuvântul. Motivele? ... Sunt multe
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
prietenii mei în care am încredere. Trebuie să recunosc că uneori sunt orgolioasă, dar asta nu mă impiedică să recunosc că uneori alții au dreptate. De mică am fost învățată să fiu cinstită și să spun ceea ce cred. De aceea mărturisesc că nu sunt foarte ordonată, sunt pretențioasă, dar și generoasă cu alții. Pentru mine contează mai mult decât orice prietenia bazată pe încredere și adevăr. Nu aș putea încheia portretul meu, fără a aminti cea mai mare pasiune a mea
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
dintr-o bătaie de aripi marșul blindatelor spre aliniamente, funcționarea În staccato a mitralierelor și contrapunctul gurilor de foc. Războiul nu mi-a plăcut totuși niciodată: prea multă lume Înghesuită pe spații mici, prea multă dezordine și murdărie. De mic, mărturisesc, m-au atras doar frumusețea monumentelor solitare, Îngenuncherea preaînalților de granit, strecurarea pe sub fustele de spumă ale cascadelor sau dezvirginarea neumblatelor păduri. Departe de teatrele de operațiuni, Îmi purtam campaniile solitare cu pioletul, vâsla și busola. Grație mijloacelor de transport
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]